Morgunblaðið - 18.04.2009, Blaðsíða 46

46 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. APRÍL 2009
✝ Sesselja Ólöf Guð-mundsdóttir
fæddist í Lambhaga í
Skilmannahreppi 24.
apríl 1933. Hún lést á
Sjúkrahúsi Akraness
12. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ásta Jónsdóttir,
f. 06.04. 1901, d.
15.09. 1975 og Guð-
mundur Björnsson, f.
02.09. 1896, d. 27.01.
1989.
Systkini Sesselju
eru: Guðmundur Ósk-
ar, f. 1928 (samfeðra), Guðjón, f.
1929, Björn, f. 1931, Björnfríður, f.
1936, Valdimar, f. 1937, Ásmund-
ur, f. 1939.
Sesselja giftist 12.11.1955 Gísla
Búasyni, f. 04.03.1928, foreldrar
hans voru Margrét X. Jónsdóttir, f.
04.07. 1893, d. 07.04. 1993 og Búi
Jónsson, f. 09.02. 1897, d. 30.08.
1973.
Börn Sesselju og Gísla eru:
1)Ásta Björg, f. 27.11. 1953,
maki Örlygur Stefánsson, f. 10.01.
1953, synir þeirra eru: a) Stefán
Gísli, f. 1974, í sambúð með Lindu
Dagmar Hallfreðsdóttur, dóttir
þeirra er Gígja Kristný, f. 2006. b)
Búi, f. 1976, kvæntur Rakel Ósk-
f. 2006.
4)Vilhjálmur, f. 23.08.1959, maki
Bára Valdís Ármannsdóttir, f.
30.09. 1960. Börn þeirra: a) Ár-
mann Rúnar, f. 1980, kvæntur Sig-
urást Árnadóttur, börn þeirra eru
Sara María, f. 2006 og Óskar
Sindri, f. 2007. Dóttir Ármanns
Rúnars með Örnu Magnúsdóttur er
Bára Valdís, f. 2002. b) Heimir
Berg, f. 1982, í sambúð með Rut
Ragnarsdóttur. c) Birkir Hrafn, f.
1993. d) Adda Malín, f. 1995.
5)Guðmundur, f. 05.04. 1965,
maki Sigurlaug Gísladóttir, f.
25.03. 1965, börn þeirra: a) Guð-
mundur Þór, f. 1986. b) Erla, f.
1990. c) Sesselja Rós, f. 1999.
Fyrir hjónaband átti Gísli Búa-
son tvíburasysturnar a) Helgu, f.
18.06. 1948, maki Ketill Bjarnason,
f. 1945, b) Margréti, f. 19.06. 1948,
maki Axel Jónsson f. 1945.
Sesselja eða Sísí eins og hún var
oftast kölluð ólst upp að Arkarlæk
í Skilmannahreppi frá sjö ára
aldri. Framtíðarheimili hennar var
á Ferstiklu frá árinu 1953. Sesselja
stundaði almenna skólagöngu í
heimasveit sinni en fór síðar til
náms í Reykholtsskóla og Hús-
mæðraskólann á Varmalandi.
Sesselja og Gísli stunduðu bú-
skap á Ferstiklu alla sína tíð, fyrst
í blönduðu félagsbúi við foreldra
Gísla og bróður hans, Vífil Búason
og konu hans Dúfu Stefánsdóttur,
en árið 1967 var búrekstri þeirra
skipt upp. Sesselja og Gísli ráku
saman sauðfjárbú fram til ársins
2001.
arsdóttur, börn
þeirra eru: Ásta
María, f. 2001 og
Óskar Gísli, f. 2005.
2)Búi, f. 10.04.
1955, maki Harpa
Hrönn Davíðsdóttir,
f. 11.10. 1961, synir
þeirra eru: a) Ágúst
Gísli, f. 1990, b) Búi
Hrannar, f. 1991, c)
Kolbeinn Hróar, f.
1997. Sonur Búa með
Sigrúnu Gunn-
arsdóttur er Davíð, f.
