Embla - 01.01.1949, Blaðsíða 83

En ég, sem sé móðgaðan vangasvip konunnar, anza honum
engu, en geri tilraun með að leiða talið að öðru efni og ávarpa
hana: „Er ekki yfirleitt góður efnahagur hjá bændum í Flóanum?
Búa þeir ekki vel sem kallað er?“
„Búa vel, það cr eflaust. Enginn er svangur og enginn er klæð-
laus, og konan þarf aldrei að hala barnið á brjósti lengur
en fjóra til sex mánuði. (), nei, nei. Þær þurl'a aldrei að hafa árs-
gamalt barn á brjósti, þegar þær ganga með það næsta, vegna
þess að kýrin standi geld og töðunni sé fleygt í hesta."
„Já,“ gríp ég fram í. ,,Það liafa allir nóg að bíta og brenna sem
sagt.“
En sú gamla stöðvast ekki. „Þær hafa, sem betur fer, aldrei séð
bömin sín gráta af svengd, þær hafa ekki, guði sé lof, þurft að
skilja litla drenginn sinn við sig og fara í vinnumennsku til ó-
kunnugra með litlu stúlkuna sína.“
Gamli maðurinn pikkar stafnum óþolinmóðlega í gólfið og
þrumar: „Þeir eru ekki að flýta sér að koma með þennan matar-
bita, sem verið var að lofa. Það er hvað eftir öðru á íslandi, þó
tekur út yfir, að ekki skuli vera friður í bílum fyrir brjáluðu
fólki.“
„Hvað heitir bærinn, þar sem sonur yðar býr?“ segi ég, ef vera
kynni, að umræður gætu farið fram í bróðerni. „Ef til vill hef ég
séð þangað heim eða jafnvel komið þangað. Ég er oft austan fjalls,
þegar ég hcf frí frá námi.“ Þetta virtist ætla að hrífa.
„Látum okkur nú sjá,“ og hann dregur upp veskið. „Ég man
það ekki í svipinn, en hérna stendur það. Teigur heitir bærinn.
Þórður Sveinsson, Teigi. Kannist þér nokkuð við hann?“
„Nei, en ég hef oft séð þangað heim, það er reisulegur bær og
fallegt tún, eftir því sem uni er að gera þar um slóðir."
„Sko, hér er mynd af stráknum, sjáið þér.“
Þótt ég hafi Jítið gaman af myndum af bláókunnugu fólki, tók
ég við henni alls hugar feginn, að umræðurnar skyldu loks hafa
fengið friðsamlegan blæ.
Og sá gamli heldur áfram: „Þetta er lögulegasti náungi. Finnst
yður ekki? Ekki beint skörulegur svipur, en bjartur og hlýr.
Eiginlega hefur hann yfirsvipinn hennar Snjólaugar, þótt hún
81
EMBLA