Birtingur - 01.01.1961, Blaðsíða 89

Jón Óskar
Þegar hefur verið skýrt frá því í minn-
ingargreinum um hann hvílíkur afburða
námsmaður hann var bæði hér heima
og við erlenda háskóla. Mun ég ekki
endurtaka þá sögu. En hitt vildi ég
minnast á, að Jón var einhver bezti
drengur, sem ég hef kynnzt. Mér þótti
hollt að þekkja hann, því hann var
hispurslausari í tali en menn eiga vanda
til, hreinskilinn um sjálfan sig, veigr-
aði sér ekki við að tala um hvaða vanda-
mál sem var og einnig um þær hliðar
mannlífsins sem aðrir hafa helzt að
fíflskaparmálum eða fjalla um í hneyksl-
unaranda og vandlætingartón einvörð-
ungu. Hann var síspyrjandi sjálfan sig
og aðra um i’áðgátur tilverunnar, og þótt
hann mætti með réttu vera hreykinn af
góðum námsferli og háum prófum, kunni
hann ekki að vera hrokafullur af þekk-
ingu sinni. Jón Eiríksson þýddi fyrir
Birting nokkur sýnishorn úr verkum mik-
illa skálda, sem sum höfðu ekki fyrr
verið kynnt á íslenzku. Sjálfum er mér
kunnugt um það, að hann vann að þýð-
ingum sínum af einstakri vandvirkni. Ég
hafði vænzt þess að hann mundi, er
fram liðu stundir, skrifa merkar greinar
um bókmenntir og annað, jafnframt því
að íslenzka fyrir okkur verk erlendra
snillinga. En nú er hann farinn. Og það
er skarð fyrir skildi,
lón Eiríksson
látinn
Birtingur 87