Morgunblaðið - 16.07.2010, Blaðsíða 25

✝
Elskuleg eiginkona mín, frænka, amma og
langamma,
MJÖLL ÞÓRÐARDÓTTIR,
sem lést á heimili sínu fimmtudaginn 8. júlí, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 16. júlí
kl. 13.00.
Ólafur Steinar Björnsson
og fjölskylda.
Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. JÚLÍ 2010
✝ Þórunn Árnadótt-ir frá Seli í
Grímsnesi fæddist
18. júlí 1939 á fæð-
ingarheimili í
Reykjavík. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands á Selfossi
4. júlí 2010.
Foreldrar hennar
voru hjónin Halldóra
Þórdís fædd 22. júlí
1906, dáin 1. október
1944, Sveinbjarn-
ardóttir bónda á
Heiðarbæ í Þing-
vallasveit Einarssonar, og Árni
Kristinn bóndi á Seli f. 17. febrúar
1910, d. 27. desember 1985, Kjart-
ansson, Vigfússonar. Hálfsystir
Þórunnar er Sigrún Guðmunds-
dóttir kennari f. 3. október 1931.
Að loknu námi í Ljósafosskóla fór
hún í Héraðsskólann á Laug-
arvatni og síðan í Húsmæðraskóla
Suðurlands á Laugarvatni 1957-
1958. Hún lauk handavinnukenn-
araprófi frá Kennaraháskóla Ís-
lands 1965. Þórunn var stunda-
kennari í Húsmæðraskóla
Reykjavíkur 1965-1973, einnig
kenndi hún við Breiðagerðisskóla í
Reykjavík og Kárs-
nesskóla í Kópavogi.
Hún var fastráðinn
kennari við Hvassa-
leitisskóla í Reykja-
vík 1966-1992. Dóttir
Þórunnar var Þórdís
Pétursdóttir, Jóns-
sonar, f. 30. júní
1963, d.19. maí
2006, kennari á
Kirkjubæjarklaustri
og í Kópavogi. Börn
Þórdísar og manns
hennar Skúla Krist-
inssonar eru: Aðal-
björg f. 13. apríl 1991, Halldóra
Þórdís f. 11. mars 1994 og Árni
Kristinn f. 18. nóv.1996. Þórunn
vann heima á Seli á sumrin.
Skömmu eftir lát föður síns hætti
hún kennslu, tók við búinu og
gerðist bóndi til dauðadags. Hún
annaðist
ferðaþjónustu bænda, sem faðir
hennar og stjúpmóðir höfðu rekið
um langt skeið. Einnig stundaði
hún fjárbúskap sem hún hafði
mikið yndi af.
Útför Þórunnar fer fram frá
Skálholtsdómkirkju í dag, 16. júlí
2010, kl. 14.
Elskuleg systir mín er dáin. Hún
lést úr krabbameini 4. júlí.
Hún var fimm ára og ég 12 ára
þegar við misstum móður okkar.
Það var hörð reynsla. Síðan höfum
við oftast gengið saman í lífinu og
ég frekar skynjað mig sem móður
hennar en systur. Við ólum saman
upp Þórdísi dóttur hennar, sem
lést úr sama sjúkdómi fyrir fjórum
árum. Hún skildi eftir sig þrjú
börn. Þau syrgja nú ömmu sína,
sem alltaf veitti þeim hlýju og
skjól.
Við systurnar ólumst upp á Seli
hjá Árna, föður Þórunnar og stjúp-
föður mínum. Mörg munaðarlaus
börn hafa verið tekin í fóstur þar
og fest djúpar rætur á Seli. – Sel
er þeirra æskuheimili. Þau eru
þakklát fyrir það veganesti sem
þau hafa fengið út í lífið og gerði
þau að góðum manneskjum. Það
hafa þau sýnt með mikilli hjálpsemi
og tryggð. Þau bera nú kistu henn-
ar til grafar í dag.
Á Seli var aldrei talað illa um
nokkurn mann og sannir mannvinir
og dýravinir voru fyrirmyndir okk-
ar fóstursystkinanna. Það eru for-
réttindi að alast upp hjá slíku fólki.
Fyrir það erum við óendanlega
þakklát.
Hugur leitar í himnarann
hörð þegar reynslan mæðir,
til Hans, er í sorgum sigur vann
sárin læknar og græðir.
