Morgunblaðið - 19.09.2009, Blaðsíða 36

36 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. SEPTEMBER 2009
✝ Helga Þóra Árna-dóttir fæddist á
Akranesi 4. maí 1934.
Hún lést á St. Franc-
iskusspítalanum í
Stykkishólmi þann
13. september síðast-
liðinn.
Foreldrar hennar
voru Árni Sigurðs-
son, f. 19.8. 1902, d.
28.7. 1962, og Guð-
ríður Margrét Þórð-
ardóttir, f. 14.11.
1900, d. 14.8. 1978,
frá Melstað á Akra-
nesi. Bræður Helgu voru þeir Hall-
dór, f. 29.12. 1924, d. 2.9. 1980 og
Sigurður Kristinn, f. 24.9. 1926, d.
8.1. 1995.
Helga giftist 16.10. 1954 Hjálm-
ari Gunnarssyni, f. 5.3. 1931, d.
11.3. 2001, frá Eiði í Eyrarsveit.
Foreldrar hans voru Gunnar Jó-
hann Stefánsson, bóndi á Eiði og
síðar harðfiskframleiðandi í
Grundarfirði, f. 22.11. 1903, d.
Þór, kvæntur Ernu Sigurðardóttur
og eiga þau 3 dætur, b) Helga
Hjálmrós og c) Jóna Lind. Sonur
Hjálmars með Kristínu Ólafsdóttur
frá Hlaðhamri í Hrútafirði er Ólaf-
ur, f. 26.9. 1950, vélfræðingur í
Reykjavík, kvæntur Emilíu Karls-
dóttur; dætur þeirra eru: a) Am-
anda Karíma, unnusti hennar er
Hrannar Már Sigrúnarson og b)
Katrín Salíma Dögg.
Helga Þóra ólst upp á Akranesi
og var ung farin að sinna hinum
ýmsu störfum heima á Akranesi.
Ofarlega í huga hennar voru þau
ár sem hún vann við síldarsöltun á
Siglufirði. Hún lærði í Húsmæðra-
skólanum í Reykjavík og á þeim
tíma kynnist hún Hjálmari, manni
sínum, og flyst með honum í
Grundarfjörð árið 1954. Þar starf-
aði hún alla tíð við útgerð og fisk-
vinnslu þeirra hjóna, allt til dán-
ardags. Hún var alla tíð í
kvenfélaginu Gleym-mér-ei og tók
virkan þátt í starfi eldri borgara í
Grundarfirði.
Útför Helgu Þóru fer fram frá
Grundarfjarðarkirkju í dag, laug-
ardaginn 19. sept, og hefst athöfn-
in klukkan 13.
23.7. 1980, og Lilja
Elísdóttir húsfreyja,
f. 24.7. 1907, d. 31.5.
1964.
Börn þeirra eru: 1)
Gunnar, f. 9.8. 1955,
skipstjóri í Grund-
arfirði, kvæntur
Pauline Jean Haftka.
Sonur Gunnars með
Gunnhildi Ragn-
arsdóttur er Hjálm-
ar, unnusta hans er
Guðbjörg Guðmunds-
dóttir. 2) Margrét, f.
17.6. 1957, verka-
kona í Grundarfirði, gift Eyjólfi
Júlíusi Sigurðssyni; synir þeirra
eru: a) Árni Elvar, kvæntur Lín-
eyju Rakel Jónsdóttur og eiga þau
5 börn, b) Sigmar Hrafn, hann á 2
börn, c) Eymar, sambýliskona hans
er Dagný Rut Kjartansdóttir og
eiga þau eina dóttur. 3) Ólafía
Dröfn, f. 11.1. 1960, verkakona í
Grundarfirði, gift Bjarna Jón-
assyni; börn þeirra eru: a) Heiðar
Hve endanlegt síðasta andvarp þitt
var,
hve fjarlægist ímyndin þín.
Að vita ekki leið þína burtu og hvar,
þú heldur þig – kjölfestan mín.
Heilög var sorgin í hjartanu – þú
helgaðir minninǵ um son,
sem hrifinn var burt frá þér smábarn
– en nú
er sameining ykkar mín von.
Þitt hljóðláta fas, þinn hlátur og þrek,
í hug mínum aðeins nú skín.
Þinn stuðning við áttum við bernsk-
unnar brek
og best var að leita til þín.
Þú varst okkar klettur í hafinu – keik.
