Saga - 1982, Blaðsíða 68

66
HELGIÞORLÁKSSON
Tumadóttur, Kolbeinssonar og bjuggu þau í Hjarðarholti frá
1198. Ætla má að föðurarfur Sighvats með vöxtum og ágóða hafi
getað verið um 80 hundruð árið 1197.6 Hjarðarholt með hjáleig-
um var metið 40 hundruð um 1700 og um 1355 eða á f.hl. 14. ald-
ar átti staðurinn sex kúgildi, fjögur hundruð vöru og fimm
hundruð í búsgagni.7
Þótt Sighvatur hafi e.t.v. hagnast vel á viðskiptum við vinkonu
sína fyrir 1197 er varla trúlegt að hann hafi getað talið sér til eigna
meira en eitt og hálft hundrað hundraða (180 hundruð). Móðir
Halldóru vildi aðeins gefa hana þannig að ,,það þætti frændum
jafnaður“ en þeim „þótti þetta forlag sæmiligt“. Þeir hafa því
ekki sett fyrir sig efnahag Sighvats.
Árið 1201 eða því sem næst keypti Sighvatur Sauðafell sem
talin var 60 hundraða jörð á 17. öld og fluttust þau Halldóra
þangað. Segir íslendingasaga í beinu framhaldi um Sighvat:
Hann gerðist mikill höfðingi og vinsæll við sína menn. Með
þeim Kolbeini Tumasyni var hin mesta vinátta með tengd-
um.
Sighvatur fór með Snorrungagoðorð og ríki hans var vart mjög
stórt en hann gat trúlega látið til sin taka sökum mágsemda við
Ásbirninga og Haukdæli og taldist því með höfðingjum.8
Um 1215 fluttist Sighvatur norður, keypti Grund i Eyjafirði
sem metin var á 160 hundruð á 17. öld og komst loks yfir staðinn
Grenjaðarstaði. Styrkur goða var ekki síst fólginn í því að þeir
komust hvarvetna yfir hina auðugustu staði.
Kolbeinn ungi varð að biðja bændur fjár við upphaf valdaferils
síns og er fróðlegt að athuga hversu háttað hafi verið um efnahag
hans. Arnór faðir hans mun hafa átt Víðimýri og jafnframt bú í
Ási í Hegranesi. Víðimýri var metin 80 hundruð á 17. öld og arð-
bær kirkjueign var liklega um 20-30 hundruð um miðbik 14. ald-
ar. Ás var metinn 60 hundruð á 17. öld en þar var ekki alkirkja.9
Arnór fór utan árið 1221 með konu og börn og dó um veturinn
eftir í Noregi en Kolbeinn kom út árið 1224, aðeins 15 vetra og