Morgunblaðið - 26.06.2010, Blaðsíða 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. JÚNÍ 2010
Góður drengur og
góður verkfræðingur
er látinn.
Árin 1970-1974 áttum við gott sam-
starf hjá Akranesbæ, þar sem Njörð-
ur leiddi Verkfræði- og teiknistofuna
sf. á Akranesi en ég var bæjarstjóri.
Verkfræði- og teiknistofan veitti
bænum mestalla tækniþjónustu og að
sumu leyti gegndi stofan hlutverki
bæjarverkfræðings Akranesbæjar,
og gerði það vel, með sínu ágæta
starfsfólki. Þá var Njörður einnig for-
maður atvinnumálanefndar Akraness
á þessum árum.
Bæði þá og síðar vakti það athygli
mína og ég dáðist að því hversu hug-
myndaríkur Njörður var við verk-
fræðistörf sín. Hann hafði t.d. mikinn
áhuga á forsteyptum einingum og
gott dæmi um það er breikkun báta-
bryggjunnar á Akranesi, árið 1972
eða 1973. Það var góð hönnun þar
sem bryggjugólfið hvílir á undirstöð-
um úr forsteyptum einingum, eins
konar kössum sem raðað var hverjum
ofan á annan. Vel má vera að sjálfur
hafi hann metið önnur verk sín meira,
en þetta verk er mér minnisstætt.
Fleiri dæmi eru til um hönnunarverk
Njarðar á þessu sviði, t.d. forsteyptar
einingar í flotbryggjur fyrir smábáta.
Áhugamál hans var að auka og efla
notkun steinsteypu á sem flestum
sviðum. Hann hafði mikinn áhuga á
hafnaverkfræði og gott var fyrir
hafnarbæ með svo mikilvæga höfn
sem Akraneshöfn er, að geta leitað til
jafn hæfs sérfræðings á því sviði.
Hann var líka leitandi andi, hafði
brennandi áhuga á rannsóknum á
verkfræðisviði og rak síðar fyrirtæki
á sviði steypuefnarannsókna sem
Sementsverksmiðja ríkisins tók þátt
í. Síðasti starfsvettvangur Njarðar
var hjá Almennu verkfræðistofunni.
Vatnsleit fyrir Akranesbæ tók sinn
tíma á þessum árum, í kringum 1970,
eilífðarmál sem var á dagskrá fleiri en
eitt kjörtímabil. Því var áríðandi að
finna gott vatn. Einn laugardag í
ágústmánuði gengum við Njörður
Njörður Tryggvason
✝ Njörður Tryggva-son bygging-
arverkfræðingur
fæddist á Akureyri
28. janúar 1937. Hann
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi 18.
júní 2010.
Útför Njarðar fór
fram frá Akra-
neskirkju 24. júní
2010.
ásamt vatnsveitustjór-
anum í Reykjavík um
Akrafjall þvert og
endilangt til að leita að
vatnsuppsprettum.
Það var góð fjallganga.
Við fundum eitthvað af
uppsprettulindum en
lentum síðan í vand-
ræðum í fjallinu. Það
var að skella á myrkur
og við komnir í ógöng-
ur í klettum. Við kom-
um niður að Vestri-
Rein, seint og síðar
meir, og hringdum í
leigubíl til að komast heim. Gott ef
konurnar okkar voru ekki farnar að
huga að því að láta leita að okkur. En
heim komumst við af eigin rammleik,
þótt seint væri.
Þetta eru aðeins örfáar svipmyndir
frá liðinni tíð. Og hvernig svo sem það
atvikaðist þá bundust fjölskyldurnar
vináttuböndum. Konurnar okkar áttu
auðvitað sinn þátt í því eins og oft vill
verða. Við hittumst reglulega í gegn-
um árin, einkum meðan börnin voru
yngri, oftast á Skaganum eða fyrir
sunnan, þótt þeim samfundum hafi
fækkað í seinni tíð, eins og gengur.
Fráfall Njarðar kom óvænt og
skyndilega, þótt hann hefði átt við
vanheilsu að stríða í nokkurn tíma.
Mér er söknuður í huga, en mestur er
missir eiginkonu, barna og fjölskyldu
allrar. Við hjónin vottum þeim okkar
dýpstu samúð.
