Morgunblaðið - 15.12.2009, Blaðsíða 29

Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. DESEMBER 2009
„Þú Drottinn, átt það allt,
sem öðlumst vér á jörð.“
Eitt það verðmætasta sem við
þiggjum úr hendi Drottins er vinátta
góðra manna.
Við vorum svo lánsöm að þiggja
slíka gjöf þegar við eignuðumst Lauf-
eyju að vini, leiðir okkar lágu fyrst
saman í kirkjukór Seljakirkju þar
sem við sungum saman í árafjöld.
Þarna bundumst við og eiginmenn
okkar ævarandi vinaböndum.
Laufey var ákaflega sterk og
raunsæ kona eins og best kom fram í
veikindum hennar, hún var ekki að
væla eða vorkenna sjálfri sér, hún
hafði meiri áhyggjur að ástvinum sín-
um í þessum aðstæðum.
Margar ógleymanlegar ferðir höf-
um við farið, bæði innanlands og ut-
an. Gott er að minnast heimsóknar til
þeirra Hannesar í sumarbústaðinn í
Bjarnafirði, veiðiferðanna í Land-
brotið og nú seinni árin í kjötsúpu og
dansleikjaferð í Grímsnesið og svona
mætti lengi telja, þetta eru allt perlur
í minningasjóðinn sem við erum svo
lánsöm að eiga.
Það eru ekki nema örfáir dagar
síðan við hittumst síðast og áttum
saman eina af okkar ljúfu stundum,
þar sem ákveðið var að fara í leikhús í
janúar. Enn einu sinni erum við
minnt á að mennirnir áætla en Guð
ræður, og nú fannst honum greini-
lega nóg á hana lagt og gaf henni
lausn frá veikindabölinu. Við trúum
því og treystum að hjá honum sé hún
aftur glöð og frjáls.
Þakka þér Guð fyrir að hafa fengið
að eiga hana að vini.
„Hver gjöf og fórn, sem færum vér, er
fátæk þakkargjörð.“
Hannes, kæri vinur, við vottum þér
og fjölskyldunni okkar innilegustu
samúð, megi góður Guð gæta ykkar
og hugga á þessum erfiðu tímum.
Bára, Eiríkur, Hjördís,
Þórhallur, Ingibjörg, Eyjólfur,
Kristín og Guðmundur Heiðar.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Hannes, Hjalti, Ómar,
Sigga, Sigríður, fjölskylda og vinir,
missir ykkar er mikill og vottum við
ykkur okkar dýpstu samúð á þessum
erfiðum tímum. Minningin um góða
konu lifir áfram.
Guðrún Inga og fjölskylda.
Ekkert er jafn óumflýjanlegt og
dauðinn. Það er ekki spurning hvort
heldur hvenær. Hann var þó full-
snemma á ferðinni í tilfelli Laufeyjar
vinkonu okkar. Vegslóðar okkar og
Laufeyjar hafa verið nálægir stærst-
an hluta ævinnar og aldurinn rétt að
segja sá sami. Fyrstu kynnin voru
þegar við vorum herbergisfélagar á
Kvennaskólanum á Blönduósi.
Eftir að við stofnuðum heimili og
börnin tíndust í heiminn varð sam-
gangur æ meiri. Öll erum við fædd og
uppalin í sveit, sitt hvorum megin við
Húnaflóann, Laufey og Matta á
Ströndum en Hannes og Ingimundur
í Húnavatnssýslu. Áhugamálin voru
nokkuð svipuð. Koma þá ferðalög í
byggðum og ekki síður óbyggðum
upp í hugann. Sumar eftir sumar var
lagt af stað í ævintýraferðir með bíl-
ana hlaðna börnum og vistum til
margra daga. Í þessum ferðum hafa
æði margir staðir verið kannaðir og
náttstaðir oft verið víðsfjarri manna-
byggðum. Þar má nefna Þórsmörk,
Fjallabaksleiðir, Kjöl, Stórasand,
Sprengisand, Gæsavatnaleið og er þó
fátt eitt talið.
Laufey naut sín vel í svona lífsmáta
hvort heldur var sem kortalesari,
kokkur eða í að skipuleggja ferðirn-
ar. Í þessum hópi var ekki verið að
gera veður út af því þó eitthvað
óvænt kæmi uppá. Síðar tóku við ut-
anlandsferðir bæði á eigin vegum og í
kórferðum með Kór Átthagafélags
Strandamanna þar sem Laufey var
kórfélagi í mörg ár.
Okkur er líka minnisstæð ferð okk-
ar fjögurra með Norrænu til Norð-
urlanda árið 2007 þar sem rigndi því-
lík ósköp að elstu Skánarbúar mundu
ekki annað eins, enda flutu dýnur á
tjaldstæðum og heyrúllur niður elfar.
En sólin skein á milli og þrátt fyrir
það að veikindin væru þá farin að
ágerast hjá Laufeyju, heyrðist aldrei
kvörtunartónn. Og við skemmtum
okkur öll vel. Við gerðum auðvitað
margt annað saman en að ferðast.
