Morgunblaðið - 26.02.2011, Qupperneq 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. FEBRÚAR 2011
✝ Bjarni Ara-son, fyrrver-
andi héraðs-
ráðunautur
Borgarnesi, fædd-
ist á Grýtubakka í
Höfðahverfi 3. júlí
1921. Hann and-
aðist á heimili
sínu í Borgarnesi
20. febrúar 2011.
Hann var sonur
hjónanna Ara
Bjarnasonar, bónda á Grýtu-
bakka, Grýtubakkahreppi, f.
24. ágúst 1893, d. 11. mars
1965, og k.h. Sigríðar Árna-
dóttur húsfreyju frá Gunn-
arstöðum í Þistilfirði, f. 18.
september 1896, d. 27. apríl
1941. Hann var næstelstur sjö
systkina, þau eru, Elín, hús-
freyja á Brún Reykjadal látin,
Árni, bóndi á Helluvaði,
Rangárvallasýslu, Arnbjörg,
húsfreyja á Grýtubakka,
Höfðahverfi, látin, Stein-
grímur, verkfræðingur í
Reykjavík, látinn, Snjólaug
húsfreyja að Nesi í Grýtu-
bakkahreppi, og Guðmundur,
verkfræðingur í Kópavogi.
Hinn 23. nóvember 1957
kvæntist Bjarni Kristínu Har-
aldsdóttur frá Akureyri, f. 18.
júní 1929. Kristín er dóttir
hjónanna Haraldar Guð-
mundssonar útgerðarmanns,
f. 6. mars 1892, d. 10. júní
1958, og k.h. Jóhönnu Jóns-
lauk búfræðikandídatspróf
(B.Sc) frá sama skóla árið
1949. Bjarni fór til náms-
dvalar í Danmörku árið 1949,
í Bretlandi árið 1956 og til
Noregs árið 1970. Bjarni var
ráðunautur og fram-
kvæmdastjóri Sambands naut-
griparæktarfélaga Eyja-
fjarðar árin 1950 til 1957. Þau
hjónin fluttust síðan til
Reykjavíkur og var Bjarni
ráðunautur hjá Búnaðarfélagi
Íslands árin 1957 til 1960. Þau
fluttust síðan í Borgarfjörð
þar sem hann starfaði sem
héraðsráðunautur hjá Bún-
aðarsambandi Borgarfjarðar
frá 1960 til loka starfsævi
sinnar. Hann var einnig fram-
kvæmdastjóri Búnaðarsam-
bandsins frá 1961. Hann starf-
aði í kynbótanefnd
Búnaðarfélags Íslands frá
1968 og var formaður stjórn-
ar Rannsóknarstofnunar land-
búnaðarins frá 1974. Hann
var formaður jarðanefndar
Mýrasýslu frá 1976 og í skóla-
nefnd Bændaskólans á Hvann-
eyri frá 1979. Bjarni var for-
maður Þjóðvarnarflokks
Íslands frá 1960 og formaður
Sambands framsóknarfélag-
anna í Vesturlandskjördæmi
1971-1975. Hann var í mið-
stjórn Framsóknarflokksins
frá 1971. Í yfirkjörstjórn
Vesturlandskjördæmis frá
1971.
Útför hans fer fram frá
Borgarneskirkju í dag, 26.
febrúar 2011, og hefst athöfn-
in kl. 14.
dóttur húsmóður,
f. 14. ágúst 1895,
d. 2. mars 1972.
Systkini Kristínar
voru Guðrún,
Kjartan, Jón og
Guðmundur. Þau
eru öll látin. Börn
Kristínar og
Bjarna eru: 1)
Haraldur, f. 14.
ágúst 1958, læknir
í Rochester,
Minnesota, giftur Katrínu Frí-
mannsdóttur matsfræðingi,
þau eiga þrjú börn a) Bjarna,
giftan Nicole Brooks, b) Krist-
ínu, í sambúð með Adam Uhl
og c) Karólínu. 2) Sigríður, f.
