Morgunblaðið - 02.07.2009, Side 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. JÚLÍ 2009
✝ Svanur Þór Vil-hjálmsson fædd-
ist í Reykjavík 12.
júlí 1939. Hann lést á
sjúkrahúsi í Portúgal
20. júní 2009. For-
eldrar hans voru
Jórunn Helga Finn-
bogadóttir, húsfreyja
í Reykjavík, f. í
Innri-Njarðvík 30.
júní 1916, d. 3. júlí
1999 og Vilhjálmur
Kristinn Þórðarson,
bifreiðarstjóri í
Reykjavík, f. á Vest-
dalseyri við Seyðisfjörð 5. 10.
1913, d. 1. 12. 1988. Systkini
Svans eru Hlöðver Örn, f. 1941,
Erla, f. 1943, Vilhjálmur Þ., f.
1946, Viðar, f. 1947, d. 1997, og
Einar Þór, f. 1952, d. 1993.
Fyrri kona Svans er Ingunn
Jensdóttir, leikari og leikstjóri, f.
2. ágúst 1941. Börn þeirra eru: 1)
Guðrún Helga, nálastungu-
sérfræðingur og nuddari, f. 30.
ágúst 1962. Dóttir hennar er
Gígja Ísis, f. 1989, barnsfaðir Guð-
jón Bjarnason, f. 7. feb. 1959. Eig-
inmaður Guðrúnar Helgu var
Dante Halleck, f. 4. nóv. 1976, þau
slitu samvistir, sonur þeirra er
Neo Thor Halleck, f. 2000. 2) Jens
Þór viðskiptafræðingur, f. 12. des.
1963. Kona hans er Hanna Þor-
gerður Vilhjálmsdóttir, f. 18. maí
1965. Börn þeirra eru Ingunn, f.
lagadeild Háskóla Íslands og út-
skrifaðist þaðan sem cand. jur. ár-
ið 1968. Svanur öðlaðist hdl.-
réttindi árið 1969.
Á sumrum var Svanur í sveit í
Mýrdalnum og hafði mikið yndi af
bústörfum. Þá var hann mikið í
hestamennsku og var félagsmaður
í hestamannafélaginu Fáki í
fjöldamörg ár. Svanur var mjög
virkur í félagsstarfi á námsárum
sínum. M.a var hann forseti nem-
endafélagsins í Verzlunarskóla Ís-
lands og formaður málfunda-
félagsins í sama skóla. Einnig var
Svanur í stjórn Orator, félags
laganema við Háskóla Íslands.
Samhliða námi stundaði Svanur
ýmis viðskipti, rak m.a. verktaka-
fyrirtæki og bílasölu. Að loknu
lagaprófi rak Svanur eigin mál-
flutningsskrifstofu í Reykjavík frá
1969 og síðar með Þorvaldi Lúð-
víkssyni hrl. Svanur starfaði sem
sjálfstæður lögmaður alla tíð sam-
hliða öðrum verkefnum. Hann var
mikill athafnamaður og sinnti fjöl-
mörgum viðfangsefnum sem
tengdust einkum skipaútgerð og
sjávarútvegi. Var hann stofnandi
og framkvæmdastjóri Kvikk sf.
frá 1980. Svanur var félagi í
Lionsklúbbnum Fjölni til fjölda-
margra ára. Hann var einnig virk-
ur í skátastarfi á sínum yngri ár-
um og hélt alla tíð vinskap við
Gráhausana, félaga sína úr skát-
unum. Svanur lést eftir stutta dvöl
á spítala í Portúgal að morgni 20.
júní þar sem hann dvaldist með
börnum sínum hjá vinum sínum
Eyjólfi Halldórssyni og Eddu.
Útför Svans fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 2. júlí, og
hefst athöfnin kl. 13.
1988, Þórhildur, f.
1993 og Vilhjálmur
Kári, f. 1996. 3) Auð-
ur Perla matvæla-
fræðingur, f. 6. apríl
1969, gift Kjartani
Má Ásmundssyni, f.
