Saga - 1995, Page 205

RITFREGNIR
203
Eftir orðabók Fritzners kemur sögnin „svífa" í merkingunni sveiflast,
snúast, einungis fyrir sem ópersónuleg og nefnir Fritzner t.d. dæmin
-/Sveif skipinu frá landi" „svífur skipinu fyrir straumi." í dæminu í Páls
sögu er sögnin notuð eins, en í útgáfu Sveinbjamar hverfur ópersónuleg
notkun sagnarinnar, hann velur leshátt C-gerðar og setur athugasemda-
laust orðið „prestur" í nefnifall.
íim útgáfu kirknaskrárinnar
Fengur er að athugun Sveinbjamar á því hver hafi ritað kirknaskrána í JS
390 8vo, en hann færir sannfærandi rök að því að skrifarinn sé séra
Halldór Gíslason á Desjarmýri. Uppskrift Jóns Rúgmanns í Stockh. Papp.
®:o nr. 25 gefur Sveinbjöm hér út fyrstur manna. Kirknaskrána prentar
hann eftir fjómm handritum og setur upp eftir sínu höfði. Skrána hafa áð-
Ur gefið út hvor með sínu lagi Kristian Kálund og Jón Þorkelsson (P. E.
Knstian Kálund. Bidrag til en historisk-topografisk Beskrivelse aflsland II. Kh.
1879-82, s. 380-95; íslenzkt fornbréfasafn XII, Rvk. 1923, s.1-16). Báðir bám
Þeir gæfu til þess að halda flestum orðum handritanna til haga og upp-
setningu textans sem næst hætti handritanna en á hvorttveggja vantar
n°kkuð í útgáfu Sveinbjamar. Sérlega losaralegur er frágangur hans á upp-
skrift Áma Magnússonar í AM 214 8vo og uppskrift Jóns Rúgmanns, en
Þ®r njóta sín ekki nema haldið sé uppsetningu handritanna þar sem hver
staður sem skráin nefnir er settur sér í línu og því em greinarmerki óþörf í
uPpskrift Áma Magnússonar. Sveinbjöm prentar hverja grein í belg og
biðu þannig að oft renna efnisatriði saman og úr verður stundum endi-
ieysa. Skaði er að ekki er haldið skástrikunum sem aðgreina efnisatriði í
uPpskrift Jóns Rúgmanns og ótækt að prenta tengistrik þar sem í handriti
hans em víða geysilöng strik milli orða sem hljóta að samsvara þankastrik-
um á prenti.
Það lýtir og útgáfu Sveinbjamar að þrátt fyrir að hann segi að textinn sé
Prentaður stafréttur vantar nokkuð á að við það sé staðið. Þannig er táknið ó í
uPpskrift Áma Magnússonar prentað athugasemdalaust ö og ekki er hirt
Urn halda límingarstöfum í sinni mynd heldur em þeir prentaðir sem
Fvöfeldi af a, á og o. Slíkt er varla sæmandi prófessor á tölvuöld sem segist
§efa út stafréttan texta. Þá er ekki hirt um að greina í milli I og J né gefið til
ynna hvar Ámi Magnússon hefir undirstrikað í uppskrift sinni, skrifað
y^ r línu eða sett orð innan homklofa, en allt þetta em, eins og Sveinbjöm
ndir á, líklega ábendingar um hvar forrit hans var verst leikið og því er
X°nn á þessum stöðum að einhverju leyti tilgátur Áma sem vitlegt hefði
Venð að auðkenna.
urn*^Um S^St ofcfair yfir' en 1 eFki lengri texta í jafnauðlæsilegum handrit-
er fullmikið af lesvillum sem hefði mátt útrýma með samlestri fyrir