22. nóvember 1963, fjár-
málaráðgjafi í Vest-
mannaeyjum, var gift Karli
Jóhanni Birgissyni húsasmiði,
hann er látinn. Þau eiga tvö
börn a) Kolbrúnu Stellu, í
sambúð með Örlygi Gríms-
syni, sonur þeirra er Karl Jó-
hann, og b) Harald Ara, í
sambúð með Ásu Jennýju
Gunnarsdóttur. 3) Ari, f. 20.
maí 1965, tannlæknir í Ólafs-
vík, giftur Fanný Berit Svein-
björnsdóttur ljósmóður, þau
eiga þrjú börn a) Tinnu
Björk, b) Brynju Aud og c)
Bjarna.
Bjarni stundaði nám við
landbúnaðarskólann á Hvann-
eyri og útskrifaðist sem bú-
fræðingur árið 1943. Hann
Hann Bjarni tengdafaðir
minn var einstakur maður til
orðs og æðis. Hann var fádæma
bóngóður og einstaklega hlýr
og notalegur maður. Um hann
sagði Halldór E. Sigurðsson, fv.
ráðherra, að hann væri vand-
aðasti maður sem hann hefði
kynnst og undir það get ég tek-
ið heilshugar. Ég hitti hann og
Kristínu fyrst í Borgarnesi
sumarið 1976 þegar ég kom á
puttanum frá Akureyri í Borg-
arnes til að hitta frumburðinn
þeirra. Unnustinn var ekki
kominn heim frá því að hefla
vegi Borgarfjarðar og gera þá
ökufæra fyrir verslunarmanna-
helgina og því sló hjartað ótt og
títt af hræðslu þegar ég hringdi
dyrabjöllunni á Þórólfsgötu 15 í
fyrsta sinn. Mér var að sjálf-
sögðu boðið til borðs enda
„kaffitími“ og ég hefði svo
sannarlega ekki þurft að óttast
neitt því önnur eins gestrisin
öðlingshjón eru vandfundin.
Þau tóku mér afar vel frá
fyrstu stundu og þótt við
tengdafaðir minn höfum ekki
alltaf verið sammála þá höfum
við alltaf getað rætt málin og
þótt hann hafi oft verið stífur
og þver þá er ég náttúrlega
ekkert betri og því hafa sam-
ræðurnar oft verið heitar en
aldrei persónulegar eða leiðin-
legar. Persónulegt tal um
náungann var eitur í hans bein-
um og það var ósjaldan sem
skipt var um umræðuefni, upp
úr þurru að mér fannst, en þá
var allajafna verið að ræða mál-
in út frá sjónarhorni sem hon-
um ekki hugnaðist og því snéri
hann talinu að öðru. Bjarni
hafði ótrúlega orku langt fram
á níræðisaldur og ber garður-
inn hans þess skýr merki, en
lengi vel hafði ég tilbúin verk-
efni fyrir hann þegar hann kom
til okkar hingað vestur um haf.
Eitt vorið þegar við áttum
heima í Minneapolis hjálpaði
hann mér að gera grænmet-
isgarð þar sem í var ræktað
allrahanda góðgæti og þegar
við fluttum stóð til að endur-
taka leikinn enda fannst okkur
báðum grænmetisgarður ómiss-
andi í tilverunni, en við áttum
erfitt með að leysa vandamálið
með dádýrin sem allt éta og því
var ekki komið að framkvæmd-
um þegar hann kvaddi. Græn-
metisgarðurinn verður nú búinn
til í minningu hans.
Bjarni hafði gaman af því að
segja sögur og einhver falleg-
asta stund sem ég hef upplifað
var kvöldið áður en dætur okk-
ar kvöddu afa sinn í síðasta
sinn fjórum dögum fyrir andlát-
ið. Við sátum inni í stofu á Þór-
ólfsgötunni þar sem sjúkrarúmi
hafði verið komið fyrir. Kristín,
Karólína og Tinna Björk héldu í
hendurnar á afa sínum, ég sat
og prjónaði, og við rifjuðum
upp ýmsa atburði lífsins og afi
hló og tók undir og sagði stutt-
ar sögur svona eins og hann
gat. Þegar kom að svefntíma
hjá honum vildi hann ekki að
við færum fram svo við ásamt
Kristínu og Halla sátum lengur
í rökkrinu og lásum, prjónuðum
og hlustuðum á andardráttinn
hans.