Ekki var langt á milli heimila okk-
ar og Laufeyjar og Hannesar, stund-
um röltum við á milli til að ræða mál-
in yfir kaffibolla að ógleymdum
höfðinglegum veislum sem Laufey
var þekkt fyrir. Laufey stóð upprétt
til síðasta dags en nú skilja leiðir. Við
minnumst hennar með söknuði sem
sterkrar og góðrar konu sem gott var
að eiga að vini. Við þökkum góða
samfylgd og sendum fjölskyldu
hennar okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að veita þeim
styrk.
Þú leiðir oss, Drottinn, að lindunum
hreinu,
þú ljósið þitt kveikir við himnanna stól.
Um tíma þó syrti, þá brátt aftur birtir,
þú breiðir út þinn faðm og veitir oss
skjól.
(Óskar Ingimarsson.)
Matthildur Sverrisdóttir
og Ingimundur Benediktsson.
Við munum ekki eftir okkur án
þess að Laufey hafi verið hluti af til-
verunni. Það var bara svo sjálfsagður
hlutur. Það hefur ávallt verið mikill
samgangur milli fjölskyldna okkar. Á
okkar yngri árum ferðuðumst við
mikið saman, gjarnan um hálendið.
Þetta voru alltaf mjög skemmtilegar
ferðir og góð stemning í hópnum. Þau
eru mjög eftirminnileg gamlárs-
kvöldin sem fjölskyldur okkar nutu
saman á uppvaxtarárum okkar og
það situr eftir hvað Laufey var gest-
risin og hversu ríkulegar veitingarn-
ar voru. Enda var þetta kona sem
gekk rösklega til allra verka og var
ekkert að tvínóna við hlutina eða
velta þeim fyrir sér. Það var fyrir
unga drengi eins og að vera í æv-
intýri að vaka langt fram eftir í stóra
húsinu þeirra í Giljaseli.
Eftir erfið veikindi er þrautaganga
Laufeyjar nú á enda. Það eru forrétt-
indi að hafa fengið að kynnast þessari
sómakonu. Við viljum þakka sam-
fylgdina öll þessi ár og minnast henn-
ar með gleði. Kærum vinum okkar,
Hannesi, Hjalta, Ómari, Siggu
Hörpu, Siggu ömmu og fjölskyldum
þeirra sendum við innilegar samúð-
arkveðjur.
Magnús og Sverrir
Ingimundarsynir.
Þetta er svo sorglegt. Að Laufey,
besta vinkona fjölskyldunnar, hafi
þurft að ganga í gegnum þessa miklu
erfiðleika. Að hún hafi svo verið tekin
frá okkur hinum sem þótti svo ótrú-
lega vænt um hana. Elsku Laufey.
Ég hef þekkt hana alla mína ævi og
þessi staðreynd þykir mér óendan-
lega erfið. En ég á margar góðar
minningar sem ég geymi í hjarta
mínu og á eftir að hugsa til um ókom-
in ár. Laufey var mér sem móðir.
Hún var yndisleg kona sem tók mér
alltaf opnum örmum og var mér svo
góð.
Fjölskyldur okkar fóru í ótal ferða-
lög saman, þá sérstaklega í útilegur
um allt Ísland. Ég hef oft hugsað til
þess hversu dýrmætar þær ferðir eru
mér, þar sem þau sváfu í tjaldvagn-
inum og við í bílnum. Talað var sam-
an í talstöðvum á milli bílanna og
brunað yfir ár og læki og alloft yfir
Krossá í Þórsmörk. Þetta var ynd-
islegur tími þar sem aðalmálið var að
ganga á fjöll, grilla góðan mat og hafa
gaman saman.
Það var alltaf mikill samgangur á
milli fjölskyldnanna. Það var alltaf
svo gott að koma til Laufeyjar og
Hannesar. Bæði svo traust og
hjartahlý. Þau hafa fylgt okkur í
gegn um stóra sem smáa áfanga í líf-
inu og fagnað þeim með okkur. Lauf-
eyju mun alltaf vanta í öll boð í Lind-
arselinu hér eftir. Hvort sem það er í
kvöldkaffi eða veislur.
Söknuðurinn er svo mikill, tárin
streyma. Ég trúi því varla enn að hún
sé farin frá okkur. Þetta er svo sárt.
En henni líður vel á himninum með
hinum englunum, stjörnunum og
Guði. Guð geymi þig, elsku Laufey
mín.
Elsku hjartans Hannes, Hjalti,
Ómar, Sigga Harpa, amma Sigga og
fjölskyldur: Guð styrki ykkur í þess-
ari miklu sorg.
Þórdís Hlín Ingimundardóttir.
