Morgunblaðið - 03.09.2011, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. SEPTEMBER 2011
✝ Helga fæddist íÚlfsstaðakoti í
Blönduhlíð 9. sept-
ember 1923. Hún
lést á Dvalarheimili
aldraðra á Sauð-
árkróki 19. ágúst
2011. Foreldrar:
Jóhanna Hall-
grímsdóttir, f. á
Flögu í Eyjafirði
21.2. 1887, d. 1.1.
1967, og Hinrik
Sigurður Kristjánsson, f. 29.7.
1889 á Ísafirði, d. á Akureyri
3.9. 1927. Systur Helgu voru
Kristín, f. 25.1. 1916, d. 11.7.
2011, Guðrún, f. 14.11. 1917, d.
13.10. 2009, Bjarney, f. 13.11.
1919, d. 31.10. 2000, Guðbjörg,
f. 6.8. 1922, d. 17.8. 1922, og
Valborg, f. 13.11. 1927, d. 14.5.
2011.
Eiginmaður Helgu var
Sveinn Bjarnason, f. 10.7. 1921
á Reykjum í Tungusveit, d. 3.4.
1992. Foreldrar hans voru
Bjarni Kristmundsson og Krist-
ín Sveinsdóttir. Helga og Sveinn
giftu sig 27.12. 1947. Þau eign-
uðust fimm börn: 1) Kristín
Bjarney, f. 2.5. 1948, gift Gunn-
ari Þór Sveinssyni, f. 23.4. 1951.
Börn: a) Elín Helga, f. 1972,
maki Jón Páll Rink, þau eiga
þrjár dætur. b) Hinrik Heiðar, f.
Sveinn, f. 1990. c) Marín Dögg,
f. 1995.
Foreldrar Helgu fluttu frá
Úlfsstaðakoti í Bakkasel vorið
1927 en Hinrik deyr þá um
haustið. Jóhanna flytur svo það-
an vorið eftir og fer þá sem
ráðskona í Silfrastaði í Blöndu-
hlíð. Helga fylgdi móður sinni
og ólst upp hjá henni. Vorið sem
Helga fermdist eru þær mæðg-
ur á Víðivöllum en þar voru þær
í eitt ár en fóru svo aftur í
Silfrastaði. Eftir 15 ára aldur
fór hún að vinna fyrir sér og
upp úr 1940 flutti hún til
Reykjavíkur. Í Reykjavík vann
hún fyrst á Langholtsbúinu en
þar var Gígja systir hennar líka.
Eitt ár starfaði hún á Reykja-
lundi, einnig vann hún á sauma-
stofum. Í Langholti kynntist
hún Sveini verðandi eiginmanni
sínum. 1949 flytjast þau hjónin
norður í Skagafjörð og setjast
að á Hafragili í Laxárdal þar
sem þau bjuggu til 1968 er þau
fluttu til Sauðárkróks. Fyrsta
sumarið á Króknum vann hún á
Hótel Mælifelli en fór svo að
vinna í fiski. Lengst af starfaði
Helga þó í þvottahúsi Sjúkra-
húss Skagfirðinga eða þar til
hún lét af störfum sökum ald-
urs. Síðustu æviár Sveins
bjuggu þau í Grenihlíð 9, Sauð-
árkróki og bjó Helga þar síðan
ein til ársins 2007 er hún flutti á
Dvalarheimili aldraðra á Sauð-
árkróki. Þar naut hún góðrar
umönnunar síðustu árin.
Útför hennar hefur farið
fram í kyrrþey.
1974, maki Lára
Björk Einarsdóttir,
þau eiga tvær dæt-
ur. c) Dagný Huld,
f. 1983, maki Hjört-
ur Elefsen Óskars-
son, þau eiga tvær
dætur. 2) Hinrik, f.
2.12. 1950, d. 18.1.
1968. 3) Jóhanna, f.
6.1. 1952, gift Árna
Sævari Ingimund-
arsyni, f. 28.11.
1952. Börn: a) Sveinn Hinrik, f.
1974, faðir hans er Guðmundur
Ingólfsson, maki Sveins er Sæ-
rún Brynja Níelsdóttir, þau eiga
tvö börn. b) Eva Baldvina, f.