1976, unnusta hans er
Ragnheiður Þórðardóttir. Dóttir
Búa með Magnýju Þórarinsdóttur
er Kristín Edda, f. 1981, maki Ell-
ert Jón Björnsson, börn þeirra eru
Anna Magný, f. 2002, Hulda Þór-
unn, f. 2007 og Styrmir Jóhann, f.
2008. Dóttir Hörpu er Birna Dröfn
Birgisdóttir, f. 1982. Sonur Birnu
er Hrannar Birgir Einarsson, f.
2006.
3)Erla, f. 25.09. 1956, maki Bald-
ur Gíslason, f. 31.08. 1954 börn
þeirra: a) Gísli Arnar, f. 1975, b)
Jón Sævar, f. 1978, dætur hans eru
Ólöf Erla, f. 2000 og Melkorka Líf,
f. 2008. c) Guðrún Sesselja, f. 1982,
í sambúð með Sveinbirni Ásgeirs-
syni, sonur þeirra er Baldur Frosti,
Gæt þessa dags
Því að hann er lífið
Lífið sjálft
Og í honum býr
allur veruleikinn
og sannleikur tilverunnar
unaður vaxtar og grósku
dýrð hinna skapandi verka
ljómi máttarins.
Því að gærdagurinn er draumur
og morgundagurinn hugboð
en þessi dagur í dag
sé honum vel varið
umbreytir hverjum gærdegi
í verðmæta minningu
og hverjum morgundegi
í vonarbjarma.
Gæt þú því vel
Þessa dags.
(Úr sanskrít)
Það var um páskaleytið fyrir 20
árum að ég kom með Búa í fyrsta
skipti að Ferstiklu. Feimin og hálf-
kvíðin eins og vera ber þegar mað-
ur hittir tilvonandi tengdaforeldra í
fyrsta skipti. Sá kvíði varð fljótt að
engu þar sem mér var tekið með al-
úð og umhyggju, sem ávallt hefur
verið síðan.
Sísí tengdamóðir mín var dugleg
kona og mikil húsmóðir sem unni
fjölskyldu sinni og hafði okkur öll í
fyrsta sæti. Blíð og umhyggjusöm
móðir og amma sem hvatti þau í
hverju sem þau tóku sér fyrir
hendur.
Margar og góðar eru minning-
arnar hvort sem setið var í eldhús-
króknum, farið í fjöruferðir eða
gönguferðir um æðarvarpið sem
hún og Dúfa svilkona hennar gættu
og sinntu vel og vandlega og þá oft
með barnabörnin með í för, svo ég
tali nú ekki um allar ferðirnar í
berjamó.
Á stundum sem þessari verður
oft fátt um orð og ekki hægt að
setja allt sem fer um hugann á
blað, en eitt er víst að minningin
um elsku Sísí mun lifa með okkur
öllum alla tíð og vil ég þakka fyrir
öll þau elskulegheit sem hún sýndi
mér og fjölskyldu minni.
Elsku Gísli og fjölskylda, megi
Guð styðja ykkur og styrkja á þess-
ari stundu. Megi minningin um
yndislega konu, móður og ömmu
ylja ykkur um ókomin ár.
Blessuð sé minning hennar.
Harpa Hrönn Davíðsdóttir
Ég var bara 6 ára stelpukjáni
þegar ég kynntist ykkur afa. Þið
tókuð mér strax sem einu af barna-
börnunum og voruð alltaf góð við
mig. Það gerðuð þið einnig þegar
ég eignaðist Hrannar Birgi og fyrir
það verð ég ykkur ævinlega þakk-
lát.
Það fyrsta sem kemur upp í hug-
ann þegar ég hugsa til baka er
hversu glaðlynd og góð þú varst,
alltaf svo hlý og ávallt stutt í hlát-
urinn. Þannig varstu alveg fram á
síðasta dag og þannig muntu lifa
áfram í minningunni.
Við sem eftir lifum munum sakna
þín mikið en vitneskjan um það að
þú ert nú komin á betri stað, og að
þér líður vel mun veita okkur hugg-
un á þessum erfiðu tímum.
Megi Guð vera með þér, elsku
amma.
