Morgunblaðið - 12.05.2009, Blaðsíða 24

✝ Helga Hjartar-dóttir fæddist á
Akranesi 7. febrúar
1925. Hún lést á Land-
spítalanum í Reykja-
vík 27. apríl síðastlið-
inn. Foreldrar hennar
voru hjónin Ásrún
Knudsen Lárusdóttir
frá Stykkishólmi, f.
15.4. 1898, d. 12.7.
1967, og Hjörtur
Bjarnason, f. á
Gneistavöllum á Akra-
nesi 19.5. 1894, d. 16.6.
1977. Systkini Helgu
eru Haukur, f. 24.6. 1926, d. 11.8.
2003, Héðinn, f. 20.7. 1928, og Ása, f.
24.4. 1930, d. 4.5. 1998.
Hinn 8. júní 1946 giftist Helga
Jóni Ólafssyni Gíslasyni húsasmíða-
meistara, f. í Reykjavík 15.1. 1921, d.
24.3. 1978. Börn þeirra eru: 1) Guð-
borg, f. 23.11. 1945, gift Þórarni
Lárussyni. Börn þeirra eru: a) Jón
Helgi, f. 1965, kvæntur Barbro
Lundberg. Börn Sindre, Guðborg
Gná og Bjarki Mar. b) Rúnar Þór, f.
1973, kvæntur Maríu Huld Péturs-
Þórhallsdóttur, Gísli Hvanndal, f.
1985, og Ómar Hvanndal, f. 1991. 4)
Bjarni, f. 23.2. 1959, kvæntur Lilju
Steinunni Svavarsdóttur. Börn
þeirra eru: Íris Hlín, f. 1982, í sam-
búð með Theodóri Bjarnasyni, Svav-
ar Jón, f. 1985, og Lilja Dögg, f. 1990.
Helga ólst upp í foreldrahúsum á
Akranesi fram um 17 ára aldur, þeg-
ar hún flutti til Reykjavíkur þar sem
hún lauk m.a. námi við Húsmæðra-
skóla Reykjavíkur. Þau Jón bjuggu
fyrst á Bjarkargötu 10 þar til þau
fluttu í eigið hús í Langagerði 92,
sem þau byggðu á árunum 1952-53.
Eftir andlát Jóns flutti Helga í Blika-
hóla 8 og árið 2003 flutti hún í þjón-
ustuíbúð fyrir aldraða í Seljahlíð og
bjó þar til dauðadags. Auk þess að
hugsa um heimilið af miklum mynd-
arskap vann hún frá unga aldri við
fjölmörg almenn störf af annáluðum
dugnaði og samviskusemi. Liggja
auk þess eftir hana ógrynni listilega
gerðra handverka, einkum á sviði
hannyrða og postulínsmálunar, eins
og fjölskylda hennar, frændfólk og
vinir hafa fengið að sjá og njóta í eig-
in ranni gegnum tíðina.
Helga verður jarðsungin frá Bú-
staðakirkju í dag, 12. maí, og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Meira: mbl.is/minningar
dóttur. Börn Ásþór
Loki og Þórarinn Þeyr.
c) Margrét Lára, f.
1976, maki Eiríkur
Einarsson. Barn Askur
Örn. d) Pétur Örn, f.
1981, kvæntur Þóru
Sigurborgu Guð-
mannsdóttur. Börn
Embla Nótt og Eygló
Þóra. Dóttir Þórarins
Kristín, f. 1960. Börn
hennar Andri og Þor-
björg Ída. 2) Örn, f.
11.3. 1949, kvæntur El-
ínu Jóhönnu Elíasdótt-
ur. Börn þeirra eru: a) Hilmar Þór, f.
1970, kvæntist Evu Láru Logadóttur,
en þau skildu. Barn Ástrós Helga.
Hilmar er kvæntur Jónu Hildi
Bjarnadóttur. b) Helga Björk, f. 1974,
í sambúð með Birgi Thorberg
Ágústssyni. c) Jón Örn, f. 1978,
kvæntur Helgu Björk Jónsdóttur.
Börn Sigríður Elín og Kolbeinn
Tjörvi. 3) Ólafur Hvanndal, f. 3.2.
1956, kvæntur Guðbjörgu Árnadótt-
ur. Börn þeirra eru Ólafur Hvanndal,
f. 1983, í sambúð með Maríu Björgu
Í dag þegar vorið fyllir loftið með
birtu og fuglasöng kveð ég góða móð-
ur í síðasta sinn. Hún ólst upp á Akra-
nesi elst sinna systkina. Frá unga
aldri vandist hún því að vinna og að-
stoða ömmu. Tólf ára gömul stóð hún
við hlið hinna fullorðnu stundum dag
og nótt í fiskaðgerð á Breiðinni, eða
breiddi saltfisk til þerris á klappirnar.
