Vera - 01.05.1983, Blaðsíða 28
höföu verið virtar fyrir dyggðir sínar og göfugmennsku. Þær áttu
að sýna fram á hvers konur eru megnugar og jafnvel hvar þær
standa karlinum framar.
Christine verður þarna mjög hátt stemmd og örvæntir jafnvel
vegna þess að hún tilheyrir því kyninu sem svo oft og biturlega er
baktalað. I örvæntingu hennar birtast henni þrjár konur og ein
þeirra biður hana að herða upp hugann og halda áfram vörninni.
Þessar konur kallar hún Skynsemi, Réttsýni og Réttlæti.
Með hjálp skynsemi leggur Christine grunninn að borginni. Á
meðan á því stendur spyr hún hana hvað felst í því fyrir'konur að
vera kallaðar minni máttar og hvers vegna þær gerist ekki Iögfræð-
ingar. Skynsemi tekur þá til þess ráðs að telja upp fjöldann ailan af
prinsessum sem höfðu borið sigur af hólmi hvað visku snerti og
tekið við stjórn en ýtt konungum til hliðar. Til þess að koma í veg
fyrir að konum verði ýtt til hliðar í stjórnarstörfum vegna líkam-
Iegra veikleika þá telur Skynsemi upp þær konur sem hafa gengið
svo langt að sigra karlmenn í orrustum, en Christine ætlar að nota
þær sem hornsteina borgarinnar.
Næst spyr Christine hvort Guð hafi gefið konunni hæfileika til
náms. Skynsemi telur upp fjöldamörg dæmi þess m.a. grísku skáld-
konuna Sappho. Þegar hún spyr hvort nokkur kona hafi komist
framar karlmanninum í hreinum vísindum eða hvort kona hafi
nokkurn tímann uppgötvað áður óþekkt sannindi gefur Skynsemi
henni gnægð dæma og nefnir þar á meðal Minervu og Ceres.
í öðrum hluta bókarinnar hefst Christine handa að manna borg-
ina með hjálp réttsýni. Til að byrja með notar hún konur sem
öðlast hafa frægð vegna dyggða sinna. Því næst setur hún fram þá
skoðun að feður ættu að vera hreyknir af því að eignast dætur en
ekki að skammast sín fyrir það.
Fyrstu konurnar sem bjuggu í Kvennaborginni voru þær sem
létu stjórnast af ást til eiginmanna sinna og fórnuðu lífi sínu fyrir
þá. Aðrir eiginleikar sem Réttsýni benti á að þyrftu að einkenna
konur þessarar borgar eru: siðsemi, stöðugleiki, að geta þagað yfir
leyndarmálum, að leiðbeina eiginmönnum o. s. frv.
Christine heldur áfram að finna heppilegt fólk í borgina sína,
fólk með ákveðna hæfileika og skoðanir. f þriðja hluta verksins
dregur hún upp myndir af jómfrúm og dýrlingum en Réttlæti hefur
úthlutað þeim stöðum sem verjendur Kvennaborgarinnar.
Bókin Kvennaborgin getur talist frumrit um hinn svokallaða
feminisma vegna þess að í henni lýsir Christine því yfir að konur
hafi jafna hæfileika til náms og karlmenn og þar sem þær hafi
jafngóðar gáfur þá geti þær krafist jafnréttis.
Að lokum getur verið gott að gera sér grein fyrir niðurstöðum út
frá röksemdafærslu Christine og má þá greina sex meginatriði:
1. Karlar sem deila á konur eru sekir um vanþakklæti því að þeir
eiga þeim allt að þakka.
2. Karlmenn hafa rangt fyrir sér þegar þeir setja allar konur undir
sama hatt og ásaka þær um ósiðsemi þó að örfáar konur gerist
sekar um slíkt.
3. Konur eru í raun æðri körlum og hafa ástæðu til þess að vera
hreyknar þar sem þær voru skapaðar úr vandaðra efni en þeir
og þar sem Guð valdi eina úr þeirra hópi sem barnsmóður sína.
4. Mannkynssagan dregur upp þá mynd af konunni að hún búi
yfir eftirsóknarverðari eiginleikum en karlinn, svo sem stöðug-
leika, trúmennsku, gáfum og hæfileikum til þess að stjórna.
5. Menntun þarf ekki endilega að þýða það að bæði kynin fari
sömu leið, því að það er jú vissulega munur á þeim og það má
ekki gera ráð fyrir því að konur falli inn í störf karlanna.
6. Menntun er konunni nauðsynleg og getur aldrei skaðað hana.
Það er ekki hægt að segja að Christine hafi beinlínis verið róttæk
á okkar tíma mælikvarða. Hún reiddist því óréttlæti sern beindist
að henni sem konu og þoldi ekki þá svívirðingu og niðurlægingu
sem fólst í þeim viðhorfum er voru ríkjandi á hennar tímum. Hún
hafði til að bera nægilegt hugrekki og hæfileika til að mótmæla
kröftuglega og kveikti á þeim kyndli sem konur hal'a alla tíð síðan
reynt að halda logandi.
Þýtt töluvert stytt og endursagt:
Sveinbjörg Sveinbjörnsdóttir
Úr bókinni
Woman as Revolutionary
Útgef. Fredrick C. Giffin
New American Lirary,
New York 1973