Morgunblaðið - 03.07.2010, Blaðsíða 29

Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. JÚLÍ 2010
Það er óumflýjan-
legt að veröldin taki
breytingum, það sann-
aðist þegar ég fór í frí
og kvaddi ykkur
íbúana að kvöldi 1. júní
og hlakkaði til að koma aftur til ykk-
ar að 2 vikum liðnum. Það hefur ver-
ið höggvið stórt skarð í hópinn okk-
ar, Erla okkar fékk hjartastopp og
er horfin úr þessum heimi. Þau okk-
ar sem hlutu þau forréttindi að kynn-
ast henni vita að þar var sterk per-
sóna á ferð. Þegar ég byrjaði að
vinna hjá ykkur tókst þú mig að þér
og kenndir mér réttu handtökin. Þú
varst einstaklega þolinmóð en stund-
um hristirðu hausinn yfir brussu-
skapnum í mér og sagðir: „Ég er öllu
vön,“ en þetta lærðist og okkur gekk
vel að komast í gegnum þetta saman.
Við áttum þá sérvisku sameiginlega
að vilja helst kalt kaffi og áttum við
margar góðar stundir á kvöldin yfir
köldu veigunum þegar hinir íbúarnir
voru farnir að sofa. Þú hafðir svo
gaman af að segja mér frá gömlu
dögunum, bæði þeim góðu og slæmu.
Þú talaðir af væntumþykju um
systkini þín, börnin þeirra og barna-
börn. Þú varst mjög ákveðin í því að
halda góðu sambandi við þína nán-
Erla Magnúsdóttir
✝ Erla Magn-úsdóttir fæddist í
Reykjavík 3. júlí 1935.
Hún lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 13. júní 2010.
Útför Erlu fór fram
frá Seljakirkju 18.
júní 2010.
ustu og notaðir stund-
um kvöldin til að
hringja í vini og ætt-
ingja. Þú hafðir svo
gaman af því að fara
eitthvað í bæinn og
vorum við búnar að
skipuleggja nokkrar
smáferðir í sumar. Við
ætluðum í eina ferð í
Kolaportið til að
kaupa geisladiska í
safnið þitt, einnig voru
ferðir í Perluna og
Kringluna á döfinni. Í
dag hefðir þú mín
kæra vinkona átt 75 ára afmæli og
búið var að ráðgera mikla veislu. Því
miður náði jarðvist þín ekki þeim
áfanga, en þú munt vera í hjörtum
okkar þegar við förum í Perluna og
drekkum afmæliskaffi þér til heið-
urs. Erla mín, ég vona að þú sért bú-
in að hitta pabba þinn og þið séuð bú-
in að fara í lautarferð með kaffi og
jólaköku eins og í gamla daga.
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja.
(Höf. ók.)
Ég veit ekki eftir hvern þetta ljóð
er, en það er í þínum anda, elsku
Erla mín, takk fyrir allt.
Þín vinkona,
Bjarney Aðalheiður (Heiða).
✝ Jón Sölvi Helga-son fæddist að
Efra-Apavatni í
Laugardal 5. apríl
1913. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands þann 27.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Sigríður Jóns-
dóttir frá Stóru-Borg,
f. 1875, d. 1969, og
Helgi Guðmundsson
frá Efra-Apavatni, f.
1877, d. 1958. Bræð-
ur Jóns Sölva voru
Guðmundur Kristinn, f. 1914, d.
1995, og samfeðra Skúli Helgason,
f. 1916, d. 2002. Auk þeirra ólst
upp á heimilinu Baldur Guðmunds-
son til fullorðinsára.
Jón Sölvi á eina dóttur, Rúnu
Jónsdóttur, f. 25.9. 1948, hennar
maki er Jón Þór Ragnarsson, f.
27.12. 1949. Þau eiga þrjú börn
sem eru: 1) Eyjólfur Óli Jónsson, f.
3.4. 1970, sambýliskona hans er
Emilía Jónsdóttir. Börn Eyjólfs
eru: a) Jón Þór Eyjólfsson, f. 2.11.
1991, móðir Ingveldur Björg Jóns-
dóttir. b) Anna Sóley Eyjólfsdóttir,
f. 25.10.1995. c) Eyjólfur Snær Eyj-
ólfsson, f. 13.3. 1998. d) Guð-
mundur Helgi Eyjólfsson, f. 20.10.
1999, þeirra móðir er Elsa Lind
Guðmundsdóttir. Emilía á tvö börn
frá fyrra sambandi. 2) Guðbjörg
Þóra Jónsdóttir, f. 14.5. 1974, sam-
býlismaður hennar er
Jóhann Reynir Svein-
björnsson. Þeirra
dóttir er Thelma Rún
Jóhannsdóttir. 3) Sig-
ríður Jónsdóttir, f.
