SunnudagsMogginn - 26.09.2010, Blaðsíða 38

38 26. september 2010
Þ
að urðu miklir fagnaðarfundir í
íslenska skálanum á heimssýn-
ingunni í Sjanghæ á dögunum
þegar börn úr Íslandsskóla von-
ar í Sichuan-fylki í Kína hittu Jón Trausta
Sæmundsson, starfsmann íslenska sendi-
ráðsins, og Hjalta Þorsteinsson, hvata-
mann að byggingu skólans á sínum tíma.
„Börnin gerðu sér svo sem enga grein
fyrir því hver ég var en þau vita að það
voru Íslendingar sem byggðu skólann.
Það var merkilegt augnablik að hitta
börnin þarna eftir að hafa náð að snerta líf
þeirra á þennan ánægjulega hátt,“ segir
Hjalti í símasamtali við Sunnudagsmogg-
ann.
Við hæfi var að draga fram íslenska fán-
ann í skálanum og veifuðu börnin honum
glöð í bragði. Ekki spillti heldur fyrir að
Ragnar Axelsson, ljósmyndari Morg-
unblaðsins, var á staðnum til að taka
myndir af hópnum.
Hjalti kom fyrst til Sjanghæ árið 1999 og
féll strax kylliflatur fyrir landi og þjóð.
Hann hefur mestmegnis verið með fasta
búsetu þar frá árinu 2003, fyrir utan s.l.
tvö ár (eftir hrun), er giftur kínverskri
konu og eiga þau saman fimm ára gamlan
son. Hjalti hefur rekið fyrirtæki eystra,
meðal annars í því skyni að greiða götu ís-
lenskra fyrirtækja sem vilja hasla sér völl í
Kína, en í seinni tíð hefur hann einkum
fengist við það sem hann kallar „menn-
ingartúlkun“, það er að upplýsa Kínverja
um hvers konar vörur fullnægi venjum og
væntingum íslenska markaðarins.
„Eðli málsins samkvæmt hefur þessi
vinna mín nánast legið niðri eftir hrun, en
ég stend samt í þeirri von að í framtíðinni
geti ég enn á ný hjálpað til við að skapa
samstarf og samvinnu á milli Íslands og
Kína, bæði á félagslegum og viðskipta-
legum grunni.“
Var mjög sleginn
Eins og heimsbyggðinni allri brá Hjalta í
brún þegar gríðarlega sterkur jarðskjálfti
reið yfir Sichuan-fylki 12. maí 2008. „Eðli
málsins samkvæmt var gríðarleg umfjöll-
un um hamfarirnar í kínverska sjónvarp-
inu og snemma talið að um þrjú hundruð
þúsund manns hefðu týnt lífi. Myndirnar
voru af því tagi að maður hafði aldrei séð
neitt þessu líkt áður. Og mun örugglega
aldrei sjá aftur. Ég var mjög sleginn,“ rifj-
ar Hjalti upp.
Hann segir aðdáunarvert hvernig kín-
verska þjóðin sneri saman bökum í kjöl-
farið og sjálfur lagði hann sitt af mörkum
með því að gefa föt, skó og fé í söfnun
handa fórnarlömbum skjálftans.
En það var ekki nóg. „Kvöld eitt sat ég
heima og leiddi hugann að því hvort ég
gæti gert meira. Þrjú hundruð þúsund
fórnarlömb er ekkert smáræði. Það er eins
og öll íslenska þjóðin þurrkaðist út á einu
bretti. Mér varð hugsað til orða Johns
heitins Kennedys: Spyrðu ekki hvað land
þitt getur gert fyrir þig, spyrðu hvað þú
getur gert fyrir landið!“
Hann settist við tölvuna og skrifaði fé-
lögum sínum í Icelandic Business Forum
(IBF), sem eiga það sameiginlegt að eiga
og starfrækja fyrirtæki í Kína. „Inntakið
var eitthvað á þá leið að Kínverjar hefðu
tekið okkur opnum örmum, nú þyrftum
við að sýna þakklæti okkar í verki. Hvað
getum við gert?“ Strax á fyrsta klukku-
tímanum eftir að Hjalti sendi bréfið fyllt-
ist pósthólfið hjá honum. Allir voru klárir
í bátana. Pétur Yang Li, starfsmaður í ís-
lenska sendiráðinu í Kína, var meðal
þeirra sem gripu hugmyndina á lofti og
hélt upp frá því utan um hana innan
stjórnsýslunnar. Menn voru að vonum
hryggir að sjá öll börnin sem misst höfðu
foreldra sína og heimili og snemma var
ákveðið að einblína á þau – byggja stönd-
ugan grunnskóla í Huidong-héraði sunn-
arlega í Sichuan-fylki. Hugmyndin vatt
hratt upp á sig og þetta gekk eftir á
undraskömmum tíma.
Ævintýri líkast
„Þetta var ævintýri líkast,“ segir Hjalti.
„Það er gríðarlegt átak að byggja svona
skóla. Allir lögðust á eitt og það var stór
stund þegar skólinn var tekinn í notkun í
september í fyrra. Ég hef því miður ekki
Harmi slegið fólk, sem lifði af jarðskjálftann hræðilega í Sichuan, reynir af veikum mætti að leita að ástvinum sínum í rústunum.
Eyðileggingin var algjör í Sichuan, um það bil þrjú hundruð þúsund manns létu lífið. Það er eins og öll íslenska þjóðin þurrkaðist út.
’
Eðli málsins sam-
kvæmt var gríðarleg
umfjöllun um ham-
farirnar í kínverska sjón-
varpinu og snemma talið að
um þrjú hundruð þúsund
manns hefðu týnt lífi.
Myndirnar voru af því tagi
að maður hafði aldrei séð
neitt þessu líkt áður. Og
munu örugglega aldrei sjá
aftur. Ég var mjög sleginn.
Reuters