Og hjá þér við átt höfum skjól.
Í brotsjóum lífsins – í barátt́ og leik
björt varstu lífs okkar sól.
Nú horfin þú ert, við sitjum hér hrygg
og hugsandi hvert fyrir sig.
Við elskum þig mamma, sem traust
varst og trygg
og trúum að Guð geymi þig.
(Cesil.)
Þín dóttir,
Margrét.
Ég leit eina lilju í holti,
hún lifði hjá steinum á mel.
Svo blíð og svo björt og svo auðmjúk.
En blettinn sinn prýddi hún vel.
(Þorsteinn Gíslason)
Elsku mamma mín.
Mig setur hljóða, mamma dáin,
getur það verið? Ég er búin að hafa
þig í tæp 50 ár og nánast hitt þig
upp á hvern einasta dag alla ævi og
þakka ég fyrir það núna, þótt alltaf
hafi mér fundist það sjálfsagt en nú
þegar ég hugsa til baka þá eru það
þvílík forréttindi sem seint verða
fullþökkuð. Þú varst einstök kona,
móðir, amma og langamma, alltaf
hugsaðir þú fyrst um okkur fjöl-
skylduna þína. Það var aldrei neitt
að þér, en ef einhver var veikur ann-
ar þá varst þú mætt til að vita hvað
þú gætir gert til að okkur liði betur.
Þú máttir aldrei vita af einhverjum
minnimáttar án þess að reyna að
gera eitthvað fyrir viðkomandi. Þú
varst mikill kvenskörungur, sást um
allt bókhald og rekstur útgerðarinn-
ar til dauðadags. Keyrðir um allar
trissur þangað sem þér datt í hug og
bauðstu þá stundum vinkonum þín-
um með.
Fyrir átta árum var mikið áfall
hjá þér og okkur þegar pabbi lést á
Kanarí. Það má segja að þú hafir
aldrei jafnað þig á því, ég held að þú
hafir saknað hans og syrgt upp á
hvern dag síðan. En við sáum líka
hversu sterk þú varst að halda öllu
gangandi eins og pabbi var búinn að
biðja þig um og vona ég að við systk-
inin berum gæfu til að gera eins, því
það var þín hinsta ósk til okkar að
halda áfram í þeim anda og halda
hópinn í sátt og samlyndi. Ekkert
fór verr í þig en ósætti og leiðindi,
þá leið þér ekki vel.
Mamma var mikil selskapskona
og í góðum vinahópi fannst henni
mjög gaman. Hún ræktaði vini og
ættingja alla tíð vel og fara fáir í
hennar spor í þeim málum frekar en
svo mörgum. Hún var mikil handa-
vinnukona og eigum við ófá glæsi-
stykkin frá henni sem munu gleðja
okkur um ókomin ár. Ég gæti talið
endalaust upp það sem þú hefur
gert fyrir okkur en ég held að ég
geymi það í hjarta mér til að ylja
mér næstu mánuði sem verða dimm-
ir og kaldir.
En að lokum læt ég hugann reika
og sé ég þá hvar ungi skipstjórinn,
sveitapilturinn frá Eiði, tekur á móti
ungri síldarsöltunarstúlkunni frá
Akranesi þar sem þau leiðast hönd í
hönd alsæl inn í eilífðina þar sem
tíminn stendur í stað og allt er fag-
urt og gott.
Elsku mamma, takk kærlega fyr-
ir mig og mína. Ég veit að þú færð
góðar móttökur þar sem pabbi tek-
ur á móti þér með útbreiddan faðm-
inn.
Ég kveð þig með söknuði og
hvíldu í friði.
Þín dóttir,
Ólafía Dröfn.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar, Helgu Þóru, eins og
hún var ávallt kölluð. Hún tók mér
mjög vel er ég kom inn í fjölskyldu
hennar og frá fyrsta degi vorum við
bestu vinkonur. Gaf hún sér góðan
tíma til að aðstoða mig við að læra
íslenskuna sem ég talaði ekki þá.
Hafði ég mikla ánægju af er hún og
Hjálmar komu með mér og Gunnari
til Nýja-Sjálands árið 1990 og ferð-
uðust þar í 3 vikur. Kynntust fjöl-
skyldu minni á Nýja-Sjálandi og var
það mjög ánægjulegt fyrir mig
hversu góð kynni tókust með þeim
og fjölskyldu minni sem þau fylgd-
ust með síðan. Elizabeth, systir mín,
sem býr á Nýja-Sjálandi sendir
saknaðarkveðjur og þakkar góð
kynni.