Hennar nám og uppeldi miðaðist við
að vera heiðarleg, læra að vinna vel og
vera sjálfbjarga. Hún fór í vist á heim-
ili Hauks Thors og Soffíu konu hans
Smáragötu 16 í Reykjavík. Minntist
hún þeirra með virðingu. Þar nutu
starfskraftar hennar sín vel, vand-
virkni og samviskusemi var henni í
blóð borin og einkenndi allt sem hún
gerði. Hún minntist oft skemmtilegra
tíma í sumarbústað þeirra við Mið-
fjarðará. Foreldrar mínir stofnuðu
heimili í Reykjavík á Bjarkargötu 10.
Mamma vann á Gamla Garði við þjón-
ustustörf á sumrum og stundum labb-
aði ég þangað með Örn litla bróður í
von um að sjá hana aðeins. Mamma
og pabbi voru samhent. Allt þeirra líf
miðaðist við að búa okkur gott heimili,
þau gerðu allt til að svo mætti verða,
utan þess að taka lán fyrir hlutunum.
Þau voru trygg sínu uppeldi, ekkert
var hægt að eignast nema vinna fyrir
því fyrst og öryggi, fæði, klæði og
menntun gengu fyrir öðru. Þetta er
það sem ég best man eftir að þau hafi
kennt mér frá upphafi. Okkur skorti
aldrei neitt, mamma saumaði öll okk-
ar föt, venti gömlu og töfraði fram ný
klæði. Hún prjónaði allt frá sokkum
upp í kjóla, allt lék í höndum hennar,
einstaklega fallega gert og aldrei hefi
ég séð fallegri úrtökur á sokkum, hún
hafði sitt lag á að sokkarnir féllu slétt-
ir að hæl og rist. Mamma ræktaði
matvæli í garðinum í Langagerði 92,
hún sultaði rabarbara og ber, brytjaði
rabarbara á mjólkurflöskur, fyllti
með sykurlegi og lakkaði yfir tapp-
ana. Ræturnar hreinsaði hún og sauð
niður, sem eftirrétt á hátíðum. Alltaf
ræktuðu þau sínar eigin kartöflur. Á
haustin voru tínd ber, ekki í fötur
heldur strigasekki sem pabbi bar á
bakinu niður á veg. Heima beið
mömmu mikil vinna við að hreinsa ber
og safta, stóri þvottapotturinn var
fullur af saft sem var rennt á gler og
brætt vax yfir. Pabbi hló oft og sagði
að við gætum borðað fisk og kartöflur
og saftgraut fjórtán sinnum í viku en
auðvitað var það ekki gert. Mamma
bjó til slátur og nýtti allt. Ég hélt í
ristla sem hún skar upp, skóf, hreins-
aði og nýtti síðan í lundabagga sem
voru áleggið okkar.
Allir sem þekktu til móður minnar
munu minnast hennar fyrir dugnað
og ósérhlífni. Hún var listakokkur og
allt sem fór um hendur hennar var
engu öðru líkt, hún gat bætt allt og
lagað betur en aðrir. Eftir fráfall
pabba vann hún í mörg ár á sauma-
stofu Hagkaupa og Max meðan heils-
an leyfði. Hana dreymdi alltaf um að
ferðast en til þess voru hvorki tími né
fjárráð lengi vel. En hún heimsótti
æskuvinkonu sína af Breiðinni, Ingu
Freeberg, til Los Angeles. Það var
henni ógleymanlegt. Ég bið móður
minni guðs blessunar og þakka henni
allt, ekki síst síðustu stundirnar og
sannleikann sem orð hennar opin-
beruðu mér. Hvíldu í friði.
Guðborg.
Ég átti ekki von á því, mamma mín,
að það væri síðasta hringingin frá þér
þegar þú hringdir í mig að morgni 22.
apríl og sagðir mér að þér hefði ekki
orðið svefnsamt um nóttina og hvort
ekki væri rétt að láta lækni kíkja á
þig, en mikið varstu þakklát fyrir að
ég skyldi fylgja þér frá Seljahlíð niður
á sjúkrahús.
Nú hlaðast upp minningarbrotin úr
æsku þar sem ég var umvafin ást
þinni og hlýju. Heimili okkar í Langa-
gerðinu er í minningunni sem mið-
punktur stórfjölskyldunnar og þar
var mikill gestagangur. Varla leið sá
dagur að það væru ekki einhver gest-
ur í mat. Þetta var eins og stórt
sveitaheimili þar sem haustin fóru í
mataraðdrætti, grænmeti, kartöflur,
kjötskrokkar og slátur. Frá þessu var
svo gengið eftir kúnstarinnar reglum,
sultað, soðið niður, reykt, saltað eða
súrsað og allar geymslur fylltar. Þú
máttir ekkert aumt sjá, varst alltaf
tilbúin að leggja öðrum lið og aðstoða
alla eins og hægt var. Það er enginn
nema dugnaðarforkur sem getur
haldið slíkt stórheimili. Þú varst ósér-
hlífin, vinnusöm, samviskusöm og
vandvirk og unnir þér ekki hvíldar
fyrr en allt var frágengið, þú geymdir
ekki hlutina til morguns sem hægt
var að klára í dag. En þú hafðir líka
stórt hjarta sem þú varst tilbúin að
opna og umvefja þann sem eitthvað
bjátaði á.