Með fráfalli Njarðar Tryggvasonar
er horfinn af sjónarsviðinu heilsteypt-
ur drengskaparmaður.
Gylfi Ísaksson.
Kveðja frá
bekkjarbróður
Kær æskuvinur er fallinn frá. Við
Njörður kynntumst í 1. bekk Gagn-
fræðaskólans á Akureyri og fylgd-
umst að til stúdentsprófs frá MA. vor-
ið 1957. Hann var námsmaður góður,
athugull og samviskusamur og lauk
stúdentsprófi með hárri einkunn. Við
bundumst ævilöngum vináttubönd-
um á þessum árum, áttum margt
sameiginlegt. Báðir voru „bókaorm-
ar“. Biðum eftir jólabókunum og
krufðum þær, vorum ekki alltaf sam-
mála. Eitt sinn rakst ég á bók eftir
Agatha Christie, sýndi svo Nirði. Þá
hófst Agötu-tímabilið. Það bætti
enskukunnáttu okkar og fannst mér
ekki af veita. Annars var Nirði fátt
óviðkomandi. Fylgdist vel með þjóð-
málum og hafði mótaðar skoðanir.
Einng hafði hann mjög mikinn áhuga
á sagnfræði, sem við deildum, svo nóg
var um að tala. Við vorum í stærð-
fræðideild 14 strákar svo ýmislegt
gat gengið á. Þóttum fyriferðarmiklir
þó fáir væru. Njörður var friðarsinni í
eðli sínu og lægði stundum öldurnar.
Að stúdentsprófi loknu héldum við til
Reykjavíkur til náms við Háskóla Ís-
lands og fengum inni á Stúdentagörð-
unum. Njörður hóf nám í verkfræði.
Á þeim árum ríkti mikil skemmtana-
menning á Garði og þótti sumum nóg
um. Við Njörður tókum þátt eins og
aðrir í þessum þætti garðlífsins. Var
það að sjálsögðu leið ungs fólk til að
takast á við lífið og fullorðnast. Á
góðri stund var Njörður hrókur alls
fagnaðar. Freyr spilaði Presleylög á
gítarinn og söng með, Njörður hló
sínum sérstaka smitandi hlátri og
„peppaði“ liðið upp. Við sóttum kvi-
myndahús, okkar menn voru Berg-
man, Bunuel og ítölsku meistararnir.
Að loknu fyrrihlutaprófi hélt Njörður
til Kaupmannahafnar en ég gerði hlé
á námi. 1962 fór ég til Kaupmanna-
hafnar til náms. Þrátt fyrir miklar
annir gaf Njörður sér tíma til að út-
vega mér herbergi. Er til Hafnar kom
sá ég fljótt að að kona var komin í
spilið. Var það Kristrún Jónsdóttir.
Þau voru innilega ástfangin og gengu
í faðmlögum um götur borgarinnar.
Heimkomin giftu þau sig og lifðu í
farsælu hjónabandi. Njörður hóf
störf á verkfræðistofu á Akranesi og
varð síðar meðeigandi. Gat hann sér
gott orð sem verkfæðingur. Á 15 ára
stúdentsafmæli kynntust konur okk-
ar og fór strax vel á með þeim, urðu
samskipti mikil milli fjölskyldnanna.
Þau hjón voru mjög listhneigð og
sóttu oft listviðburði, ekki síst mál-
verkasýningar. Kidda kom með mál-
verkaarf í búið og brátt tóku þau að
bæta við. Nú má segja að allir veggir
hússins séu þaktir myndverkum.
Fjölbreytnin vekur sérstaka athygli.
Njörður var mér sérstaklega kær
vinur, skemmtilegur og hugulsamur.
Stundum setti hann ofan í við mig á
árum áður, þegar honum fannst ég
ganga kæruleysilega um gleðinnar
dyr. Hann gladdist því mjög þegar
mér tókst með góðra manna hjálp að
losna úr klóm Bakkusar. Góður
drengur er genginn
Fjölskylda mín sendir fjölskyldu
hans samúðarkveðjur. Minningin um
hann mun lengi lifa. Kveðja skal flutt
frá stúdentsárgangi 1957 frá MA,
sem minnist skemmtilegs og trausts
bekkjarbróður.
Vignir Einarsson.