4. maí 1969. Börn
þeirra eru: Kolfinna,
f. 1993, Karitas, f.
1995 og Eiríkur
Friðjón, f. 2001.
Seinni kona Svans
er Rósína Myrtle Vil-
hjálmsdóttir, starfs-
maður Skóla Ísaks
Jónssonar, f. í Gvæjana í Suður-
Ameríku 4. júlí 1962. Foreldrar
hennar eru Justine Williams, f. 21.
des. 1935 og Lucille Adal, f. 10.
nóv. 1929. Börn þeirra eru: 1)
Sara Elísabet, meistaranemi í
verkfræði, f. 31. mars. 1982. 2)
Vilhjálmur Þór laganemi, f. 20.
ágúst 1986. 3) Svanur Þór
menntaskólanemi, f. 22. mars
1991. 4) Erla Þorbjörg nemi, f. 5.
okt. 1993.
Svanur var frumburður for-
eldra sinna og ólst hann upp í
stórum systkinahópi í Einholtinu
og síðar í Mávahlíðinni í Reykja-
vík. Svanur gekk í Skóla Ísaks
Jónssonar og síðar Austurbæj-
arskóla. Eftir það lá leiðin í Verzl-
unarskóla Íslands þaðan sem hann
varð stúdent árið 1960. Eftir smá
hlé frá námi innritaðist hann í
Ástkær.
How do I love thee? Let me count the
ways.
I love thee to the depth and breadth
and height
My soul can reach, when feeling out
of sight
For the ends of Being and ideal Grace.
I love thee to the level of every day‘s
Most quiet need, by sun and candle-
light.
I love thee freely, as men strive for
right;
I love thee purely, as they turn from
praise.
I love thee with the passion put to use
In my old griefs, and with my childho-
od‘s faith.
I love thee with a love I seemed to
lose
With my lost saints – I love thee with
the breath,
Smiles, tears, of all my life! – and, if
God choose,
I shall but love thee better after
death.
(Elizabet Barrett Browning.)
Þín að eilífu,
Rósína.
Elsku pabbi minn.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný
Ég þakka þau ár, sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er sem margs að minnast,
svo margt, sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín elskuleg dóttir,
Guðrún Helga.
Elsku pabbi minn
Mín stærsta minning um þig er sú
hvað þú varst með stórt hjarta og
hugsaðir vel til allra. Þú varst alltaf
svo léttur í skapi og alveg sérfræð-
ingur í því að koma öðrum í gott
skap og veltir þér aldrei upp úr
óþarfa vandamálum. Þér leið alltaf
voða vel þegar öll fjölskyldan kom
saman og þá var greinilegt hvað þú
varst stoltur af okkur öllum börnum
og barnabörnum og ánægður með
hvað við áttum öll góð samskipti. Þú
kunnir að njóta lífsins og í þau skipti
sem við fórum í frí saman erlendis þá
var algjörlega slappað af og vorum
við sammála um það að vera ekki að
stressa okkur í fríinu. Ég man síðast
þegar við flugum saman frá Köben
þá var ég eitthvað stressuð fyrir
lendingu og þá hélstu í höndina á
mér alla lendinguna og þá leið mér
eins og ég væri lítil stelpa á ný.
Mér þótti svo vænt um að þegar
ég átti afmæli þá hringdir þú alltaf
fyrstur eldsnemma um morguninn
til að óska mér til hamingju og vildir
vera viss um að þú værir örugglega
fyrstur til að hringja og ég veit að
það átti við alla aðra fjölskyldumeð-
limi, dagurinn var ekki byrjaður fyrr
en þú varst búinn að hringja. Einnig
var það orðið fastur liður á konudag-
inn að fá blóm frá þér, þá tókstu
rúntinn um Reykjavík með nokkra
blómvendi í aftursætinu og færðir
öllum dætrum og tengdadætrum,
okkur þótt öllum svo vænt um það.
Alltaf varstu mættur fremstur í
flokki þegar ég var að syngja á tón-
leikum og var aldrei spurning hvort
þú myndir mæta heldur bara hve-
nær jafnvel þó dagskráin væri
kannski ekki alveg við þitt hæfi.
