SunnudagsMogginn - 09.05.2010, Blaðsíða 17

9. maí 2010 17
M
ikilúðlegur með úfið al-
skegg, stór og sterkur sem
naut, harður í horn að taka.
Sannkallaður víkingur.
Gefur aldrei tommu eftir; ekki óskamót-
herji þeirra sem er illa við að tapa. Mað-
urinn sem Ólafur Stefánsson vildi fá í
vörnina hjá handboltalandsliðinu fyrir
nokkrum árum. Þetta er körfuboltamað-
urinn Hlynur Bæringsson, innan vallar.
Rólyndur faðir sem veit ekkert betra en
eyða tíma með fjölskyldunni; bíða eftir
tvíburunum sem koma í heiminn síðar í
mánuðinum og leika við dótturina Heið-
rúnu Björgu sem verður þriggja ára í
haust. Maður sem leyfir sér að hugsa um
lífið og tilveruna og veltir fyrir sér
stórum spurningum eins og þeirri hvort
líf sé eftir dauðann. Og þorir að segja frá
vangaveltum sínum. Þetta er Hlynur
Bæringsson utan vallar. Mjúkur nagli.
Merkilegur áfangi
Þessi mikli kappi fór fyrir öflugri liðs-
heild Snæfells úr Stykkishólmi sem gerði
sér lítið fyrir og varð bæði Íslands- og
bikarmeistari í körfuknattleik á nýaf-
staðinni leiktíð. Hlynur var fremstur
meðal jafningja og kjörinn besti leik-
maður úrvalsdeildarinnar, Iceland-
Express deildar, og besti leikmaður úr-
slitakeppninnar.
Þetta er í fyrsta skipti sem lið utan
suðvesturhornsins hampar Íslandsbik-
arnum og sú staðreynd athyglisverð að
íbúar bæjarfélagsins eru innan við 2000
talsins. Fimmtudagurinn 29. apríl verður
væntanlega óopinber þjóðhátíðardagur
Hólmara héðan í frá.
Sigurinn var langþráður; Snæfell hefur
þrisvar áður komist í úrslit Íslandsmóts-
ins en tapað, í öll skiptin fyrir liði Kefla-
víkur, 2004, 2005 og 2008. Allt er því þá
fernt er hjá okkar manni.
Hlynur Elías Bæringsson fæddist í
Stykkishólmi 6. júlí 1982 en ólst upp í
Grundarfirði.
„Ástæðan fyrir því að ég fæddist í
Hólminum er einfaldlega sú að þar var
fæðingardeildin fyrir Snæfellsnes,“ segir
Hlynur aðspurður í upphafi samtals okk-
ar. Hann er sem sagt Grundfirðingur.
Gulldrengurinn, sem býr við Silfurgötu
í Stykkishólmi, er í sambúð með Unni
Eddu Davíðsdóttur og þau eiga dótturina
Heiðrúnu Björgu sem áður er getið. Unnur
Edda ber nú börn undir belti; tvíbura eru
væntanlegir í heiminn síðar í mánuðinum.
Hlynur skaut fyrst í körfu á Grund-
arfirði fyrir margt löngu, eftir að í bænum
brast á með æði fyrir bandarísku NBA-
deildinni eins og víðar í heiminum. „Það
var þegar Michael Jordan og Charles
Barkley voru upp á sitt besta; þá byrj-
uðum við að leika okkur í körfubolta á
skólavellinum. Það var alveg frábært og ég
festist í þessari íþrótt. Áður var ég í fót-
bolta í sumrin eins og flestir aðrir og spil-
aði meira að segja með Fram í eitt eða tvö
sumur sem gutti eftir að ég fór í knatt-
spyrnuskóla hjá félaginu. Í minningunni
finnst mér ég hafa lofað ofboðslega góðu –
en þegar ég horfi á stráka í 5. flokki núna
er ég nokkuð viss um að ég hafi ofmetið
sjálfan mig töluvert...“
Fyrstu skrefin í meistaraflokki í körfu-
bolta steig Hlynur í Borgarnesi þar sem
hann lék með Skallagrími frá 1997 til
2002. „Ég bjó til 13 ára aldurs í Grund-
arfirði en fjölskyldan flutti í Borgarnes
1996. Mamma býr þar enn en ég hef verið í
Hólminum síðan 2002 fyrir utan einn vet-
ur þegar ég spilaði í Hollandi,“ segir
Hlynur.
Honum finnst gott að búa á litlum stað.
„Geturðu hringt í mig eftir smástund?“
spurði Hlynur í vikunni þegar ég hringdi.
„Ég er að setja stelpuna upp í bílinn og
verð kominn heim eftir tvær mínútur.“
Sjálfsagt mál.
Þegar ég hringdi aftur nokkru síðar
viðurkenndi Hlynur að hann hefði ýkt að-
eins. „Ég var ekki nema eina mínútu
heim! Hér er allt við höndina. Maður er
orðinn dálítið háður því að vera fljótur
að gera allt og þurfa ekki að hafa
áhyggjur af því að langan tíma taki að
koma sér á milli staða.“
Frábærar minningar úr Grundarfirði
Lítið samfélag heillar; Stykkishólmur,
Borgarnes, Grundarfjörður.