20.11. 1985, sambýlis-
maður hennar er
Örvar Ólafsson. Örv-
ar á tvö börn frá
fyrra sambandi.
Barnsmóðir Jóns
Sölva var Halldóra
Sigurjónsdóttir, f.
1924, d. 1999, þau
slitu samvistum.
Jón Sölvi dvaldi alla sína ævi á
Efra-Apavatni utan nokkurra ára
er hann var ungur maður á vertíð í
Grindavík og einnig var hann
nokkur ár í Reykjavík þar sem
hann starfaði sem atvinnubílstjóri
á bifreiðastöðinni Bifröst. Árið
1951 tók hann við búi foreldra
sinna ásamt Guðmundi Kristni
bróður sínum og bjuggu þeir tveir
saman þar allt þar til Guðmundur
lést árið 1995 og bjó Jón þá einn á
búi sínu þar til Rúna dóttir hans
flutti ásamt Jóni Þór manni sínum
að Laugarvatni árið 1999 en þá tók
Jón Þór við að hugsa um búskap-
inn og hefur gert það til dagsins í
dag.
Útför Jóns Sölva fer fram frá
Skálholtsdómkirkju í dag, 3. júlí
2010, og hefst athöfnin klukkan 13.
Jarðsett verður að Mosfelli.
Dapurleg skilaboð dag einn ég fékk,
að dáinn sé vinurinn kæri.
Ég óskaði þess, er að gröf hans ég
gekk,
að í grenndinni ennþá hann væri.
Sjálfur, ef vin þú átt góðan í grennd
gleymdu’ ekki, hvað sem á dynur,
að albesta sending af himnunum
send
er sannur og einlægur vinur.
(Höf. ók. Þýð. Sig. Jónsson)#
Elsku afi. Nú er komið að kveðju-
stundinni og ég er bara ekki tilbúin
fyrir hana, mig langar ekki til að
sleppa takinu.
Þegar við vorum hjá þér á sunnu-
daginn, ég, Jói og Thelma Rún, þá
fann ég að þú varst orðinn þreyttur
en ég gerði mér samt ekki grein fyr-
ir því að eftir rétt rúma þrjá
klukkutíma yrðir þú búinn að yf-
irgefa þetta jarðlíf og ég er svo
þakklát fyrir það að við skyldum
eiga þessa stund saman. Þú sitjandi
á stól, við í kringum þig og við
spjölluðum um daginn og veginn,
gerðum grín og hlógum mikið.
Ég á ótal margar minningar um
samverustundirnar okkar sem eru
svo dýrmætar og það sem er mér
einnig afar dýrmætt er hvað litla
stelpuskottið mitt hún Thelma Rún
kynntist langafa sínum vel og að
hún skuli líka eiga fullt af góðum og
fallegum minningum. Þú varst mik-
ill áhugamaður um landið og hafðir
ferðast víða og hafðir unun af ferða-
lögum.
Hálfum mánuði áður en þú lést
ákváðum við litla fjölskyldan að
bjóða þér á rúntinn í fallegu veðri.
Þú ætlaðir alls ekki að nenna út en
með smá þolinmæði og tiltali fórum
við út að keyra. Við fengum okkur ís
og fórum og skoðuðum nýju brúna
yfir Hvítá og hana fannst þér mjög
gaman að sjá. Við vorum í góða tvo
klukkutíma úti að þvælast og svo
enduðum við þennan bíltúr okkar á
því að keyra niður að vatni og svo
keyrðum við hringinn sem þú varst
vanur að fara daglega meðan þú
keyrðir sjálfur, upp á tún, upp á
Kjöl og þar var stoppað og horft yf-
ir sveitina þína, jörðina þína og yfir
kindurnar þínar sem voru um allt að
kroppa með lömbin sín. Við erum
svo þakklát fyrir að hafa átt þennan
dag og þessa stund með þér því ekki
óraði okkur þá fyrir því hversu stutt
þú ættir eftir. Þú varst svo mikill
viskubrunnur á svo marga hluti og
kvæðin og vísurnar sem þú kunnir
voru óteljandi og því miður hafði ég
ekki vit á því að punkta hjá mér
kveðskapinn sem þú fórst svo oft
með fyrir mig.