Tengdafaðir minn dó eins og
hann lifði; ákveðinn en yfirveg-
aður. Hann sýndi ótrúlegt
æðruleysi þessar tæpu þrjár
vikur frá því hann veiktist og
þar til hann dó og kvartaði
aldrei en var alltaf tilbúinn að
hugga okkur hin. Það er svo
margt sem ég get lært af
Bjarna og Kristínu og oft hef
ég dáðst að þeim í gegnum
þessi 35 ár, en aldrei eins mikið
og síðustu vikurnar.
Hafðu þökk fyrir allt, kæri
Bjarni.
Katrín.
Elsku afi minn hefur kvatt
þennan heim. Ég er svo þakklát
fyrir að hafa átt þig sem afa
elsku afi minn. Svo hlýr, góður
og umhyggjusamur. Afi var
mikill sögumaður og mjög fróð-
ur og vissi að mér fannst allt.
Þegar ég var barn þótti mér
ekkert eins skemmtilegt og
þegar afi sagði mér söguna af
henni Búkollu. Enginn sagði
söguna eins skemmtilega og afi,
og áttum við margar góðar
sögustundir í ömmu og afa holu
á Þórólfsgötunni. Alla tíð hafð-
irðu svo mikinn áhuga á okkur
barnabörnunum og þá sérstak-
lega þegar kom að námi okkar.
Ég man hvað ég vildi alltaf
hringja í þig og segja þér frá
þegar einkunnir komu í hús og
það gerði ég líka alla skóla-
göngu mína. Þú varst alltaf svo
stoltur. En ekkert gladdi mig
meira en þegar þú varst við-
staddur útskrift mína frá Há-
skóla Íslands í júní á síðasta
ári. Mér þótti svo vænt um að
þú værir viðstaddur, því ég
vissi að þú yrðir manna stolt-
astur. Sá dagur er ómetanleg
minning.
Þrátt fyrir háan aldur varstu
svo duglegur að tileinka þér all-
ar nýjungar og þá helst sem við
komu tölvu og hinum ýmsu
tækjum. Það hélt þér svo ung-
um og lifandi. Ég gleymi seint
símtalinu sem ég fékk frá þér
en þá varstu að prófa þig áfram
á Skype, en þá vissi ég unga
konan ekki einu sinni hvað það
var. Þú varst sko flottasti afinn.
Ég man ekki hvort ég sagði þér
það einhvern tímann en skóla-
systur mínar í kennaranáminu
kölluðu þig afa Skype. Þar sem
þú áttir það oft til að hringja í
mig í gegnum Skype á meðan
ég var að læra á það með stelp-
unum. Þeim fannst þetta svo
merkilegt að afi minn sem var
að verða 90 ára væri með
Skype og yfir höfuð tölvu og
internetið.
Gróðurhúsið var þinn sælu-
staður sem og kjallarinn þar
sem þú dundaðir þér tímunum
saman við að skera út og smíða.
Ég er svo lánsöm að eiga eftir
þig fallega hluti sem mér þykir
óendanlega vænt um.
Ég á eftir að sakna þín svo
mikið elsku afi. Sakna þess að
heyra ekki röddina þína í sím-
ann, ég hafði svo gaman af því
þegar þú hringdir í mig bara til
að spjalla og alltaf spurðiru um
strákana mína, vinnuna mína og
skólann hjá Kalla. Það verður
tómlegt að koma á Þórólfsgöt-
una núna en amma stendur sig
eins og hetja og tekur vel á
móti okkur eins og alltaf. Ég
skal passa hana ömmu fyrir
þig.
Elsku afi minn ég kveð þig
með miklum söknuði, ég á svo
margar góðar minningar um
þig og ég varðveiti allar þessar
minningar í hjarta mínu, takk
fyrir allt.
Þín afastelpa,
Kolbrún Stella.
Í næstum hálfa öld hef ég
notið vináttu og tryggðar
Bjarna mágs míns, sem við
kveðjum nú með djúpri virð-
ingu og þakklæti. Það eru sér-
stök forréttindi að hafa fengið
að njóta samvista við hann svo
lengi en hann átti tæpt hálft ár
eftir til að ná níræðisafmælinu.