1977, maki Örn Ægir Barkar-
son, þau eiga tvö börn. c) Ingi
Elvar, f. 1980, maki Íris Gyða
Guðbjargardóttir. d) Helgi Sæv-
ar, f. 1987. 4) Kári, f. 26.4. 1955,
giftur Margréti Friðriku Guð-
mundsdóttur, f. 7.6. 1959. Börn:
a) Inga Rún, f. 1976, móðir
hennar er Elísabet B. Vilhjálms-
dóttir, með Þráni Péturssyni á
Inga dóttur, maki Ingu er Aba-
yomi Banjoko, þau eiga tvo
syni. b) Guðmundur Kári, f.
1984. c) Friðrik Laxdal, f. 1989.
5) Bjarni Friðrik, f. 18.4. 1960,
giftur Ragnheiði Önnu Haralds-
dóttur, f. 28.3. 1963. Börn: a)
Haraldur Ingi, f. 1986. b)
Elskuleg tengdamóðir mín,
Helga Hinriksdóttir, hefur nú
kvatt þessa jarðvist. Þrátt fyrir
háan aldur og heilsubrest síðustu
árin var fráfall hennar nokkuð
óvænt. Ég vil þakka henni sam-
verustundirnar og gleðst yfir að
allar minningar um hana eru
ljúfar og aldrei borið skugga á.
Reyndar held ég að flestir sem
hana þekktu geti sagt það sama.
Þegar ég kynntist Helgu var
hún komin yfir miðjan aldur.
Myndir af Helgu sem unglingi
sýna brosandi ljóshærða stúlku
með glettnisglampa í augunum.
Eins og aðrir á þeim tíma fór hún
fljótt að vinna. Þorbjörn hét
strákur sem var á Silfrastöðum á
sumrin og áttu þau m.a. að moka
flórinn. Ekki samdi þeim alltaf
vel en moksturinn gekk bara bet-
ur ef þau voru búin að þrátta dá-
litla stund fyrst og orðin reið
hvort við annað. Svo átti hún að
sækja kýrnar og í eitt skipti var
hún búin að bagsa við að skilja
frá ókunnuga skjöldótta kú þeg-
ar hún áttaði sig á að vegavinnu-
strákarnir voru að stríða henni
og höfðu málað flekki á eina
kúna. Frá sumrinu á Víðivöllum
var heimsókn Kristjáns 10. henni
minnisstæð. Veðrið var sérstak-
lega gott og kom matráðskona að
sunnan og þjónar en veislan var í
tjaldi.
Ég veit að það voru mikil við-
brigði fyrir tengdamóður mína
að flytja úr Reykjavík og setjast
að í litlu afskekktu sveitarfélagi.
En hún átti góða nágranna og
samheldni var mikil í sveitinni.
Allar gestakomur voru kær-
komnar en Skagabúar á leið í
Krókinn stoppuðu gjarnan á
Hafragili enda þau hjónin bæði
sérstaklega gestrisin. „Þetta var
líka allt ágætisfólk“ sagði hún
Helga um sveitunga sína á Skag-
anum.
Húsið á Hafragili var nú ekki
stórt en þótt þar byggi sjö
manna fjölskylda upplifðu þau
það ekki sem þrengsli og ein-
hvern veginn var pláss fyrir
aukabörn í sveit og alltaf nóg
pláss fyrir gesti við eldhúsborðið
og í gistingu. Þegar þau fluttu í
Hafragil bjuggu þar foreldrar
Sveins og Páll bróðir hans. Árið
1952 flytur Páll og þau kaupa
jörðina af honum. Fyrsta árið
var bústofninn 23 lömb, tvær kýr
og tveir hestar en 19 árum
seinna þegar þau flytja þá eru
kindur um 320, fjórar kýr, 10
hross, búið að byggja upp útihús
og koma upp vatnsrafstöð. Helga
hafði mjög gaman af skepnunum
og var mikill dýravinur, bók-
hneigð og minnug. Mikið áfall
dundi yfir fjölskylduna seinni
part árs 1967 er Hinrik greindist
með krabbamein. Hinrik lést
18.1. 1968 og þá ákveða þau hjón-
in að bregða búi um vorið. Eftir
að þau voru flutt úr sveitinni var
meiri tími til ferðalaga bæði inn-
anlands og utan. Þau hjónin fóru
til Kanada og nokkrar siglingar
með Bjarna syni sínum sem voru
þeim sem ævintýri. Eftir að
Helga varð ekkja dreif hún sig að
keyra aftur, tók virkan þátt í fé-
lagsstarfi aldraða og fór í ferða-
lög.
