Morgunblaðið - 22.08.2009, Blaðsíða 36

36 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. ÁGÚST 2009
✝ Björg Svavars-dóttir fæddist á
Höfn 12. ágúst 1951.
Hún lést á Land-
spítalanum við Hring-
braut laugardaginn
15. ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar eru
Guðrún Hálfdanar-
dóttir, húsfreyja, f.
30. janúar 1928 og
Svavar Vigfússon,
sjómaður, f. 20. júlí
1918, d. 14. apríl
1984. Systkini Bjarg-
ar eru Guðný Hafdís,
f. 24. mars 1949, Vigfús, f. 2. októ-
ber 1955 og Snæfríður Hlín, f. 26.
júlí 1966.
Björg giftist á sjómannadag, 3.
júní 1973, Hauki Helga Þorvalds-
syni, f. 30. september 1943. Börn
þeirra: 1) Birnir Smári, f. 5. sept-
ember 1971, sambýliskona Jana
Nielsen, f. 5. mars 1973. Synir
þeirra eru Haukur Jákup, f. 20.
ágúst 1996 og David Thor, f. 18.
október 2003. 2) Þorvaldur Borgar,
f. 7. júní 1974, giftur Fanneyju
Sjöfn, f. 17. júní 1976. Börn þeirra
eru Andrea Rún, f. 30. janúar 2000
og Haukur Helgi, f. 22. september
2006. 3) Kristján Rúnar, f. 28. febr-
úar 1980.
Björg starfaði við fiskvinnslu- og
afgreiðslustörf hjá Kaupfélagi
Austur-Skaftfellinga eins og margt
ungt fólk á þeim tíma.
Hún tók þátt í upp-
byggingu útgerð-
ar félagsins
Stemmu og starfaði
þar við síldarsöltun
og fleira. Björg lauk
sjúkraliðanámi frá
Framhaldsskóla
Austur-Skafta-
fellssýslu 1993. Hún
starfaði á Skjólgarði,
hjúkrunarheimilinu á
Höfn, síðar Heil-
brigðisstofnun
Suðausturlands, við
umönnun og handavinnukennslu.
Auk þess starfaði hún síðustu ár við
textíl- og handavinnukennslu við
Grunnskóla Hornafjarðar. Björg
átti sæti í félagsmálaráði Horna-
fjarðar og sat eitt kjörtímabil sem
varabæjarfulltrúi. Hún var einnig í
stjórn menningarnefndar
Austur-Skaftafellsýslu.
Björg var mikil hannyrðakona og
prjónaði og saumaði mikið og nutu
margir góðs af hagleik hennar.
Vann hún til viðurkenninga á því
sviði. Björg unni umhverfi sínu og
hafði mikið dálæti á blóma- og trjá-
rækt. Hún lét sér mjög annt um
heimili sitt, fjölskyldu og var vina-
traust.
Björg verður jarðsungin frá
Hafnarkirkju í dag, laugardaginn
22. ágúst, og hefst athöfnin kl. 14.
Þýtur í stráum þeyrinn hljótt,
þagnar kliður dagsins.
Guð er að bjóða góða nótt
í geislum sólarlagsins.
(Trausti Á. Reykdal.)
Það er komið að kveðjustund. Í
dag kveðjum við elsku Björgu okk-
ar. Við stöndum eftir með sáran
söknuð og hryggð í hjarta. Þá er
gott að finna hlýjuna og samúðina
frá góða fólkinu sem sýndi hjálp og
elskusemi með nærveru sinni á erf-
iðri stund. Líka öllum þeim sem
fjarri voru og sendu bænir og góðan
hug.
Guð blessi eiginmann, syni,
tengdadætur, litlu ömmubörnin og
systkinin þrjú og þeirra fjölskyldur.
Elsku Björg. Þökk fyrir góðu
stundirnar sem við áttum með þér.
Guð geymi þig,
Mamma.
Við söknum þess að fá ekki
heimabökuðu kökurnar þínar.
Við söknum þess að fá ekki símtal
frá þér á sunnudögum.
Við söknum þess að fá ekki að sjá
þig brosa að vitleysunni í okkur.
Við söknum þess að fá ekki að
hringja í þig og spyrja þig ráða.
Við söknum þess að fá ekki pakka
frá þér með einhverju prjónuðu.
Við söknum þess að fá ekki sms
frá þér á miðvikudögum.
Við söknum þess að fá ekki alla
veisluréttina frá þér.
Við söknum þess að fá ekki að
heyra þig hlæja.
Við söknum þess að fá ekki að
kyssa þig bless.