Margs er að minnast eftir svo
langa vináttu. Bjarni var gæfu-
maður í sínu lífi, átti góðan lífs-
förunaut í Kristínu sinni og
mikið barnalán, sem best kom
fram nú síðasta mánuðinn sem
hann lá heima, umvafinn ástríki
þeirra allra.
Við Guðmundur fórum upp í
Borgarnes að kveðja hann fyrir
rúmri viku. Ljóst var að hverju
dró. Hann lá í sjúkrarúmi í
miðri stofunni heima, með fjöl-
skylduna allt um kring. Hug-
urinn var enn skýr þó málið
væri orðið slappt. Hann spurði
um börnin okkar og hvernig
gengi hjá þeim. Sagði mér að
ég ætti að reyna að fitna svolít-
ið meira. Sagði okkur gaman-
sögur af Framsóknarflokknum
og sá eftir að geta ekki lokið við
bók sem hann hafði fengið í
jólagjöf um Möðruvallahreyf-
inguna. Hann gladdist yfir að
lokið væri að girða af gamla
heimagrafreitinn á Grýtubakka
og lagði á ráðin um hvernig
þyrfti að grisja gömul tré og
planta á ný í reitinn. Einnig
minntist hann á lækinn fyrir
neðan Grýtubakka þangað sem
hann hafði farið á hverju sumri
með veiðistöng til að rifja upp
gömul kynni af lækjarniðnum
og fuglasöngnum. Honum voru
heimahagarnir hugleiknir.
Ég minnist hans þó fyrst og
fremst sem húsbóndans í Borg-
arfirðinum sem naut þess að
taka á móti gestum ásamt sinni
góðu konu. Börnin okkar eru á
líku reki og höfðu gaman af því
að hittast, fyrst í Bæjarsveit-
inni og seinna í Borgarnesi.
Bjarni var mikill sögumaður og
hafði gaman af að segja frá.
Hann hafði ríka kímnigáfu og
frábært minni. Oft hringdumst
við á og tókum þá gjarnan póli-
tíkina í gegn. Við vorum ekki
alltaf sammála, en virtum skoð-
anir hvort annars.
Við Guðmundur þökkum all-
ar þessar skemmtilegu stundir,
alla alúðina og umhyggjuna og
biðjum honum blessunar á
nýrri vegferð. Ástvinum öllum
vottum við dýpstu samúð.
Sigrún mágkona.
Meðal margra góðra manna
sem ég hef kynnst og átt sam-
leið með er Bjarni Arason einn
þeirra mætustu. Ég sá hann
fyrst við mælingar á jarðabót-
um á vegum Búnaðarsambands
Borgarfjarðar sumarið 1948. Þá
var hann við nám í framhalds-
deild Bændaskólans á Hvann-
eyri meðal þeirra fyrstu sem
útskrifuðust sem búfræðikandí-
datar þaðan vorið 1949.
Meginviðfangsefni hans, sem
ráðunautur bænda, var naut-
griparækt og réðst hann fyrst
til starfa hjá Sambandi naut-
griparæktarfélaga í Eyjafirði
og síðar var hann nautgripa-
ræktarráðunautur Búnaðar-
félags Íslands um skeið. Bjarni
fór til námsdvalar í Danmörku
(1949), Bretlandi (1956) og síðar
í Noregi (1970). Við Borgfirð-
ingar áttum því láni að fagna að
Bjarni var ráðinn til Búnaðar-
sambands Borgarfjarðar árið
1960. Hann var framkvæmda-
stjóri þess frá 1961 til ársins
1987 og frá 1988 í hlutarstarfi
fyrst hjá Búnaðarsamtökum
Vesturlands og síðar aftur hjá
Búnaðarsambandi Borgarfjarð-
ar. Á tíunda áratug síðustu ald-
ar ritaði Bjarni sögu Búnaðar-
sambandsins og marga fleiri
þætti um búfjárrækt, hlunnindi
og fleira í ritverkið Byggðir
Borgarfjarðar sem Búnaðar-
samband Borgarfjarðar gaf út.