Elskuleg vinkona mín og nágranni
til margra ára er látin. Ég kynntist
Laufeyju fyrir rúmlega 30 árum þeg-
ar við fluttum í Giljaselið. Við urðum
fljótt mjög góðar vinkonur, enda með
börn á svipuðum aldri. Minningarnar
streyma fram í hugann. Það var gott
að eiga Laufeyju og Hannes fyrir ná-
granna, enda leituðum við mikið til
hvor annarra eins og þegar eitthvað
stóð til í fjölskyldunni eins og ferm-
ingar og útskriftir barna okkar var
þægilegt að fara í næsta hús og flytja
húsgögn og annað á milli.
Á heimili Laufeyjar og Hannesar
var mjög gestkvæmt, enda voru þau
bæði fædd og uppalin úti á lands-
byggðinni, og dvöldu því margir ætt-
ingjar þeirra hjá þeim í lengri og
skemmri tíma, bæði ungt fólk í námi í
höfuðborginni og aðrir. Þessu fólki
kynntist ég mjög vel, allir voru vel-
komnir til Laufeyjar.
Við Laufey gerðum margt
skemmtilegt saman, stundum gátum
við bara setið lengi og talað um lands-
ins gagn og nauðsynjar, einnig vor-
um við fyrir nokkrum árum duglegar
að sækja alls konar föndurnámskeið
eins og jólaföndurnámskeið o.fl.,
enda höfðum við báðar áhuga á öllu
jóladóti og að skreyta húsin okkar
hátt og lágt fyrir jólin, einnig var allt-
af siður hjá okkur að koma og
smakka smákökur fyrir jólin þegar
bökunarlyktin barst á milli húsanna
okkar.
Laufey átti mörg áhugamál, t.d.
lestur góðra bóka, hún hafði líka un-
un af allri handavinnu, enda voru það
henni mikil vonbrigði þegar hún gat
ekki lengur gert neitt í höndunum
vegna sjúkdómsins, sem nú hefur
lagt hana að velli allt of fljótt. Þetta
ár hefur verið mjög erfitt fyrir alla
fjölskylduna enda hrakaði heilsu
hennar mjög síðustu mánuði, hún var
samt algjör hetja sem barðist fram á
síðustu stundu, og aldrei heyrði mað-
ur hana kvarta.
Elsku Laufey mín, ég er þakklát
fyrir að hafa kynnst þér, og átt þig
fyrir nágranna öll þessu ár, þetta var
dýrmætur tími sem ég geymi í hjarta
mínu. Ég sendi Hannesi, börnum
þeirra, barnabörnum, aldraðri móður
og öllum öðrum ættingjum og vinum
innilegustu samúðarkveðjur. Ég bið
guð að styrkja þau í þeirra miklu
sorg.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Þín vinkona,
Karen.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Ástkær eiginkona mín,
ERNA MATTHÍASDÓTTIR,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn 10. desember.
Útförin verður gerð frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 17. desember kl. 13.00.
Loftur Þorsteinsson,
Þorsteinn Loftsson, Hanna Lilja Guðleifsdóttir,
Matthías Loftsson, Kolbrún Þorsteinsdóttir,
Ingibjörg Loftsdóttir, Trausti Sigurjónsson,
Páll Loftsson, Anna Pála Vignisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÁRNI JÓHANNSSON
bóndi,
Teigi í Fljótshlíð,
verður jarðsunginn frá Breiðabólstaðarkirkju í
Fljótshlíð miðvikudaginn 16. desember kl. 14.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en stuðningur við
Krabbameinsfélagið er vel metinn.
Jónína Björg Guðmundsdóttir,
Hrafnhildur Árnadóttir, Páll P. Theódórs,
Guðbjörn Árnason, Hlín Hólm,
Árni Björn Pálsson, Sylvía Sigurbjörnsdóttir,
Fannar Pálsson,
Hlynur Pálsson,
Anna Þrúður Guðbjörnsdóttir,
Helga Hólm Guðbjörnsdóttir,
Hugi Hólm Guðbjörnsson.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ARNÓR SIGURÐSSON
frá Hnífsdal,
síðast til heimilis
Dvalarheimilinu Felli,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 13. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðmunda Arnórsdóttir, Björn Ástmundsson,
Málfríður Arnórsdóttir,
Sigurður Arnórsson, Sigríður Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
HERMANN HELGASON,
Hólmgarði 53,
Reykjavík,
lést á Landspítala, Fossvogi, sunnudaginn
13. desember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn
21. desember kl. 13.00.
Oddný Jónasdóttir,
Sigríður Helga Hermannsdóttir, Ian David McAdam,
Guðbjörg Edda Hermannsdóttir,
Helga Solveig, Davíð Þór
og Oddný Sjöfn.
✝
Ástkæra móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SVANBJÖRG EIRÍKSDÓTTIR,
Hlíðargötu 28,
Sandgerði,
lést fimmtudaginn 10. desember.
Jarðarförin fer fram frá Safnaðarheimilinu í
Sandgerði fimmtudaginn 17. desember kl. 14.00.
Ása Sigríður Sveinsdóttir,
Pétur Friðrik Sveinsson,
Linda Ósk Sveinsdóttir,
Steinþór Einarsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.