Við söknum þess að fá ekki að
snerta þig.
Við söknum þín.
Þú varst, þú ert og verður alltaf
hetjan okkar.
Þorvaldur Borgar, Birn-
ir Smári og Kristján
Rúnar.
Kæra Björg. Það er okkur sem
áttum þig að vini og félaga erfið
raun að sætta okkur við að þú skulir
í blóma lífsins hrifin brott úr jarðlífi,
sárt að sjá þig lúta í lægra haldi fyr-
ir illskeyttum andstæðingi þrátt fyr-
ir einstaka og hetjulega baráttu, erf-
itt að sætta okkur við að hugrekki
þitt og áræði fékk ekki frekara
brautargengi í lífinu og óréttlátt að
þú skyldir ekki fá að deila áfram
þínum mikla mannauði með þeim er
þér unna og voru þér svo kærir.
Kæra Björg, við viljum reyna að
takast á við sorgina og söknuðinn
með því að minnast yndislegrar
samferðar okkar, góðra samveru-
stunda og samhugar í gleði og sorg.
Efst í huga er þakklæti til þín og
forsjónarinnar fyrir að hafa leitt
leiðir okkar saman. Hjá þér kynnt-
umst við mörgu af því dýrmætasta
og besta sem í einni manneskju býr.
Einlægni þín, fölskvalaus gleði og
umhyggja fyrir öðrum var einstök.
Hógværð og hjálpsemi voru dyggðir
sem þú deildir í ríkum mæli. Gest-
risni og góðlátlegt viðmót var þér
eðlislægt og öllum veitt.
Kjarkur og þor var þér í blóð bor-
inn og marga erfiða hólmgönguna
háðir þú með hugrekki, bjartsýni og
trúfestu að vopni. Við dáðumst af
dirfsku þinni og dug og samglöddust
þér í mörgum unnum sigrum. Hæst
reis hugrekki þitt og lífsvilji í loka-
orrustunni. Með hugarró og æðru-
leysi tókst þú á við örlög þín sem
veittu þér í lokin friðsama og sátt-
fúsa lausn frá sárri raun.
Kæra vinkona. Við munum sakna
þín um ókomin ár. Þú verður okkur
hvatning til að þakka og meta að
verðleikum það sem okkur er gefið í
þessu lífi. Hvatning til að takast á
við erfiðleika með yfirvegun og
festu. Hvatning til að miðla öðrum
af andlegum og veraldlegum efnum.
Hvatning til að sannfærast um að
maður er manns gaman og þýðing-
armikið er að deila með öðrum sorg
og gleði. Hvatning til að veita þeim
sem okkur eru kærastir umhyggju
og ástúð. Kæra Björg. Þú varst lif-
andi hvatning þess að allir rækti vel
garðinn sinn og skili honum af sér í
þeim blóma sem sómi er af. Þú
greindir hið fagra frá hinu fánýta og
lifðir í fullvissu um vöxt alls þess
sem nýtur einlægrar aðhlynningar.
Þar einn leit naktar auðnir,
sér annar blómaskrúð.
Það verður, sem þú væntir.
Það vex, sem að er hlúð.
...
(Kristján frá Djúpalæk.)
Fjölskylda þín var þér ákaflega
dýrmæt. Hún naut væntumþykju
þinnar í ríkum mæli. Þér var mjög
umhugað um að hún fyndi hinn rétta
lífstón og skynjaði mikilvægi sam-
stöðu og vináttu. Þú verndaðir þína
nánustu í orðsins fyllstu merkingu.
Besta dæmið um það er hversu vel
þú barst þig í erfiðum veikindum og
reyndir að afstýra því að aðrir bæru
þær byrðar sem þá voru á þig lagð-
ar. Elsku Björg. Við kveðjum og
þökkum. Það var okkur gæfa að eiga
þig sem sannan og traustan vin.
Brosið þitt ljúfa og blik í auga lifir
í minningunni. Hugrekki, yfirvegun
og æðruleysi einkenndi þig. Ást og
umhyggja í garð þinna nánustu og
annarra var óþrjótandi lind sem þú
veittir úr á lífsferli þínum.Megi náð-
arfaðmur Guðs umvefja þig um alla
eilífð.
Hauki syni mínum og bróður okk-
ar, sonum hans og fjölskyldum vott-
um við okkar dýpstu samúð.
Kristín Pétursdóttir, börn
og fjölskyldur þeirra.
Gekk ég út í ljóðalönd,
lesa skyldi blóm í vönd,
fann þar aðeins flög og bera steina.
