Morgunblaðið - 09.08.2009, Blaðsíða 20

20 Sakamál
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. ÁGÚST 2009
Eftir Orra Pál Ormarsson
orri@mbl.is
„Örlögin hafa stjórnað öllu mínu
lífi. Ég held að einhver æðri mátt-
ur hafi örlög okkar í hendi sér. Eitt
er alltént víst – ég hef aldrei
skipulagt neitt sem hefur hent mig
í lífinu.“
– Sharon Tate í samtali við breska
tímaritið Queen seint í júlí 1969.
Þ
að var miðnætti. Nýr
dagur rann upp, 9. ágúst
1969. Þau lögðu bílnum
svo lítið bar á skammt
frá húsinu á 10050 Cielo
Drive í borg englanna og gengu síð-
asta spölinn. Hann klifraði upp í
símastaur og skar á línuna. Best að
hafa vaðið fyrir neðan sig. Af ótta
við að rafmagn væri í hliðinu klifr-
uðu þau yfir hrjúfan vegginn og
létu sig falla hljóðlega til jarðar. Þá
gerðist nokkuð sem þau höfðu ekki
reiknað með, bíll kom keyrandi á
móti þeim. Framljósin voru skær í
náttmyrkrinu. Hann skipaði kon-
unum þremur að fela sig í næsta
runna. Síðan gaf hann bílstjóranum
fyrirmæli um að nema staðar. Eng-
inn tími var fyrir kurteisishjal,
þannig að hann dró byssu úr pússi
sínu og skaut bílstjórann, hinn
átján ára gamla Steven Parent, í
höfuðið.
Eftir að hafa tekið rúðuna úr
opnum glugga á húsinu fékk mað-
urinn, Charles „Tex“ Watson, 23
ára, eina kvennanna, Lindu Kasabi-
an, 20 ára, til að standa vörð fyrir
utan. Sjálfur skreið hann inn um
gluggann og hleypti hinum kon-
unum tveimur, Susan Atkins og
Patriciu Krenwinkel, báðum 21 árs,
inn um aðaldyrnar.
Ég er djöfullinn sjálfur!
Við hvíslið í þeim vaknaði vinur
húsráðenda, Wojciech Frykowski,
sem svaf á sófanum í stofunni.
Spurði sísona hvaða ferðalag væri á
þeim. „Ég er djöfullinn sjálfur og
er hingað kominn til að vera með
djöfulgang,“ svaraði Watson að
bragði og sparkaði þéttingsfast í
höfuðið á Frykowski. Því næst gaf
hann konunum tveimur fyrirmæli
um að hafa uppi á öðru fólki í hús-
inu. Það reyndist vera þrennt.
Kvikmyndaleikkonan Sharon Tate,
sem réð húsum, komin hálfan ní-
unda mánuð á leið, hárgreiðslumað-
ur hennar og fyrrverandi ástmaður,
Jay Sebring, og ástkona Frykowsk-
is, Abigail Folger. Eiginmaður
Tate, kvikmyndaleikstjórinn Rom-
an Polañski, var staddur í Lund-
únum.
Watson tók til við að binda Tate
og Sebring saman í stofunni. Sá síð-
arnefndi mótmælti meðferðinni á
barnshafandi vinkonu sinni hástöf-
um. Watson nennti ekki að hlusta á
það, þannig að hann skaut Sebring
og stakk hann síðan til öryggis sjö
sinnum með hnífi.
Í því sleit Frykowski, sem bund-
inn hafði verið með handklæði á
höndum, sig lausan. Enda þótt Atk-
ins næði að stinga hann í fótinn
tókst honum að brjótast út á ver-
önd hússins. Þar tók Watson hins
vegar í hnakkadrambið á honum og
barði hann nokkrum sinnum í höf-
uðið með byssuskeftinu svo það
brotnaði. Að því búnu stakk hann
Frykowski ítrekað og skaut hann í
tvígang.
Bað þau að þyrma barninu
Að því búnu sá Watson útundan
sér að Folger hafði gengið Kren-
winkel úr greipum og var komin út
á grasflötina við húsið. Þau eltu
hana uppi í sameiningu og stungu
alls 28 sinnum áður en Watson gekk
endanlega frá henni.
Þótt ótrúlegt megi virðast var
Frykowski ennþá á lífi þegar hér er
komið sögu. Watson kom auga á
hann skríðandi í grasinu og veitti
honum náðarstunguna, hún var sú
51. í röðinni.