Félagi okkar Njörður Tryggvason
er látinn. Það eru hartnær fjörutíu ár
síðan leiðir okkar félaganna lágu
saman. Við völdumst saman í starfs-
nefnd á vegum Akranesbæjar.
Samstarfið í nefndinni var einkar
gott og er því lauk var afráðið að
halda hópinn með gönguferðum í um-
hverfi Akraness. Mörg málefnin voru
krufin til mergjar í þessum ferðum.
Oft voru þetta hressandi ferðir bæði
fyrir hug og líkama, oft upp á tinda
fjallanna í grenndinni. Í þessum ferð-
um nutu margir eiginleikar Njarðar
sín vel, góður göngumaður en jafn-
framt greindur, vel menntaður og víð-
lesinn og kom skoðunum sínum vel til
skila. Gönguferðirnar leiddu fljótt til
náinna tengsla fjölskyldna okkar og
hófust þá sameiginlegar sumarferðir
sem leiddu bæði til hringferða um
landið og hálendisferða. Þessar ferðir
tókust með ágætum og voru mjög
ánægjulegar bæði fyrir yngri kyn-
slóðirnar og þá fullorðnu. Þetta voru
oftast tjaldferðir og var jafnan glatt á
hjalla þegar tjaldbúðir voru reistar í
nætur stað. Í þessum ferðum naut
Njörður sín vel með sinni góðu þekk-
ingu á landi og þjóð.
Á starfssviðinu voru einnig náin
tengsl milli okkar félaganna. Njörður
stofnaði snemma eigin verkfræði-
stofu og þar sem við störfuðum allir á
byggingarsviðinu lágu leiðir okkar oft
saman. Njörður var góður verkfræð-
ingur, útsjónarsamur og sérstaklega
vandvirkur. Þannig voru öll verk vel
gerð undir hans stjórn og margar af
stærri byggingum á Akranesi hann-
aði hann og lagði jafnframt fram til-
lögur og þekkingu sem verkfræðing-
ur.Til merkis um traust stéttarinnar
má merkja af því að Njörður var
fenginn til að meta skemmdir á bygg-
ingum sem urðu í Suðurlands-jarð-
skjálftunum. Það var erfitt verk og
flókið sem hann leysti með stakri
vandvirkni.
Þótt síðar verði munu þó störf hans
sem framkvæmdastjóri Sérsteyp-
unnar á Akranesi halda uppi nafni
hans og geyma það í tæknisögu Ís-
lands. Sérsteypan var þróunarfyrir-
tæki sem Íslenska járnblendifélagið
og Sementsverksmiðjan stofnuðu til
að þróa nýjungar á sviði múr- og
steyputækni. Njörður var valinn til að
stjórna þessum þróunarverkefnum
vegna áhuga hans og þekkingar á við-
fangsefninu. Og hann brást sannar-
lega ekki þeim væntingum sem við
hann voru bundnar. Á þeim fáu árum
sem Sérsteypan starfaði afrekaði
Njörður það að breyta múrarastarf-
inu úr hreinu handverki yfir í vélvætt
iðnstarf með nýtísku flutningskerfi
og notkun múrdælna. Þá var undir
hans stjórn og handleiðslu þróað sér-
íslenskt utanhúss-múrkerfi sem nú
nýtur sífellt meiri vinsælda. Með
notkun steypu í vega-, gatnagerð og
stíflugerð raforkuvera í huga hóf
Njörður umfangsmiklar rannsóknir á
notkun nýrra steypugerða sem voru
sterkari en jafnframt ódýrari en hefð-
bundin steypa. Þá var geysistórt
verkefni unnið hjá Sérsteypunni með
notkun á trefjasteypu í alls konar
byggingarhluti. Ef að líkum lætur
munu þessar rannsóknir á gatnas-
teypu og notkun trefja í steypu verða
grunnurinn að tækninýjungum á
þessu sviði í framtíðinni.
Kristrúnu konu hans og börnum
þeirra, þeim Jóni Tryggva og Hróð-
nýju, sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Guðmundur Guðmundsson,
Hafsteinn Sigurbjörnsson,
Stefán Teitsson.
Ekki átti ég von á að kveðja Njörð
frænda minn svo fljótt.