Sendi ég þér nú sölnað blað,
systir, fyrirgefðu það.
Ég vona samt þú vitir hvað ég meina.
(Örn Arnarson.)
Það er ekki auðvelt að ætla sér að
skrifa minningarorð um hana
Björgu systur. Hún var næstelst af
okkur systkinunum og var haldreip-
ið okkar og algjör hetja. Hún barðist
við krabbamein í mörg ár, hafði
stundum betur, en varð svo því mið-
ur undan að láta.
Af mörgu er að taka úr minninga-
kössunum. Við eldri systurnar slóg-
um skjaldborg um þá yngstu sem
fæddist þegar við vorum orðnar
„hálf-fullorðnar“ og saumuðum við,
prjónuðum og keyptum föt á hana.
Þá var Björg í essinu sínu. Svo fór
hún til Danmerkur og var þar í heilt
ár. Mikið var hennar saknað þá. Hún
var óskaplega forfrömuð þegar hún
kom heim, talaði næstum með
dönskum hreim, en bara stutta
stund. Til lengri tíma litið breyttust
matarvenjurnar á heimilinu okkar.
Það er eftirminnilegt þegar þau
Haukur rugluðu saman reytum sín-
um eftir að hafa leikið saman í
„Gullna hliðinu.“ Hún lék Maríu mey
og hann Kölska. Undarlegt par en
æðislegt þó. Allar götur síðan hafa
þau búið hamingjusamlega saman
við Vogabrautina. Þær eru ófáar
gleðistundirnar sem stórfjölskyldan
hefur eytt þar saman í góðu yfirlæti
hvort sem það var í jólaboði eða öðru
boði. Þá var alltaf skylda að spila eft-
ir matinn og jafnvel taka lagið.
Ferðirnar út í Hellisholt eru orðn-
ar fjölmargar. Þar þurfti að byggja
sumarbústað, setja niður kartöflur
og taka upp, fara í berja- og
sveppamó og sækja jólatré, oftast
með fulla bíla af börnum. Ekki má
heldur gleyma nestinu sem var alltaf
borðað undir berum himni í bland
við hlátrasköll, glens og gamanyrði.
Í fyrravor fórum við systkinin með
mömmu okkar í afmælisferð. Bara
við fimm. Ferðinni var heitið til Ed-
inborgar. Við höfðum nýlega upp-
götvað það að við höfðum aldrei
ferðast saman og úr þessu varð að
bæta. Ferðin var frábær og ómet-
anlegt fyrir okkur öll að fá þetta
tækifæri til að vera saman.
Við kveðjum systur okkar sem var
umfram allt yndisleg systir, dóttir,
eiginkona, móðir, tengdamóðir og
amma. Megi Guð vera með ykkur
öllum og styrkja í sorg ykkar.
Hinsta kveðja frá systrum þínum
sem nú eru Bjargarlausar.
Guðný og Snæfríður.
Elsku systir.
Það er þyngra en orð fá lýst að
kveðja þig svona snemma. Við lifð-
um í voninni um að þér myndi batna
eins þú hafðir svo oft gert frá því að
þú greindist fyrst með krabbamein
fyrir 15 árum.
Ég man þegar við vorum lítil hvað
þú varst dugleg að leika þér í dúkku-
húsinu þínu og skipuleggja það í
smáatriðum. Þú hafðir í nógu að snú-
ast við að útbúa húsgögn úr pappa-
kössum og eldspýtustokkum, sauma
og prjóna föt á dúkkurnar. Þegar
litla systir okkar fæddist fórstu að
búa til föt á hana og síðan strákaföt á
syni þína og börn systkina þinna.
Mikið varstu glöð þegar loks fædd-
ust sex stelpur í systkinahópnum
eftir að átta strákar höfðu litið dags-
ins ljós. Þá gastu farið að búa til
stelpuföt og seinna voru það föt á
barnabörnin. Fötin sem þú saumaðir
og prjónaðir voru hreinustu lista-
verk. Þau vöktu ekki bara gleði
barnanna sjálfra heldur allra sem
þau sáu.
Þú varst alltaf drifkrafturinn í
stórfjölskyldunni að gera eitthvað
saman. Þú gafst ekkert eftir þó að
það færi að halla undan fæti hjá þér.
Þú skipulagðir meira að segja hum-
arveislu fyrir alla þá sem voru á
staðnum þegar þú komst heim á
Höfn og áttir bara fjórar vikur eftir
ólifaðar. Þú skipulagðir einnig hver
ættu að vera næstu skref í íbúð móð-
ur okkar þegar núverandi fram-
kvæmdir væru um garð gengnar.