Nú hefur þú kvatt okkur, mamma
mín, í hinsta sinn. Söknuðurinn og eft-
irsjá er mikill. Væntumþykja og um-
hyggja fyrir okkur, um að okkur farn-
aðist vel var þér allt. Þú kvartaðir
ekki þó heilsan mætti vera betri, held-
ur hvattir okkur og börnin til dáða
bæði í leik og starfi.
Eftir að þú fluttir á Seljahlíð þá
varstu virk í félagsstarfi, handavinnu,
ásamt setu í húsráði. Þátttaka í starf-
inu gaf þér mikla ánægju og gleði.
Það var gaman að koma, og maður
varð stoltur af þér, að koma á handa-
vinnusýningar á hverju vori og sjá allt
sem þú hafðir áorkað yfir veturinn.
Þótt bakið væri orðið þreytt og sjónin
farin að daprast vantaði ekki á glað-
værðina þegar maður heyrði í þér og
þegar maður kom í heimsókn var allt-
af heitt á könnunni og eitthvað með
því. Þú varst mikill dýravinur og hún
Líf okkar þótti ekki leiðinlegt að
koma í heimsókn til þín og lá þá oft við
fætur þínar og maulaði harðfisk eða
annað sem féll af borðinu.
Samband okkar var mjög sterkt og
við töluðum saman í síma eða hittust á
hverjum einasta degi hin síðari ár. Þú
varst mikill fréttahaukur og fylgdist
vel með öllum fréttum hvort sem það
var á RÚV eða CNN. Þú hafðir mik-
inn áhuga á að fylgjast með hesthús-
byggingu okkar og vildir fá daglega
skýrslu á hverju kvöldi hversu marg-
ar spýtur eða naglar hefðu verið settir
þann daginn. Þú varst alveg með á
hreinu hvað væri búið og hvað væri
eftir og vissir jafnvel meira um hana
heldur en Lilja.
Söknuðurinn er meiri en hægt er
að túlka með orðum en minningin um
glaðværð þína og hlýju lifir. Takk fyr-
ir allt, mamma mín. Ég kveð þig með
þeim orðum er við kvöddumst bæði
með á hverju kvöldi „Guð geymi þig
og góða nótt“.
Bjarni.
Við Helga, tengdamóðir mín, höf-
um átt samleið í yfir 40 ár. Það var
gott að eiga hana að þegar ég og Örn
sonur hennar byrjuðum okkar bú-
skap í næsta nágrenni við þau hjón
Helgu og Jón. Ég var ung og óreynd
og kunni ekki mikið fyrir mér í elda-
mennsku og bakstri, en Helga var
hafsjór af fróðleik og hún var fús að
kenna mér þegar ég leitaði til hennar.
Helga var mjög sterk kona. Hún
hafði ákveðnar skoðanir og það var
ekki auðvelt að fá hana ofan af því
sem hún hafði ákveðið. Helgu var
margt til lista lagt. Hún eldaði og bak-
aði, prjónaði og saumaði, og allt lék
þetta í höndunum á henni. Hún mál-
aði á postulín og gaf afkomendunum.
Þetta eru hinir fallegustu gripir og
bera handbragði hennar gott vitni.
Hún hlífði sér aldrei, það var ekki
til í hennar orðabók, enda var líkam-
inn orðinn slitinn af mikilli vinnu.
Fyrir um það bil 6 árum flutti hún í
þjónustuíbúð fyrir aldraða í Seljahlíð
og undi sér þar mjög vel. Hún missti
smátt og smátt sjón og sá orðið mjög
illa. Það var erfitt fyrir Helgu því hún
gat ekki lengur stytt sér stundir við
hannyrðir. Þó prjónaði hún fram und-
ir það síðasta. Henni gafst kostur á að
fá lánaðar hljóðspólur hjá Blindra-
félaginu, og hafði sérstaklega gaman
af að hlusta á þær.
Helga fylgdist vel með sínu fólki og
hafði mikla ánægju af að hitta lang-
ömmubörnin þegar við komum með
þau í heimsókn til hennar. Á ferðalög-
um okkar hjóna um landið hringdi
hún gjarnan til að vita hvernig gengi
og hvar við værum stödd hverju sinni.
Að leiðarlokum vil ég þakka Helgu
fyrir samveruna og bið Guð að blessa
minningu hennar.
