Birtingur - 01.01.1961, Síða 42

B e n g t: Eins og múmía . . . viltu fá að sjá hana?
Bregur tjaldið frá dyrunum.
Sjáðu, þarna situr hún!
J ó h a n n : Drott-inn mi ...
M ú m í a n bablar: Hgessegna opna dyddna, éssagt
ær eiga vera lokaðar .. .
B e n g t í sams konar babltóni: Ta, ta, ta, ta! Litla
kría vera þæg, þá ska ún fá gott! — Fallegi
gaukurinn!
M ú m í a n eins og páfagaukur: Fallegi gaukur! —
O, e Jakob þaddna? Kúrrrrrri!
F e n g t : Hún heldur að hún sé páfagaukur . . .
og getur víst meira en verið hún sé það ... V i ð
m ú m í u n a : Pollý, blístra dálti fyrir okkur!
M ú m í a n byrjar að flauta.
J ó h a n n : Eg hef séð sitt af hverju, en aldrei
neitt í líkingu við atarna!
B e n g t : Sjáðu til: þegar hús taka að eldast,
byrja þau að fúna og mygla, og þegar fólk hefur
verið lengi saman og kvalið hvað annað, verður
það vitskert. Þessi húsfreyja — þegiðu Pollý! —
þessi múmía hefur setið hér í búi sínu í fjörutíu
ár: sami eiginmaður, sömu húsgögn, sömu ætt-
ingjar, sömu vinir .,..
Lokar Múmíuna inni af nýju.
Hvað gerzt hefur hérna í húsinu — já, það hef
ég litla hugmynd um .. En líttu á marmara-
styttuna þá arna ..þannig leit frúin út, þegar
hún var ung!
J ó h a n n : Drottinn minn góður! — Er þetta
n.úmían?
F. e n g t: Já! — Það er varla hægt að hugsa um
það ógrátandi! — En frúin hefur með tilstyrk
auðugs ímyndunarafls eða á einhvern annan hátt
öðlazt vissa eiginleika hins málóða fugls — hún
þolir ekki krypplinga og sjúklinga í návist sinni
. . . Hún getur ekki einu sinni umgengizt dóttur
sina, af því að hún er veik . .,.
J ó h a n n : Er ungfrúin veik?
B e n g t : Vissirðu það ekki?
J ó h a n n : Nei! . . . En hvað um ofurstann?
B e n g t : Þú færð bráðum að sjá hann sjálfur!
J ó h a n n virðir styttuna fyrir sér: Það er hrylli-
legt að hugsa um þetta ..,. Hve gömul er frúin
núna?
B e n g t : Það veit enginn .... en sagt er, að þegar
hún var hálffertug hafi hún verið eins og nítján
ára stúlka og getað talið ofurstanum trú um að
hún væri það ..,. Já, það er margt sem húsið
hérna veit ., . Veiztu til hvers svarti japanski
skermurinn þarna hjá legubekknum er notaður?
— Hann er kallaður dauðaskermurinn og settur
f;aman við bekkinn, þegar einhver er að deyja
— alveg eins og á sjúkrahúsunum .. .
J ó h a n n : Þetta er hræðilegt hús .,.. Og hingað
þráði stúdentinn að komast eins og það væri sjálf-
ur aldingarðurinn Eden . . .
B e n g t: Hvaða stúdent? Ójá, sá sem er væntan-
legur hingað í kvöld .,. . Ofurstinn og ungfrúin
hittu hann af hendingu í óperunni og urðu bæði
heilluð af honum . ... Hm! . . . En nú er röðin
komin að mér að spyrja: Hver er patróninn?
Forstjórinn í hjólastólnum ... .?
J ó h a n n : Æ, •— er von á honum líka?
B e n g t : Ekki hefur honum verið boðið.
J ó h a n n : Hann kemur þá óboðinn ... gf 1
nauSirnar rekur! ,. „
K a r 1 i n n í forstofunni í lafafrakka, með pípu-
hatt, hækjur, læðist inn og leggur við hlustir.
B e n g t: Það er óþveginn svikahrappur, eða
hvað?
J ó h a n n : Fram í fingurgóma!
B e n g t : Hann er eins og myrkrahöfðinginn
sjálfur!
J ó h a n n : Og ramgöldróttur eins og hann! . . .
því hann fer gegnum luktar dyr . . .
K a r 1 i n n drattast fram, tekur í eyrað á Jóhanni:
Varaðu þig! — Fantur! Við Bengt: Tilkynnið
ofurstanum komu mína!
B e n g t : En hér er von á gestum . . .
K a r 1 i n n : Veit ég það, Sveinki! Ég kem ekki
aiveg óvænt heldur, þótt mín hafi kannski ekki
verið beðið með óþreyju .. .
B e n g t : Jæja! Hvað var nafnið! Hummel for-
stjóri!
K a r 1 i n n : Alveg rétt!
40 Birtingur