Birtingur - 01.01.1961, Blaðsíða 38

K a r 1 i n n : Já, þarna er kona húsvarðarins! —
Dökkklædda konan sem þér spurðuð mig um áðan
er dóttir hennar; hún átti hana með hinum látna,
og þess vegna fékk maður hennar húsvarðarstarf-
il ... en dökkklædda konan á biðil, sem hefur
á sér hefðarsnið og á auð í vændum; hann er
nefnilega í þann veginn að skilja við konu sína,
og hún ætlar að gefa honum steinhús til að
losna við hann. Hefðarmaðurinn er tengdasonur
hins látna, og þér sjáið að rúmfötin hans hafa
verið hengd út á svalirnar þarna uppi til að
viðra þau ..,. Býsna flókið, trúi ég!
Stúdentinn: Fyrr má nú vera!
K a r 1 i n n : Já, ekki er allt sem sýnist.
Stúdentinn: En hver var þá hinn látni?
K a r 1 i n n : Þér spurðuð mig að því rétt áðan,
og ég sagði yður það; ef þér gætuð séð fyrir
hornið, munduð þér koma auga á hóp fátæklinga,
sem hann hjálpaði . . . þegar þannig lá á hon-
um . . .
Stúdentinn: Hann hefur þá verið góðhjart-
aður?
Karlinn: Jaá ,. .. stundum.
Stúdentinn: En ekki alltaf?
K a r 1 i n n : Nehj! .. . Mennirnir eru nú einu sinni
svona! En verið mér nú hjálplegur, ungi heið-
ursmaður, og ýtið stólnum dálítinn spöl, svo að
ég geti setið í sólinni, mér er svo nöturkalt; blóðið
staðnar, þegar maður getur aldrei hreyft sig —
ég veit svo sem, að ég á ekki langt eftir, en
ég þarf að ljúka smáerindi áður en ég dey — takið
í höndina á mér og finnið hvað mér er kalt.
Stúdentinn: Hvað er þetta! — H ö r f a r
skelfdur.
K a r 1 i n n : Farið ekki frá mér, ég er þreyttur
og einmana, en ég man minn fífil fegri, get ég
sagt yður; ég hef lifað ótrúlega langan dag —
ótrúlega langan; ég hef gert menn óhamingjusama,
og þeir hafa gert mig óhamingjusaman — það
verður að vega hvort á móti öðru — en ég vil
sjá hamingjuna brosa við yður áður en ég dey .. .
Örlög okkar beggja eru tengd föður yðar — og
reyndar fleiru ..
Stúdentinn: En sleppið hendinni á mér, þér
dragið úr mér allan mátt, þér frystið mig —
hvað vakir fyrir yður?
K a r 1 i n n : Verið þolinmóður, og þér munuð sjá
og skilja .., Þarna kemur ungfrú .. .
Stúdentinn: Dóttir ofurstans?
Karlinn : Já! Dóttir! Lítið á hana! — Hafið þér
séð fullkomnara sköpunarverk?
Stúdentinn: Hún líkist marmarastyttunni
þarna irmi .,. .
K a r 1 i n n : Sem von er — það er móðir hennar!
Stúdentinn: Ég er yður sammála — fegurri
konu hef ég aldrei augum litið. — Sæll væri sá
sem fengi að leiða hana upp að altarinu!
Karlinn: Svo þér sjáið það! — Ekki er öllum
gefið að skynja fegurð hennar . . . Gott, þá er það
bókað!
Ungfrúin inn frá vinstri, í enskum nýtízku
reiðfötum, gengur hægt að dyrunum án þess að
líta á nokkurn, nemur staðar og mælir fáein orð
við Konu húsvarðarins, hverfur síðan inn í húsið.
Stúdentinn ber hönd að augum.
Karlinn: Eruð þér að gráta?
Stúdentinn: Andspænis fullkomnu vonleysi
hlýtur maður að örvilnast!
K a r 1 i n n : Ég get lokið upp dyrum og hjörtum,
ef ég aðeins hef arm til að framkvæma vilja minn
. .. Þjónið mér, og þér munuð drottna . . .
Stúdentinn: Er það bundið nokkrum skil-
yrðum? Þarf ég að selja sál mína?
K a r 1 i n n : Ekkert að selja! — Sjáið þér til: ég
hef t e k i ð alla mína ævi — nú hef ég þörf
fyrir að gefa! gefa! En enginn vill þiggja . . . ég
er auðugur, vellauðugur, en á enga erfingja —
það er að segja að undanskildum einum þorpara,
sem er á góðri leið með að kvelja mig til bana
.. . gangið mér í sonarstað, takið arf eftir mig
lifandi, leyfið mér að sjá yður njóta lífsins — að
minnsta kosti úr fjarska.
Stúdentinn : Hvað ætlizt þér til að ég geri?
K a r 1 i n n : Byrjið á því að sjá Valkyrjuna!
Stúdentinn : Það er afráðið — en hvað fleira?
Karlinn: í kvöld eigið þér að sitja þarna inni
í bogasalnum!
Stúdentinn: Hvernig á ég að komast þang-
að?
K a r 1 i n n : Valkyrjan ræður fram úr því!
Stúdentinn : Hvers vegna völduð þér ein-
36 Birtingur