Fréttablaðið - 16.12.2011, Blaðsíða 28

28 16. desember 2011 FÖSTUDAGUR
Framsóknarflokkurinn fagnar 95 ára afmæli í dag sem elsti starf-
andi stjórnmálaflokkur landsins.
Hann var stofnaður á Alþingi hinn
16. desember 1916 og hefur síðan
orðið að fjöldahreyfingu yfir tólf
þúsund félagsmanna á öllu landinu.
Uppruna Framsóknarflokksins
má m.a. rekja til tveggja hreyfinga
sem höfðu mikil áhrif á íslenskt
þjóðfélag á fyrstu árum aldarinn-
ar, samvinnuhreyfingarinnar og
ungmennafélaganna. Þessi samtök
börðust fyrir almennum framför-
um og umbótum í landinu, aukinni
menntun og atvinnurekstri sem
tryggði mönnum sannvirði fyrir
vöru og vinnu. Þessi hugsjónalegi
bakgrunnur hafði mikil áhrif á
stefnu flokksins og gerir enn í dag.
Saga Framsóknarflokksins er
samofin framfarasögu Íslands
á 20. öldinni. Hvort sem litið er
til velferðarmála, uppbyggingar
menntunar fyrir alla landsmenn,
almannatrygginga eða nýsköpunar
og eflingar atvinnulífs, þar hefur
Framsóknarflokkurinn komið við
sögu síðastliðin 95 ár. Þetta er saga
sem framsóknarmenn eru stoltir af
að tilheyra og vilja berjast fyrir að
haldi áfram til framtíðar. Fram-
sóknarmenn setja manninn og vel-
ferð hans í öndvegi og vilja skila
hverri kynslóð betra þjóðfélagi,
fleiri tækifærum og ríkari menn-
ingu.
Framsóknarflokkurinn er frjáls-
lyndur félagshyggjuflokkur
Allt frá upphafi hefur Framsóknar-
flokkurinn verið frjálslyndur
félagshyggjuflokkur. Það er hann
enn og það á hann að vera. Við
sem í sameiningu myndum Fram-
sókn megum aldrei gleyma að til-
gangurinn með baráttunni er fyrst
og síðast að hafa jákvæð áhrif á
samfélagið. Við viljum öll sjá betra
samfélag, stéttlaust samfélag sem
gleymir ekki þeim sem eiga um
sárt að binda eða standa höllum
fæti.
Við viljum búa í samfélagi þar
sem allir eru jafnir fyrir lögum,
samfélagi þar sem ekki ríkir
sundur þykkja eða öfund, samfé-
lagi þar sem einstaklingurinn fær
að njóta sín en menn eru jafnframt
ábyrgir gjörða sinna.
Það að vera frjálslyndur miðju-
flokkur felur ekki í sér að vera
laus við pólitískar skoðanir. Það
snýst um að meta hvert mál fyrir
sig út frá rökum og staðreyndum
en ekki út frá fyrir fram gefinni
hugmyndafræði. Því verður svo
að fylgja að menn séu tilbúnir að
berjast fyrir því sem þeir telja rétt
hverju sinni. Flokkur sem kenn-
ir sig við hina rökréttu leið verð-
ur líka að vera prinsippflokkur,
því að ef menn standa ekki fastir
á grundvallaratriðum í samtíman-
um eru þeir að auka á vanda fram-
tíðarinnar.
Við eigum að vera tilbúin að
samþykkja góðar hugmyndir sama
hvaðan þær koma og alltaf reiðu-
búin að ræða kosti og galla ólíkra
leiða. Það er hin eiginlega fram-
sóknarleið, að nálgast viðfangs-
efnin fordómalaust af skynsemi og
rökhyggju. Þessu viðhorfi var lýst
þannig af Hermanni Jónassyni,
fyrrum formanni flokksins, að
stefna Framsóknarflokksins væri
hvorki til hægri né vinstri heldur
beint áfram.
Framsóknarmenn vilja jákvæð
og sterk samskipti við erlend ríki
og samskipti Íslands við alþjóða-
samfélagið sem best. Þar hefur
Ísland mikið fram að færa og
tækifærin eru mörg og mikilvæg.
Framsóknarmenn vilja að allir
þeir sem hafa eitthvað fram að
færa um lausn þjóðfélagsmála fái
tækifæri til að tjá skoðun sína og
reyna að vinna henni fylgi áður
en ákvarðanir eru teknar. Okkur
ber að hlusta á góðar hugmyndir á
málefnalegum grundvelli en ekki
dæma þær út frá því hvaðan þær
koma. Einungis þannig mun sam-
félaginu miða fram á við.
