Nýtt og gamalt - 01.02.1914, Blaðsíða 42

— 42 —
vnrasamt, þar sem þær séu undir-
orpnar sögulegri »krítik«, — en yngri
stefnan standi betur að vígi, hún
leggi aðaláherzluna á að menn að-
hyllist innri mann Jesú, (»legger
störst vegt paa tilslutningen til Jesu
indre livt.)* 1) — — En hvað geta
þeir menn vitað með vissu um »innri
mann« Jesú, sem þora ekki að full-
yrða neitt um ytri viðburði í Kfi
hans af ótta við svæsna sbiblíukrí-
tik« ?
Það er samt ekki svo að skilja að
eg neiti því að margt segi þeir satt
og rétt um triimálin.
Fyrnefndur Færden segir t. d.
(bls. 90): Enginn, sem þekkir trú-
arbragðaástand fornaldar, getur efast
um að það hafi einmitt verið gleði-
boðskapur Páls og Jóhannesar, sem
hafa unnið heiminn fyrir Krist«2)
Ea .’.ð hann skyldi ekki sjá, bless-
aður karlinn, að svo verður það um
aldir, af því það er hinn sanni gleði-
*) Sbr. Færden: Aandsbrytningerne
indenfor Urkristendommen 1912 bls. 18.
19. og 91 og viðar.
2) Eg hefi alveg slept að tala um »hið
tvenskonar fagnaðarerindi«, sem sumir
(ekki allir) nýguðfræðingar þykjast finna
i nýja testam., af því að hugleiðingar J.
H. g&fu ekki beint tilefni til þess.