Morgunblaðið - 14.05.2009, Blaðsíða 26

26 Umræðan
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. MAÍ 2009
HRÆÐSLUÁRÓÐ-
UR gegn hugsanlegri
aðild Íslands að ESB
náði ekki miklu flugi í
aðdraganda kosning-
anna eins og nið-
urstöður gefa til
kynna. Samfylkingin,
sem ein flokka hefur
sett aðildarviðræður á
oddinn, hlaut við-
unandi árangur og er
nú stærsta stjórnmálaafl á Íslandi.
Eflaust er það ekki einungis hugs-
anleg innganga Íslands í ESB sem
skóp þennan góða árangur enda
uppgjör síðasta áratugar einnig of-
arlega í hugum Íslendinga á þessum
tímamótum, sem liðnar kosningar
svo sannarlega eru.
Góðir menn hafa talað um að
„elíta“ Íslands berjist fyrir aðild að
Evrópusambandinu og eru þá senni-
lega að meina fræðimenn vel tengda
101 og háskólasamfélaginu og fjöl-
miðlafólk.
Samt er það nú svo að stærsti
landsbyggðarflokkurinn, Samfylk-
ingin, sem fékk flest atkvæði sam-
tals í NV-NA-S-kjördæmum, er ein-
mitt sá flokkur sem talað hefur hvað
skýrast og eindregnast fyrir aðild-
arviðræðum. Enda býr þar og starf-
ar fólk sem vill fá að sjá og kjósa um
hugsanlega aðild Íslands að ESB.
Það eina sem stjórnmálamenn þurfa
að gera er að búa sig undir við-
ræður, koma með skýr samnings-
markmið og leggja svo samninginn
fyrir sunnlensku elítuna, grá-
sleppukallana fyrir norðan, kenn-
arana fyrir austan og bændurna fyr-
ir vestan. Það er nefnilega ekki oft
sem allir Íslendingar, á kosn-
ingabærum aldri, fá að kjósa um: JÁ
eða NEI. Kreddan um að festast í
neti umsóknar ef farið er af stað til
samninga er í besta falli ekki trú-
verðug – í versta falli beinlínis and-
lýðræðisleg. Aðild Ís-
lands að
Evrópusambandinu
hefur mætt hvað harð-
asti andstöðu forkólfa
sjávarútvegsins. Sú
andstaða elur hvað
mest á þeirri hræðslu
að Íslendingar missi
forræðið yfir auðlind-
inni sem vissulega væri
slæmt. En hvort svo
verður fáum við ekki að
vita með vissu nema
ræða við ESB og sjá
hvernig samningurinn kemur til
með að líta út. Undirritaður er einn
af þeim sem sjá möguleika fyrir ís-
lenskan sjávarútveg með inngöngu í
Evrópusambandið.
Sjávarútvegurinn stendur höllum
fæti vegna lægra afurðaverðs og
erfiðra skulda. En gleymum því
ekki að sjávarútvegur hér á landi er
alla jafna vel rekinn og hagkvæmur.
Við smíðum og brúkum fullkomn-
ustu smábáta (undir 15 tonnum) í
heimi og sóst er eftir þeim um allan
heim. Íslenskir útgerðarmenn eru
búnir að ná góðum tökum á vinnslu
og markaðssetningu á sjávaraf-
urðum. Sjávarútvegurinn hjá okkur
er því sannarlega skrefi á undan
öðrum Evrópuþjóðum ef við teljum
Norðmenn ekki með. Þetta gætu ís-
lenskir útvegsmenn nýtt sér inni í
Evrópusambandinu og Ísland gæti
orðið leiðandi þekkingarafl innan
ESB þegar kemur að stjórn fisk-
veiða, fiskveiðum og vinnslu á sjáv-
arafurðum enda þekking og reynsla
Íslendinga ótæmandi þegar kemur
að sjávarútvegi.
Að því sögðu felast einnig líka
möguleikar á því að fá erlent fjár-
magn að útgerðunum í landinu – er-
lent fjármagn sem íslenskt hagkerfi
þarf svo nauðsynlega að fá. Ég þyk-
ist viss um að erlendir fjárfestar
væru til í að fjárfesta í íslenskum
sjávarútvegi undir skynsamlegu
regluþaki. Það er nefnilega þannig
að íslenskum útgerðarmönnum er
frjálst að veiða fisk á Íslandsmiðum
og sigla með hann til Þýskalands.