Einveran var henni örugglega
stundum erfið en hún kvartaði
aldrei, það var ekki hennar hátt-
ur. Mótlæti í lífinu tók hún með
æðruleysi og aldrei vildi hún við-
urkenna annað en hún væri sátt
við sitt hlutskipti. Kæra Helga,
ég veit að þú varst farin að bíða
eftir þessum vistaskiptum. Þú
varst þó alltaf ánægð og sátt við
lífið og ég gleðst yfir að þú skyld-
ir ekki þurfa verða rúmföst og fá
að halda þó þessari heilsu og
reisn þinni. Alltaf í góðu skapi og
það var stutt í bros og hlátur.
Blessuð sé minning þín.
Margrét Guðmundsdóttir.
Þá er komið að því að kveðja
okkar yndislegu Helgu ömmu.
Öll eigum við systkinin góðar
minningar um hana og eru heim-
sóknirnar til ömmu einstaklega
eftirminnilegar. Ekki voru heim-
sóknirnar síðri meðan afi var á
lífi. Í hvert skipti sem litið var
inn voru ávallt ýmsar kræsingar
bornar á borð, sama á hvaða tíma
dags það var. Eftir góða máltíð
og gleðilegt spjall var yfirleitt
haldið til stofu. Þá hafði amma
áhyggjur af því að okkur leiddist
en það var þessi mikla ró og góða
nærvera hennar sem við sóttum
í.
Ekki var þó alltaf rólegt í
kringum ömmu, sérstaklega eft-
irminnilegar eru fjölskylduveisl-
urnar þar sem gleðin og fjörið
réð ríkjum. Þegar æsingurinn
hjá okkur barnabörnunum var að
keyra úr hófi fram kom jafnaðar-
geðið vel í ljós því aldrei skipti
hún amma skapi. Allan ágreining
sætti hún og stöðvaði grátinn
með hlýju. Ömmu minnumst við
sem einstakrar konu sem ávallt
mun eiga stóran sess í hjörtum
okkar.
Á lokaspretti lífshlaupsins
glímdi amma við erfið veikindi.
Þegar hún var spurð hvernig
heilsan væri var svarið ævinlega
„Ég hef ekki yfir neinu að
kvarta“ og bros fylgdi á eftir.
Lýsir þetta svar ömmu vel. Í
veikindunum kom persónustyrk-
ur ömmu og lífsviðhorf enn betur
í ljós. Þrátt fyrir veikindin tók
hún amma öllu með mikilli ró og
jafnaðargeði, ásamt því að lítið
þurfti til að brosið kæmi fram og
hógvær hlátur heyrðist.
Elskuleg amma okkar er nú
farin og kveðjum við hana í
hinsta sinn með söknuð í hjarta
en huggum okkur við það að hún
er komin til afa og Hinriks sem
lést langt um aldur fram.
Takk fyrir allar yndislegu
stundirnar sem við áttum saman.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Sveinn Hinrik, Eva
Baldvina, Ingi Elvar, Helgi
Sævar og fjölskyldur.
Elsku amma, nú ertu lögst til
hinstu hvíldar en þú varst oft bú-
in að tala um að þetta væri nú
orðið gott. Þú varst búin að vera
veik í nokkur ár en gerðir þér oft
grein fyrir því að þú varst farin
að gleyma mörgu. Við vitum að
afi og Hinni hafa tekið vel á móti
þér sem og allar systur þínar.
Þrátt fyrir að við vitum að þú
sért á góðum stað er samt svo
erfitt að kveðja þig því að þú
varst einstök amma. Þú gafst
okkur svo mikla hlýju og ást og
alltaf var gott að koma til þín.
Þú varst alltaf svo glöð þegar
við komum í heimsókn og það
sást langar leiðir.
Þá var sest inn í stofu eða inní
í eldhús og þú töfraðir fram
veisluborð á nokkrum mínútum.
Áður en þú fórst inn á dvalar-
heimilið spurðir þú okkur alltaf
að því hvað þú gætir gefið okkur
að borða og við vildum alltaf
skonsubrauðtertu og Hafragils-
tertu því að þær voru alltaf best-
ar hjá þér. Ekki má gleyma
pönnukökunum góðu sem voru
alltaf bestar hjá þér. Við bökum
sjálf stundum pönnukökur en
náum ekki að hafa þær eins góð-
ar og þú gerðir þær en hugur
okkar er alltaf hjá þér þegar við
búum þær til. Við geymum upp-
skriftina vel og munum koma
henni áfram til dætra okkar.
