Nýtt og gamalt - 01.01.1915, Blaðsíða 38
færum vjer í bardaga. Alt. í einu fór einn
i hópnum að syngja: „Hærra minn Guð
til þín“; öll hersveitin tók þegar undir.
Svo sungum vjer Djrðarsönginn: „Þegar
jeg leyítur verð þrautunum frá“.---------
Það var eftirminnilegur söngur, minsta
kosti mundum vjer hann vel kvöldið eftir
þegar vjer vorum að jarða ‘Jó—30 fjelaga
okkar, sem sungið höfðu með okkur. —
Foringinn, sem las jarðarfararorðin, gat
ckki tára bundist11. —
Enskur horlæknir, dr. Iiudvig Tusker
frá Lundúnum, skrifar svo heim til sín :
„í dag er sunnudagur, og vjer vorum til
altaris í úthýsi, sem stórgripir eru hafðir í.
Það var alvarleg stund, eins og nú er um-
horfs. í kvöld vorum vjer á kristilegri
samkomu í hlöðu. HerpreBturinn og prestur
frá Wesleyunum töluðu Pjölda margir
fyrirliðar og liðsmenn voru við. Yjer sung-
um gamla og góðkunna sálma, og einn
fyrirliðinn las kafla úr Samúelsbók um her-
ferð Jónatans gegn Filisteum. Samkoman
var góð og eftirminnileg, þótt ljósin væru
ljeleg og hermennirnir þreyttir og óhreinir
eftir ýmsar svaðilfarir. Sumir voru alveg
nýkomnir úr skotgryfjunum, aðrir áttu að
fara til þoirra að vörmu spori, all-líklegt
var að sumir þeirra yrðu fallnir um næsta
sólarlag. — Söngurinn var átakanlegur, og
þegar leiðtoginn bað fyrir ástvinum vorum
í fjarlægum heimkynnum, voru fá augu þur,
þótt hjer væru hraustir drongir, sem dag-
lega horfðust í augu við dauðann. —
Fallbyssugn^rinn heyrðist í sifellu meðan
á samkomunni stóð“.