Saga - 1995, Qupperneq 216

214
RITFREGNIR
manninn á íslandi og „overseer" fyrir hreppstjóra,4 * * * vegna þess að þau
heiti lýsa betur verksviði þessara manna en „diocesan govemor" eða „con-
stable". Þá get ég ekki skilið við þetta atriði án þess að minnast á að ég sakn-
aði landfógeta í skipuritinu yfir íslenska embættiskerfið, en hann hefur af
einhverjum ástæðum fallið brott úr umfjöllun Haralds - og var leitt að það
skyldi gerast á 200 ára ártíð Skúla fógeta.
Að síðustu get ég ekki láhð hjá líða að minnast á enska þýðingu bókarinn-
ar, vegna þess að þótt mér hafi líkað vel það sem ég hef séð til þýðinga Al-
ans Croziers fram að þessu þá fannst mér honum vera heldur mislagðar
hendur í þetta sinn. Almennt er málfar bókarinnar heldur stirt og er hún
tyrfin á köflinn af þeim sökum. Þetta kann að stafa af því að erfitt er að
snúa umfjöllun um jafn sérhæft efni og sögu 18. aldar stjómkerfis af sænskri
tungu á enska, en ég er viss um að stundum hefði þýðandinn mátt vanda
sig betur. Því hl stuðnings h'ndi ég hl eftirfarandi málsgreinar:
What we lack is studies of more or less absoluhst polihcal systems
at work, in the encounter with subjects and local communihes
(26).
In 1536 Norway had lost its own Council of the Realm and was
increasingly govemed as part of the Danish state, although it shll
had its own law (Christian V's Norwegian law of 1687) and some
administrative differences from Denmark (30).
His position was irrahonal in the administrative hierarchy ... (57)-
... it was the diocesan govemor who dictated the success of the
line that he thought best for the state (93).
In Sweden the administration went unusually deep in society (°r
the Hmes (123).
Eg vil ekki gefa mig út fyrir að vera sérfræðingur í enskri tungu, en ég
held þó samt að hægt hefði verið að komast betur að orði.
Þessar athugasemdir breyta engu um að hér er um einkar athyglisved
verk að ræða, og reyndar er bókin brautryðjendaverk á sviði sem bíður frek-
ari rannsókna. f sjálfu sér má líta á hana sem framlag hl þeirrar umraeð11
sem nú fer fram um framhð norræns samstarfs, því að ég held að hún
sanni að það hah bæði skilað ríkum árangri fram að þessu og eigi eftir að
gera það í framtíðinni. Niðurstöðukafla sínum lýkur Harald með stuttri
greinargerð um verkefni sem enn em óunnin á sviði bókarinnar, og það er
von mín að einhverjir eigi eftir að taka upp þráðinn þar sem Harald skilri’
viðhann.
Guðmundur Hálfdanarson
4 Þannig þýða þeir Richard Cleasby og Guðbrandur Vigfússon hreppstjóratitil
inn, sbr. An Icelandic-English Dictionary (Oxford: Oxford University Press, 1874)/
bls. 284. Reyndar má deila um hvort rétt sé að telja hreppstjóra embættismenn
fyrr en á 19. öld.