Birna Dröfn Birgisdóttir
Elsku amma Sísí, nú þegar þú
ert farin frá okkur viljum við bræð-
ur minnast þín með nokkrum fá-
tæklegum orðum.
Þær eru margar minningarnar
sem við eigum um lengri og
skemmri heimsóknir í sveitina hjá
ömmu og afa. Við nutum þess sann-
arlega að eiga þess kost að geta
skroppið í sveitina þegar okkur
langaði til. Það var alltaf opið hús
fyrir okkur og alltaf eitthvað við að
vera.
Aðalsmerki ömmu var takmarka-
laus umhyggja, glaðlyndi og hlýja.
Við sjáum ömmu fyrir okkur í eld-
húskróknum að bera fram allar
þær kræsingar sem til voru í hús-
inu, til dæmis pönnukökur með
sykri og hveitibrauð með kæfu.
Þegar við stóðum á blístri hvatti
hún okkur til þess að fá okkur að-
eins meira, þannig var amma.
Þegar amma spurði frétta hafði
hún skoðanir á öllum málum, hún
var þó nánast alltaf sammála okk-
ur. Hún vildi veg okkar sem mest-
an í öllu því sem við tókum okkur
fyrir hendur, skipti engu hvað það
var, ekki stóð á stuðningi frá
ömmu.
Einn fjölfarnasti vegur landsins
lá um hlaðið á Ferstiklu allt þar til
Hvalfjarðargöngin voru tekin í
notkun í lok síðustu aldar. Afa og
flestum öðrum sveitungum var létt
þegar göngin voru tilbúin og um-
ferðin um sveitina minnkaði. Þetta
þótti ömmu hins vegar ekki gott,
hún saknaði umferðarinnar í veit-
ingaskálann, sem áður hafði verið
vinnustaður hennar í yfir þrjá ára-
tugi.
Ekki er hægt að sleppa því að
nefna mikinn áhuga ömmu á nátt-
úrunni og þá sérstaklega æðarvarp-
inu, sem þær svilkonur á Ferstiklu
sinntu af einstökum áhuga. Við
bræðurnir höfðum gaman af því að
ganga í varpið með ömmu, merkja
hreiður, taka dún og tína öll þau
veiðibjölluegg sem við gátum.
Amma var alla tíð áhugasöm um
ber, berjasprettu og berjatínslu.
Oft fórum við bræðurnir með í slík-
ar ferðir. Það brást ekki að amma
hafði alltaf með í för vel útilátið
nesti, sem var dregið fram þegar
úthald okkar á berjamónum minnk-
aði. Á síðustu árum hefur verið
ánægjulegt að sjá börnin okkar
upplifa góðar stundir með ömmu
Sísí sem minna okkur á gamla góða
tíma úr sveitinni.
Sá tími sem við áttum með ömmu
Sísí er okkur ómetanlegur og fyrir
það erum við þakklátir.
Hvíl þú í friði, elsku amma.
Stefán Gísli og Búi Örlygssynir.
Elsku amma mín, nú ertu farin
og ég sakna þín sárt. Þú sem elsk-
aðir mig, kenndir mér svo ótal
margt, hlóst með mér og annaðist
mig á þinn einstaka hátt.
Það er erfitt að ímynda sér að
aldrei aftur á ég eftir að sjá þig
brosa, hlæja, borða þitt einstaka
heimabakaða brauð né eiga við þig
samtal. Þær stundir sem við áttum
saman eru liðnar, en í þeim finn ég
huggun því í hvert sinn sem ég
sakna þín fer ég þangað, í allar
fjöru-, æðarvarps- og berjatínslu-
ferðirnar eða bara sitjandi við eld-
húsborðið því nálægðin ein við þig
veitti mér ró. Nú er ég geng áfram
inn í lífið, geri ég það óhræddur því
þú ert ein af þeim sem áttu stóran
hlut í að móta mig. Ég er hluti af
arfleifð þinni til heimsins og af öðru
hef ég aldrei verið stoltari. Svo
þegar ég hugsa um eða tala við þig
mun ég ekki horfa til himins, ég
mun horfa inn í sjálfan mig því þar
muntu lifa. Elsku amma Sísí, þú
býrð í hjarta mér að eilífu og ég
hlakka til að hitta þig á ný.
