Morgunblaðið - 16.07.2010, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. JÚLÍ 2010
✝ Unnur Jónsdóttirfæddist í Reykja-
vík 24. maí 1922.
Hún lést á hjúkr-
unardeild Hrafnistu í
Reykjavík 8. júlí
2010.
Unnur var dóttir
hjónanna Jóns Mey-
vantssonar, sjó-
manns og verka-
manns, f. 1876, d.
1956, og Guðrúnar
Stefánsdóttur hús-
móður, f. 1885, d.
1947.
Unnur var sjöunda barn for-
eldra sinna af 9 systkinum. Þau
voru: Ólafur, f. 1906, d. 1986,
Meyvant, fæddur og dáinn árið
1907, Þórður f. 1909, d. 1955,
Meyvant Óskar, f. 1913, d. 1934,
Ásta, f. 1916, d. 2009, Jón Krist-
inn, f. 1918, d. 2001, Guðbjörg, f.
1925, d. 2009, og Sigrún, f. 1928,
og dáin sama ár.
Unnur giftist 1942 Herði M.
Kristinssyni húsasmíðameistara,
d. 1983. Þau slitu samvistir.
Unnur og Hörður eignuðust 6
Fálkagötu 11, á Grímstaðaholtinu
í Reykjavík. Eftir að hún giftist
bjó hún í Meðalholti 7, Reykjavík.
Í febrúar 1967 giftist Unnur
Ólafi Tryggva Finnbogasyni, f. 9.
ágúst 1922, frá Vestmannaeyjum.
Ólafur var stýrimaður og skip-
stjóri á íslenskum fraktskipum
eftir að hann kvæntist Unni. Árin
1969-72 var Ólafur í landi og
ráku þau hjónin þá verslun í
Reykjavík. Þau fluttu á Akranes
1976 þar sem Ólafur sigldi með
skipum Sementsverksmiðju rík-
isins og Unnur vann í fiski. Þegar
Ólafur lét af störfum vegna ald-
urs festu þau kaup á þjónustuíbúð
fyrir aldraða á Kleppsvegi 62, í
Reykjavík. Unnur vann lengst af
við verslunarstörf. Hún hafði yndi
af siglingum og fór í margar ferð-
ir með Ólafi þegar hann sigldi ut-
an. Unnur var listræn og skap-
andi, saumaði mikið og hannaði á
börnin. Hún lærði að sníða og
sauma þegar hún var ung og ólof-
uð hjá saumastofunni Hörpu. Eft-
ir að Ólafur lést 14. febrúar 1999
bjó Unnur ein í íbúðinni á Klepps-
vegi en í apríl 2006 flutti hún á
Hrafnistu í Reykjavík.
Útför Unnar verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag, 16. júlí 2010,
og hefst athöfnin kl. 13.
börn, þau eru: 1)
Gylfi, f. 7. júní 1943,
d. 2. janúar 2003,
fyrrverandi maki
Birna Þórhallsdóttir.
Börn þeirra eru:
Gylfi Anton, Ólafur
Þór, Unnur Heiða og
Bjarki Týr. 2) Birgir
Örn, f. 27. október
1946, kvæntur Ingi-
björgu Björnsdóttur.
Börn þeirra eru:
Björk, Björn, Björg,
Bryndís og Berglind.
3) Kristinn Már f. 23.
ágúst 1948, fyrrverandi maki
Guðrún Atladóttir. Barn þeirra er
Íris. 4) Anna f. 23. júní 1951, gift
Kjartani Nielsen. Börn þeirra eru:
Elsa, Tryggvi og Ágústa. 5) Guð-
rún f. 22. desember 1952, gift
Matthíasi Þórðarsyni. Börn þeirra
eru: Jón Henrik, Þórður og
Hrefna Rós. 6) Matthías f. 14. apr-
íl 1961, kvæntur Hrönn Theódórs-
dóttur. Börn þeirra eru: Arna
Björk og Eva Lind. Barna-
barnabörnin eru orðin 30.
Í æsku bjó Unnur lengst af á
Það var í ágúst 2008 sem við fór-
um í okkar síðasta sunnudagsbílt-
úr, amma, mamma, pabbi og ég.
