Embla - 01.01.1949, Blaðsíða 34

Sem blossa nálgast flugan fer
mig færa vil ég nærri þér,
brátt hitinn vex, en böl ei þver,
ég brenn fyrr en mig varir.
Við vitum það, að allmargar konur eru í Iiópi merkustu rit-
liöfunda heimsins. En Sapplió er ein allra Ijóðskálda úr liópi
kvenna, sem sett hefur verið á bekk með skáldjöfrum eins og
Hómer, Dante, Goethe og Keats. Skáld og bókmenntafræðingar
allra þjóða hafa verið einlægir aðdáendur Sapphóar. Sænskur pró-
fessor, Lindskog, kemst svo að orði um ljóð hennar: Engin jjýð-
ing getur náð þeirri ljóðrænu mýkt og spriklandi fjöri, sem
streymir gegnum þessi ljóð. Sem lýriskt skáld á Sapphó ekki sinn
líka í fornöld, og tæplega heldur á síðari öldum.
Enski bókmenntafræðingurinn Symmonds, sem þýtt hefur
kvæði Sapphóar og mörg af kvæðisbrotunum á ensku, segir eitt-
hvað á þessa leið: Af öllum skáldum heimsins, af öllum bók-
menntasnillingum er Sapphó snjöllust, því að hvert ljóð hennar
hefur sérstakan, persónulegan ilm, innsigli hins fullkomna og
yndisleik, sem enginn fær lfkt eftir. Hér er djúpt tekið í árinni,
og má sjálfsagt slá eitthvað af því, en eigi að síður stendur það
óhaggað, að þessi kona hefur átt neista snilldarinnar, og lof það,
sem bókmenntafræðingar bera á hana, er ekki gripið úr lausu
lofti. Þá hcfur ekki verið bjart yfir vcröldinni, fremur en oft
síðar, þegar snilldarkvæðum Sapphóar var fórnað á altari þröng-
sýni og hindurvitna. Þó eru þau mannkyninu ekki að fullu
glötuð, og ef til vill eigunr við íslcndingar eftir að eignast ein-
hvern góðan fræðaþul og skáld, sem leggur stund á grískar forn-
bókmenndr og gefur okkur kost á að kynnast því nánar, sem
enn er til eftir stórskáldið Sapphó.
Áslaxig Thorlacius
32
EMBLA