„Ég á frábærar minningar frá Grund-
arfirði. Þar var ofboðslegt frjálsræði,
eins og fólk á landsbyggðinni þekkir vel
og talar oft um; maður kann mjög vel að
meta það sem krakki og ekki síður þeg-
ar maður hugsar til baka. Það var þægi-
legt að búa á Grundarfirði, þar er gott
fólk og margir af mínum bestu vinum í
dag eru þaðan og sumir búa þar enn. Ég
hef því enn tengingu við bæinn þó ætt-
menni mín séu ekki mörg þar. Það er
stutt að héðan úr Hólminum í Grund-
arfjörð og ég rúlla stundum þangað til
vina minna í kaffi.“
Hefurðu alla tíð verið stór og sterkur?
„Já, ég var alltaf stærstur eða næst
stærstur í mínum bekk. Pabbi minn
heitinn var mjög hraustur frá náttúr-
unnar hendi og í mömmu fjölskyldu eru
líka massífir karlmenn. Í minningunni
finnst mér ég alltaf hafa verið aðeins
meiri um mig en jafnaldrarnir.“
Hlynur nefndi Holland þar sem hann
lék eitt keppnistímabil. „Liðið var
ágætt, mér gekk mjög vel og komst í
stjörnuliðið en dvölin var samt ákveðin
vonbrigði,“ segir Hlynur. Honum líkaði
lífið í Hollandi afskaplega vel, and-
rúmsloftið var þægilegt og lífsstíllinn
við hans hæfi, en það olli honum von-
brigðum að ekki var nógu vel staðið að
málum hjá félaginu að ýmsu leyti. „Mér
fannst því best að koma heim aftur. En
ég var ákveðinn í að þetta yrði ekki eina
árið mitt í útlöndum.“
Í vikunni samdi Hlynur við sænska
félagið Sundsvall Dragons, sem Jakob
Sigurðarson félagi hans í landsliðinu
leikur með, og heldur út í sumar með
fjölskylduna. „Félagið varð sænskur
meistari 2009 og ég er ánægður með að
sigurhefðin er fyrir hendi. Ég vil vera í
aðstöðu til að geta unnið titla.“
Hann segist hlakka mikið til að fara ut-
an. „Ég er viss um að það er gott að búa í
Svíþjóð. Það er barnvænt samfélag og
fyrst og fremst þess vegna ákvað ég að
semja við Sundsvall og velta ekki öðru
fyrir mér.“
Hlynur gerir ráð fyrir því að búa ein-
hvers staðar annars staðar eftir dvöl í
Svíþjóð áður en fjölskyldan sest aftur að
til frambúðar á Íslandi, því hann vilji
skoða heiminn. „En á endanum mun ég
örugglega búa í litlu samfélagi. Menn
leita rótanna; fara þangað sem þeir
þekkja til og þeim líður vel.“
Miðherjinn sterki segist oft hafa fengið
tilboð að utan sem og frá íslenskum lið-
um. En það hefur aldrei hvarflað að hon-
um að fara úr Hólminum til þess að klæð-
ast búningi annars félags innanlands. „Ég
hef alltaf getað farið í besta liðið og hefði
örugglega unnið titla, en mig langaði að
gera það hér. Ég hef alltaf haft á tilfinn-
ingunni að ég myndi ekki njóta þess eins
mikið að verða meistari með einhverju
öðru liði.“
Nú ertu búinn að vinna Íslandsmeist-
aratitilinn með Snæfelli og getur því farið
með góðri samvisku...
„Það skipti miklu máli. Lið utan af
landi hefur ekki orðið meistari áður og
ekki lið úr svona litlu bæjarfélagi.“
Skynjarðu að það sé mikilvægt fyrir
samfélagið þegar svona árangur næst?
„Já, það er mjög auðvelt að finna það.
Dagana eftir að við urðum Íslandsmeist-
arar var mjög létt yfir fólki; maður fann
hvað sigurinn gaf fólki mikið. Ekki bara
leikmönnum og þeim sem standa að lið-
inu heldur öllum bæjarbúum.“
Því má heldur ekki gleyma, bætir
Hlynur við, „að þetta er ekki bara afrek
okkar sem erum í liðinu þótt við hljótum
mestu athyglina heldur líka þeirra sem
Mjúkur
nagli
Er líf eftir dauðann? Hvernig varð jörðin til?
Hlynur Bæringsson fór fyrir liði Snæfells sem varð Íslands-
meistari í körfubolta á dögunum, fyrst landsbyggðarliða, en
fleira kemst að en boltinn; hann veltir gjarnan fyrir sér
spurningum sem hugsanlega fást aldrei nein svör við.
Viðtal
Skapti Hallgrímsson
skapti@mbl.is