Morgunblaðið - 29.05.2010, Blaðsíða 38

38 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. MAÍ 2010
✝ Jón var fæddur áSiglufirði 10. júní
1940. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð 20. maí
2010. Jón var sonur
hjónanna Kristínar
M. Aðalbjörnsdóttur
húsmóður og verka-
konu frá Steinaflöt-
um á Siglufirði, f. 17.
október 1919, og Þor-
steins Einarssonar
sjómanns og verka-
manns, f. 3. maí 1908,
d. 29. júlí1987. Jón
var elstur þriggja bræðra. Bræður
hans eru Björn, f. 1943, og Eyþór,
f. 1946.
Jón hóf snemma búskap með
fyrrv. konu sinni Elíngunni Birg-
isdóttur, dóttur Birgis Runólfs-
sonar og Margrétar H. Pálsdóttur
frá Siglufirði. Giftust þau árið 1962
og eignuðust fjögur börn saman.
Börn þeirra eru: 1) Gunnar Þór
Jónsson, f. 1960. 2) Anna Kristín
Jónsdóttir, f. 1963, dóttir hennar er
Guðbjörg Ellý Gústafsdóttir, mað-
ur hennar er Egill Sveinsson og
dóttir hans er Áslaug Guðrún. 3)
Sólrún Helga Jónsdóttir, f. 1965.
Fyrrverandi eiginmaður hennar er
Sigurður O. Sigurðsson, synir
þeirra eru Davíð, f. 1988, og Jón
Ragnar, f. 1998. 4) Margrét Hjördís
Jónsdóttir, f. 1971, sambýlismaður
hennar er Richefeu Olivier og son-
ur þeirra er Alexander Örn, f.
2000. Jón eignaðist dóttur í Vest-
mannaeyjum sem er Bylgja Eyhlíð,
f. 1966, sambýlismaður hennar er
Jósep Jóhannesson, dóttir hennar
frá fyrri sambúð er Íris Arna, dæt-
ur Bylgju og Jóseps eru Thelma Sif
og María Guðrún. Jón var um tíma
í sambúð með Arndísi Sum-
arliðadóttur. Eignuðust þau einn
son saman, sem er Sumarliði Þór
Jónsson, f. 1976, kona hans er Unn-
ur Jóna Guðbjörnsdóttir, f. 1980,
dóttir hennar er Bryndís Una
Hjartardóttir, f. 2003. Dætur hans
úr fyrri sambúðum eru Helga Rún,
f. 1999, og Sara Mist,
f. 2003. Og saman
eiga þau Mikael
Mána, f. 2009.
Jón hóf sambúð
1980 með Kolbrúnu
Ámundadóttur, d.
1991. Þau áttu þau
saman litlu Aðalheiði
Írisi, f. 1982, d. 1985.
Kolbrún átti fyrir
dóttur, Helgu Valdísi
Jensdóttur Andersen,
f. 1975. Maður henn-
ar er Elmar Þ. Magn-
ússon og börn þeirra
eru Alex Breki, Aron Máni og Kol-
brún Líf.
Jón ólst upp á Siglufirði og starf-
aði sem sjómaður og netamaður
fyrri part ævinnar. Ungur hóf
hann sjómennsku á togurunum El-
liða og Hafliða frá Siglufirði, síðar
á síðutogurunum frá Akureyri. Jón
fór í fiskvinnsluskólann og lauk
þaðan námi árið 1980. Hann vann
ýmis störf samhliða námi og sinnti
verkstjórn í litlum útgerðum á
sumrin víðsvegar um landið, s.s. í
Sandgerði, Grundarfirði, Þórshöfn
og Vogum á Vatnsleysuströnd. Ár-
ið 1984 tók hann við verkstjórn hjá
hraðfrystihúsinu Skildi á Sauð-
árkróki og var þar í 10 ár. Þá fór
hann á frystitogara sem gæðaeft-
irlitsmaður og sinnti ýmsum öðrum
störfum þar til hann veikist árið
1999, eftir það hefur hann meira
og minna verið sjúklingur og
dvaldist síðastliðið ár á dval-
arheimilinu Sunnuhlíð Kópavogi
þar sem hann lést á sjötugasta ald-
ursári eftir margra ára veikindi.
Jón var mikill skíðamaður á yngri
árum og þótti mjög liðtækur dans-
ari. Hann var hörkuduglegur til
vinnu og mikill nákvæmnismaður
og hlaut hann viðurkenningu þeg-
ar hann starfaði sem yfirverkstjóri
hjá Hraðfrystihúsinu Skildi Sauð-
árkróki, fyrir gæðaframleiðslu árið
1986-1987.