Það var alltaf svo huggulegt að fara
í bæjarferð með ömmu, þá var farið
á kaffihús og amma bauð upp á
kræsingar og kakó. Þessi síðasta
bæjarferð endaði með stórum ís í
Perlunni en daginn eftir lá leið mín
til Danmerkur í 10 mánaða lýðhá-
skóladvöl. Þegar ég kom heim til
Íslands aftur var „önnur amma“ á
Hrafnistu. Amma sem var vön að
vera hrókur alls fagnaðar og taka
þátt í félagslífinu varð nú að vera
inni á herberginu sínu öllum stund-
um vegna heilsuleysis og bæjar-
ferðir okkar víst úr sögunni. Ég
man hvað ég fann mikið til með þér
á aðfangadag þegar við Doddi kom-
um til þín með jólaknús og þú varst
alls ekki sátt við að vera rúmliggj-
andi á jólunum og sagðir að næstu
jól yrðu ekki svona. Þú færð víst
ósk þína uppfyllta, amma mín, og
næstu jól er ég viss um að þú verð-
ur siglandi um höfin sjö með afa!
Þú varst svo rík, afkomendurnir yf-
ir 50 talsins og það er erfitt að
hugsa til þess að við getum ekki
lengur komið í heimsókn til þín,
fengið ömmuknús, súkkulaðirúsín-
ur og kók. Við sem eftir sitjum
verðum að sætta okkur við að
svona er lífið, þú varst orðin heilsu-
veil og tími þinn á Hótel Jörð var
víst ekki lengri. Nú líður þér von-
andi vel og þú getur þú knúsað afa,
Gylfa og alla hina á himnum. Takk
fyrir allt sem þú hefur gefið mér,
amma mín, það eru ekki bara ótelj-
andi súkkulaðirúsínur og súkku-
laðikakan þín fræga sem ég vil
þakka fyrir heldur eru það fyrst og
fremst samverustundirnar, það var
gaman að vera í kringum þig, þú
varst skemmtileg, jafnvel stríðin á
köflum og við gátum hlegið saman.
Ég á eftir að sakna þín, amma, en
það huggar mig að vita að þér líður
vel núna.
Ég sá það í draumi hvert amma
fór: Óli afi stóð á fallegu skipi með
vængi og skipstjórahatt. Hann tók
vel á móti ömmu. Ævikvöldi hennar
var lokið og það var kominn bjartur
morgunn. Leiðin lá út í eilífðina og
var útsýnið gott yfir alla afkom-
endur. Svo sigldu þau af stað. Tveir
fallegir englar saman á ný.
Hér sit ég í Danmörku svo langt
frá rúminu sem þú sofnaðir svefn-
inum langa í, amma mín, og finnst
svo leiðinlegt að hafa ekki getað
knúsað þig góða nótt. Þessi kveðja
verður að duga í bili þangað til við
sjáumst á ný.
Góða nótt, elsku amma mín, og
guð geymi þig.
Þín,
Hrefna Rós.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu
þá aftur hug þinn og þú munt sjá að
þú grætur vegna þess sem var gleði
þín.“ (Kahlil Gibran)
Elsku amma, sem braut cheer-
iosið í tvennt þegar ég var lítil svo
það stæði nú ekki í mér, leyfði mér
að leika í búðarleik með gömlu pen-
ingana og stimpilinn úr Sólrúnu,
kenndi mér að spila tölvuleik í pc-
tölvu og sagði mér sögur af flug-
fiskum sem hún sá í siglingum.
Ömmukex með smjöri og osti í
kaffitímanum á Höfðagrundinni og
iðulega súkkulaðikaka með skraut-
sykri og mjólk í bláu glasi á eftir.
Þegar ég kom til þín með pabba
kvöldið áður en þú kvaddir hið
jarðneska líf sá ég hundastyttuna
með dinglandi hausinn á hillu í her-
berginu þínu, þessa sem var alltaf í
afturglugganum á Lödunni, þá átt-
aði ég mig á því hversu heppin ég
er að eiga óteljandi minningar um
þig. Takk amma mín fyrir allan
þann tíma sem við eyddum saman
og allar sögurnar sem þú sagðir
mér.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Núna ertu komin til afa, Gylfa og
annara ástvina og hefur það gott.
Með trega og söknuði kveð ég þig
elsku amma mín en við sjáumst aft-
ur seinna.
