Fréttablaðið - 15.10.2011, Blaðsíða 36

15. október 2011 LAUGARDAGUR36
Hekla Dögg Jónsdóttir er það séní sem ég vel úr röðum annara sénía. Verkið saman-
stendur af myndbandi og upplásnum plasts-
kúlptúr sem inniheldur tæknidót og blá dialjós.
Myndbandið er líkt og hreyfanlegt málverk.
Þetta er upptaka af tvílitum skipsstafni, sjó og
himni. Skipið duggar upp og niður og á ákveðn-
um fullkomnum augnablikum, þegar línurnar
skerast, heyrast hljóð og ljósin byrja að blikka
innan í uppblásna belgnum.
Eftirvæntingin sem fylgir því að sjá þegar
línurnar skerast, ljósin kvikna og hljóðið heyr-
ist eflist því lengur sem maður fylgist með
framgangi mála. Áhrifin eru óáþreifanleg og
ljóðræn, eins og þegar maður hendir peningi í
óskabrunn og breytir þar með hinu efnislega
í einhvað huglægt. Bæði vídeóskotið og upp-
blásni skúlptúrinn eru merki um listamann
sem er tæknilega mjög fær, sem sést glögglega
í myndbyggingu, efnisvali og vandaðri fram-
setningu.“
Það verk í Íslenskri listasögu sem ég hef mest dálæti á er eftir Hörð
Ágústsson og heitir Þrískeyturöð
I-III. Ég sé þessar límbandsmynd-
ir ásamt mörgum í svipuðum dúr á
sýningu Harðar á Kjarvalsstöðum
haustið 1976. Ég er nýbyrjaður í for-
námi við Myndlista- og handíðaskóla
Íslands.
Upplifunin á þessari sýningu var
ein af þessum augnablikum þegar
eitthvað opnast í huganum og maður
veit að grundvallarbreyting hefur átt
sér stað í manns eigin viðhorfi. Hörð-
ur reyndist svo vera þegar fram liðu
stundir einn langbesti kennari sem ég
hef nokkurn tíma kynnst hingað til.
Hann kenndi skilninginn.“
Þrískeyturöð I-III eftir Hörð Ágústsson
Goddur
Eftirlætis verk listafólksins
Íslensk listasaga, sem kom nýverið út í fimm binda röð, hefur að geyma litljósmyndir af á annað þúsund íslenskum listaverkum.
Hólmfríður Helga Sigurðardóttir fékk nokkra listamenn til að lýsa einu verki úr bókinni sem þeir hafa sérstakt dálæti á.
Titrandi strengir
eftir Eyborgu Guðmundsdóttur
Rétt er að taka fram að ég tel nýju listasöguna samanstanda
af fjórum fyrstu bókunum. Sú
fimmta getur ekki verið saga þar
sem hún beinist að samtímanum
og er heldur ekki bjóðandi hvað
vinnubrögð varðar í samanburði
við hin bindin.
Verkið sem ég vel er úr þriðju
bókinni og heitir Titrandi
strengir. Þetta er málverk eftir
Eyborgu Guðmundsdóttir frá
árinu 1974. Formfræðilega er
þetta einföld mynd og aðlað-
andi, en hún er afar skæð. Bíður
tækifæris til árásar og þegar
áhorfandinn heldur að hann sé
að fanga myndina innan sjónar-
sviðs síns stekkur hún fram og
bítur hann í augað. Dásamlegt
listaverk.“
Jón B. K. Ransu
Fullkomið augnablik eftir Heklu Dögg Jónsdóttur
Sara Riel
H jartað í mér tók dálítinn kipp þegar ég rak augun í verkið Brot
eftir Guðjón Ketilsson. Ég man svo
vel eftir þessari sýningu í Listasafni
ASÍ, en þar sýndi hann málaðar lág-
myndir af lendaskýlum og möttlum
sem hann hafði skorið út eftir þekkt-
um málverkum úr listasögunni. Guð-
jón er í svolitlu uppáhaldi hjá mér.
Verkin hans hafa svo djúpar rætur
og þau sameina svo fallega óaðfinn-
anlegt handverk og tæra hugmynd.
Þessar biblíusögulegu klæðisfelling-
ar skírskota bæði til sögu listarinnar
og kristninnar. En ekki síst eru þetta
dásamlega fagrir gripir sem mann
langar til að handfjatla og strjúka og
auðvitað hafa fyrir augunum.“
Brot eftir Guðjón Ketilsson
Áslaug Thorlacius