Þú bauðst oft upp á ís og þá
var íssósa í boði sem var fallega
græn. Þegar við komumst að því
að íssósan var í raun myntulíkjör
vorum við mjög hissa á að þú
skyldir hafa verið að gefa okkur
barnabörnunum áfengi. En auð-
vitað var magnið það lítið að
áhrifin fundust ekki. Ennþá í dag
er Elín Helga mjög hrifin af öllu
með myntu og verður oft hugsað
til þessarar íssósu. Þegar þú
varst komin inn á dvalarheimilið
fannst þér mjög erfitt að geta
ekki gefið okkur eitthvað að
borða, stundum áttir þú konfekt
og bauðst okkur aftur og aftur
mola því að þú mundir ekki eftir
að hafa gefið okkur áður. En þú
fékkst þér sjaldnast sjálf mola
því þér fannst þú ekki mega við
því.
Þér fannst mjög gaman að
gefa af þér en varst ekki eins
hrifin af að þiggja. Máltækið
sælla er að gefa en þiggja á því
mjög vel við þig, elsku amma.
Við viljum þakka þér fyrir all-
an þann tíma sem við áttum sam-
an. Við munum alltaf geyma
minninguna um yndislega ömmu
í hjarta okkar.
Sofðu rótt, við elskum þig.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín barnabörn
Elín Helga, Hinrik Heiðar
og Dagný Huld.
Elsku Helga langamma, við
söknum þín svo mikið.
Skiljum ekki hvers vegna við
munum aldrei sjá þig aftur.
Við biðjum Guð að passa vel
upp á þig og vonum að þér líði
vel.
Ljósið flæðir enn um ásýnd þína:
yfir þínum luktu hvörmum skína
sólir þær er sálu þinni frá
sínum geislum stráðu veginn á.
Myrkur dauðans megnar ekki að hylja
mannlund þína, tryggð og fórnarvilja
– eftir því sem hryggðin harðar slær
hjarta þitt er brjóstum okkar nær.
Innstu sveiflur óskastunda þinna
ennþá má í húsi þínu finna –
þangað mun hann sækja sálarró
sá er lengst að fegurð þeirra bjó.
Börnin sem þú blessun vafðir þinni
búa þér nú stað í vitund sinni:
alla sína ævi geyma þar
auðlegðina sem þeim gefin var.
Þú ert áfram líf af okkar lífi:
líkt og morgunblær um hugann svífi
ilmi og svölun andar minning hver,
athvarfið var stórt og bjart hjá þér.
Allir sem þér unnu þakkir gjalda.
Ástúð þinni handan blárra tjalda
opið standi ódauðleikans svið.
Andinn mikli gefi þér sinn frið.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Þín langömmubörn,
Isabella, Nadia Úrsúla
og Marín Manda.
Í dag er til foldar borin ástkær
ömmusystir mín, Helga Hinriks-
dóttir, fyrrum húsfreyja að
Hafragili í Laxárdal, Skagafirði.
Frænka mín var elskuleg og
brosmild kona sem virtist taka
lífinu með jafnaðargeði sama
hvernig á stóð. Aldrei heyrði ég
hana hrakyrða nokkurn mann né
skepnu. Allavega ekki í áheyrn
Reykjavíkur-stráklingsins, sem
veittist sú ánægja að fá að heim-
sækja frænku sína norður í land
fáein sumur um miðbik sjötta
áratugarins. Það eina sem hún
lagði blátt bann við var að ég
fengi rabarbarasultu út á salt-
fiskinn, eða var það tómatsósa?
Seinna á lífsleiðinni er ég átti
ferð norður í Skagafjörð með eig-
inkonu minni, þá voru móttökur
Helgu frænku og Sveins eigin-
manns hennar engu síðri en í
barnæsku minni þótt ekki töluðu
þau dönsku og Lise ekki enn bú-
in að ná fullum tökum á íslensk-
unni og enn síðar er tengdafor-
eldrar mínir voru með í för voru
móttökurnar jafn höfðinglegar
og brosið jafn blíðlegt er tungu-
málaörðugleikarnir sögðu til sín.
Elsku, Kristín, Kári, Jóhanna
og Bjarni. Þið og fjölskyldur
ykkar eigið okkar dýpstu samúð.
Þó líði dagar og líði nætur,
má lengi rekja gömul spor.
Þó kuldinn næði um daladætur,
þá dreymir allar um sól og vor.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi).
Jóhann Erlingsson, Lise
Tarkiainen, Lauri Tarkiai-
nen.