Þeim er líka frjálst að hafa erlenda
sjómenn um borð. En skýringin á
því að það er ekki gert nema í ör-
litlum mæli hlýtur að vera sú að
hagkvæmara er að landa honum hér
á landi, vinna hann og senda síðan
út. Hvort um er að ræða slægðan
fisk sem fer út í gámum, fullunnin
flök eða loðnumjöl. Aukinheldur eru
íslenskir sjómenn eftirsóttir vegna
þekkingar sinnar og vinnusemi, með
fullri virðingu fyrir öllum þeim er-
lendu sjómönnum sem starfa hér og
annarstaðar. Þess vegna óttast ég
ekki samkeppni frá útgerð-
armönnum ESB ríkjanna þegar
kemur að veiðum og vinnslu á fiski
og sjávarfangi verði það gert á jafn-
réttisgrundvelli. Íslenskir útgerð-
armenn geta svo sannarlega keppt
við þá ef viðunandi samningar nást
um fiskimiðin í kringum Ísland.
En þessar vangaveltur eru háðar
þeim forsendum að ríkistjórnin sæki
og semji um aðild að ESB og beri
það svo undir íslenska þjóð. Lykill-
inn að bjartari framtíð felst fyrst og
fremst í að leita allra lausna með
opnum hug og opinni og hreinskipt-
inni umræðu. Dæmi um slíkt væri
að hefja aðildarviðræður um hugs-
anlega inngöngu Íslands í Evrópu-
sambandið.
Útvegurinn og ESB
Eftir Þorstein
Másson » Sjávarútvegurinn
stendur höllum fæti
vegna lægra afurða-
verðs og erfiðra skulda.
En gleymum því ekki að
sjávarútvegur hér á
landi er alla jafna vel
rekinn og hagkvæmur.
Þorsteinn Másson
Höfundur er útgerðarmaður
á Ísafirði.
Í GREIN, sem
birtist í Mbl. 8. maí
2009, telur Vigdís
Hauksdóttir, nýkjörin
þingkona Framsókn-
arflokksins í Reykja-
vík, að leggja beri
Samfylkinguna niður
vegna þeirrar lend-
ingar Samfylkingar
og VG í Evrópu-
málum að hafa at-
kvæðagreiðslu á Al-
þingi, um aðildarviðræður við
ESB, þar sem „eina“ stefnumál
Samfylkingarinnar nái þar með
ekki framgöngu.
Hún telur það „fréttir“ að sam-
starfsflokkarnir hafi ekki sömu
stefnu í Evrópumálum, vísar í
framhaldinu til 2. og 14. gr. ís-
lensku stjórnarskrárinnar og spyr
hvort hún eigi, „sem óbreyttur
þingmaður að bera þinglega ráð-
herraábyrgð á ríkisstjórninni, sitj-
andi utan ríkisstjórnar, með því að
taka þátt í afgreiðslu þess f.h. rík-
isstjórnarinnar?“
Nú er það svo að við búum við
óbeint lýðræði hér á landi, þ.e.a.s.
63 þingmenn Alþingis skv. 31. gr.
stjórnarskrárinnar endurspegla
þjóðarviljann skv. nýafstöðnum
kosningum um hver stjórna eigi
landinu.
Það er því ódýr (þar sem við
búum á krepputímum, sem Fram-
sókn átti þátt í að leggja grunn
að) og óbein þjóðaratkvæða-
greiðsla, sem fram á að fara til að
kanna hvort vilji er meðal hinna
63 þjóðkjörnu fulltrúa til aðild-
arviðræðna við ESB.
Með fulltrúalýðræði
er kannaður vilji kjós-
enda til aðild-
arviðræðna við ESB.
Nýkjörnir þingmenn
eru nú einu sinni
komnir á Alþingi
vegna þeirra loforða
sem þeir gáfu kjós-
endum.
Skv. 48. gr. stjórn-
arskrárinnar eru al-
þingismenn eingöngu
bundnir við sannfær-
ingu sína en ekki
reglur sem kjósendur setja þeim,
en hins vegar verður að telja þá
siðferðilega bundna loforðum sín-
um. Annað væri varla heiðarlegt.
Það að Framsókn hreinlega
þurrkaðist ekki út í síðustu kosn-
ingum eftir 14 ára límsætna
stjórnarsetu, sem lagði grunninn
að því að allt lagðist á hliðina hér í
þjóðfélaginu og Vigdís hlaut
stuðning 3.435 kjósenda í Reykja-
vík suður skýrist m.a. af því að
Framsókn kúventi stefnu sinni 5
mínútum fyrir kosningar, eins og
svo oft áður og hafði nú eftir ára-
tuga svartnætti allt í einu á
stefnuskrá sinni viðræður um að-
ild að ESB.
Lengi vel var viðkvæði Fram-
sóknar „XB en ekki EB“ – m.ö.o.
„heimótti í stað alþjóðahyggju,“ en
þegar ljóst var að um 60% þjóð-
arinnar vildu hefja aðild-
arviðræður var stefnunni breytt,
alveg eins og þegar Framsókn
breytti stefnu sinni varðandi
Íraksstríðið, s.s. mörgum er í
fersku minni, 5 mínútum fyrir al-
þingiskosningar 2007.