Eva Lind
Matthíasdóttir.
Fyrstu minningar mínar áttu sér
stað í Meðalholtinu, þar sem ég bjó
ásamt mömmu í kjallaranum hjá
ömmu og afa. Ætli ég hafi ekki ver-
ið 4-5 ára og heimurinn minn var
húsið og garðurinn og það var eng-
in ástæða til að fara út fyrir steypt-
an vegginn sem umkringdi þennan
litla fullkomna heim. Persónurnar í
húsinu voru afi sem var skipstjóri
sem sigldi út um allan heim,
mamma sem vann í banka og Matti
frændi, unglingurinn sem var aldr-
ei heima, og amma sem virtist allt-
af vera til staðar hvenær sem mað-
ur þurfti á henni að halda. Hún var
einn af föstu punktunum í tilver-
unni. Ef eitthvað var að, mig vant-
aði svör við einhverjum spurning-
um eða mér leiddist, var hægt að
reiða sig á það að amma væri í litla
eldhúsinu, tilbúin að bjarga mál-
unum.
Oftar en ekki fór ég með ömmu í
búðirnar sem voru þó bara í næsta
húsi, engu að síður voru þetta
spennandi ferðalög fyrir mann á
þessum aldri. Eins og eðlilegt er
lenti amman í flóðbylgju af enda-
lausum spurningum um allt og ekk-
ert á þessum ferðum og aldrei man
ég eftir því að hún hafi orðið leið á
að svara mér.
Svona liðu árin þar til amma og
afi ákváðu að flytja upp á Akranes,
en ég, mamma og nýi pabbinn
héldum áfram að búa í húsinu. Með
frábærum pabbanum fylgdu að
vísu frábær amma og afi sem áttu
líka alltaf eftir að reynast mér
mjög vel. Þetta var samt mikil og
skrýtin breyting en sem betur fer
var ótal helgum eytt á Akranesi
þar sem amma hélt áfram að vera
sama stoð og stytta og áður. Á
Akranesinu lá ég í öllum fræðibók-
unum hans afa og hlustaði enda-
laust á Halla og Ladda-plöturnar
hans Matta. Ég átti eftir að eiga
margar góðar stundir hjá ömmu og
afa á Skaganum og alltaf leið mér
jafn vel að koma til þeirra, jafnvel
eftir ferð í miklum öldugangi í
gömlu Akraborginni. Þegar ég
hugsa um þennan tíma núna finnst
mér þetta hafa gerst í gær en ekki
fyrir þrjátíu og eitthvað árum.
Mörgum árum síðar fluttu þau aft-
ur í bæinn sem auðveldaði allar
heimsóknir.
Það er ótrúlegt að hugsa til þess
að þau séu bæði farin núna. Hægt
er að stjórna mörgum hlutum í líf-
inu, en maður velur sér ekki fjöl-
skyldu. Ég er óendanlega heppinn
að hafa átt ömmu og afa sem
reyndust jafn vel og þau reyndust
mér.
Ég get ekkert sagt núna nema
takk fyrir að hafa verið þau sem þið
voruð. Ég væri ekki sá sem ég er í
dag ef ekki væri fyrir allar þær
góðu stundir sem ég átti með ykkur
báðum. Ef ég get veitt hugsanleg-
um barnabörnum mínum, þó ekki
væri nema brot af því sem þið veitt-
uð mér, þá hef ég gert eitthvað
rétt. Ykkar er sárt saknað, en ég er
þakklátur fyrir allar þær stundir
sem ég átti með ykkur, minning-
arnar um þær deyja aldrei.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Jón Henrik Bartels.
Unnur Jónsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Blíð á vanga, björt og glettin,
varst kæra langamma mín.
Man ég þig á meðan lifir,
minningin er um þig fín.
Takk fyrir allt.
Einar Sturla Bartels.
✝ Erna Björg fædd-ist 20. ágúst 1963 í
Reykjavík. Hún lést 4.
júlí sl. á gjörgæslu-
deild Landspítalans.
Erna Björg var dótt-
ir hjónanna Guð-
mundar P. Annilíus-
sonar húsgagnasmiðs,
f. 31.10. 1931, d. 4. júlí
2008, og Sólveigar
Þóru Ásgeirsdóttur,
húsmóður og uppeldis-
fulltrúa, f. 13.1. 1942.