Trúin dvelur í Drottins borg.
Dauðinn henni ei breytir.
Drottinn Guð alla sefar sorg,
sigur í Kristi veitir.
Huggast látið af harmi í dag
Herrann mun veginn lýsa.
Eftir sorganna sólarlag
sælli dagur mun rísa.
(Jón Hj. Jónsson.)
Guð geymi litlu systur mína og
styrki ömmubörnin og okkur öll.
Sigrún Guðmundsdóttir.
Mig langar til að minnast hennar
Dúddu með örfáum orðum.
Allar mínar minningar frá Seli
tengjast Dúddu. Það er erfitt að
hugsa til þess að hún sé ekki leng-
ur þar. Í augum okkar krakkanna
sem ólumst upp á Seli gat hún
Dúdda allt. Hún las fyrir okkur úr
dönsku blöðunum, teiknaði dúkku-
lísuföt, prjónaði og saumaði, bak-
aði, tók á móti lömbum, og keyrði
traktorinn og henni var treyst fyrir
öllu. Mér fannst hún svo ótrúlega
dugleg og sterk á þeim tíma og það
átti ekki eftir að breytast. Hún
gekk í gegnum mikla sorg þegar
Þórdís dóttir hennar lést langt um
aldur fram frá ungum börnum.
Dúdda gafst ekki upp og hélt
áfram því starfi sem hún og dóttir
hennar unnu við og hjá henni áttu
ömmubörnin sitt annað heimili. Það
þarf mikinn styrk til að halda
áfram og þann styrk hafði hún
Dúdda, hún gat allt.
Elsku Alla, Dóra og Árni, Rúna
og Kristján, þið hafið misst svo
mikið og því verður ekki með orð-
um lýst.
Við Ævar og fjölskyldur okkar
sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur.
Minningin um Dúddu er björt og
falleg og lifir um ókomin ár.
Kristín Eyjólfsdóttir.
Í bernsku okkar Spóastaðasystra
var Dúdda á Seli eina barnið á okk-
ar reki í nágrenninu.
Var alla tíð mikill samgangur og
samvinna milli bæjanna sem standa
andspænis beggja vegna Brúarár.
Að Seli var farið í heimsóknir um
leið og fæturnir gátu borið okkur,
stoppað við vatnshrútinn við heim-
reiðina sem dældi kalda vatninu
heim á bæinn og við hlustuðum á
þessa dularfullu eilífðarvél, hvað
okkur fannst þetta merkilegt fyr-
irbrigði.
Á hásumri var afmæli Dúddu, þá
var glatt á hjalla, alltaf mörg sum-
arbörn á Seli, leikina sem við kunn-
um lærðum við þar, að raða
myndastyttum, horfa í sjónaukann
o.fl. Okkur var boðið í búið í Að-
haldinu, okkar bú var á Harðhaus,
þangað kom Dúdda.
Dúdda hafði listræna hæfileika,
teikning og föndur lék í höndum
hennar og seinna settist hún í
handavinnudeild kennaraskólans.
Hún gerðist handmenntakennari,
m.a. í Hvassaleitisskóla. Þessi ár
bjó Dúdda með Þórdísi, dóttur
sína, í húsinu hjá Sigrúnu og Krist-
jáni og má segja að uppeldi Þórdís-
ar hafi verið sameiginlegt hlutverk
þeirra þriggja.
Alla tíð hafa þau hjón verið Sels-
heimilinu stoð og stytta, nú síðast
að annast Dúddu í veikindum henn-
ar af alúð og elskusemi.
Dúdda hafði gaman af að ferðast
og skoða landið sitt, var sumartíma
hjá fólkinu hennar Ellinor í Þýska-
landi og náði þar góðum tökum á
þýskunni, kom henni það að góðum
notum þegar hún tók við rekstri
ferðaþjónustunnar á Seli.
Þær systur Dúdda og Sigrún
misstu móður sína á unga aldri,
Dúdda 5 ára en Sigrún 13. Eftir
það tóku þeir bræður Árni, Sveinn
og Óli ráðskonur sem eflaust allar
gerðu sitt besta fyrir þær en ekk-
ert kemur í stað móðurinnar. Það
fengu ömmubörnin hennar Dúddu
Þórunn
Árnadóttir
líka að reyna og nú missa þau
ömmu sína sem gerði hvað hún gat
til hjálpar við uppeldi þeirra.