Ég gæti setið hér og skrifað
endalausar minningar á blað því við
vorum mjög náin og höfum átt svo
margar samverustundir en ég kýs
að eiga þær fyrir mig því þú varst
þannig gerður að þú vildir ekki
beina athyglinni um of að þér sjálf-
um þannig að við eigum þetta okkar
á milli, elsku afi minn. Þín er sárt
saknað af mér, Jóa og Thelmu Rún
og af okkur öllum í fjölskyldunni og
einnig er missir Björgólfs mikill því
ykkar vinskapur var engu líkur og
algjörlega ómetanlegur. Það verður
tómlegt að koma að Apavatni þegar
enginn afi er til staðar og Thelma
mín er mikið búin að spá í það
hvernig verði nú á Apavatni þegar
langafi er ekki lengur þar.Við eigum
ótal margar góðar og fallegar minn-
ingar og með þær í hjarta kveð ég
þig hinsta sinni, elsku afi minn, og
þakka þér samfylgdina. Megir þú
hvíla í friði.
Guðbjörg Þóra.
Jón Sölvi frá Efra-Apavatni var
frændi konu minnar og þannig
kynntumst við og höfum við verið
góðir vinir. Jón lifði nær alla tutt-
ugustu öld. Bærinn sem hann ólst
upp á var með þiljaða baðstofu og
trégólf en göngin og eldhúsið, sem
var hlóðareldhús, voru með mold-
argólfi og lögð hellum. Einu skórnir
voru sauðskinnsskór sem foreldrar
hans sniðu og saumuðu. Rafmagn
var ekki á bænum og lýst upp með
kertum og olíulömpum. Á unglings-
árum vann Jón við vegagerð en þá
var unnið að lagningu vegar að
Laugarvatni. Fram að því voru eng-
ir vegir um sveitina. Jón gekk í
skóla á Laugarvatni og þurfti að
ganga daglega klukkustundargang
frá Apavatni að Laugarvatni báðar
leiðir og oft í frosti og snjó. Á leið-
inni þurfti hann að vaða Kvíslarnar
og þá fór hann úr sokkum og skóm
til þess að þeir blotnuðu ekki og óð
svo berfættur jökulkalt vatnið. Líf
fólks hefur því breyst mikið á ævi-
ferli Jóns. Jón fór ungur til sjós.
Hann reri á opnum báti frá Grinda-
vík. Áhöfnin var 10 menn. Síðar
flutti Jón til Reykjavíkur og bjó að
Hverfisgötu 58. Um tíma vann hann
á eyrinni meðal annars í uppskipun
hjá Kveldúlfi. Eitt sinn strandaði
finnskt flutningaskip með sykurf-
arm utan við Gróttu. Jón aðstoðaði
við að bjarga því af farminum sem
bjargað varð en sykursekkirnir,
sem voru neðst í lestinni, blotnuðu.
Farið var á báti út að skipinu og
sykursekkirnir fluttir í land. Hvern
sekk þurfti að bera með handafli.
Jón tók þrjá sekki með sér í lokin en
menn máttu eiga þá sekki sam-
kvæmt tollstjóra því þeir voru hugs-
anlega skemmdir. Jón gaf eitthvað
af sykrinum en seldi mestallt
bruggurum. Síðar keypti Jón vöru-
bíl og ók á honum möl í Reykjavík-
urflugvöll þegar flugvöllurinn var í
byggingu á stríðsárunum. Vörubíll-
inn var Ford, árgerð 1929 án sturtu.
Seinna gerðist Jón leigubílstjóri í
Reykjavík og kynntist þannig mörg-
um bæjarbúum. Um 1960 flyst Jón
aftur að Efra-Apavatni. Jón og Guð-
mundur bróðir hans bjuggu síðan
saman á bænum. Á unglingsárum
Jóns var klakstöð og silungsrækt á
bænum.
Jón var bóndi fram á síðasta dag
en eftir að líkamlegt þrek fór að
minnka hafa Rúna dóttir Jóns og
Jón Þór tengdasonur hans aðstoðað
hann mikið við rekstur búsins. Þau
hafa reynst Jóni ákaflega vel. Krist-
ján konungur X. kom til Íslands
sumarið 1921 og ferðaðist meðal
annars að Laugarvatni. Jón var þar
ásamt fleirum úr sveitinni. Jón
sagði að konungur hefði stigið af
hvítum hesti og heilsaði öllum börn-
unum með handabandi og einnig
Jóni. Jóni þótti vænt um þessa
kveðju. Jón var góður smiður bæði
á tré og járn. Hann var glaðlegur og
hló oft við eldhúsborðið þegar við
ræddum pólitík og ekki síst banka-
hrunið 2008. Hann var mjög sjálf-
stæður, hafði ákveðnar skoðanir og
stoltur Íslendingur. Hann var t.d.
eindregið á móti ESB-aðild. Jón var
minnugur á nöfn og kunni frá
mörgu að segja. Hann hafði mjög
gaman af að ræða um stjórnmál og
pólitík og var mikill framsóknar-
maður. En síðustu æviárin var hann
farinn að efast um flokkinn og kaus
að fara ekki á kjörstað.