Bjarni var í forystusveit ráðu-
nauta í nautgriparækt, starfaði
í kynbótanefnd Búnaðarfélags
Íslands og var um skeið stjórn-
arformaður Rannsóknarstofn-
unar landbúnaðarins. Hann var
í stjórn Kaupfélags Borgfirð-
inga og formaður þess um
skeið. Fyrstu starfsár sín í
Borgarfirði reistu Bjarni og
Kristín íbúðarhúsið Laugateig í
Bæjarsveit og bjuggu þar til
1969 er þau keyptu húsið Þór-
ólfsgötu 15 í Borgarnesi í sam-
vinnu við Búnaðarsambandið og
fluttu þangað. Samstarf okkar
Bjarna á vettvangi Búnaðar-
sambandsins stóð um tuttugu
ára skeið. Hann var traustur
starfsmaður og til forystu fall-
inn. Hélt vel utan um starfsemi
Búnaðarsambandsins, sem var
til húsa á neðri hæð heimilis
hans í Borgarnesi til ársins
1985. Bjarni ávann sér traust
þeirra sem til hans leituðu og
áttu samskipti og samvinnu við
hann. Hann var ávallt glaður og
hafði oft gamanyrði á vörum,
skrifaði góðan texta og borin
var virðing fyrir áliti hans.
Hann var margfróður um menn
og málefni og ritaði margar
greinar um fagleg málefni
bænda og einnig um þjóðmál.
Hann átti stærstan þátt í því að
leiða starfsemi Búnaðarsam-
bands Borgarfjarðar og Bún-
aðarsamtaka Vesturlands svo
farsællega sem kostur var á ár-
unum 1960-1990. Ég þakka vin-
áttu og hlýjar móttökur fyrr og
síðar á heimili Bjarna og Krist-
ínar og votta Kristínu og af-
komendum þeirra innilega sam-
úð.
Bjarni Guðráðsson.
Þitt starf var farsælt, hönd þín
hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta
milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
(Höf. ók.)
Ég sit hér við gluggann minn
og horfi yfir til Bjarna og
Kristínar. Ég sé Bjarna fyrir
mér, hann hefur slegið grasið,
dyttað að húsinu sínu og sáð til
allskyns grænmetis. Í hinsta
sinn. Ég fyllist þakklæti. Þakk-
læti til þeirra Bjarna og Krist-
ínar fyrir að taka mér opnum
örmum þegar ég flutti hingað í
Borgarnes fyrir fimmtán árum.
Þau voru að standsetja litla
íbúð í kjallaranum sem var ætl-
uð mér og var allt lagt til þann-
ig að mér liði sem best hjá
þeim. Ég var umvafin kærleika.
Í minningunni er þessi litla hlý-
lega íbúð sú besta og er enn
talað um það í dag hversu vel
okkur leið í kjallaranum. Þó svo
að samgangurinn hafi ekki ver-
ið mikill síðustu ár hefur hugs-
unin til þeirra góðu hjóna verið
til staðar og eiga þau alltaf sess
í mínu hjarta.
Við fjölskyldan sendum elsku
Kristínu og fjölskyldunni allri
styrk og hlýjar hugsanir.
Helga Björk Bjarnadóttir.
Bjarni Arason
✝ Jónas Bjarna-son fæddist á
Héðinshöfða Tjör-
nesi 17. mars
1932. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga 19.
febrúar 2011. For-
eldrar hans voru
Hólmfríður Jón-
asdóttir, húsmóðir,
f. 20. maí 1895, d.
15. des. 1975, og
Bjarni Stefánsson, bóndi á
Héðinshöfða, f. 17. okt. 1884,
d. 17. sept. 1968. Systkini Jón-
asar: Ljótunn, Sigríður, Jón-
ína, Bergljót og Bjarni. Á lífi
ansdóttur, f. 23. jan. 1963, þau
eiga þrjú börn og tvö barna-
börn. Héðinn, f. 1. feb. 1964,
býr á Héðinshöfða, kvæntur
Sigríði H. Lárusdóttur, f. 5.
mars 1967, þau eiga þrjár dæt-
ur. Hólmfríður. f. 10. júní
1966, býr í Kópavogi, gift
Bjarka Sigurðssyni, f. 28. júlí
1967, þau eiga tvær dætur,
fyrir átti Hólmfríður einn son.