Guðmundur Þór Guðmundsson.
Sísí hét fullu nafni Sesselja Ólöf
Guðmundsdóttir. Hún kunni betur
við að vera Sísí og við notum það
nafn hér.
Fyrst man ég eftir henni í glöð-
um krakkahópi á Arkarlæk. Hún
vakti eftirtekt með glaðværum,
smitandi hlátri og gamansemi. Allt
varð að gríni og gaman var að lifa!
Síðan áttum við margar ánægju-
stundir saman og ekki þurfti mikið
tilefni til smitandi hláturgusanna.
Hláturinn lengir lífið og bætir það!
Svo varð hún mágkona mín og við
áttum svo margt saman: Til dæmis
þurfti að bólusetja börnin á sama
tíma og læknirinn spurði undrandi
„Eigið þið öll þessi börn?“ og Sísí
var fljót að svara því játandi. Tók
ekki fram að við ættum þau ekki
saman, en þau voru 8 þá og nokkuð
jafnaldra! Þar sem við bjuggum
saman félagsbúi, voru mörg verk
sem völdust til okkar, t.d. kart-
öfluræktin! Ég var víst hyskinn að
vinna garðinn, svo síðustu kartöfl-
urnar þann daginn fengu ekki
nægjanlega djúpt unnið en Sísí
gerði gott úr því: „Þær verða þá
fljótar að koma upp“ sagði hún og
það reyndist rétt! Það er aldrei erf-
itt að vinna störfin ef lundin er létt!
Á langri ævi eru svo margar
ánægjustundirnar, þegar glaðlegur
hlátur og gamansemi eru í fyr-
irrúmi. Mikið eigið þið gott, krakk-
arnir hennar Sísíar, þið erfið góð-
vildina hennar og manndóminn,
komið hvoru tveggja áfram til af-
komendanna. Þetta erfist, – allt
erfist, en látum okkur þykja vænt
um gullmolana mörgu sem hún gaf
okkur á vegferðinni. Guð og góðar
vættir blessi minningu hennar.
Vífill Búason, Ferstiklu
Hugurinn leitaði til bernskuslóð-
anna í Hvalfirði þegar við fréttum
af andláti Sísíar á Ferstiklu, sem
lést að morgni páskadags. Hún var
góður nágranni fjölskyldu okkar í
30 ár og kær vinkona. Það var okk-
ar gæfa og gleði að fá að alast upp í
skjóli bræðranna á Ferstiklu og
þeirra fjölskyldna. Á heimilum Sísí-
ar og Gísla og Vífils og Dúfu var
okkur alltaf vel tekið. Við fengum
að umgangast skepnurnar, gefa á
garðann, fylgjast með sauðburðin-
um, reka kýrnar áleiðis heim til
mjalta og taka þátt í heyskapnum.
Aldrei fundum við fyrir því að við
værum fyrir, heldur var okkur út-
hlutað verkefnum sem hæfðu aldri.
Það var okkur prestsbörnunum í
Saurbæ ómetanlegt að fá að kynn-
ast hefðbundnum sveitastörfum og
það þroskaði okkur á margvíslegan
hátt.
Oft fengum við að vera heima hjá
Sísí, sem sýndi öllum sömu hjarta-
hlýjuna. Hún mettaði svanga
munna, gjarnan með kleinum og
nýbökuðu brauði, spjallaði og hug-
hreysti ungar og viðkvæmar sálir.
Sísí var lífleg og skemmtileg kona,
sem gott var að vera í návist við.
Hún var hláturmild og glettin og
það var þroskandi og gefandi að
njóta lífsgleði hennar og skopskyns.
Hún var spurul og ræðin og eftir að
fjölskyldan flutti frá Saurbæ árið
1996 vildi hún fylgjast með hvernig
okkur systkinunum vegnaði. Síð-
ustu árin var það ómissandi hluti
ferðar í Hvalfjörðinn að koma við á
Ferstiklu, setjast við eldhúsborð,
ræða málin, hlæja og drekka gott
kaffi.