Systkini Ernu Bjargar
eru; 1) Guðríður, f.
10.11. 1960, gift Þorsteini Svavari
McKinstry. Þeirra börn eru; Guð-
mundur Orri, Þórður Andri, Hörður
Darri, Hrafnkell Kári og Þorvaldur
Smári. 2) Guðrún, f. 31.10. 1961, gift
Sveini Einari Magnússyni. Þeirra
börn eru; Ingibjörg, Eygló Rut, Sól-
veig Þóra (látin), Davíð Snær og
Magnús Þór. 3) Björgvin Trausti, f.
22.02.1972, hann er kvæntur Nínu
Berglindi Sigurgeirsdóttur. Þeirra
börn eru; Perla Ósk, Sigurbjörg og
Ásgeir Fannar. Erna Björg giftist
Guðþóri Sverrissyni, hefilstjóra, 5.
september 1982. Þau eiga þrjá syni;
1) Guðmundur Þór bílstjóri, kvænt-
ur Jóhönnu Maríu Ríkharðsdóttur,
börn þeirra; Sindri
Þór, Elías Viðar og
Sölvi Freyr. 2) Krist-
ján Valur, nemi 3)
Guðmundur Rúnar,
nemi.
Erna Björg ólst upp
í Reykjavík. Hún lauk
grunnskólaprófi frá
Breiðholtsskóla. 19
ára flutti hún vestur í
Saurbæ í Dalasýslu og
bjó þar til 1985 en
flutti þá ásamt eig-
inmanni sínum og syni
í Stykkishólm þar sem
hún bjó síðan.
Erna Björg vann hin ýmsu störf
framan af s.s. við fiskvinnslu, á leik-
skóla og sem dagmóðir. Vegna
heilsubrests varð hún að hætta
vinnu utan heimilis. Hún tók virkan
þátt í félagslífi bæjarins. Hún starf-
aði m.a. með leikfélaginu Grímni um
skeið. Þá var hún virk í Lions-
klúbbnum Hörpu í Stykkishólmi og
hafði m.a. verið í stjórn klúbbsins.
Handverk var alla tíð áhugamál
hennar og fékkst hún við marg-
víslegar gerðir þess í gegnum tíðina.
Útför Ernu Bjargar fer fram frá
Stykkishólmskirkju föstudaginn 16.
júlí 2010 kl. 15.
Elsku mamma mín. Mikið er erfitt
að setjast niður og skrifa minngar-
grein um þig. Þú sem varst svo góð
mamma.
Þú hvattir mig alltaf áfram og varst
svo glöð yfir öllu sem ég gerði. Ég man
þegar ég var um 10 ára gamall og þú
baðst mig um að taka til í herberginu
mínu og ég fór inn og bjó til kastala í
staðinn, þá varstu nú ekki ánægð en
fannst það samt fyndið.
Það var búið að ganga mikið á hjá
þér í lífinu, það var ekki eitt, heldur
allt. Síðustu ár hafa verið þér erfið, en
strákarnir mínir gáfu þér mikinn styrk
og varstu alltaf glöð þegar þú eyddir
tíma með þeim. Þú varst alltaf boðin
og búin til að hjálpa okkur Jóhönnu
með strákana og er sú hjálp ómetan-
leg. Þú gast aldrei komið tómhent í
heimsókn, oft komstu með eitthvað
handa þeim til að gleðja þá. Þú vonaðir
innst inni að þú fengir stelpu ömmu-
barn til að geta keypt dúkkuvagn og
kjóla, en strákagenin voru sterkari, en
ekki leiddist þér það. Þú varst oft svo
flott og fín en gast líka verið mjög
heimilisleg í bílskúrnum. Allt sem þú
tókst þér fyrir hendur var vel gert, svo
sem handverk og ömmuhlutverkið. Þú
varst dugleg við að spilla ömmubörn-
unum, með því að taka skorpuna að
brauðinu, bíta endana af pulsunum af
og fleira. Allt mátti amma gera.
Það eru óteljandi minningar sem við
áttum saman bæði góðar og slæmar.
Nú ertu farin frá mér og verður erfitt
að sætta sig við það, því þú kemur
aldrei aftur nema í minningunni.
