Birtingur - 01.01.1960, Blaðsíða 8

André Loos er júgóslavnesk-
ur höfundur af frönskum
uppruna, fæddur í Slóveníu
1929. Hann er einn úr hópi
ungra höfunda, sem hafa
reynt að sveigja júgóslav-
neskar bókmenntir í raun-
sæisátt. Hann er búsettur í
Ljubljana, þar sem hann
stundar tungumálakennslu og
þýðingar úr ensku, þýzku og
ítölsku. Sagan sem hér birtist
hefur vakið mikla athygli í
heimalandi hans og verið
þýdd á fjölda tungumála.
Steinar Sigurjónsson þýddi
söguna á íslenzku eftir enskri
gerð, sem höfundur hefur
sjálfur gert.
6 Birtingur
veginn í beinni línu. Reykmett loftið vakti
ekki minnstu hugmyndir um afbrýði, róg-
semi né postullæti. Þjónninn var of vandur
að virðingu til að spyrjast fyrir um
viðskipti.
Við eitt borðið sat kvenmaður, muldi
brauð og skaut löngunaraugum til næstu
borða. Svo festi ókunni maðurinn auga á
henni.
I því kallaði flöskumángarinn á þjóninn.
Faðirinn bað um bolla af te, drengurinn
hálfpott af víni. Síðan drakk hann vínið
og horfði á föður sinn dreypa á teinu.
Klukkuna vantaði ekki stóran spöl í fimm.
„Mamma verður ánægð með rúmið“, sagði
drengurinn. „Við eigum ekkert í kofanum
nema tvo stóla og vaðsekk“.
Faðir hans dreypti á teinu og sagði ekki
neitt.
„Ef við komum til Skjós fyrir klukkan
sex“, hélt strákur áfram, „munum við fá
tólf flöskum meira“.
Tveir menn urðu missáttir við næsta
borð, annar hvítur og hinn grár. „Ég er
enginn hræsnari“, sagði sá grái. „Ég er
í skapi til að gefa þér svo á kjaftinn að þú
hypjir þig hundrað mílna kipp frá mér“.
„Nei, gerðu það ekki!“ sagði hvíti maður-
inn og blakaði hendi í sáttaskyni.
Rauða hekla kom aftur niður stigann.
Þá höfðu birzt nokkur ný andlit í kránni.
Hún horfði á drenginn. Síðan, með þungt í
brúnum og ógeði, á föðurinn. Hún ávarp-
aði hann ekki „Halló, strákur“. Hún sagði
bara: „Sælir, þið þarna. Gaman að lifa?“
Faðirinn horfðist í augu við hana.
„Mamma býst við okkur klukkan sjö“,
sagði drengurinn. „Það verður gott fyrir
hana að leggjast í rúmið“.
„Vín!“ kallaði faðirinn til þjónsins. Þjónn-
inn kom með aðra flösku af víni. Síðan
hjálpuðust þau, feðgarnir og Rauða hekla,
við að tæma hana.
„Mamma ætlar að eignast barnið í rúm-
inu“, sagði drengurinn. „Við ættum að
fara heim með það“.
Auðugi maðurinn bað um tvö glös og hvíti