Birtingur - 01.01.1960, Side 26

QUASIMODO
Framhald aí bls. 16
reyna að lifa eins og aðrir menn og koma
list sinni á framfæri, til að þurfa ekki að
éta handrit sín og annarra sem til falla.
Skömmu fyrir styrjöldina kom Quasimodo
þangað og býr þar nú, kennari í bók-
menntasögu við tónlistarháskóla borgar-
innar. Þá hafði hann gefið út nokkrar
Ijóðabækur í anda Hermetismans. Þó voru
ljóð hans ekki eins myrk og torskilin
eins og hjá fyrrnefndum Hermetistum
heldur var yfir þeim klassísk heiðríkja,
og hljómfegurð þeirra var tær, orðfæri
hans ljóst og hnitmiðað. Tengsl hans við
Sikiley rofnuðu ekki. Fortíð eyjarinnar
sótti á hug hans með goðsögnum og sögu-
legri frægð, skáld fornra menningarskeiða
á eynni höfðu áhrif á hann og hann tengdi
klassískar ljóðhefðir og hálfgleymdar hin-
um lifandi framvinduskáldskap tímans, og
flutti áfram óminn af hinum tónvísu forn-
skáldum Grikkja og frá latneskum skáld-
um eins og Catúllusi yfir í þann skáld-
skap sem verður arfur nýrrar æsku í því
landi ef bölvun sjónvarpsins verður ekki
búin að slökkva tilveru sálarinnar á næst-
unni þar um slóðir.
Fyrsta bók Quasimodo kom út 1930:
Acque e terre, Höf og lönd; síðan
komu bækur eftir hann 1932, 1933 og
1936 sem voru allar í innhverfum fagur-
keraanda Hermetismans, auk þess þýð-
ingar á grískum skáldum, á Virgil hinu
latneska skáldi. í þessum bókum var mikið
um náttúrustemmningar; þrá og söknuð-
ur eftir einhverju horfnu sem aldrei kem-
ur aftur herjar á huga skáldsins, en til-
finning hans sést aldrei nakin í ódýrum
krampakippum. Hvert orð er valið af mik-
illi kostgæfni og óbilandi ögun og skipað
í lifandi hljómfögur mynztur þar sem
hvert orð á heima með öðrum orðum Ijóðs-
ins í farsælu músíkölsku samlífi og ljóð-
myndirnar tengjast í rás sem teiknar
24 Birtingur
magískan hring um sitt eigið líf í ljóð-
inu.
Quasimodo er aldrei eins abstrakt og læri-
faðir hans í Hermetismanum: Ungaretti.
Þó er engan veginn hægt að hrifsa til sín
ljóð Quasimodo í framhjáhlaupi líkt og
blaðamaður sem kemur á vettvang sögu-
íegs atburðar, hnippir í einhvern við-
staddan og innir frétta með sín eigin
skilningarvit innsigluð áður en hann anar
upp á ritstjórnarskrifstofurnar til þess að
semja fréttina handa gapandi prentvélum
og syfjuðum lesendum morgundagsins.
Frá þessum árum er ljóðið um fyrndan
vetur:
11 desiderio delle tue mani chiare
nella penombra della fiamma
sapevano di rovere e di rose;
di morte — Antico inverno.
Cercavano il miglio gli uccelli
ed erano subito di neve.
Cosi le parole.
Un po’ di sole, una raggera d’ angelo
e poi la nebbia, e gli alberi,
e noi fatti d’ aria al mattino.
Þrá þinna ljósu handa
í skugga logans:
þær anga af eik og rósum;
af dauða. Fyrndi vetur.
Fuglarnir leituðu sáðkorns
og voru brátt orðnir að snjó;
þannig voru orðin:
snöggvast sól, geislabaugur engils,
og síðan þokan; og trén,
og við orðin til úr lofti um morguninn.
Síðan kom stríðið, æskan sem fasistarnir
höfðu alið upp með orðagjálfri um land-
vinninga og nýja stórveldistíma, þjálfað
í þeirri íþrótt að ganga í takt við gjallar-
hornslygar og hergöngulög, allir þessir
einföldu smáborgarasynir á knéstígvél-