Birtingur - 01.01.1960, Page 16

retti. Fyrsta ljóðabók hans kom út á
ítölsku 1916: II porto sepolto, styrj-
aldarljóð; önnur árið 1919, ort á frönsku:
L a g u e r r e . En hin síðasta sem ég veit
af kom út 1950: Laterrapromessa,
(Fyrirheitna landið). Reyndar ætti ég að
nefna aðrar tvær: Sentimento del
tempo 1933 (Tímans tilfinning) og II
dolore (Sársaukinn) 1946; hin síðari er
harmljóð vegna sonarmissis: fögur, rík af
mannúð og hlýju og þrungin sterkri per-
sónulegri reynslu og samúð með öðrum
sem hafa þjáðst.
Þaðan er þetta ljóð:
N o n g r i d a t e p i u
Cessate d’ uccidere i morti
non gridate piú, non gridate
se li volete ancora udire,
se sperate di non perire.
Hanno 1’ impercettibile sussurro
non fanno piú rumore
del crescere dell’ erba
iieta dove non passa 1’ uomo.
Hrópið ekki lengur
Hættið að drepa hina dánu
hrópið ekki meira, hrópið ekki
ef þið viljið enn heyra þá
ef þið vonið að tortímast ekki.
Hvísl þeirra verður vart greint
það heyrist ekki meira í þeim
en í grasinu sem grær
fagnandi því að þar fer enginn maður um.
6.
Líldega er M o n t a 1 e torskildastur þessara
skálda. Hann varð fyrstur til að kynna
ljóðlist T. S. Eliot á Ítalíu með þýðingum
1929: The Wasteland, Eyðilandið,
Montale
14 Birtingur