Hvíl í friði, elsku mamma. Þín er
sárt saknað.
Þinn sonur,
Guðmundur Þór.
Elsku Erna Björg mín. Mikið er erf-
itt að kveðja þig. Ekki bjóst ég við
þessu strax, að skrifa minningargrein
um þig. Þetta gerðist allt svo snöggt og
þú svona ung. Við áttum margar góðar
stundir saman. Við hittumst fyrst á
leikskólanum (spító) þar sem þú varst
að passa mig og fannst mér það frekar
sniðugt að hafa átt tengdamömmu
sem passaði mig þegar ég var lítil. Ég
var strax ein af ykkur og vorum við
bestu vinir.
Þú varst svo glöð þegar við tilkynnt-
um ykkur að við ættum von á barni og
eftir að Sindri Þór fæddist hringdirðu
alltaf til að athuga hvenær hann færi
að sofa svo þú gætir hitt hann. Svo
bættust tveir strákar við og alltaf
varstu jafn glöð að eignast svona
marga ömmustráka. Þú varst svo góð
amma, alltaf tilbúin þegar við þurftum
á að halda og þér fannst yndislegt að fá
að dúllast með ömmugullunum þínum.
Strákarnir okkar voru heppnir að eiga
svona góða ömmu sem bjó til svo góð-
an grjónagraut og alltaf máttu þeir
gista hjá ykkur, ekki leiddist þeim að
fá dekur. Sindri Þór og Elías Viðar
áttu góðan tíma með þér í sumar, bæði
uppi í Kollslæk og svo í sumó þar sem
þú eyddir þínum síðustu dögum.
Það er tómlegt hjá okkur núna og
þín er sárt saknað, en nú ertu komin til
pabba þíns og eigið þið eftir að bralla
mikið saman þarna uppi. Ég skal
hugsa vel um alla strákana þína og
varðveita minningu þína.
Guð veri með þér, elsku tengda-
mamma.
Jóhanna María Ríkharðsdóttir.
Svo sterk, svo stolt, svo hlý, svo
traust, svo falleg, svo fín þú ert amma
mín.
Ég elska þig fyrir að vera þú sjálf.
Sama hvað á dynur, þú ert minn besti vin-
ur.
Að vita að ég mun ætíð eiga þig að, sama
hvað,
það hlýjar mér um hjartarætur.
Að vita að þú ávallt við bak mér stendur
og heldur í mínar litlu hendur.
Hvíslar í eyru mín traustvekjandi orð,
Segir: „ Vertu sterk, það er þitt lífsverk.“
Ég veit að þú munt ávallt hjá mér vera til
að
sjá hvað ég hef til brunns að bera.
Ég vil að þú vitir að í hjarta mínu áttu sér-
stakan stað,
sama hvort það verður hér eða þar.
Ég elska þig um ókomna tíð elsku besta
amma mín.
(Höf. ókunnur.)
Við söknum þín mikið, elsku amma.
Vonandi líður þér vel þar sem þú ert.
Sindri Þór, Elías Viðar
og Sölvi Freyr.
Sunnudagurinn 4. júlí endaði ekki
alveg eins og maður hafði ætlað þegar
ég vaknaði um morguninn, en þá lést
hún Erna systir, eða Stutta, eins og
pabbi kallaði hana svo oft.
Ég óttaðist alltaf að sá dagur kæmi
að eitthvert okkar systkinanna myndi
deyja en ég var samt alveg viss um að
það væru allavega 30 ár í það.
Það er skrýtið að sitja eftir með
minningar um þessa góðu konu sem
alltaf hefur verið til staðar alveg frá því
að maður man eftir sér. Á huga leitar
allt það gamla þegar hún og Gussi
mágur bjuggu inni í Dölum þá gat
maður ekki beðið eftir næsta fríi í skól-
anum til að fara í sveitina. Þá gilti einu
hvort var sumar eða vetur alltaf var
jafn gaman að fá að koma og var
toppnum náð ef maður varð veður-
tepptur helst í nokkra daga.
Ekki breyttist áhuginn á að koma til
þeirra þegar þau fluttu í Stykkishólm-
inn með litla guttann sinn hann Guð-
Erna Björg
Guðmundsdóttir