Þér var alltaf annt um það að öllum í
stórfjölskyldunni liði vel, meira að
segja þegar þú sjálf varst orðin sár-
þjáð.
Elsku Haukur, Binni, Valdi,
Stjáni, tengdadætur og barnabörn.
Ég sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Björg mín, hjartans þakkir fyrir
samfylgdina.
Þinn bróðir,
Vigfús.
Elsku mágkona.
Þótt ég hafi verið þess aðnjótandi
að fylgja þér þín síðustu spor hér í
þessu jarðlífi og fá að kveðja þig í
faðmi fjölskyldunnar undir verndar-
væng frábærs starfsfólks á deild 11
E á Landspítalanum, á ég samt erf-
itt með að trúa því að ég eigi aldrei
aftur eftir að sjá þig. Þú varst svo
einstaklega hlý og góð, svo heil-
steypt og aðlaðandi, kona sem mað-
ur vill alls ekki að hverfi á brott.
Vegir lífsins geta verið illskiljanleg-
ir. En minningarnar um þig eiga svo
sannarlega eftir að hlýja mér um
hjartarætur. Þær eru ótal margar
og allar á einn veg, yndislegar.
Ég man t.d. hvað ég kynntist þér á
sérstakan hátt í upphafi. Þú, Haukur
og fleiri ættingjar frá Höfn komuð
til að sýna leikrit í Ósló og þið heim-
sóttuð okkur Fúsa á sama tíma.
Leikritið fékk afar góðar undirtekt-
ir, það tók því tíma að kynnast ykkur
í eigin persónu að leikritinu loknu.
Þér og stórfjölskyldunni var svo
sannarlega margt til lista lagt. Ég
gleymi því ekki þegar þið kíktuð inn
til mömmu þinnar á Höfn þar sem
við dvöldum í fríum okkar. Þá sung-
uð þið gjarnan og lékuð saman á
hljóðfæri, sem var einstök og mögn-
uð upplifun. Í einni heimsókninni
vildir þú alls ekki að ég færi í jóla-
köttinn. Þú sagðir mér að velja mér
snið og kaupa efni. Nokkrum
klukkutímum seinna, á sjálfri Þor-
láksmessu, eignaðist ég ofurfallegan
jólakjól. – Svona varst þú.
Það vakti athygli mína hvað þið
Haukur voruð með eindæmum barn-
góð hjón. Þið rædduð og nostruðuð á
ótal vegu við öll systkinabörnin, sem
ekki voru fá. Þú prjónaðir og saum-
aðir á þau ófá fötin og til að kóróna
saumaskapinn settir þú járnbraut-
arlest, hús og önnur listaverk á þau.
Ég gleymi aldrei kápunum á stelp-
urnar sem voru hver með sínu sniði,
allar fóðraðar með hettu. Þetta var
meistarasmíð.
Þótt að það væri Haukur, strák-
arnir þínir og þeirra fjölskyldur sem
áttu fyrst og fremst hug þinn og
hjarta, léstu alltaf stórfjölskylduna
þig miklu varða. Ég man t.d. þegar
móðir þín varð veik og þurfti að
leggjast inn á spítlala, hvað þú hugs-
aðir vel um aldraða ættingja hennar
á meðan, en mörg hver þeirra þurftu
mikla umönnun. Enginn hefði getað
hoppað í hennar mikilvæga hlutverk
og leyst það eins vel af hendi og þú,
alveg hnökralaust.
Það var alltaf svo notalegt að
heimsækja ykkur Hauk. Það var
eins og áhyggjur og stress stórborg-
arinnar gufuðu upp um leið og geng-
ið var inn um dyrnar. Maður fann
strax hvað maður var innilega vel-
kominn. Í umræðunum um lífsins
gagn og nauðsynjar var alltaf stutt í
léttleikann og glaðværðina. Ekki
sökuðu afburða matar- og baksturs-
hæfileikar þínir. Umhyggjan gagn-
vart allt og öllu var umvefjandi, virð-
ing fyrir fólki, umhverfinu, fyrir
samfélaginu öllu. Hlýja, gleði og
traust einkenndi samband ykkar
Hauks.
Elsku Björg, allir sem kynntust
þér unnu þér heitt og ekki að
ástæðulausu. Ég kveð þig með mikl-
um söknuði en missir Hauks, strák-
anna ykkar, barnabarnanna, móður
þinnar, systkina og stórfjölskyld-
unnar, er þó mestur. Megi minning-
in um einstaka manneskju gefa þeim
öllum styrk til að takast á við fram-
tíðina.