Það er með trega í huga að við
systkinin setjumst niður og setj-
um á blað nokkur fátækleg
kveðjuorð um móðursystur okk-
ar, hana Helgu frá Hafragili, eins
og hún var iðulega kölluð.
Með Helgu er horfin yfir móð-
una miklu síðasta systirin af sex
systra hópi og jafnframt sú
þriðja þeirra sem kveður þennan
heim á aðeins rúmum þremur
mánuðum.
Helga, sem hefði orðið 88 ára
gömul í næsta mánuði, er af kyn-
slóð sem man tímana tvenna.
Tíma mikilla umbrota og hraðra
framfara. Tíma þrældóms til að
sjá sér og sínum farborða. Tíma
þar sem fjölskyldur tvístruðust
auðveldlega ef annað foreldrið
féll frá sem var jú raunin þegar
Hinrik afi, faðir Helgu, lést, að-
eins 36 ára gamall, frá konu með
fjórar ungar dætur á framfæri
og sú síðasta á leiðinni! Leystist
heimilið þá upp og fylgdi Helga
móður sinni. Hinar systurnar
fóru hver í sína áttina, ýmist til
vandamanna eða í vist. Það liðu
49 ár þangað til þær hittust allar
saman aftur, árið 1975. Alltaf
voru þó tengslin náin á milli
þeirra og fylgdust þær vel hver
með annarri.
Þegar Helga hafði aldur til
fluttist hún suður á mölina. Hún
vann nokkur ár á Langholts-
búinu og þar kynntist hún Sveini
Bjarnasyni sem hún síðan meir
giftist.
Þau bjuggu um skeið í
Reykjavík en fluttust síðan bú-
ferlum að Hafragili í Laxárdal í
Skagafirði þar sem þau tóku við
búi af foreldum Sveins.
Þetta varð „sveitin okkar“.
Dvöldu tvö okkar systkinanna
þar nokkur sumur, auk allra
heimsóknanna á sumrin þar á
eftir. Þar upplifðum við þróunina
í íslenskum búsháttum allt frá
hestasláttuvélinni til vélvæðing-
arinnar sem seinna varð og frá
olíulampanum til heimarafstöðv-
ar. Þetta eru dýrmætir tímar í
minningum okkar. Héldust þessi
sterku tengsl alla tíð, fyrst á
meðan þau hjón bjuggu á Hafra-
gili og áfram eftir að þau brugðu
búi og fluttu á Sauðárkrók.
Okkur var ávallt tekið fagn-
andi enda þau hjón öðlingar heim
að sækja. Gestrisnin var þeim
eðlislæg, mikið var hlegið og lag-
ið tekið á góðum stundum.
Seinni árin gisti Helga oft hjá
móður okkar þegar hún var í
heimsókn í höfuðborginni. Mjög
kært var með þeim systrum.
Við systkinin áttum margar
skemmtilegar stundir með þeim
systrum, hvort sem var á Lyng-
haganum eða í sumarbústaða-
ferðum sem farið var í með þeim.
Af mörgu er að taka en sennilega
stendur upp úr ferðin í Munaðar-
nes þegar Helga hélt upp á sjö-
tugsafmæli sitt.
Þakklát erum við að hafa átt
stund með Helgu í júlí sl. þegar
við ásamt hópi afkomenda Helgu
og frændfólks áttum saman
ánægjulegan laugardagseftir-
miðdag.
Minningin um Helgu móður-
systur verður okkur alltaf kær.
Vottum við börnum Helgu
ásamt fjölskyldum þeirra okkar
dýpstu samúð.
Hrafnhildur, Kolbrún og
Gunnar Gígjubörn.
Helga Hallfríður
Hinriksdóttir
HINSTA KVEÐJA
Til mömmu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Blessuð sé minning þín.
Kristín, Jóhanna, Kári
og Bjarni.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR INGVARSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Hrafnistu í
Hafnarfirði fyrir góða umönnun.
Egill Rúnar Friðleifsson, Sigríður Hildur Svava Björnsdóttir,
Erla Friðleifsdóttir,
Ingvar Birgir Friðleifsson, Þórdís Árnadóttir,
Guðmundur Ómar Friðleifsson, Sigrún Jakobsdóttir,
Þóra Lovísa Friðleifsdóttir, Hallur Þorsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Þökkum innilega samúð og hlýhug vegna
andláts móður og ömmu okkar,
ÞÓRUNNAR H. FELIXDÓTTUR.
Felix Valsson,
Þórunn Helga og Áslaug.