Kaflaskil urðu í lífi fólksins á Seli
1949, þegar að Spóastöðum var
ráðin kaupakona frá Þýskalandi,
Ellinor, felldu þau Árni hugi saman
og gengu í hjónaband, þar eign-
aðist Dúdda góða stjúpmóður og
Árni samhentan lífsförunaut.
Ellinor gerðist einn af brautryðj-
endum Ferðaþjónustu bænda og
Sel varð af þýskumælandi ferða-
mönnum vinsæll gististaður.
Eftir að Dúdda flutti aftur að
Seli og við höfðum hreiðrað um
okkur hinum megin við ána hefur
það verið til siðs að fara páska-
göngu að Seli, síðastliðna páska
fylgdi Dúdda okkur að Mósteina-
gili, ekki grunaði okkur þá þau um-
skipti sem nú hafa orðið.
Fyrir hönd okkar Spóastaða-
fólksins þökkum við Dúddu sam-
fylgdina.
Ástvinum hennar öllum vottum
við innilega samúð og biðjum góðan
Guð að blessa framtíð systkinanna
á Seli.
Steinunn og Sigríður
Þórarinsdætur.
Nauðsynlegt er að eiga sér fasta
punkta í tilverunni. Sel í Grímsnesi
er einn af þessum föstu punktum í
okkar huga, því undangengin ár
höfum við dvalið þar fáeina daga
sumar hvert. Þetta er með friðsælli
og fegurri stöðum á landinu, fjalla-
sýn allt um kring og í austri blasir
Hekla við í allri sinni tign. Þaðan
er stutt í Sólheima og Skálholt
langi mann til að rækta líkama og
sál.
Þórunn hefur rekið bændagist-
ingu í mörg ár á Seli og tók hún
jafnan á móti okkur af mikilli alúð
og væntumþykju eins og henni var
lagið. Upphaflega fórum við fjöl-
skyldan að Seli í fyrsta sinn fyrir
rúmum aldarfjórðungi, en þá var
það Elinór Kjartansson sem rak
þar ferðaþjónustu af sinni alkunnu
röggsemi. Fjölskyldunni á Seli
þótti kynlegt að við skyldum kjósa
að dvelja jafnlengi og við gerðum
þá, auk þess sem Íslendingar voru
almennt ekki farnir að nýta sér
bændagistingu í þá daga. Þá vorum
við næstum eins og hluti af fjöl-
skyldunni og æ síðan höfum við
borið sterkar taugar til Sels í
Grímsnesi. Þaðan fengum við tvo
kettlinga, er við tókum í fóstur og
Þórunn færði okkur. Annar átti
skamma ævi en hinn lifði í 16 ár.
Kötturinn sá bar hið virðulega nafn
Ketilbjörn eftir landnámsmanni
Grímsness.
Við höfðum tvívegis samband við
Þórunni fyrir u.þ.b. mánuði til að
staðfesta dvöl okkar í öðrum bú-
staðnum við Sel. Hún var þá stödd
á sjúkrahúsinu á Selfossi, hafði
fyrst verið lögð inn vegna slæms
lungnakvefs og var nú á leið í
krabbameinsrannsókn. Það lá vel á
henni, tók þessum veikindum með
miklu æðruleysi, þótt auðvitaði
langaði hana til að snúa heim að
Seli við fyrstu hentugleika. Við vor-
um m.a.s. eitthvað að gantast með
það, að það væri ekki gaman að
liggja inni á sjúkrastofnun um há-
bjargræðistímann. En þannig er nú
lífið. Maður veit sjaldan þegar kall-
ið kemur.
Seinna í þessum mánuði höldum
við að Seli til að dvelja þar í nokkra
daga. Það verða án efa ánægjulegir
og friðsælir dagar eins og jafnan –
nema hvað við munum sakna vinar
í stað.
Sigurður Jón, Ásta Lilja
og Melkorka.
 Fleiri minningargreinar um Þór-
unni Árnadóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Móðir okkar,
ANNA AXELSDÓTTIR,
frá Bjargi í Miðfirði,
andaðist á Heilbrigðisstofnuninni á Hvammstanga,
sunnudaginn 11. júlí.