Mín fyrsta minning um Njörð föð-
urbróður minn var að hann var að
koma heim frá námi í Danmörku og
færði okkur bræðrunum gjafir, en
það var ekki algengt á þeim tíma að
maður fengi „auka“ gjöf. Síðar tók
hann að sér að reyna að auka færni
mína í tungumálum á unglingsárum.
Njörður var mikill fræðimaður og
einkenndist öll nærvera hans af fróð-
leik og áhuga á list og fögru umhverfi.
Þegar kom að því að þau hjónin
ákváðu að setjast að á Akranesi kom
ekki annað til greina en að hann
myndi skipuleggja og teikna húsið
sjálfur og taka ríkan þátt í byggingu
þess.
Ég minnst Njarðar sem ákveðins
manns sem ávallt vissi hvað hann vildi
og hvað hann taldi sér og sínum fyrir
bestu. Mikil samheldni ríkti í fjöl-
skyldunni og voru Jón Tryggvi og
Hróðný með í flestum athöfum, hvort
heldur var í daglegu amstri eða frí-
tíma. Samheldni þeirra var ríkur
þáttur í lífi þeirra allra og vörðu þau
miklu af frítíma sínum saman. Jón
Tryggvi hefur komið sér fyrir erlend-
is og hafa þau oft farið í heimsókn til
hans og haldið þannig kærleiksríku
sambandi.
Njörður vann fram til sjötugs við
verkfræðistörf. Hann bjó sig vel und-
ir elliárin sem í hönd fóru, en örlögin
gripu fyrr inn í en ætlað var og aðeins
nokkrum árum síðar greindist hann
með krabbamein sem varð honum að
aldurtila.
Ávallt var gott að koma í heimsókn
til þeirra hjóna á Akranesi. Þar var
tekið á móti gestum með kræsingum
og hlýju. Á síðari árum gafst okkur
hjónum tækifæri á að spila við þau
Kristrún golf sem hefði mátt vera oft-
ar.
Með þessari stuttu minningargrein
viljum við Inga, Elín Björk, Signý og
Hanna Sigga færa Kristrúnu, Jóni
Tryggva, Elisabeth, Hróðnýju og
Snorra samúðarkveðjur.
Tryggvi Jónsson.
Gunnar Helgason,
hæstaréttarlögmaður
og stórvinur minn til
margra ára, er horfinn
yfir móðuna miklu.
Gunnar bar sig ávallt
vel og hélt virðingu
sinni til hinsta dags þrátt fyrir að
heilsan væri ekki upp á sitt besta.
Allar götur frá því að við kynntumst,
var Gunnar tilbúinn að taka á sprett
um víðan völl bókmennta, sögu og
tónlistar og hvað eina annað sem
lyfti andanum og greinir mann-
skepnuna frá dýrum jarðar. Gunnar
var mjög pólitískt þenkjandi og hafði
sterkar skoðanir á mönnum og mál-
efnum. Ekki er hægt að komast hjá
því að minnast á laxveiðar Gunnars
sem hann stundaði um árabil. Þar
var ég svo lánsamur að eiga góðar
stundir með honum úti í okkar fal-
legu náttúru og góðum félagsskap.
Við Gunnar störfuðum saman hjá
Loftleiðum á árunum 1965–1969,
hann í lögfræðideildinni og ég í hag-
deild fyrirtækisins. Varð okkur fljótt
Gunnar Helgason
✝ Gunnar Helgasonfæddist í Reykja-
vík 18. ágúst 1923.
Hann lést á Sóltúni 4.
júní 2010.
Útför Gunnars fór
fram frá Háteigs-
kirkju 14. júní 2010.
vel til vina. Hafði ég
strax og allt til andláts
Gunnars mikla
ánægju af því að taka
snúning á tilverunni
með honum og fara
vítt um heim allan, en
Gunnar var afar vel
gefinn, fjölfróður og
minnugur með af-
brigðum. Margt var
rætt og stundum tekið
sterklega til orða, en
alltaf var Gunnar hinn
sanni heims- og heið-
ursmaður, lét sér
hvergi bregða og hlustaði vel. Hann
var hreinskiptinn og lét menn njóta
sannmælis, enda nutu allir sem
Gunnar þekktu víðsýni hans og fjöl-
menntunar. Gunnar var mjög vel les-
inn og það brást ekki að hann var
ávallt með nýjustu bækurnar á borð-
inu hjá sér. Fór þar mikið fyrir sögu
20. aldarinnar og allt fram á 21. öld-
ina, ævisögum, bókum um stjórnmál
og efnahagsmál. Ef einhver bók um
þessi mál var ekki í eigu Gunnars,
var nánast alveg öruggt að hana
þurfti ekki að lesa. Efnahagsmál og
hagfræði ræddi Gunnar af þekkingu
og yfirsýn sem sómt hefði langskóla-
gengnum „ökónóm“, enda taldi hann
sig með réttu ekki síður hagfræðing
en lögfræðing þegar vel lá á honum.
