Vera - 01.06.1996, Síða 4

?thafnakonan
ATHAFNAKONAN
(
okíQVÍQ
í ÚTLÖNDUM
Þaö eru áreiöanlega fjórir metrar til
lofts og sólin streymir inn um háa
gluggana á fjórar konur sem standa
önnum kafnar við iðju sína - og eitt
hjalandi ungbarn. Einhvers staðar leyn-
ist líka eini karlmaðurinn sem fær að
vera með í kompaníinu. Ég er komin í
heimsókn til OKTAVÍU, en hún er sem
sagt ekki kona einsömul, heldur
samansett af ofangreindum hópi.
Oktavta er sprottin upp úr atvinnuátaki í list-
iðnaöarframleiðslu sem aöstandendur
Oktavíu stóðu að með Seltjarnarnesbae og
Reykjavíkurborg, en þaö átak var aftur
sprottið upp úr myndlistarversluninni List-
fengi sem Halldóra Björnsdóttir og Grimur
Friðgeirsson hafa rekið um árabil. Þau fengu
í liö með sér þær Gígju Baldursdóttur, Hildi
Mósesdóttur og Jóhönnu Ástvaldsdóttur og
þau hanna og framleiða öskjur og handunn-
in gjafakort. Það má segja að umhverfis-
vernd sé yfirskrift þessa fyrirtækis, sem nú
er fariö að selja vörur sínar á erlendum
markaði, en endurvinnsla og endurnýtingar-
sjónarmið eru leiðarljós fyrirtækisins.
Oktavía ehf sýndi framleiðslu sína á einni
stærstu pappírsvörusýningu í heimi í janúar
síðastliðnum. íslenskir aðilar hafa aldrei
áður sýnt á þessari sýningu og þeir sem vilja
sýna geta þurft að bíöa I nokkur ár eftir að
komast að. Oktavía var svo heppin að kom-
ast inn meö svotil engum fyrirvara og var
eina fyrirtækiö sem sýndi handgerðan end-
urunnin pappír. Sýningin hefur verið haldin í
Frankfurtí u.þ.b. 30 árogþarsýna um 2700
fyrirtæki frá yfir 40 löndum framleiðslu sína
í samtals 200.000 fermetra sýningarhöll-
um. Sýningin ereingöngu ætluð heildsölum
ogöðrum dreifingaraðilum og vakti sýningar-
bás Oktavíu mikla athygli, svo mikla reyndar
að hún er nú farin að flytja afurðir sínar til Dan-
merkur, Þýskalands og Kanada, er að senda
tilboð til Argentínu og ísrael og á í samningavið-
ræðum við Svisslendinga.
Það er ekki á allra færi að hrista fram úr
erminni tólf fm sýningarbás á alþjóðlega
sýningu með mjög stuttum fyrirvara, fyrir
sem allra minnst fé og að þurfa síöan að
koma bákninu yfir hafið tekur á. Til aö sþara
tíma og fé uröu sýnendur að taka básinn all-
an með sér sem farangur og lögðu aðstand-
endur Oktavíu nótt við dag viö hönnun,
smíði og annan undirbúning. Sýningarbás-
inn var aö öllu leyti unnin úr striga og pappa
sem Kassagerðin lagði til og var allt sett
saman á sýningarstað. Teppið sem átti að
prýða gólfiö týndist þó í fluginu - það verður
aldrei séð við öllu - en fallegt þlátt teppi,
fengið á staðnum, bjargaði málum. Oktavía
var náttúrlega full bjartsýni og hugrekkis, ný-
búin að taka við viðurkenningu í umbúða-
samkeppni Samtaka iönaöarins og Hönnun-
armiöstöövarinnar fyrir gjafaöskju sem hún
framleiðir fyrir Bláa lónið.
„Við erum búin að vera að vinna við
þessa framleiðslu í tæp þrjú ár og erum nú
að sjá fram á árangur erfiðisins og vonumst
til þess að þetta fari að skila okkur launum
í haust,“ segja Oktavíu-konur, „en við ákváð-
um um síðustu áramót að láta nú reyna á í
það hvort við gætum lifaö á þessu eða ekki.
Þegar við sáum að aðilar sem vildu ekki