Vera - 01.05.1983, Blaðsíða 6

Föt og
kvenréttindi
Vera leitciði til þriggja kvenna og bað þœr að svara spurningunni hvort það
að vera kvenréttinclakona og að hafa áhuga áfötum gœtifarið saman. Svör
þeirra og hugleiðingar fara hér á eftir.
Getur farið saman
að . .. ?
Auðvitað getur allt farið saman í mann-
skepnunni, lienni eru engin takmörk sett.
Ég held að þessi spurning sé rangt orðuð,
því ég býst við að verið sé að slægjast eftir
hvort kvenréttindakonur eigi að hafa ein-
hverja ákveðna stefnu í málum sem varða
föt, tísku, snyrtingu o.þ.h. En áður en ég
sný mér beint að því vil ég nefna nokkur
atriði sem vert er að hafa í huga.
Enginn er óháður umhverfi sínu og öll
verðum við fyrir beinum eða óbeinum
áhrifum af tísku og mati þess félagshóps
sem við tilheyrum á því hvað þykir fallegt
og viðeigandi.
Tískan, sérstaklega kventískan, flytur
okkur hinsvegar boðskap um ríkjandi
„kvenímynd“, — í gegnurn tískuna er hægt
að hafa áhrif á hvernig ímynd okkar sem
kvenna er, bæði í cigin augum og annarra.
Af þessum orsökum hefur andóf gegn ríkj-
andi kvenímynd oft birst í afneitun á ríkj-
andi kventísku.
Sá fatnaður sem við klæöumst og annað
útlit okkar gefur öðrum upplýsingar um
okkur. Sú kona sem er vandlega máluð og
greidd, í dýrum og vönduðum klæðnaði og
hlaðin hverskyns skarti, ýtir vissulega undir
að aðrir skoði hana sem fallegan grip, þ.e.
hún ýtir undir hlutgerfingu konunnar,
vöruímynd hennar. Tískan nærist á van-
metakennd okkar og skapar hana um leið
að verulegu leyti.
Tískan mismunar okkur, vegna þess að
það fer eftir efnahag viðkomandi konu
hversu vel hún getur fylgt henni, hversu
lengi hún getur haldið sér unglegri, brúnni,
sælli, grannri. Útlit og klæðnaður er notað
til að tlokka okkur niður í viðeigandi bása.