Útför hennar verður gerð frá Hvammstangakirkju
mánudaginn 19. júlí kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar skal bent á
Hollvinasamtök Heilbrigðisstofnunarinnar á Hvammstanga,
eða önnur líknarfélög í héraðinu.
Karl Sigurgeirsson,
Axel Sigurgeirsson,
Elínborg Sigurgeirsdóttir,
Arinbjörn Sigurgeirsson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
RÓSA BJÖRG KARLSDÓTTIR,
Vesturgötu 69,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 13. júlí á Landspítala Fossvogi.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 22. júlí kl.13.00
Ragnar Hjartarson,
Karl Ásbjörn Hjartarson, Elísabet S. Valdimarsdóttir,
Daníel Andri Karlsson,
Telma Rós Karlsdóttir.
mestu frá störfum félagsins að sinni.
Hann hugðist m.a. fara að sinna
sinni eigin listsköpun meira. Stjórn
félagsins hafði tekið ákvörðun um að
þakka Bjarna sérstaklega með veg-
legum hætti störf hans fyrir félagið í
haust. Það verður því miður ekki
gert með þeim hætti sem ætlað var.
Undirrituð ásamt félögum í Ís-
lenskri grafík saknar Bjarna sárt.
Láru og fjölskyldunni allri send-
um við okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur.
Bjarna þökkum við hans miklu og
óeigingjörnu störf fyrir félagið Ís-
lensk grafík.
F.h. stjórnar félagsins
Íslensk grafík.
Elva Hreiðarsdóttir formaður.
Kveðja frá
Sam-frímúrarastúkunni Sindra
Það kom mér sem og mörgum
öðrum mjög á óvart að frétta lát
Bjarna. Þegar við kvöddumst í vor
að loknu vetrarstarfi var hann hress
og glaðvær eins og hann var jafnan
og ávallt tilbúinn að vinna þau störf
sem honum voru falin. Það er mikils
virði í hverjum félagsskap að hafa
innan sinna vébanda áhugasama og
fórnfúsa meðlimi, það er slíkt fólk
sem ber uppi félagsstarfið.
Við sem störfuðum með Bjarna í
frímúrarastúkunni Sindra munum
minnast hans sem félaga er var til
fyrirmyndar um áhuga fyrir vel-
gengni hugsjóna frímúrara. Þar
sýndi Bjarni reglusemi sína og festu
í því sem hann tók að sér, t.d. með
ástundun og góðri fundarsókn. Það
er ljúft að minnast hans sem hins
hógværa og trygga félaga.
Við kveðjum Bjarna Björgvinsson
með þakklæti fyrir samstarfið og
vottum Láru og fjölskyldunni ein-
læga samúð og biðjum þeim guðs
blessunar.
Fyrir hönd reglusystkina
í St. Sindra,
Kristján Fr. Guðmundsson.
trénu. Þessi minning fær mig alltaf
til að brosa.
Sonur minn er orðinn fimm ára og
hefur fengið þann heiður að fá að
kynnast langafa sínum og umgengist
hann mikið. Hann spyr núna mikið
um afa og veltir þessu mikið fyrir sér,
hvar langafi sé núna og hvenær hann
komi aftur. Við mæðginin eigum eftir
að spjalla mikið um afa og viðhalda
þannig minningu hans áfram.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku amma, guð styrki þig.
Kveðja,
Heiðdís Dröfn og Bjarki Hólm.
Elsku afi, í þau 30 ár sem við feng-
um saman lærði ég margt af þér en
það sem ég naut mest góðs af var að
þú byrjaðir að kenna mér stærðfræði
þegar ég var þriggja ára. Þú notaðir
aura og krónur og lést mig reikna of-
an í sparibaukinn minn. Fjögurra ára
gat ég orðið reiknað plús og mínus
tölur í huganum. Svo í gegnum skóla-
göngu mína hélt stærðfræðiáhugi
minn áfram og fylgdist þú ávallt vel
með því hvernig ég stæði mig í skól-
anum og þá sérstaklega í stærðfræði.
Eftir stúdentspróf fór ég í Háskól-
ann í viðskiptafræði og þakka ég þér
fyrir að hafa kennt mér stærðfræð-
ina.
Ég kveð þig með sorg í hjarta og
munu minningarnar ávallt lifa í huga
mér. Bless, bless, elsku afi. Kveðja.
Þín sonardóttir,
Íris Rán.