Þannig vildirðu sýna stuðning í
verki. Elsku pabbi, ég og fjölskyldan
mín eigum eftir að sakna allra þess-
ara stunda með þér en við huggum
okkur við það að þú ert kominn á
góðan stað þar sem amma og afi
passa upp á þig.
Þín kæra dóttir,
Perla
„Ó pabbi minn, hve undursamleg
ást þín var. Ó pabbi minn, þú breytt-
ir sorg í gleði.“ Elsku besti pabbi
minn, stoð mín í tilverunni er dáin.
Hver á nú að breyta sorg minni í
gleði? Síðasta skiptið sem ég sá þig
varstu að skutla mér upp í kirkju í
kórferð því þú varst alltaf boðinn og
búinn að gera allt fyrir Söru þína. Þú
varst jákvæðasta manneskja sem ég
hef kynnst og sú fyndnasta. Sást
alltaf ljósa punktinn í tilverunni,
sama hversu svört hún gat orðið í
augum annarra. Þú áttir mikið af
vinum og varst alltaf útum hvippinn
og hvappinn í heimsóknum. Fórst
daglega að hitta vinina á bensín-
stöðvunum og dvaldir þar jafnan
langdvölum. Oftast, að mér fannst,
varstu í heimsókn hjá honum Bjössa
sem lést á síðasta ári. Ég vona að þið
Bjössi séuð nú sameinaðir á ný og
gæðið ykkur á bláberjum og rjóma.
Ég elskaði samtöl okkar um dag-
inn og veginn. Þú hlustaðir á allt
ruglið í mér og gafst mér góð ráð við
öllu sem ég hafði áhyggjur af og það
var nú mikið. Komst með uppbyggj-
andi athugasemdir þegar ég af og til
mátaði fataskápinn minn fyrir þig.
Ég skal reyna að ganga ekki of mikið
í svörtu fyrir þig, elsku pabbi.
Bestu stundirnar voru þegar við
horfðum saman á rómantískar gam-
anmyndir og þú snöktir alltaf yfir
hamingjusama endinum. Nú síðast
voru það 27 Dresses og Notting Hill.
Þú elskaðir þær. Það var svo gaman
þegar við fórum saman á Australia
um jólin síðustu. Þú þurftir skyndi-
lega á klósettið og það tók þig heila
eilífð að komast út. Fórst Krísuvík-
urleiðina og þegar mig var farið að
undra hvar þú værir sá ég skuggann
af þér dóla sér hægt og rólega yfir
bíóskjáinn. Ég hristist um af hlátri
ein í sætinu mínu. Þú varst alltaf
jafnoki allra. Áttir börn á öllum aldri
en einhvern veginn fann maður ekki
fyrir aldursmuninum. Þú sinntir
okkur af kostgæfni.
Elsku pabbi, ég á eftir að sakna
fimmaurabrandaranna og þess að
sjá þig valsa um beran að ofan á föð-
urlandinu en mest af öllu mun ég þó
sakna þín. Ég geymi þig ávallt í
hjarta mínu og takk fyrir að gera
mig að þeirri manneskju sem ég er í
dag. Þú skilur eftir þig fjársjóð af
undaneldi – kímni þín og glettni lifir
áfram í okkur.
Sagt er að enginn viti hvað átt hef-
ur fyrr en misst hefur en ég vissi all-
an tímann hvað ég átti í þínu tilviki.
Ég vildi aldrei missa þig og óskaði
þess oft heitt og innilega að þú yrðir
eldgamall karl. Yrðir alltaf hjá mér
og ég myndi hugsa um þig gamlan
og tuðandi í ellinni. En nú ertu á
himnum, unglegur og með snyrt
skegg og léttir lundina þar.
Þú varst besta manneskjan í lífi
mínu og ég mun sakna þín alla tíð.
Sofðu lengi, sofðu rótt,
seint mun best að vakna.
Mæðan kenna mun þér fljótt,
Meðan hallar degi skjótt,
Að mennirnir elska, missa, gráta og
sakna.