Framsóknarstefnan á ætíð
fullt erindi við Íslendinga
Við lifum á sérstökum tímum í
íslenskri sögu, tímum þar sem við
okkur blasa bæði ógnir og ómæld
tækifæri. En ógnirnar eru smá-
vægilegar í samanburði við þau
gífurlegu tækifæri sem Íslending-
ar standa frammi fyrir, rétt eins
og stóð á þegar Framsóknarflokk-
urinn var stofnaður, rétt áður en
Ísland varð fullvalda ríki og hóf
mesta og lengsta framfaratímabil
sem þjóðin hefur upplifað.
Framsóknarmenn hafa undan-
farin tvö ár lagt fram ótal tillögur
til lausnar á vandamálum sem að
okkur steðja, ekki hvað síst varð-
andi efnahagsmál og atvinnumál.
Hugleiknust hefur okkur verið
staða heimilanna í landinu, skulda-
málin. Þau eru brýnasta úrlausnar-
efnið.
Síðustu tvö ár hafa sýnt svo
óhrekjandi er að þær tillögur sem
við höfum lagt fram hafa sann-
að gildi sitt. Þessar tillögur eru
byggðar á hinni skynsömu og rök-
föstu framsóknarstefnu, stefnu sem
í 95 ár hefur hvað eftir annað verið
helsti drifkraftur framfara og upp-
byggingar í íslensku samfélagi.
Til að kveikja á ný slíka uppbygg-
ingu, til að nýta þau ómældu tæki-
færi sem Ísland stendur frammi
fyrir, þarf framsóknarstefnan að
fá hljómgrunn, heyrast hátt og
skýrt. Við þurfum stjórnvöld sem
efla með íslensku þjóðinni kjark
og von. Stjórnvöld sem veita stöð-
ugleika og sýn á framtíðina. Það er
engin ástæða til að Íslendingar geti
ekki nú, eins og áður, fyllst bjart-
sýni og von. Og í raun eigum við
að hafa meira en von. Við eigum
að hafa trú. Óbilandi trú á bjarta
framtíð Íslands.
Framsóknarflokkurinn var stofn-
aður fyrir 95 árum í krafti þeirrar
vissu að íslensku þjóðinni væru
allir vegir færir. Það á jafn vel við
í dag eins og áður. Og við ætlum að
standa undir nafni sem framsókn-
armenn, við ætlum að vísa veg-
inn fram á við, ganga á undan með
trú á eigin mátt og bjarta framtíð
Íslands að vopni. Kæru framsókn-
armenn og góðir Íslendingar: Til
hamingju með daginn.
Við eigum að vera tilbúin til að sam-
þykkja góðar hugmyndir sama hvaðan
þær koma og alltaf reiðubúin til að ræða
kosti og galla ólíkra leiða.
Framsóknarflokkurinn 95 ára – Bjarta framtíð
Stjórnmál
Sigmundur Davíð
Gunnlaugsson
formaður
Framsóknarflokksins
Vissulega er það rétt athugað hjá
Kolbeini Óttarssyni Proppé, blaða-
manni Fréttablaðsins, að menn
ættu heldur að sitja á strák sínum
en fullyrða um óorðnar niðurstöð-
ur í Icesave-málinu, eins og hann
ræddi í dálki sínum Frá degi til
dags í blaðinu í gær. Við vitum
auðvitað ekki hvernig fer.
Um leið skensar Kolbeinn mig
fyrir að hafa árið 2009 sagt að
gjaldeyrishöftin brytu EES-samn-
inginn. Að EFTA-dómstóllinn hafi
í vikunni staðfest gildi þeirra. Því
skulum við svo sannarlega fagna.
En nú er það svo að gjaldeyris-
höft ganga almennt gegn megin-
hugmyndum innri markaðarins
sem Ísland tengist í gegnum EES-
samninginn. Því var sannarlega
rétt að velta þeirri spurningu upp
árið 2009 hvernig þetta tvennt
gæti farið saman. Það var áleitin
spurning.
Sem betur fer hafa samstarfs-
þjóðir okkar sýnt skilning í mál-
inu. Hér var jú neyðarástand. Um
leið og ég tek undir með Kolbeini
um að menn ættu að varast of mik-
inn fullyrðingaflaum í flóknum
álitamálum er rétt að halda því til
haga að áhyggjur margra af gildi
gjaldeyrishaftanna fyrir tveimur
árum voru fyllilega réttmætar. Og
eru raunar enn. Því tæpast vilja
margir búa við viðamikil gjald-
eyrishöft til langframa.
Frá degi
til dags
Gjaldeyrishöft
Eiríkur
Bergmann
stjórnmálafræðingur