Helga og Hjálmar voru mjög ætt-
rækin og var aðdáunarvert að fylgj-
ast með hversu vel þau náðu að
halda sambandi í þessum stóru fjöl-
skyldum sem þau komu úr og hélt
Helga Þóra öllu þessu áfram eftir
lát Hjálmars. Sýndi það sig best er
hún hélt upp á 75 ára afmælið sitt í
vor. Hennar einkunnarorð voru:
Það er ekkert að mér, en hvernig
get ég hjálpað þér? Það verður mér
ógleymanleg stund að hafa setið hjá
þér 3 stundum fyrir andlátið og sjá
hversu vel þú leist út. Þú sagðir
meðal annars, það er ekkert að mér,
ég kem heim á morgun. Elsku
tengdamamma, ég þakka þér þoli-
mæðina við að skilja íslenskuna
mína og kenna mér fleiri orð á með-
an ég var að komast inn í málið. Þín
verður sárt saknað.
Your smile has gone,
your voice I cannot hear,
but I have beautiful memories of you.
With love,
Pauline.
Það er svo mikil sorg í hjarta mér
að elsku hjartans amma mín skuli
vera farin frá okkur. Sorg sem fer
ekki á einni nóttu. Börnin mín
sakna líka langömmu sinnar í
Hamrahlíðinni. Það verður tómlegt
að koma í heimsókn í Grundarfjörð-
inn og hafa ekki ömmu til staðar.
Hún sem alltaf tók svo vel á móti
okkur með þeim kærleik, gleði og
væntumþykju sem hún sýndi sínum
afkomendum. Það var því okkur
mjög erfitt þegar það kom í ljós að
amma, þessi yndislega manneskja,
væri með krabbamein í munni og
framundan væru erfiðir tímar í
meðferð. En hún amma tókst á við
veikindi sín af einskæru æðruleysi,
þakkaði bara fyrir að þetta kæmi
fyrir sig en ekki afkomendur sína.
Eftir langa geislameðferð í vor
fór hún í uppskurð í ágúst sem gekk
mjög vel. Bati hennar ömmu var
góður og var hún send í Stykkis-
hólm til að reka smiðshöggið á bat-
ann. En svona er kaldhæðni örlag-
anna; kvöldið áður en hún átti að
útskrifast og komast heim, sem hún
var farin að hlakka svo mikið til,
varð hún bráðkvödd. Ferðalag okk-
ar ömmu saman er lokið. Ferðalag
þar sem við höfum sýnt hvort öðru
gagnkvæma virðingu, traust, ást og
vináttu.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að fá að vera mikið í kringum ömmu
og afa sem barn, hvort sem það var í
Hamrahlíðinni eða þá á rúntinum
vítt og breitt um landið – því oft
fékk litli drengurinn að fljóta með
og oft var hann mættur rétt fyrir
klukkan átta til að horfa á áttafrétt-
irnar með ömmu sinni og afa. Við
barnabörnin nutum góðs af því að
amma og afi áttu fiskvinnslu, sumr-
in hjá okkur fóru því í það að plokka
orma, salta hrogn, hreinsa lax, valsa
harðfisk og fleira. Fiskverkunin
Tangi hóf svo sölustarfsemi á fisk-
afurðum vinnslunnar í Kolaportinu
um helgar árið 1994. Þannig hjálp-
uðu amma og afi okkur að skapa
okkur peninga meðan á framhald-
skólagöngu okkar stóð í Reykjavík.
Í dag er þetta ein stærsta fisksalan
á höfuðborgarsvæðinu. Það var með
gífurlegu stolti og gleði í hjarta að
við Líney skírðum litlu dóttur okkar
Helgu Þóru Árnadóttur. Ekki þurf-
um við að hafa áhyggjur af henni ef
hún verður eins góð og hjartahlý og
hún langamma hennar. Amma mín
hafði mjög gaman af að ferðast er-
lendis og fór hún í sitt síðasta ferða-
lag með okkur Líneyju, Eyjólfi,
Hjálmari og alnöfnu sinni. Við fór-
um til Tenerife í ágúst 2008. Hún
amma mín var algjör hetja, hún lét
sig t.d. ekkert muna um það labba
upp brattar brekkur þó veik í fótum
væri og í flugvélinni spilaði hún ól-
sen við drengina frá flugtaki að
lendingu, rúma 5 tíma.