(Jóhann Sigurjónsson.)
Ég elska þig að eilífu. Þín dóttir,
Sara.
Svanur Þór
Vilhjálmsson
 Fleiri minningargreinar um Svan
Þór Vilhjálmsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Helga Bjarna-dóttir fæddist í
Reykjavík 17. mars
1951. Hún lést úr
krabbameini á heim-
ili sínu 24. júní 2009.
Foreldrar hennar
eru hjónin Bjarni
Gíslason, f. 17. júlí
1929 og Erla Þor-
valdsdóttir, f. 9. nóv-
ember 1931. Systkini
Helgu eru: 1) Þórir,
f. 8.6. 1956, maki
Sigrún Gunnlaugs-
dóttir, f. 1951, börn
Ása Lára, f. 1978, Erla Súsanna, f.
1982 og Fanney Ósk, f. 1991. 2)
Anna Kristín, f. 18.1. 1964, maki
Carsten Frøslev, f. 1967, börn
Brynjar Árni, f. 1986, og Benja-
mín, f. 2006.
Helga giftist Einari Þorgeirs-
syni, f. 13.12. 1948, d. 3.4. 1990.
Börn þeirra eru: 1) Sigríður Mar-
grét, f. 13.10. 1972, maki Einar
Rögnvaldsson, f. 1973, börn Fjöln-
ir Þór, f. 1996, Einar Örn, f. 1999,
og Emilía Ósk, f. 2003. 2) Einar
Geir, f. 20.9. 1974, dóttir Rebekka
Lind, f. 2005. 3) Bjarni Þór, f.
20.9. 1974, maki Guðlaug Jóhanns-
dóttir, f. 1977, sonur Aron Þór, f.
2008.
Helga giftist 19. júlí 1997 Egg-
erti Val Þorkelssyni, f. 9.5. 1952.
Dóttir þeirra er Erla Rut, f. 17.7.
1994. Börn Eggerts eru: 1) Sunn-
eva, f. 14.10. 1975, maki Hjalti G.
Unnsteinsson, f. 1968, börn Elvar
Örn, f. 1990, Máney Dögg., f.
2000, Eydís Dúna, f. 2005, og Ey-
steinn, f. 2009. 2) Hulda Margrét,
f. 18.2. 1979, maki Rajan Sedhai, f.
1976. 3) Gísli Valur,
f. 11.9. 1981, maki
Kristín Bachman, f.
1975, börn Tómas, f.
1993, og Perla Dís, f.
2000. 4) Gunnar Örn,
f. 3.2. 1983.
Helga ólst upp í
Reykjavík og lauk
prófi í hárgreiðslu
frá Iðnskólanum í
Reykjavík 1973. Hún
lærði á hárgreiðslu-
stofunni Gígju í
Reykjavík og starfaði
eftir það á Hár-
greiðslustofunni Kristu í Reykja-
vík. Hún opnaði Hárgreiðslustof-
una Carmen í Hafnarfirði árið
1981 sem hún starfrækti af mikilli
atorkusemi í 28 ár. Helga bjó
lengst af í Norðurbænum í Hafn-
arfirði en fluttist síðan til Garða-
bæjar þar sem hún bjó síðustu 16
árin. Helga sat í stjórn og var
virkur meðlimur í hinum al-
þjóðlegu hárgreiðslusamtökum
Inter Coiffure um árabil og var
ennfremur formaður sveins-
prófsnefndar og prófdómari við
Iðnskóla Reykjavíkur í 16 ár.
Einnig sat Helga í stjórn heild-
verslunarinnar Aríu sem flytur inn
hársnyrtivörur. Helga var afar
listræn og hún fékk mikla útrás
fyrir það í starfi sínu en einnig
var hún mikill listmálari. Hún skil-
ur eftir sig mörg málverkin sem
prýða fallegt heimili hennar og
víðar.
Helga verður jarðsungin frá Ví-
dalínskirkju í Garðabæ í dag, 2.
júlí, og hefst athöfnin kl. 15.