Eiga þau eitt barnabarn. Val-
gerður átti fyrir Guðrúnu Guð-
mundsdóttur, f. 7. maí 1951,
býr á Húsavík, gift Gísla Hall-
dórssyni, f. 23. ágúst 1950, þau
eiga þrjú börn og fimm barna-
börn.
Útför Jónasar fer fram frá
Húsavíkurkirkju í dag, 26.
febrúar 2011, og hefst athöfnin
kl. 11.
eru Bergljót og
Bjarni.
Hinn 25. júní
1960 kvæntist Jón-
as Valgerði Jóns-
dóttur frá Ysta-
Hvammi í Aðaldal,
f. 1. nóv. 1928.
Foreldrar hennar
voru Guðrún Gísla-
dóttir húsmóðir og
Jón Gunnlaugsson
bóndi. Börn Jón-
asar og Valgerðar eru Stefán,
f. 26. des. 1960, býr á Héðins-
höfða ókvæntur. Jónas, f. 26.
júlí 1962, býr á Héðinshöfða,
kvæntur Rósu G. Kjart-
Það var við jarðarför eins ætt-
ingja úr Þingeyjarsýslu sem
kynni okkar Jónasar á Héðins-
höfða frænda míns hófust, þrátt
fyrir að ég vissi af tilvist ættingja
minna úr þeirri sýslu. Faðir
minn og hann voru systkinasyn-
ir. Þar sem faðir minn var ein-
birni hafði hann oft talað um að
hann hefði mikla löngun til að
taka upp kynni við frændfólk
sitt. Það ætluðum við að gera
feðginin, en faðir minn veiktist
og lést skömmu síðar. Fljótlega
eftir það fór ég ásamt manni
mínum á slóðir þessara ættingja.
Einn af þeim var Jónas Bjarna-
son frá Héðinshöfða. Heimsótt-
um við hann og var okkur afar
vel tekið af honum og hans sóma-
konu, Valgerði. Þær hlýju mót-
tökur á þeirra fallega heimili
urðu til þess að við litum ætíð inn
hjá þeim hjónum er við áttum
leið um þeirra slóðir. Þar nutum
við ætíð mikillar gestrisni og al-
úðar. Þá var setið og rætt um
forfeður okkar, sveitina og þar
var ég upplýst um frændfólk mitt
úr móðurlegg föður míns frá
Ingveldarstöðum í Kelduhverfi.
Jónas fór með okkur í heimsókn
til þriggja systkina frá þeim bæ
sem ég hafði aldrei hitt en heyrt
ömmu mína og föður tala mikið
um í æsku. Eftir þá heimsókn hef
ég haldið tengslum við þann
legg. Fyrir það og vináttu við
Jónas og Valgerði er ég frænda
mínum ævarandi þakklát. Jónas
ræktaði tengslin og heimsótti
okkur er hann var staddur hér
syðra. Jónas var fæddur og upp-
alinn á Héðinshöfða, þar voru
rætur hans. Honum var mjög
umhugað um jörðina og arfleifð
sína. Hann var gæfumaður að
eignast Valgerði sem ól honum
mannvænleg börn og skapaði
þeim fallegt heimili með mynd-
arskap sínum.
Við hjónin vottum Valgerði,
börnum, tengdabörnum og
barnabörnum innilega samúð.
Hafðu þökk fyrir vináttuna,
kæri frændi. Blessuð sé minning
þín.
Hvar finnur þú betri og fegurri reit
eða friðsælli stað en í íslenskri
sveit
með heiðloftið hreina og bjarta.
Þú gleymir því ekki ef gengur þú
hljótt
út í glóbjarta sólstafa hásumarnótt
við fjallanna falslausa hjarta.
(Þorfinnur Jónsson, Ingveld-
arstöðum.)
Sólveig Helga Jón-
asdóttir og Einar Long
Siguroddsson.
Jónas Bjarnason