Þá var bara eitt eftir – að ganga
frá Sharon Tate. Hún var ennþá
bundin á stofugólfinu, vitstola af
hræðslu. Tate þrábað þríeykið um
að þyrma sér, alltént þangað til
barnið væri fætt. Við því var ekki
orðið. „Þegiðu truntan þín. Ég hef
enga samúð með þér. Þú munt
deyja og skalt sætta þig við það,“
grenjaði Atkins.
Ekki varð aftur snúið. „Mamma,
mamma,“ hrópaði Tate. Síðan var
hún öll. Stungusárin á líkinu voru
sextán. Dánardómstjóri dró þá
ályktun að fimm þeirra hefðu nægt
til að bana henni, hvert fyrir sig.
Áður en ódæðisfólkið yfirgaf vett-
vanginn tók Atkins handklæðið,
sem notað hafði verið til að binda
Frykowski, dýfði því í blóð Tate og
skrifaði orðið „svín“ á útidyrnar.
Lögreglan sein á sporið
Það var ófögur sjón sem blasti
við Winifred Chapman, ráðskonu
Tate og Polañskis, þegar hún mætti
til vinnu morguninn eftir. Fyrst
beindist grunur að William nokkr-
um Garretson, sem bjó í litlu bak-
húsi á lóðinni. Fljótlega kom þó í
ljós að hann tengdist morðunum
ekki á neinn hátt, nema hvað ungi
maðurinn, Steven Parent, hafði ver-
ið að koma frá honum þetta ör-
lagaríka kvöld. Vond tímasetn-
ing.
Sharon Tate var borin
til grafar 13. ágúst 1969
með ófæddan son sinn,
Paul Richard Polañski, í
Fjörutíu ár eru í dag liðin frá því fjögur ungmenni brutust inn á heimili leikkonunnar Sharon Tate í Los Angeles í skjóli nætur og
leiddu hana kasólétta og fernt annað hreinlega til slátrunar. Grimmdin vakti viðbjóð um allan heim en voðaverkið var liður í út-
hugsaðri áætlun andlegs föður ungmennanna, Charles Mansons. Frásögnin sem hér fer á eftir er ekki við hæfi viðkvæmra.
Í járnum Charles Manson lagði á ráðin um Tate-morðin. Hann er einn frægasti fangi heims.
Kyntákn Sharon
Tate þótti með
huggulegri
konum á
sinni tíð.
Sharon Tate og gestir hennar
drógust ekki fyrir tilviljun inn í
áform Charles Mansons. Í raun
voru þau fórnarlömb samskipta
hans við plötuútgefandann Terry
Melcher.
Manson var sjálfur tónlist-
armaður, sem þráði að koma sér á
framfæri. Hann kynntist Melcher
gegnum sameiginlegan vin þeirra,
Dennis Wilson úr Beach Boys. Wil-
son sýndi tónsköpun Mansons
áhuga og hljóðritaði m.a. tvö af
lögum hans með hljómsveit sinni.
Melcher hafði í fyrstu áhuga á tón-
list Mansons, auk þess sem hann
vakti máls á því að gera heimild-
armynd um Manson-fjölskylduna.
Hittust þeir félagar nokkrum sinn-
um á heimili Melchers og þáver-
andi ástkonu hans, Candice Berg-
en – 10050 Cielo Drive í LA.
Á endanum hætti Melcher við að
gefa tónlist Mansons út og eftir að
hafa orðið vitni að því þegar hann
barði mann til óbóta á búgarði sín-
um, Spahn, sleit hann öllum
tengslum við hann. Sömu sögu er
að segja af Dennis Wilson. Þetta
gramdist Manson.
Skömmu síðar fluttu Melcher og
Bergen frá 10050 Cielo Drive og
nýir leigjendur komu í staðinn,
Sharon Tate og Roman Polañski.
Manson hélt áfram að snuðra á
staðnum og vitni voru að því þegar
hann hitti Tate í eitt skipti. Hermt
er að hún hafi haft illan bifur á
þessum „hrollvekjandi manni“.
Það var svo að kvöldi 8. ágúst
1969 að hann gaf fjórum úr fjöl-
skyldu sinni fyrirmæli um að fara á
10050 Cielo Drive og „myrða alla
þar“.
Þótti Manson
hrollvekjandi
Þegiðu truntan þín …
þú munt deyja!