Morgunblaðið - 19.09.2009, Blaðsíða 37

Minningar 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. SEPTEMBER 2009
Það var mjög sárt að heyra að þú
hefðir fallið frá síðasta sunnudags-
kvöld. En ég veit að núna ertu kom-
in á góðan stað þar sem þú og afi er-
uð saman á ný. Mér þykir mjög
miður að dóttir mín, hún Heiðdís
Rut, fái ekki að kynnast þér betur,
en hún mun ævinlega fá að heyra
það hversu góð kona þú varst og
hvað þú vast góð við pabba hennar.
Nóg er af góðum sögum að segja af
ömmu og afa í Hamrahlíðinni.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svefnsins draumar koma fljótt.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Hvíldu nú í friði, amma mín. Ég
veit að þú munt fylgast með mér og
vernda mig og mína fjölskyldu.
Minning mín um þig er ljós í lífi
mínu. Guð blessi þig og varðveiti.
Þinn dóttursonur,
Eymar Eyjólfsson.
Elsku Helga Þóra og langamma.
Þú varst svo dugleg í öllu sem þú
tókst þér fyrir hendur. Þú skilur eft-
ir hjá okkur svo mikið af því sem þú
bjóst til sjálf í höndunum, t.d. jóla-
sokka, húfur, vettlinga, kjól, teppi,
útsaumaðar myndir og fleira.
Það var svo gaman að hafa þig
með til Mallorca, Færeyja og nú síð-
ast Tenerife.
Þú munt ávallt eiga stóran stað í
hjarta okkar.
Elsku amma, þín verður sárt
saknað.
Finna hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson.)
Líney Rakel, Kristófer, Viktor
Ingi, Eyjólfur Júlíus, Hjálmar
Þór og Helga Þóra.
Góð og trygg vinkona er horfin
yfir móðuna miklu eftir erfið veik-
indi. Helga Þóra var ein af þeim
fyrstu sem ég kynntist er við fjöl-
skyldan fluttumst til Grundarfjarð-
ar haustið 1966, Örn Forberg, mað-
ur minn, sem skólastjóri og ég sem
kennari ásamt dætrunum Guð-
mundu Ingu 8 ára og Ernu Birnu 6
ára. Mikil vinátta tókst strax með
Ernu og Ólafíu dóttur Helgu. Alla
tíð átti Erna gott athvarf hjá Helgu
sem hún mat mikils.
Hún Helga var þétt á velli og þétt
í lund, vel gefin og forkur duglegur,
liðtæk í hvaða starf sem var, hann-
yrðakona, öruggur bílstjóri og vinur
góður.
Fjölskyldutengslin voru þeim
Helgu og Hjálmari mikils virði enda
nutu þau virðingar, ástar og um-
hyggju barna sinna og barnabarna.
Þau uppskáru svo sem þau sáðu.
Stolt var Helga er hún tjáði mér að
hún hefði eignast alnöfnu,
langömmustelpu.
Helga var alltaf trausta, trygga
stoðin í sinni fjölskyldu. Hjálmar
hafði mikið traust á konu sinni. Ég
man hve oft hann sagði: Helga mín,
elskan mín. Hún leysti oft úr mikil-
vægum málum með lempni og íhug-
un. Hún sá um bókhald útgerðar-
innar og ekki nóg með það, hún sá
líka vel um þá mörgu aðkomumenn
sem unnu á bátum þeirra. Þar áttu
þeir sannarlega hauk í horni. Oft
var fjölmennt í eldhúsinu og vel
veitt.
Erna og Ólafía röltu oft út að
Stóra steini með nesti, oft góðgæti
frá Helgu. Þetta var töluverður
spölur frá þorpinu í vesturátt. Nú er
byggðin löngu komin út fyrir stein-
inn. Ég tók mynd af þeim vinkonum
við steininn árið 2001 er við heim-
sóttum Grundarfjörð. Ha, var
steinninn ekki stærri, hafði hann
minnkað? Nei, þær voru bara ekki 6
ára lengur. Í þessari ferð gistum við
hjónin, Ágústa dóttir okkar og Bri-
an maður hennar hjá Helgu. Alltaf
nóg pláss þar og okkur haldin veg-
leg veisla. Er við kvöddum var tekin
mynd á tröppunum að Hamrahlíð1
en í blómabeði er skilti sem á stend-
ur Reynivellir. Það var nafnið á hús-
inu er það var byggt 1955 og götu-
heiti ekki komið.
Kisurnar okkar nutu líka gæsku
Helgu. Ef við fórum að heiman var
þeim bara skutlað til Helgu og þær
mættu í mat hjá henni.