Ég var svo stoltur af henni ömmu
hvað hún var ákveðin í að halda upp
á 75 ára afmælið sitt í vor þótt hún
væri byrjuð í geislameðferð og ekk-
ert væri víst að hún yrði með heilsu
til að gera þetta. En annað kom á
daginn. Þvílík hamingja og gleði
sem skein af henni þennan dag; það
verður ávallt haft í minnum sem
varð enn meira þegar uppáhalds-
söngvarinn hennar, Raggi Bjarna,
kom og þau tóku lagið saman. Elsku
hjartans amma mín, eigðu þökk fyr-
ir allt saman. Guð blessi minningu
ömmu og afa í Hamrahlíðinni.
Árni Elvar.
Elsku amma okkar.
Það voru óskemmtilegar fréttir
sem við fengum á sunnudagskvöld-
ið, að þú værir búin að skilja við
þennan heim. Við áttum erfitt með
að átta okkur á þessu. Engu að síð-
ur streymdu minningar sem við eig-
um um þig fram. Minningarnar og
samverustundirnar eru óteljandi
svo ómögulegt er að rifja þær allar
upp hér í þessum minningarorðum.
Við barnabörnin vorum daglegir
gestir hjá ykkur í Hamrahlíðinni.
Þar sátum við oft tímunum saman
og föndruðum ýmislegt með þér. Þú
hafðir alla tíð alveg endalausa þol-
inmæði með okkur og við gátum
gengið að því vísu að þú hefðir tíma
og vilja til að skottast með okkur.
Þið afi komuð með okkur fjöl-
skyldunni í hestaferðir öll sumur.
Þú keyrðir alltaf á eftir rekstrinum
til þess að við gætum verið með.
Þetta var okkur alveg ómetanlegt,
við hefðum ekki átt það í „afreka-
skrá“ okkar að hafa riðið landshorn-
anna á milli áður en við náðum 10
ára aldri, nema fyrir þinn einstaka
áhuga og elju að hjálpa til og vera
með fjölskyldunni þinni. Þið afi
mættuð á hvert einasta hesta-
mannamót til þess að horfa á okkur
keppa. Þið höfðuð svo mikla trú á
okkur og ykkur fannst við alltaf
vera best og flottust.
Við áttum fleiri sameiginleg
áhugamál en hestana. Raggi Bjarna
var þinn uppáhaldstónlistarmaður
alla tíð. Orðatiltækið „það læra
börnin sem fyrir þeim er haft“ á svo
sannarlega við í því samhengi þar
sem öll fjölskyldan þín er meðal
helstu aðdáenda þessa ástsæla lista-
manns. Þú ljómaðir öll í vor þegar
þú hélst upp á afmælið þitt og hann
kom til að syngja og skemmta okk-
ur. Því miður entist þér ekki ævin
til að fara á tónleikana hans í haust,
en þú verður þar með okkur samt
sem áður, það efumst við ekki um.
Þú hefur alla tíð verið einstaklega
sjálfstæð og sjálfbjarga manneskja.
Þú barðist hetjulega framan af við
þann óvin sem tók sér bólfestu í lík-
ama þínum síðastliðið vor. Allt leit
út fyrir að þú værir að sigra þegar
hjartað allt í einu hætti að slá og
lífsklukkan stoppaði. Þú sagðir við
okkur í veikindum þínum að frekar
vildir þú fá að sofna en að verða
sjúklingur og upp á aðra komin. Það
hefði ekki fallið vel að lífsstíl svo
kraftmikillar og sjálfstæðrar konu
sem þú varst alla tíð.
Við reynum að styrkja okkur í
sorginni og hugga okkur við það að
það var friður yfir þér eftir að þú
kvaddir þennan heim. Við trúum því
að Hjálmar afi hafi tekið á móti þér
opnum örmum að handan og þið
séuð nú sameinuð á ný. Þið voruð al-
veg einstaklega miklir vinir og fé-
lagar alla tíð og því mikið frá þér
tekið við fráfall hans árið 2001. Þú
lést þó ekki bugast heldur hélst
áfram rekstri útgerðarinnar upp á
eigin spýtur og gerðir það fram á
síðasta dag með reisn.