Útför Jóns var gerð frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík 28. maí 2010.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elsku Summi, Solla, Magga, Stína
og fjölskyldur, megi Guð vera með
ykkur í gegnum þessa erfiðu tíma.
Þórunn Ester,
Arndís og Sturla.
Jón Þorsteinsson
✝ Sigurður Karlssonvar fæddur að
Knútsstöðum í Að-
aldal 31. maí 1924.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri 20.
maí sl. Hann var sonur
hjónanna Karls Sig-
urðssonar og Sigríðar
Kristjánsdóttur er
lengi bjuggu á Knúts-
stöðum. Systkini hans
voru Emilía, f. 1911,
Guðfinna, f. 1913,
Snjólaug, f. 1915, El-
ísabet, f. 1918, Jón, f.
1925, þau eru öll látin nema Guð-
finna.
Árið 1960 giftist Sigurður Sigríði
Sigurðardóttur á Núpum í sömu
sveit og bjuggu þau á Núpum nú tæp
50 ár. Synir Sigurðar og Sigríðar
eru Karl Sigurðsson,
f. 1964, eiginkona
hans er Sigrún Mar-
inósdóttir, f. 1969,
börn þeirra eru Sig-
urður, f. 1991, Marín
Rut, f. 1995, og Tístr-
an Blær, f. 2000, þau
eru búsett á Núpum.
Ásmundur Kristján
Sigurðsson, f. 1972,
eiginkona hans er Kol-
brún Ólafsdóttir, f.
1973, dóttir þeirra er
Kristín, f. 2003, þau
eru búsett á Akureyri.
Sigurður var flugvallarvörður við
Húsavíkurflugvöll í rúm 30 ár með-
fram búskap.
Útför Sigurðar verður gerð frá
Neskirkju í Aðaldal í dag, 29. maí
2010, og hefst athöfnin kl. 14.
Sigurður bjó um áratugi á Núp-
um, austan Laxár sem fellur um
landareignina og í landi Núpa er
einmitt Ferjuflúð. Til forna fram að
1909 voru Núpar einn helsti ferju-
staður Laxár. Ferjumenn eru tíð-
um nefndir í sagnabálkum þjóða og
goðsögnum. Þeir eru alltaf á vakt-
inni og liðsinna ferðalöngum þegar
þá ber að garði. Það lætur því að
líkum að þeir kynnast margvíslegu
fólki sem fer um landið margvís-
legra erinda. Sigurður Karlsson
var ferjumaður í margvíslegum
skilningi. Vafalaust hefur hann
ferjað marga yfir Laxá með gamla
laginu, en hann ferjaði einnig alls
konar þekkingu á ánni milli kyn-
slóða. Síðan var hann eins konar
ferjumaður um loftin blá. Flugvöll-
urinn í Aðaldal var byggður 1956 og
starfaði Sigurður lengi sem flug-
vallarstjóri og var farsæll í starfi.
Margir þurftu að leita til hans og
varð hann fljótt annálaður fyrir
greiðasemi og ljúft viðmót. Þeir
sem þurftu að leita til Sigurðar eða
Sigríðar konu hans sneru aldrei
heim nema ánægðir. Hann kaus þó
að vinna verk sín í ró og næði bak
við tjöldin og forðaðist sviðsljósið.
Faðir Sigurðar, Karl á Knúts-
stöðum, var þrekmaður mikill bæði
að afli og í huganum. Margar sögur
eru til af þrekvirkjum hans og hann
bjargaði mörgum manninum úr
svaðilförum í ánni. Til er saga frá
1912 þegar bátaslys varð hjá mönn-
um á Mjósundi ofan við Æðarfossa
sem voru að koma frá því að vitja
um laxagildrurnar. Ræðarinn
missti tök á bátnum og hann rak óð-
fluga að fossbrúninni. Einn mann-
anna í bátnum, Gunnar Jónsson,
hvarf niður fossana og fannst aldrei
síðan. Karl stökk út úr bátnum á
fossbrúninni og tókst að skorða sig
þótt vatnið tæki honum í háls og
stöðva bátinn og allir hinir björg-
uðust.