Ég sendi ættingjum Jóns mínar
innilegu samúðarkveðjur.
Auðun.
Fallinn er frá í hárri elli góðvinur
minn og félagi, Jón Sölvi.
Ég kynntist Jóni aðeins lítillega á
mínum yngri árum, hitti hann að-
allega í réttum og þegar var verið
að sækja kindur milli bæja eftir
smölun í Lyngdalsheiðinni. En
seinna þegar ég fór að þvælast um
heiðina á snjósleðum á veturna og í
tófuveiðum á vorin þurfti ég oft að
fá að fara um landareign hans. Allt-
af var það sjálfsagt mál og boðið
upp á kaffi.
Já, það var notalegt að koma í
hlýtt húsið hjá honum, kaldur og
hrakinn. Ekki þótti Jóni slæmt ef
hann gat strítt mér á því að ég væri
orðinn bensínlaus og gat hann þá yf-
irleitt hjálpað upp á sakirnar. Síð-
ustu ár hef ég komið reglulega til
Jóns og alltaf komið endurnærður
þaðan. Jón var þrátt fyrir háan ald-
ur ótrúlega minnugur og fylgdist
með öllu. Hann las blöðin spjald-
anna á milli, hlustaði á fréttir í út-
varpi og sjónvarpi. Þó að hann
byggi einn var eins og hann frétti
allt. Oft sagði hann við mig: „Hvað
veistu þetta ekki, fréttir þú aldrei
neitt?“ Hann þekkti landið mjög vel
og vissi um staðhætti víða. Mér
fannst alltaf að Jón væri töffari af
Guðs náð, og það sem betra var að
það eltist ekkert af honum. Hann
var með mikla bíladellu og tækja-
dellu ýmiss konar, já, öll hans tól og
tæki þurftu að vera í góðu lagi og af
betri gerðinni. Hann átti t.d. alltaf
nýjustu og bestu gerðir af öllum
tegundum af símum, ótrúlega
tæknivæddur miðað við aldur.
Á yngri árum tók Jón mikið af
myndum. Það er okkur hjónum
ógleymanlegt þegar við fengum að
skoða þær með honum og fjölskyldu
hans. Hann lýsti fyrir okkur mynd-
unum en þetta eru slides-myndir,
sýndar upp á vegg, að sjálfsögðu
með græjum af bestu gerð. Jón átti
góða fjölskyldu og góðan vin, Björg-
ólf í Lækjarkvammi, sem gerðu
honum kleift að vera heima til 97
ára aldurs og er það ómetanlegt í
nútímaþjóðfélagi. Um leið og ég
kveð góðan vin, þakka ég honum,
Rúnu og Jóni Þór fyrir allar
skemmtilegu stundirnar á Efra-
Apavatni.
Ég og fjölskylda mín sendum að-
standendum öllum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Tómas Tryggvason.
Jón Sölvi Helgason
Þegar „sumarfesti-
valið“ okkar hópsins
átti að vera núna um
miðjan júní, eins og
ávallt, breytti vegur-
inn allt í einu um stefnu. Örin
benti í aðra átt og vegurinn endaði
skyndilega, þar sem sorgin beið.
Við kveðjum kæra vinkonu, hana
Dóru okkar, sem eftir snarpa,
stutta og erfiða baráttu við
krabbamein varð að lúta í lægra
haldi. Á þriðja tug ára höfum við,
hópurinn, farið um marga vegina
og átt yndislegar samverustundir.
Nú er stórt skarð komið í hópinn,
þar sem stutt er liðið síðan einn úr
hópnum féll frá. Móðir, kona,
meyja sem hélt utan um fjölskyldu
sína af mikilli alúð, vinur vina
Halldóra
Böðvarsdóttir
✝ Halldóra Böðv-arsdóttir fæddist
á Akranesi 3. janúar
1949. Hún lést á
Sjúkrahúsi Akraness
þann 9. júní sl.
Útför Halldóru fór
fram frá Akra-
neskirkju 16. júní
2010.
sinna, ráðagóð, ljúf,
og hárgreiðslukona
að ævistarfi. Þannig,
í fáum orðum, er
hægt að lýsa Dóru
okkar og við minn-
umst hennar þannig.
Þakklát fyrir að
hafa átt hana sem
vin, og þakklát fyrir
allar góðu stundirn-
ar, biðjum við góðan
Guð og englana að
vísa henni leið á nýj-
um og ókunnum veg-
um.
Við sendum innilegar samúðar-
kveðjur til Dodda og fjölskyldu.
Við biðjum Guð að geyma þau á
þessum erfiðu tímum.
Jeppahópurinn,
Sigríður Gróa og Helgi,
Aðalheiður Ólöf og Benedikt,
Lilja og Hjörtur.
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800