Elín.
Ég vil gjarna minnast góðrar
tengdamóður nokkrum orðum, nú
þegar hún hefur kvatt þennan heim.
Fyrir hana, eins og flesta, skiptust
á skin og skúrir í þessari veröld á
langri leið. Framan af ævi var við fá-
tækt og erfiði að glíma, sem breyttist
smám saman, með dugnaði og útsjón-
arsemi í félagi við lífsförunautinn, í
góðar álnir um og eftir miðjan aldur.
Er óhætt að segja að þau hafi verið
vel efnum búin, þegar Jón tengdafað-
ir veikist og fellur frá upp úr því, að-
eins rúmlega 57 ára gamall. Nærri má
geta að þetta var mikið reiðarslag fyr-
ir Helgu og allt hans nánasta fólk. Var
þetta ekki síst sárt fyrir það að ein-
mitt um þetta leyti voru hlutir farnir
að ganga léttar fyrir þau hjónin sem
gaf um leið fyrirheit um fleiri sam-
veru- og ánægjustundir en tök höfðu
verið á lengst af þangað til.
Við hjónin, eins og fleira af þeirra
nánasta fólki, nutum að mörgu leyti
velgengni þeirra í okkar lífsbaráttu.
Má þar bæði nefna aðstoð við mennt-
unarkostnað og síðar við að koma
okkur þaki yfir höfuðið. Alltaf boðin
og búin til að verða að liði í smáu sem
stóru. Þótt Jóns hafi ekki notið við eft-
ir þetta er óhætt að segja að Helga
hafi ekki látið merkið síga hvað um-
hyggju og aðstoð varðaði, eftir því,
sem unnt var. Umhyggjan birtist í
óteljandi myndum, sem of langt yrði
allt upp að telja. Nefna má þó ým-
islegt af því smáa, sem gerði svo sann-
arlega eitt stórt. Það brást til dæmis
ekki í eitt einasta skipti að hún
hringdi í okkur og börnin í hvert sinn,
sem eitthvert okkar átti afmæli.
Skipti þá litlu hvar við værum stödd í
heiminum. Sama er að segja þegar
voveiflegir atburðir voru að gerast í
nánd við okkur, svo sem fréttir um
skýstróka í nánd við okkur í Banda-
ríkjunum, eða um aðrar náttúruham-
farir, slys og önnur óáran, þar sem við
gátum hugsanlega verið í hættu, –
alltaf skyldi Helga hringja til að full-
vissa sig um að allt væri í lagi hjá okk-
ur. Þó að þetta virtist óþarfi sjálfs-
Helga Hjartardóttir
24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. MAÍ 2009
Elsku amma Helga.
Alltaf þegar ég kom til þín
í heimsókn þá gafstu mér
sælgæti.
Takk fyrir það.
Það er ótrúlega falleg
dúkka sem þú prjónaðir í vet-
ur handa litla barninu sem á
að fæðast í sumar og við ætl-
um að passa hana vel.
Takk fyrir samveruna.
Vonandi líður þér vel núna
í Paradís.
Kveðja,
Kolbeinn Tjörvi.
HINSTA KVEÐJA
✝
Maðurinn minn, faðir, fósturfaðir, tengdafaðir og
afi,
NÍELS ÞÓRARINSSON,
Klettahrauni 6,
Hafnarfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi Hafnarfirði
miðvikudaginn 6. maí.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtu-
daginn 14. maí kl. 15.00.
Anna Erlendsdóttir,
Steina B. Níelsdóttir, Gunnar Níelsson,
Hafdís Erla Gunnarsdóttir,
Anna Lilja Dögg Gunnarsdóttir,
Víglundur Þorsteinsson, Svava Theodórsdóttir,
Lovísa María.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÚLFAR JENSSON
hárskerameistari,
Mánatúni 4,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 5. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Guðmunda Matthíasdóttir,
Rúnar Mölk, Margrét Garðars Mölk,
Örn Úlfarsson, Kristbjörg Björnsdóttir,
Sigrún Úlfarsdóttir, Gunnar Maríusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
ÁSTA JÓNASDÓTTIR,
Seljahlíð,
Hjallaseli 55,
Reykjavík,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 29. apríl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jónas Bjarnason, Kristín Hjartardóttir,
Svavar Bjarnason, Brynja Halldórsdóttir.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓNAS FINNBOGASON
frá Harðbak,
andaðist á Sjúkrahúsinu á Húsavík laugardaginn
9. maí.
Jarðarförin fer fram frá Raufarhafnarkirkju laugar-
daginn 16. maí kl. 14.00.
Hólmfríður Friðgeirsdóttir,
Vilmundur Þór Jónasson,
Valgeir Jónasson, Kristín Böðvarsdóttir,
Gunnar Finnbogi Jónasson, Þórhildur Þorgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.