Helga hafði ágæta kímnigáfu, hló
oft innilega og gat óvænt brugðið á
leik. Eitt sinn er þau Hjálmar litu
inn í Brekkuborg spilaði Örn á
harmonikku. Sigurður Örn, 9 ára
sonur Ernu, dvaldi hjá okkur. Allir
stóðu úti á palli, rauluðu með og
dilluðu sér. Þrífur þá ekki Helga
strákinn og sveiflar honum í dansi.
Þetta var kvikmyndað og er nú gott
innlegg í minningasjóðinn.
Á hverju sumri frá 1983 heim-
sóttu Helga og Hjálmar okkur í
Brekkuborg og eftir fráfall Hjálm-
ars kom Helga stundum ein eða í
fylgd barna sinna. Alltaf komu þau
færandi hendi með harðfiskinn góða
og oft annað fiskmeti. Í sumar
komst Helga ekki vegna veikinda.
En sem betur fer gátum við litið til
hennar í Grundarfirði 29. júlí. Hún
þá sárlasin og átti að fara eina ferð-
ina enn suður til læknis daginn eft-
ir. Alltaf var Helga söm við sig, við
leyst út með harðfiski og nokkrum
eintökum af Þey. Blaðið sendi hún
okkur reglulega.
Við hjónin og dæturnar sendum
öllu fólkinu hennar Helgu innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Hvíldu í Guðsfriði, elskulega vin-
kona.
Guðrún Ág. Guðmundsdóttir.
Þann 13. september kvaddi þenn-
an heim mágkona og svilkona,
Helga hans Hjálmars eins og hún
var oftast kölluð.
Ég kynntist Helgu vorið 1960
þegar ég kom fyrst í Grundarfjörð
með Jóhanni, bróður Hjálmars. Þá
kom Helga til dyra með bros á vör
sem hún átti alltaf svo mikið til af.
Hún var róleg og sterk og tókst á
við allt með jafnaðargeði. Helga var
ákaflega góð heim að sækja og mik-
ill stólpi í ættinni. Þau hjónin Helga
og Hjálmar voru bæði í útgerð og
unnu vel saman þannig að allt gekk
vel hjá þeim.
Árið 2001 féll Hjálmar frá og það
var mjög erfitt en Helga stóð sterk
með börnin sér við hlið. Öll sár gróa
og Helgu fannst mjög gaman að
ferðast, hún fór til Kanaríeyja og
við áttum góðar stundir þar. Árið
2006 fór Helga til Frakklands í
brúðkaup Leós sonar okkar með
Gunnari og Pauline. Henni þótti
mjög skemmtilegt í þessari ferð og
talaði mikið um það. Þaðan fór hún
til Englands og var mjög hrifin.
Þegar hún skrapp í bæinn kom hún
til okkar og það voru góðar stundir
sem við áttum með henni. Fyrir
fimm árum veiktist Helga mikið en
komst upp úr þeim veikindum
þokkalega, alltaf sterk og tilbúin að
berjast. Kvartaði aldrei og hélt
ótrauð áfram hvað sem á gekk. En í
janúar veiktist hún aftur og fór í
mikla læknismeðferð sem hún var í
þar til kallið kom. Við bjuggumst
ekki við þessu því hún var alltaf svo
sterk og dugleg. En við minnumst
Helgu með miklum söknuði og biðj-
um Guð að geyma hana og þökkum
fyrir tímann sem við áttum með
henni.
Elsku Gunnar, Magga, Ólafía og
fjölskyldur ykkar. Missir ykkar er
mikill og Guð veri með ykkur.
Svala og Jóhann.
Sumir menn eru þeim eiginleik-
um búnir að ná því að framkvæma
ótrúlega mikið á sinni lífsleið. Það
fannst mér um Helgu Þóru föður-
systur mína sem nú er kvödd. Hún
var þeim eiginleikum gædd að geta
áorkað ótrúlega miklu.
Ung fluttist hún frá Akranesi þar
sem hún ólst upp og vestur í Grund-
arfjörð en þar varð það hennar hlut-
skipti að byggja upp útgerðarfyr-
irtæki ásamt eiginmanni sínum,
Hjálmari Gunnarssyni, sem hún
starfrækti til dauðadags eftir lát
Hjálmars fyrir nokkrum árum.
Ásamt því rak hún heimili sem var
mjög gestkvæmt enda þau hjónin
höfðingjar heim að sækja. Hún
gleymdi þó ekki því sem mikilvæg-
ast er og það var að rækta sam-
bandið við ættingja og vini. Hún var
dugleg að heimsækja fólk og halda
sambandi við það og hún vílaði ekki
fyrir sér að aka í nokkra klukku-
tíma til þess. Hún bar sterkar
taugar til Akraness þar sem hún
ólst upp og hélt góðu sambandi við
okkur sem enn búum þar.