Framsókn hefur frá árinu 1995
farið með utanríkismál í 11 ár og á
þeim tíma var Íraksstríðið dyggi-
lega stutt og ekki vottaði fyrir
áhuga á aðildarviðræðum við ESB.
Fimm mínútum fyrir kosningar
2007 sögðu forystumenn Fram-
sóknar að flokkurinn styddi aldrei
stríðsrekstur og nú 5 mínútum
fyrir kosningar 2009 að hefja bæri
aðildarviðræður við ESB.
Þetta kallast að segja eitt en
gera annað. Þetta var stefnuleysi.
Láta kjósendur Framsóknar bjóða
sér annan eins hringlandahátt
endalaust? Nú gefst Vigdísi
Hauksdóttur og flokkssystkinum
hennar tækifæri til að sýna að ný
forysta Framsóknar búi yfir
stefnufestu. Nú er tækifæri fyrir
Vigdísi að standa við gefin loforð
og greiða þingsályktunartillögunni
um aðildarviðræður við ESB at-
kvæði sitt, ekki sem óbreyttur
þingmaður án ráðherraábyrgðar
heldur fulltrúi þjóðar, þar sem
60% vilja aðildarviðræður við
ESB. Ég fylgist spennt með … og
það ættu þeir sem kusu Fram-
sóknarflokkinn vegna „breyttrar
stefnu hans í Evrópumálum“ að
gera líka.
Að standa við gefin
loforð í Evrópumálum
Eftir Ragnheiði
Jónsdóttur »Nýkjörnir þingmenn
eru nú einu sinni
komnir á Alþingi vegna
þeirra loforða sem þeir
gáfu kjósendum.
Ragnheiður
Jónsdóttir
Höfundur er lögfræðingur.
Ég var stödd í Pól-
landi í fótboltaferð
með unglingalandslið-
inu 27. apríl þegar ég fékk þær
fréttir að afi minn hefði látist um
nóttina. Þetta voru gríðarlega erf-
iðar fréttir og átti ég erfitt með að
trúa þessu, elsku besti afi hafði
kvatt okkur. Minningar sem ég átti
um þig flugu í gegnum hugann á
mér, þetta voru bara góðar minn-
ingar.
Ég er mjög þakklát fyrir að hafa
farið í heimsókn til ykkar daginn
áður en ég fór út. Þrátt fyrir þessar
erfiðu fréttir var ég staðráðin í að
spila síðasta leikinn í mótinu á móti
Póllandi sem fór fram daginn eftir,
því að ég veit að það er það sem þú
hefðir viljað og því ætlaði ég að
spila þennan leik fyrir þig. Ég hafði
talað um það úti í Póllandi að ég
hefði aldrei skorað fyrir landsliðið,
en núna ætlaði ég sko að skora en
ekki bara fyrir Ísland heldur líka
fyrir þig. Tilfinningin var gríðarlega
góð þegar ég sá boltann í netinu,
fyrsta landsliðsmarkið komið og það
var fyrir þig. Ég er samt viss um að
þú hafir hjálpað eitthvað við að
koma honum í markið! Leikurinn
endaði með jafntefli sem tryggði
okkur sæti í úrslitakeppni EM 2009.
Við Þórhildur minnumst þess
þegar mamma klæddi okkur upp í
okkar fínasta púss og fórum við
fjölskyldan í heimsókn til þín og
ömmu á hverjum sunnudegi og var
þetta mikið tilhlökkunarefni hjá
okkur systrunum. Þú byrjaðir alltaf
á að fara í frystikistuna og ná í tvær
vanilluísstangir og fengum við við-
urnefnin Ísadórur. Það var alltaf
gaman að koma til þín og ömmu og
skoða gamlar myndir, hlæja að
bröndurum þínum, enda maður með
góðan og kaldhæðnislegan húmor,
fara í göngutúra meðfram Ægisíð-
unni og í sund með ykkur gömlu.
Þú passaðir alltaf að við borðuðum
vel og spurðir alltaf ef við afþökk-
uðum mat hvort við værum í megr-
un. Þú varst fyrirmyndarafi og sá
allra allra besti. Við hugsum til þín
á hverjum degi og þú átt alltaf eftir
að eiga stóran stað í hjarta okkar.
Við elskum þig og söknum þín elsku
afi.
Elskulegi afi, njóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkar ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartkær afi far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu,
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæll um allar aldir,
alvaldshendi falinn ver;
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Höf. ók.)
Thelma Björk
og Þórhildur Svava.
Elsku afi minn.
Mig langar að minnast þín með
nokkrum orðum.