Skipti þar engu hvort um hvort rætt
var um peningamálastefnu Alan
Greenspans, fyrrum klarinettuleik-
ara og seðlabankastjóra Bandaríkj-
anna, eða vandamál í rekstri einka-
fyrirtækja. Gunnar var mikill
áhugamaður um tónlist, stundaði
sjálfur tónlistarnám í æsku, en mikill
tónlistar og menningaráhugi var í
fjölskyldu hans eins og kunnugt er.
Fyrir mörgum árum vorum við
staddir á veitingastað í Vín þar sem
ungverskir sígaunar spiluðu af mik-
illi list fyrir gesti staðarins. Ekki var
Gunnar ánægður með lagavalið og
óskaði eftir því að þeir léku „alvöru
músík“ og tilgreindi nokkur verk eft-
ir Béla Bartok. Þegar því var lokið
hélt Gunnar smá tölu um hernaðar-
list Prússa á gullaldarþýsku og hef
ég aldrei orðið vitni að tónlistar-
mönnum hneigja sig eins djúpt og af
svo mikilli virðingu og þeir gerðu
þarna fyrir Gunnari.
Gunnar var mikill mannvinur.
Hann var góður faðir barna sinna og
undantekningarlaust urðu vinir
þeirra vinir Gunnars. Við Edda
Björk vottum börnum hans og öðr-
um ættingjum okkar innilegustu
samúð. Blessuð sé minning góðs og
trausts vinar.
Sigurður Jónsson.
Þann 3. júní sl. lést á hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni Gunnar Helgason
hrl.
Gunnar var einn af stofnfélögum í
Lionsklúbbnum Nirði sem stofnaður
var 20. apríl 1960.
Hann valdist fljótt til forystu í
klúbbnum og var ritari fyrsta árið og
strax næsta ár var hann kosinn for-
maður klúbbsins. Hann var kosinn
umdæmisstjóri 1963. Í gegnum árin
gegndi hann ýmsum störfum fyrir
Njörð bæði sem formaður nefnda og
við átaksverkefni varðandi fjáröflun.
Þegar Gunnar steig í ræðupúltið
hlustuðu allir með athygli því hann
var einstaklega vel máli farinn og
áheyrilegur ræðumaður. Hann var
reyndar sjóaður í að flytja mál sitt í
réttarsölum hér á landi og erlendis
sem lögfræðingur Loftleiða og síðar
Flugleiða.
Það fór ekkert á milli mála hvar
Gunnar stóð í pólitík. Hann var
sannur hægrimaður og mikill aðdá-
andi Bandaríkjanna og fylgdi re-
públikönum að málum og haft er eft-
ir honum: „Go first class, go
American.“
Gunnar stundaði laxveiði í áratugi
aðallega í Þverá, Kjarrá og Hofsá og
þótti hann lunkinn veiðimaður.
Við félagar hans úr Nirði komum
til með að sakna Gunnars því hann
var oft áberandi á fundum og þegar
hann tók til máls var hlustað af at-
hygli því hann kom oft með nýjan
vinkil á hin ýmsu mál sem vörðuðu
klúbbinn og starfið sem þar fór fram.
Við Njarðarfélagar þökkum
Gunnari mjög svo ánægjulega sam-
fylgd í gegnum árin og vottum ætt-
ingjum og fjöskyldu Gunnars okkar
dýpstu samúð.
Lionsklúbburinn Njörður,
Steinar Petersen formaður.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar endurgjaldslaust alla útgáfu-
daga.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins. Smellt á
reitinn Senda inn efni á forsíðu mbl.is
og viðeigandi efnisliður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi
tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að
senda lengri grein. Lengri greinar eru
eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsing-
ar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram. Þar mega einnig
koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Minningargreinar