Þú varst mikil kjarnakona, öllum
til sóma og umfram allt frábær fyr-
irmynd. Það voru forréttindi að fá
að alast upp með þér og umgangast
fram á síðasta dag. Um leið og við
kveðjum þig og þökkum þér fyrir
samveruna biðjum við góðan Guð að
vaka yfir ykkur hjónunum og
styrkja okkur sem eftir lifum í sorg-
inni.
Hvíldu í friði, elsku besta amma
okkar.
Helga Hjálmrós og Jóna Lind.
Elsku amma.
Nú ertu farin frá okkur og komin
til afa. Það veitir okkur styrk að vita
að nú séuð þið saman á ný.
Þegar við sögðum stelpunum
okkar að langamma þeirra væri dá-
in var það fyrsta sem þær sögðu:
„Hvað eigum við þá að gera á
morgnana um helgar?“ Það er alveg
víst að tómarúm verður í lífi margra
eftir að þú ert farin, engin amma
langamma Helga eins og stelpurnar
voru vanar að kalla þig.
Það eru margar góðar stundir
sem koma upp í hugann þegar við
hugsum til þín og afa og þær mun-
um við varðveita vel, nú reynum við
að sætta okkur við það að þið séuð
ekki með okkur en þið verðið ávallt í
huga okkar og hjörtum.
Takk fyrir allar góðu stundirnar.
Svo vef ég þig í angurværðir óðs
inn andaðan, í línur táraglaðar. –
Í englaröðum glaðværðar og góðs
minn gestur verður – hvergi annars
staðar!
Ég kveð þig ugglaus, um það lokast
sárin.
Á eftir blessun, þakkirnar og tárin.
(Stephan G.)
Elsku amma, langamma.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson).
Heiðar Þór, Erna, Brynja Gná,
Íris Birta og Harpa Dögg.
Kærleikur trúir öllu
kærleikur vonar allt
kærleikur hann umber allt
og fellur aldrei úr gildi.
(Úr Kórintubréfi.)
Elsku amma mín. Það voru þung-
ar fréttir að heyra síðastliðið sunnu-
dagskvöld að þú værir farin frá okk-
ur. Allt eitthvað svo ótrúlegt og
skilningsleysið algjört. Held ég eigi
ennþá erfitt með að skilja þetta. En
svona er nú lífið. Það byrjar og end-
ar og enginn veit hvenær dauðinn
knýr dyra. Nú eruð þið afi sameinuð
á ný eftir að hafa verið í sundur í 8
og hálft ár. Tilhugsunin um ykkur
saman yljar mér um hjartarætur og
veitir mér styrk. Að fá að alast upp
sem ykkar barnabarn og undir ykk-
ar verndarvæng hafa verið algjör
forréttindi.
Minningarnar eru ótal margar og
allar góðar. Þær munu hjálpa mér
og okkur öllum í gegnum þá erfiðu
tíma sem framundan eru hjá okkur.
Það verður erfitt að hafa þig ekki
hjá okkur. Matarboðin, jólin, ára-
mótin, afmælin og ættarmótin verða
ekki söm hér eftir. Það mun alltaf
verða skarð sem enginn getur fyllt
upp í.
Já, amma mín, þú ert svo sannar-
lega einstök kona og það fer enginn
í skóna þína. Þú varst okkar klettur,
stoð og stytta. Góðmennskan, kær-
leikurinn og hlýjan sem þú sendir
frá þér var einstök. Að eiga svona
góðar minningar um ömmu sína er
svo sannarlega góð gjöf.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku amma mín. Megi algóður
Guð blessa þig og varðveita. Þegar
minn tími kemur þá treysti ég á að
þú og afi takið á móti mér með opn-
um örmum eins og þið gerðuð alltaf.
Ég veit þið vakið yfir okkur og
verndið. Takk fyrir allt saman.
Þinn dóttursonur,
Sigmar Hrafn.
Elsku amma mín.
Fyrstu minningarnar mínar um
þig eru þegar ég var lítill og kom
alltaf í pössun til þín á morgnana.
Ég man hvað þú varst alltaf góð við
mig og hvað þú varst alltaf góð að
leika við mig.
Það eru góðar minningar eins og
allar þær minningar sem ég á um
þig, amma mín. Þú varst alltaf svo
góð við okkur og vandfundin er eins
hlý og góð manneskja og þú varst.
Það er mikill heiður að fá að vera
barnabarnið þitt.
Helga Þóra Árnadóttir