Við hittumst fjölskyldan á Lyng-
haganum á mánudaginn á heimili
ykkar ömmu í blokkinni sem þú
byggðir ásamt bræðrum ömmu árið
1954 með mikilli eljusemi sem þætti
nú stórverk í dag, að byggja átta
íbúða blokk. Mín fyrsta minning af
Lynghaganum eru jólin þar sem
fjölskyldan hittist á aðfangadag og
borðaði svínakótiletturnar hennar
Ingólfur Guðmundsson
✝ Ingólfur Guð-mundsson fæddist
í Villingadal á Ingj-
aldssandi í Önund-
arfirði 25. desember
1910. Hann andaðist á
Landspítalanum í
Fossvogi 27. apríl sl.
og fór útför hans
fram frá Fossvogs-
kirkju 7. maí.
ömmu og síðan var
tekið til við að opna
pakkana, en það var
ekki gert fyrr en búið
var að vaska upp og
ganga frá. Einnig
kom maður nokkrum
sinnum í búðina ykk-
ar á Vesturgötunni
þar sem þú og amma
voruð í hvítum kaup-
mannssloppum að
störfum og fékk mað-
ur þar ýmist góðgæti
eða banana. Á seinni
árum hafði ég mjög
gaman af því að koma með fisk til
þín og ömmu úr veiðiferðum. Þá var
hnífurinn tekinn upp og lagður á
stál og svuntan sett upp. Síðan var
gert að honum og skorinn í bita og
settur í hæfilega matarskammta og
frystur. Hafði ég mjög gaman af því
að horfa á þessa aðgerð hjá þér þar
sem þetta var allt gert eftir kúnst-
arinnar reglum.
Vinnusemi, sparsemi, reglusemi
og nýtni er eitthvað sem maður á
taka sér til fyrirmyndar frá þér og
ala upp með börnum sinum. Aldrei
skyldi stofna til skuldar ef ekki
væri til fyrir því sem kaupa ætti.
Þjóðfélagið stæði ekki í þeim spor-
um sem það er í dag ef allir hefðu
lifað eftir þínu mottói. Þú og amma
komuð ykkur upp mjög fallegu
heimili á Lynghagnum og þegar
horft er yfir farinn veg þá voru
stundirnar þar og minningarnar
góðar. Þú hefur lifað langa og við-
burðaríka ævi með ömmu og varst
þú þriðji elsti íslenski karlmaðurinn
þegar þú féllst frá. Hvíl í friði, elsku
afi minn.
Hver minning dýrmæt perla
að liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af
alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Ólafur Ingvar Arnarson.
Elsku afi minn.
Það koma upp margar minningar
í hugann, þegar ég hugsa til baka
um þann tíma sem við höfum átt
saman allt frá barnæsku minni.
Sem lítil stelpa er mér sagt að ég
hafi farið að gráta ef við beygðum
ekki af hringtorginu í átt til ykkar.
Það segir bara hversu gott mér
fannst að koma til ykkar. Til að fá
mig út með góðu móti þurftuð þið
að standa og veifa mér þangað til
ég var komin inn í bíl.
Heimili ykkar á Lynghaganum
hefur verið mér hálfgert æskuheim-
ili og hefur bara góðar minningar
að geyma.
Ég á mér óljósar minningar úr
búðinni ykkar, þú í hvíta sloppnum
þínum. Ég tengi þessar ferðir við ís,
því það var ísbúð hinum megin við
götuna. Alltaf þegar ég geng fram
hjá þessu húsi verður mér hugsað
til ykkar ömmu. Einnig er mér
minnisstætt er við fórum í
sunnudagsbíltúrinn á „ameríska
kagganum“ niður á smábátahöfn og
þú gast ekki setið á þér og varðst
að fara út og tala við trillukarlana
og skoða fiskinn.
Hvað við amma hlógum þegar þú
gagnrýndir bleiku hnébuxurnar
mínar sem voru spes gerðar á mig
fyrir 17. júní og þér þótti forljótar.
Það fylgdi því mikil tilhlökkun að
gista hjá ykkur, að byrja nýjan dag
í sundi, þú syntir og ég í kappi við
þig, svo í heita pottinn að tala við
fólkið. Fara svo heim í hafragraut
og lýsi, í minningunni eldaðir þú
stundum grautinn. Svo í hádeginu
hræringinn sem toppaði daginn
minn.
Ég þóttist ekki borða kæfu sem
barn, en þú náðir að plata mig og
bjóst til samloku sem ég borðaði
með bestu lyst. „Spís spenna“.
Sem unglingur, þegar ég fór að
stunda mína sumarvinnu við útburð,
kom ég alltaf í hádeginu til ykkar
að fá mér hádegismat.