Meira: mbl.is/minningar
Það var mikill fögnuður í lífi okk-
ar hjóna þegar frumburðurinn
Helga fæddist að kveldi dags á fæð-
ingardeild Landspítalans, þá skein
birtan skærast í hjörtum ungra for-
eldra sem voru byrjuð að hasla sér
völl í brauðstriti hvunndagsins.
Uppvaxtarár Helgu á Vesturgöt-
unni í húsi afa og ömmu hafa eflaust
mótað allt hennar jákvæða viðhorf
til lífsins, sem einkenndi hana alla
tíð.
Eftir að við foreldrarnir fluttum
okkur um set í Stigahlíðina fóru að
Helga Bjarnadóttir
✝ Ása Guðrún Guð-jónsdóttir fæddist
á Laugavegi 108 í
Reykjavík 5. febrúar
1928. Hún lést á
heimili sínu 22. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Hólmfríður Vigdís
Jónsdóttir, f. á Skarði
á Snæfjallaströnd 2.
desember 1891, d. 19.
febrúar 1982, og
Guðjón Finnbogason
skipstjóri, f. í Fremri-
Arnardal við Skut-
ulsfjörð 7. janúar 1899, d. 13. mars
1983. Ása átti tvær yngri systur,
Önnu Rannveigu, f. 19. júlí 1929, d.
21. mars 1934, og Sigríði Maríu, f.
17. mars 1932, d. 29. október 2007.
Ása lauk skyldunámi í Miðbæjar-
skóla. Hún varð stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík 1948.
Sama ár innritaði hún sig í Háskóla
Íslands. Hún lauk fullnaðarprófi í
læknisfræði frá Háskóla Íslands í
febrúar 1957. Að námi loknu var
hún sett til þess að gegna embætti
staðgöngumanns héraðslæknisins í
Stykkishólmi og starfaði hún þar
um árabil.
Árið 1961 hélt Ása til Svíþjóðar
til frekara náms og starfa við
læknavísindin. Meðal annars starf-
aði hún á skurðdeildum Lindes-
berg-sjúkrahússins, Vanersborg-
sjúkrahússins og á
Háskólasjúkrahúsinu
í Malmö þar sem hún
kláraði þriggja ára
nám í meinafræði
samhliða starfi.
Hún fékk lækn-
ingaleyfi í Svíþjóð ár-
ið 1963 og á Íslandi
árið 1968. Ása lagði
stund á skurðlækn-
ingar og lauk hún
sérfræðinámi á því
sviði árið 1972; það
sama ár fékk hún
leyfi til að starfa sem
sérfræðingur í almennum skurð-
lækningum á Íslandi og í Svíþjóð.
Ása flutti til Íslands eftir þrettán
ára dvöl í Svíþjóð og sótti hún um
starf sem aðstoðarlæknir við
skurðlækningadeild Borgarspít-
alans 1973. Starfaði hún á spít-
alanum þar til hún flutti til Ak-
ureyrar að starfa við
skurðlækningar. Árið 1976 flutti
hún til Siglufjarðar til þess að taka
við starfi sem yfirlæknir sjúkra-
hússins á Siglufirði. Dvaldi Ása þar
í 10 ár, eða þar til hún flutti til
Reykjavíkur. Eftir að þangað kom
starfaði hún í hlutastarfi hjá Leit-
arstöð Krabbameinsfélags Íslands í
nokkur ár.
Útför Ásu fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Í minningu frænku okkar sett-
umst við systkinin niður og skrif-
uðum nokkrar línur.
Það er ekki hægt að minnast
Ásu frænku án þess að minningar
um Siggu frænku fylgi með enda
voru þær systur mjög nánar og
oftast var „samnefnari“ á milli
þeirra. Í bernsku okkar var alltaf
talað um Ásu og Siggu, aldrei bara
um Ásu eða bara um Siggu og tók
það okkur því töluverðan tíma að
gera greinarmun á því hvor var
Ása og hvor Sigga.
Ása frækna var einstök mann-
eskja svo ekki sé dýpra í árinni
Ása Guðrún
Guðjónsdóttir