Embla - 01.01.1949, Side 105

HRAKMENNIÐ
Það veldur hryggð um breiða byggð
og böli i geði mínu,
að ekki tryggð né laug af dyggð
er til i fari þínu.
APRÍLMORGUNN
Tindarnir velta af sér vetri,
vorblœrinn leikur um skörð,
Sigga min sefur hjá Pétri
sólskinið glóir um jörð.
SKÓKREPPAN
Vinnumanni þótti skór sinn þröngverptur; taldi sig geta tapað
góðu kvonfangi, e£ hann gengi haltur:
Ef þú gengur óhaltur,
þó ýfist í lengjur bjórinn,
þá veit enginn ófrœddur,
að hvort þrengir skórinn.
*
Eignazt hef ég óskabyr,
átt af miklu að taka,
fann þó stundum fenntar dyr
og fekk að stiga á klaka.
*
Þá er að kveðja kóngssoninn,
komast út á verganginn,
áður en hikar hugurinn
og hraunið brennur annað sinn.
Jóhamui Friðriksdóttir
KMHLA
103