Sigurlaug Hauksdóttir
Við frænkurnar viljum minnast
þess þegar Björgu datt í hug að
halda frænkupartí fyrir okkur þegar
við vorum litlar. Þá var okkur, systk-
inadætrum hennar, boðið í miklar
búninga- og smáréttaveislur á sumr-
in heim til hennar. Þegar fyrsta
frænkupartíið var haldið vorum við
4-7 ára gamlar og varð það reglu-
legur viðburður sem við biðum
spenntar eftir.
Frænkupartíin voru ekkert lítið
ævintýraleg og eftirminnileg. Það
var alltaf frábært veður og Björg lét
okkur ávallt líða eins og sönnum
hefðarfrúm. Þegar við mættum var
Björg búin að finna til fín föt, skó,
hatta og hárkollur af ýmsu tagi úr
fataskápnum fyrir okkur að máta.
Við prófuðum ýmsar samsetningar
og Björg hrósaði okkur alltaf fyrir
lokaniðurstöðurnar. Þá var komið að
andlitsmálningunni, en hún gat tekið
dágóða stund, þar sem við vönduð-
um okkur mjög með misgóðri út-
komu. Veislukosturinn sem Björg
hafði útbúið með miklum metnaði
vakti alltaf mikla lukku. Þar voru
m.a. kleinuhringir með heitu súkku-
laði helltu yfir, grillaðar kokteilpyls-
ur, ávextir, ostar og glös skreytt
ávaxtasneiðum og slaufum. Við
spjölluðum saman uppdubbaðar á
háleitum nótum, hlógum og nörtuð-
um mátulega smekklega í veigarnar.
Björg fylgdist með okkur úr fjar-
lægð, brosandi út í annað yfir leik-
araskapnum í okkur.
Í einu partíinu minnumst við þess
að hafa trítlað á háu hælunum út í
búð með Björgu að kaupa ís. Á leið-
inni til baka tók blaðaljósmyndari
Eystrahorns mynd af okkur sem
birtist í næsta blaði. Af því vorum
við afar stoltar enda vel tilhafður
hópur.
Frænkupartíin eru síður en svo
minningin ein í dag. Enn í dag hitt-
umst við og gerum okkur glaðan
frænkudag og höldum góðu sam-
bandi þrátt fyrir fjarlægðirnar á
milli okkar.
Við teljum okkur heppnar að hafa
kynnst Björgu, hún var alltaf hlýleg,
gestrisin, kát og svo uppátækjasöm
að sameina okkur stelpurnar á þenn-
an eftirminnilega og frumlega máta.
Hún hefur gefið okkur svo margt í
gegnum tíðina og látið gott af sér
leiða, sannkölluð fyrirmyndar-
frænka og hetja. Takk fyrir allar frá-
bæru minningarnar. Við munum
sakna þín og halda frænkupartíun-
um áfram þér til heiðurs og okkur til
ánægju.
Frænkuklúbburinn:
Alexandra, Embla,
Hrefna Rún, Ingibjörg,
Röskva og Sædís Harpa.
Í dag kveðjum við kæran vin og
samstarfskonu sem fallin er frá
langt fyrir aldur fram. Björg Svav-
arsdóttir var mikill skörungur og
tókst á við sjúkdóm sinn af miklu
æðruleysi og kjarki. Hlýja og nær-
gætni einkenndu hana í lífi og starfi.
Björg starfaði við heilbrigðisþjón-
ustu á Hornafirði frá 1985 er hún hóf
störf á Skjólgarði. Árið 1993 útskrif-
aðist hún sem sjúkraliði og starfaði á
hjúkrunar- og sjúkradeild HSSA við
fag sitt um árabil. Eftir að starfs-
þrek til aðhlynningar og vaktavinnu
þvarr skipti Björg um gír og nutum
við starfskrafta hennar þá í umsjón
með lager stofnunarinnar sem hún
sinnti af sömu alúð og dugnaði. Það
er okkur mikill heiður að hafa unnið
Björg Svavarsdóttir
Elsku amma B. Ég þakka
þér fyrir að hjálpa mér og
kenna mér ýmislegt, til
dæmis að prjóna og að
sauma. Þú kenndir mér líka
allar bænirnar sem ég kann.
Þú varst góð kona og varst
alltaf að gefa mér fullt af fal-
legum hlutum. Þú gafst mér
vettlinga og peysur, glös og
styttur, lampa og margt,
margt fleira. Þú varst besta
amma í heimi og ég hugsa
alltaf til þín.
Þín ömmu-stelpa,
Andrea Rún.
HINSTA KVEÐJA