„Allt sem faðirinn gefur mér,
mun koma til mín og þann sem
kemur til mín, mun ég alls eigi
brott reka.“ Þetta er eitt fallegasta
loforð Jesú. Á upprisudaginn lauk
Sísí sinni lífsgöngu hér í heimi og
gekk á fund skapara síns og frels-
ara. Þar hefur hún átt góða heim-
komu. Öllum sem elskuðu Sísí
sendum við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Guð blessi minningu
Sísíar Guðmundsdóttur.
Systkinin frá Saurbæ: Sigríður
Munda, Guðjón Ólafur, Jóney og
Einar Kristján.
Dauðinn er eitt af lögmálum lífs-
ins þótt hann beri að með mis-
jöfnum hætti. Dauða Sesselju Guð-
mundsdóttur bar að með tiltölulega
skjótum hætti en samt má ætla að
hann hafi verið henni líknsamur
eftir það áfall sem hún hlaut.
Við hjónin hittum Sesselju og
hennar ágæta mann, Gísla Búason,
úti í Þýskalandi árið 1988. Þar tók-
ust kynni með okkur og fernum
öðrum hjónum. Þessi hjón hafa
haldið hópinn æ síðan og ferðast
mikið saman, bæði utanlands og
innan auk þess sem heimsóknir
hafa verið stundaðar innan hópsins.
Minningarnar frá samverustund-
um þessa fólks eru bæði ljúfar og
góðar enda bar aldrei skugga á
gestrisni þeirra Sísíar (en svo var
hún ætíð kölluð) og Gísla. Þessi
gestrisni var ósvikin og kom beint
frá hjartanu þar sem þau skópu
saman hinn góða anda heimilisins.
Fráfall Sísíar er ekki fyrsta skarðið
sem höggvið er í hópinn, en minn-
ingin lifir þótt maðurinn falli.
Aðalsmerki Sísíar var dugnaður,
glaðværð og góðvild. Okkur fannst
framkoma hennar og viðmót bera
þess vott að hún væri kona ham-
ingjusöm enda átti hún góðan
mann, fimm mannvænleg börn og
mörg barnabörn sem hún hugsaði
mikið um. Þá skal því ekki gleymt
að Guð var henni örlátur og gaf
henni fagurt útlit, góða greind og
mikinn dugnað. Hún hafði því and-
ans gjöf jafnt sem handa.
Við hjónin söknum hennar mjög.
Um leið og við þökkum henni kær-
ar stundir og kynni góð þá sendum
við öllum hennar aðstandendum
hugheilar samúðarkveðjur.
Kæra Sísí
Nú er til þín lokast leiðir
og lífs þíns hljómur burtu dvín.
Minningin bjarta breiðir
birtu í sporin þín.
Ljóss við brunninn Lífsins faðir
líknar og græðir enn í dag.
Hann þér áfram lýsi leiðir
lífs þíns við sólarlag.
(V.B.J.)
Sigríður og Vigfús, Laxamýri.
Sesselja Ólöf
Guðmundsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Sess-
elju Ólöfu Guðmundsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Mig langar að
þakka þér, Salla mín,
fyrir allar góðu stundirnar sem við
áttum saman í gegnum tíðina, minn-
ingarnar ylja mér um hjartarætur.
Einnig langar mig til að þakka þér
fyrir að vera Sigurjóni og Hafdísi
góð amma, það eru góðar minningar
Salvör Sumarliðadóttir
✝ Salvör Sum-arliðadóttir, hús-
móðir í Hafnarfirði,
fæddist í Stykk-
ishólmi 6. nóv. 1923.
Hún andaðist á
Hjúkrunarheimilinu
Ási í Hveragerði hinn
31. mars sl.
Jarðarför Salvarar
var gerð frá Fríkirkj-
unni í Hafnarfirði 15.
apríl sl.
sem þau geyma í
hjörtum sínum. Elsku
Salla mín, núna ertu
farin til betri heims,
komin til Óla og
stelpnanna þinna og
ég er sannfærð um að
nú líður þér vel.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi
rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Með þessu sálmi kveð ég þig, Salla
mín.
Blessuð sé minning þín.
Þín tengdadóttir,
Eygló.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800