Það eru margar minningar sem
leita á hugann á þessari kveðju-
stund. Allar góðar. Ég naut þess
sem ungur maður að vera á heimili
þeirra Hjálmars þar sem ég var að
vinna hjá þeim um stundarsakir.
Aldrei var neitt sem hún gerði talið
eftir sér og allt þótti sjálfsagt svo að
mér mætti líða sem best. Hún var
mikil fjölskyldukona og hafði gam-
an af að hafa margt fólk í kringum
sig. Hún hafði góða nærveru og
maður fór ríkari af hennar fundi.
Ég minnist með ánægju er hún hélt
upp á 75 ára afmælið sitt í vor, þar
sem hún bauð til stórveislu eins og
hennar var von og vísa, en þá var
hún búin að fá úrskurð um sjúk-
dóminn sem að lokum hafði yfir-
höndina. Hún lét aldrei deigan síga
og æðrulaus tók hún sínum örlög-
um.
Við leiðarlok skulu henni færðar
þakkir fyrir samleiðina. Hugheilar
samúðarkveðjur sendum við Lella
til Gunna, Möggu, Ólafíu , Óla og
fjölskyldna. Skipið hennar hefur
leyst landfestar og í huganum siglir
hún út Grundarfjörðinn ásamt
Hjálmari og Kirkjufellið er baðað
kvöldsólargeislum. Þannig kýs ég
að minnast hennar.
Jón Sigurðsson.
Elsku amma mín!
Rétt eftir andlát þitt
sat ég uppi í rúmi hjá
Pétri Goða og útskýrði
fyrir honum að langamma væri farin
upp til englanna. Við skoðuðum sam-
an myndir úr skírninni hans og eftir
smá umhugsun sagði hann: „En hún
verður að koma aftur.“ Það er mikil
huggun að vita það, amma mín, að við
munum einhvern daginn hittast á ný.
Á meðan veit ég að þú fylgir okkur.
Það eru margar góðar minningar
sem koma upp þegar ég hugsa til þín.
Mikið fannst mér gaman að koma til
ykkar afa með krakkana, en barna-
börnin og barnabarnabörnin voru
ykkar líf og yndi. Þið voruð alltaf
með á hreinu hvað var að gerast í lífi
okkar. Seinasta heimsóknin okkar
var nú bara rétt áður en þú fórst inn
á spítalann. Þá sátum við, sem svo oft
áður, inni í sólstofu þar sem krakk-
arnir léku sér að öllu litla dótinu. Þú
varst mjög gestrisin og vildir endi-
lega gefa krökkunum eitthvað að
borða og drekka.
Falleg varstu bæði að utan og inn-
an, amma mín. Það var gaman að sjá
hvað þú hugsaðir um útlitið alveg
fram á síðasta dag. Þú fylgdist vel
með tískunni og tókst iðulega eftir
því ef einhver var í nýrri flík. Það fór
ekki fram hjá þér. Sjálf varst þú
ávallt hugguleg til fara og vinir mínir
hafa oft haft orð á því hversu flott
par þið afi voruð.
Það voru líka forréttindi að eyða
með ykkur tíma úti á Nesi sem lítil
stúlka. Þar byggði afi kofa fyrir okk-
ur barnabörnin úti í garði og þaðan á
ég margar góðar minningar. Þar sem
Björg Bogadóttir
✝ Björg Bogadóttirfæddist á Ak-
ureyri 13. september
1926. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 8. sept-
ember 2009.
Útför Bjargar var
gerð frá Grafarvogs-
kirkju föstudaginn
18. september sl.
við bjuggum á Siglu-
firði var það algjört
ævintýri að koma til
ykkar og ég man hvað
mér fannst gaman að
skottast með þér í
strætó og gera hitt og
þetta með ykkur afa.
Ég gæti haldið lengi
áfram að rifja upp fal-
legar minningar um
þig, amma mín, en þær
eru svo margar. Ég vil
þakka þér fyrir mörg
góð ár og lífið var fal-
legra í návist þinni.
Mikið á ég eftir að sakna þess að fá
ekki símtölin frá þér sem komu
stundum þegar afi skrapp eitthvað
út. Það var eitthvað svo sætt. Þið afi
voruð algjörar samlokur og gerðuð
allt saman. Ég hugsaði oft með mér
að mikið væri nú indælt að eldast
svona eins og amma og afi hafa gert.
Afi mun sakna þín mikið. Við mun-
um hugsa um hann þangað til þú tek-
ur á móti honum.
Guð geymi þig og blessi.
Þitt barnabarn,
Björg Vigfúsdóttir.
Ég ætlaði ekki að trúa því að þessi
góða kona væri farin. Hún Björg
kona frænda míns. Þau áttu fallegt
heimili hún og Stefán frændi. Vona
að hún sé komin í góða hvíld.