Bræðurnir frá Knútsstöðum, Sig-
urður faðir Sigríðar og Karl Sig-
urðssynir eignuðust Núpa árið
1927. Sigurður var virtur kennari
og fræðamaður í sveitinni. Sigurður
og kona hans Kristín Ásmundsdótt-
ir búa á jörðinni frá 1943 og síðar í
félagsbúi með þeim Sigurði og Sig-
ríði.
Sigurður var slyngur veiðimaður
en Ferjuflúð, einn fallegasta flugu-
staðinn í allri Laxá, sem margir
kalla Núpabreiðu, hafði Sigurður
fyrir augunum út um eldhúsglugg-
ann á hverjum degi. Stundum
veiddum við Sigurður saman og þá
kynntist ég enn betur þessari sér-
stöku hógværð og ljúfmennsku sem
Núpafólkið er þekkt fyrir.
Sigurður og Sigríður eiginkona
hans bjuggu saman á Núpum frá
1960 og þar tengdist fjölskylda mín
Núpafólkinu í gegnum flug og veiði-
mennsku. Jörð þeirra er beggja
vegna Laxár og á vesturbakka er
fallegt skóglendi og þar skartar
náttúra Aðaldals sínu fegursta. Þar
erum við mörg sem höfum aðstöðu
til dvalar og til að njóta fegurðar og
kyrrðar. Ekki er hægt að hugsa sér
betri nágranna, betra samstarfs-
fólk. Orðstír og ljúf minning um
þau hjón nær ekki bara til sveit-
unga í dalnum – Aðaldalnum allra
dala sagði skáldið – okkar veiði-
félaganna, heldur og til alls flug-
fólksins og þess ótrúlegum fjölda
ferðamanna sem í áratugi hafa not-
ið gestrisni þeirra og velvilja.
Mér finnst eiga vel við að kveðja
góðvin minn Sigurð á Núpum,
ferjumanninn, með ljóðinu Tíbrá
eftir Hannes Pétursson:
Fagnið nú!
fagnið nú augu mín
ljósglaðri uppstigningu
ægisandsins framundan –
og hins fótumtroðna
ferjustaðar við ósinn.
Sigríði og fjölskyldunni sendum
við Unnur innilegar samúðarkveðj-
ur.
Orri Vigfússon.
Sigurður Karlsson
Elsku mamma, þá
er komið að kveðju-
stund. Þá rifjast upp
gamlar minningar
þegar við fórum til
Borgundarhólms á jólunum að
hitta ömmu og afa og bræður þína
og fjölskyldur. Þetta voru góðar
stundir. Við áttum líka góðan tíma
saman þegar fjölskyldan var saman
í brúarvinnu nokkur sumur um allt
land. Árið 1984 áttuð þið pabbi 25
ára brúðkaupsafmæli og þá kom
Addý vinkona þín frá Danmörku til
Íslands og þá var ákveðið að ég, þú
og pabbi færum um sumarið út til
ömmu á Borgundarhólm. Árið 1987
urðu miklar breytingar hjá okkur,
því þá slasaðist pabbi í vinnuslysi.
Þú fórst á hverjum degi til pabba
nema þegar þú fórst í 3 vikur á ári
til Danmerkur, svona var þetta í 17
ár eða þar til árið 2004 er pabbi
veiktist og dó. Ég vil þakka þér
fyrir allt sem þú gerðir fyrir pabba
sem ég get aldrei þakkað nóg fyrir.
Þann 4. september 2009 fékkst
þú greiningu á þeim sjúkdómi sem
þú lifðir með eftir það, þú fluttir þá
austur á Rauðalæk þar sem ég og
Sóley systir búum. Þú bjóst heima
hjá Sóleyju og Tobba. Ég ætla að
þakka Sóleyju systur og Tobba fyr-
ir allt sem þau gerðu fyrir mömmu
í hennar veikindum. Það verður
sárt að geta ekki leitað til þín um
ýmsa hluti. Vonandi lagast það
með tímanum, en allir sem þekktu
þig eiga eftir að sakna þín.
Henny Torp
Kristjánsson
✝ Henny fæddist áBorgundarhólmi í
Danmörku hinn 25.
mars 1937. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut þriðju-
daginn 27. apríl 2010.
Útför Hennyjar fór
fram frá Fossvogs-
kirkju 10. maí 2010.
Bless kjarnakona,
ég geymi minning-
arnar um þig í hjarta
mínu það sem ég á
eftir ólifað.
Þín verður sárt
saknað.
Þinn sonur,
Kristján.
Þegar gróður tók
að lifna á ný kvaddi
Henny þetta jarðlíf.
