Vera - 01.05.1983, Blaðsíða 29

STORAR
FLUGUR -
Nóttin byrjaði friðsamlega. Einstaka kýr
öskraöi einmanalega niðri á vegi. Annars
var allt kyrrt.
Við mæðgur gengum snemma til náða,
því framundan var stór dagur.
Við ætluðum í ferðalag með öllum Ijótu
allaböllunum.
Hún sofnaði þegar, sólbrún og opin-
mynnt. Sjálfsagt lögð af stað yfir Krossá,
sem í hennar augum var skelfilegur há-
punktur ferðarinnar.
Fljótlega varð meira en helmingur rúms-
ins að hennar yfirráðasvæði og langir leggir
lögðust yfir miðjuna á móðurmyndinni.
Eg þokaði mér þolinmóð og hlýðin út á
kant og tók upp Hemingway sem var með
veislu í farangrinum.
Þetta þótti mér tilhlýðilegt lestrarefni og
hæfa morgundeginum.
Eftir að hafa flutt fætur Helgu á þægi-
legri stað, lét ég fara vel um mig og las í
fullkominni þögn sveitasælunnar.
Hemingway var þokkalega svæfandi í
þessum kafla.
A mörgum síðum var því lýst hvernig
hann át brauð, ólífur með svörtum pipar af
mikilli nautn, hverju hann skolaði niður
með kældum bjór. Kona hans Hadley fékk
ekkert. Hún hefur sjálfsagt ekki komist á
staðinn vegna hungurs, en illa áraði hjá
þeim hjónum í þessum kafla. Hemingway
át fyrir þau bæði af mikilli nákvæmni.
Eg fór að geispa og lagði karl til hliðar,
vafði að mér sæng og bjóst við ljúfum
svefni.
En — ó — vei .. .eins og skáldin sögðu.
því nú fylltist svefnklefinn af miklum gný.
Litlar orustullugvélar flugu oddaflugi inn
um dyragættina.
LITLIR MENN
Tvær grimmdarlegar húsflugur í sumar-
skapi töldu mig ekki hvíldarþurfi og nálg-
uðust „óð-fluga“.
Önnur skreið um hríð á vekjaraklukk-
unni og kynnti sér tímatalið. Hin var bók-
menntalega sinnuð og skoðaði bókavalið á
náttborðinu. Ekki hafði hún samt tamið sér
hljóðlestur að neinu gagni, heldur las upp-
hátt ljóð Jóhannesar út Kötlum á flugna-
máli.
Eg opnaði augun og skimaði eftir vopni.
Að vísu hafði ég að góðra húsráðenda
sið fengið mér virðulegt tlugnaspjald. Þessu
tæki fylgdi mikill og ýtarlegur texti um
meðferð og notkun:
Ekki má af heilsufarslegum ástæðum
stilla tæki þessu livar sem er, til að mynda
nálægt lasburða fólki, gamalmennum,
aumingjum, ungbörnum, eldhúsum, svefn-
kamersum og því um líku.
Eftir mikla umhugsun og djúpar pæling-
ar hafði ég sett eiturtækið inn í stofu. Gæti
komið sér vel ef gestir í stofu gerðust þaul-
sætnir og leiðinlegir.
Hins vegar höföu þær stöllur flugurnar
greinilega flogið fram hjá vopninu í löngunt
sveig - örvast frekar en hitt... og miðað á
fórnarlömb sín með hernaðarlegri snilld.
Eg stakk höföinu undir sæng og þóttist
sofa. Tek þær á sálfræðinni eins og maður-
inn sagði í ævisögu sinni.
Þær sáu í gegn um þanti blekkingavef.
Um leið og ég lyfti höfðinu undan sæng-
inni í súrefnisleit, sveif önnur með vængja-
þyt og söng kringum eyrað á mér og lenti á
eyrnarsneplinum með þrumugný sem smó
gegnum merg og bein.
Hin settist á maga Helgu. Höfðu þær nú
okkar báðar á valdi sínu. Þaulhugsað hern-
aðarbragð, enda höfðu þær þagað í hálfa
mínútu á náttborðinu og dundað sér við
fundahöld og ástarleiki.
Nú var þolinmæðin og sálarfræðin á
þrotum.
Eg hristi minn óvin af eyrnasneplinum
og reyndi að kýla hann í rot í leiðinni. Hitti
eðlilega ekki. Hvernig kýlir maöur flugu í
rot?
Minn elskulegi óvinur flaug upp með
mótmælakveini og kom sér fyrir upp á
vegg. Hin sat sem fastast steinþegjandi og
lagði síðan upp í hringferð kringum nafla
dóttur minnar sem svaf vel eftir annasama
útiveru dagsins, og uggði ekki að sér.
Ég vafði saman dönsku blaði með yfir-
skriftinni: „Min mor fik et chok da jeg
giftede mig med Gösta"... Því fylgdi
mynd af lítilli stúlku og gömlum manni.
Þetta var vafasamt vopn og beit ekki á
fluguna á veggnum.
Hin var örugg í skjóli magans, ekki lem-
ur maður börn í magann um miðja nótt -
síst af öllu með dönsku blaði.
Ég beið og bað um hríð.
Þær hófu háværan fund á flugi um her-
bergið.
Höfðu ekki búist við leiftursókn úr rúm-
inu.
Mér datt í hug að prófa moggann með
Regan á forsíðu, en hvorugur var innan
seilingar.
Ég er kominn í eldhúsið núna og flugna-
spjaldið í ruslafötuna.
Það er hægt að búa um sig á eldhúsborð-
inu ef maður brýtur sig vandlega saman.
Auður Aðalsteinsdóttir
29 £