Það var gaman að koma í heim-
sókn til þeirra hjóna, hún var svo
hress og kát. Guð veri með henni og
hvíli hún í friði. Sendi Stefáni frænda
og fjölskyldu samúðarkveðjur og
Guð geymi ykkur.
Stefán sendill.
Elsku amma!
Nú þegar þú ert ekki lengur á
meðal okkar og sorgin hvílir yfir
bærist með mér gleði yfir því að hafa
skírt Elmu Björgu í höfuðið á þér og
að þú hafir getað notið þess að fylgja
litlu nöfnunni þinni fyrsta árið. Ég
veit að nafngiftin gladdi þig mikið og
ekki síður mig þar sem ég hef ávallt
litið upp til þín og borið mikla virð-
ingu fyrir þér. Þú varst einstök
amma.
Minningarnar hrannast upp, það
er af nógu að taka, því þið afi voruð
mikið með okkur, barnabörnunum
ykkar, jafnvel fyrstu árin mín þegar
fjölskyldan bjó á Siglufirði. Eitt
haustið er mér mjög minnisstætt.
Mamma þurfti að dvelja í Reykjavík í
nokkra mánuði og ég var með henni.
Ég var orðin sex ára og átti því að
hefja skólagöngu mína en vildi ekki
setjast á skólabekk í Reykjavík og
fékk því að vera með þér allan dag-
inn. Sá tími með þér og afa í húsinu á
Nesinu er mér mjög minnisstæður.
Þú varst aðalleikfélagi minn á þeim
tíma. Við höfðum nóg að gera,
dúkkuhúsið í garðinum, Valhúsa-
hæðin og fjöruferðir heilluðu.
Með árunum breyttust verkefnin
og umræðuefnið. Við höfðum báðar
mikla ánægju af að ræða saman um
förðun og hvað væri efst á baugi í
tískuheiminum. Þú gafst mér ekkert
eftir í þeirri umræðu enda þið afi
glæsileg hjón og alltaf eins og klippt
út úr tískublaði.
Að missa einhvern svo náinn eins
og þig er erfitt. Við, fjölskyldan þín,
höfum ekki kynnst öðru en að hafa
ykkur afa alltaf hjá okkur en þetta er
víst lífið og við höfum vissulega fyrir
margt að þakka. En þegar við hitt-
umst öll fyrir nokkrum dögum í
Logafoldinni var erfitt að taka því að
þú værir ekki lengur til staðar og þín
var sárt saknað af okkur öllum. Elín
Helga sagði langafa sínum að hún
væri svo sorgmædd, langamma hefði
verið svo falleg og góð, og faðmaði
hann innilega.
Elsku amma, við söknum þín mik-
ið og biðjum góðan Guð að blessa þig.
Við munum passa vel upp á afa.
Með eftirfarandi orðum vil ég
kveðja þig:
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Þitt ömmubarn,
Þórunn Hulda Vigfúsdóttir.
AÐ SKRIFA MINNINGARGREIN
Sami skilafrestur er á greinum vegna útfara í kyrrþey.
Minningargreinar sem berast blaðinu innan tilskilins frests verða birtar
í blaðinu. Leitast verður við að birta þær á útfarardegi eða sem næst þeim
degi.Hvemargar greinar birtast í blaðinu á útfarardegi viðkomandi, ræðst
af stærð blaðsins hverju sinni.
Minningargreinar, sem berast eftir tilskilinn frest eða útfarardag,
verða eingöngu birtar á vefnum á www.mbl.is/minningar. Tilvísun á
vefslóðina verður í greinum eða æviágripi sem birtast í blaðinu.
Netgreinarnar eru öllum opnar.
Þeim, sem vilja fá birta minningargreinar í Morgunblaðinu,
er bent á að skilafrestur til birtingar í blaðinu er á hádegi
tveimur virkum dögum fyrir útfarardag, þ.e.:
Birtingardagur Skilatími
Mánudagsblað Hádegi föstudag
Þriðjudagsblað Hádegi föstudag
Miðvikudagsblað Hádegi mánudag
Fimmtudagsblað Hádegi þriðjudag
Föstudagsblað Hádegi miðvikudag
Laugardagsblað Hádegi fimmtudag
✝
Við þökkum öllum þeim sem sýndu okkur
ómetanlega hlýju og vináttu við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður, tengdaföður og
afa,
SIGURÐAR KRISTJÁNS ODDSSONAR
þjóðgarðsvarðar á Þingvöllum.
Herdís Tómasdóttir,
Tómas Már Sigurðsson, Ólöf Nordal,
Kristín Vilborg Sigurðardóttir, Haukur Hauksson,
Sigríður Björg Sigurðardóttir
og barnabörn.