Hún háði hetjulega
baráttu við illvígan
sjúkdóm og nánast fram á síðasta
dag var hún staðráðin í að hvika
hvergi. Hún var óþreyjufull að
komast út í vorið, vorverkin í garð-
inum hennar í Birkilaut á Vatns-
enda biðu. Henny var jafnan
manna fyrst til að bretta upp erm-
ar og ganga í vorverkin. Þá fór
þessi grannvaxna, fíngerða kona,
svo kvik í hreyfingum, um garðinn
sinn af svo mikilli natni og fítons-
krafti að unun var á að horfa. Að
verki loknu kunni hún svo einstak-
lega vel þá list að njóta líðandi
stundar. Með trega og söknuði líða
margar góðar stundir sem við átt-
um saman í garðinum í gegnum
hugann.
Leiðir okkar lágu saman þegar
ég átti því láni að fagna að verða
nágranni Henny Torp frá Borg-
undarhólmi. Smátt og smátt kynnt-
ist ég þessari harðduglegu konu og
lífsbaráttu hennar en hún mætti
mótlætinu í lífi sínu með æðruleysi
og einstakri bjartsýni. Þegar ég
kynntist henni fyrst heimsótti hún
Pálma, eiginmann sinn, dag hvern
en hann dvaldi á sjúkrastofnun í 17
ár eftir hörmulegt vinnuslys. Pálmi
lést árið 2004.
Á meðan Pálmi var heill heilsu
tóku þau Henny þátt í brúargerð í
áratug víðs vegar um landið og
enduðu á Borgarfjarðarbrúnni. Allt
sumarið voru þau í vinnubúðum
með börnin þrjú. Henny sá um
matargerð fyrir vinnuflokkinn og
Pálmi vann við brúarsmíðina.
Alúð, tillitssemi og tryggð Henn-
yjar var aðdáunarverð. Það var
ríkur þáttur í hennar lífi að hlúa að
öllum, fjölskyldu sinni, vinum og
þeim sem hún sinnti hjá heimilis-
þjónustunni í Kópavogi þar sem
hún starfaði í tvo áratugi. Eftir
vinnulok hugsaði hún oft til þeirra
sem hún hafði sinnt þar og velti
fyrir sér hvort þeir fengju örugg-
lega þá aðstoð sem þeir þörfnuð-
ust.
Gildin, heiðarleiki og nægjusemi
koma upp í hugann þegar Hennyj-
ar er minnst, hún lagði ríka
áherslu á að breyta rétt í hvívetna
og gerði litlar kröfur til efnislegra
gæða, „maður á að vera ánægður
með það sem maður hefur,“ sagði
hún jafnan. Þegar Henny flutti á
Vatnsenda fyrir 45 árum fór ekki
mikið fyrir þeim lífsþægindum sem
þykja sjálfsögð í dag. Byrjað var
smátt og síðan byggt við og bætt
eftir efnum og aðstæðum.
Henny var mikil hannyrðakona
og féll henni ekki verk úr hendi.
Hún prjónaði hlýjar flíkur á alla
fjölskylduna og naut þess að geta
gefið. Hún átti líka lifandi áhuga-
mál sem var dansinn en hann var
henni mikill gleðigjafi. Hún bar sig
eins og drottning í danskjólnum og
fyrir allan mun vildi hún ekki
missa af dansinum sem var tvisvar
í viku. Oft bar það við að hún brá
sér líka í dansskóna á sunnudags-
kvöldum og fékk sér snúning með
dansfélögum sínum, „aðeins svona
til tilbreytingar,“ sagði hún og
glettnin og kátínan skein úr augum
hennar. Þannig vil ég minnast
Hennyjar.
Með þessum fáu minningarbrot-
um vil ég lýsa þakklæti mínu fyrir
að fá að kynnast Henny, fyrir vin-
áttu hennar og allt það góða sem
ég hef lært af henni. Ég sendi
börnum hennar, tengdabörnum og
barnabörnum mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þorgerður.
Allar minningar á einum stað.
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
R
48
70
7
01
/1
0
–– Meira fyrir lesendur
Minningar er fallega innbundin bók sem hefur að
geyma æviágrip og allar minningargreinar sem birst
hafa um viðkomandi í Morgunblaðinu eða á mbl.is.
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni mbl.is/minningar
Um leið og framleiðslu er lokið er bókin send í pósti.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem
birst hafa frá árinu 2000 og til dagsins í dag.