Vera - 01.10.1999, Blaðsíða 10

Erlendu stelpurnar
~TJ
C
Ri
>
Rætt við tvær íslenskar
n ekta rda nsm eyj a r um
harðnandi veröld
fslenskra nektardansstaða,
ddp oq vændi
viðtal: Kristín Hei6a Kristinsdóttir
ganga
CP
o
£
vn3
Þær eru á milli tvítugs og þrítugs, önnur hefur
dansað í tæpt ár en hin öðru hvoru frá 1995. Þær
hafa að mestu unnið á einum stað en þó komið
tímabundið við á öðrum. Þær eru á eigin vegum í
bransanum en ekki á vegum umboðsskrifstofa
eða umboðsmanna eins og erlendu stelpurnar
sem hér dansa.
„Þetta er orðinn harðari bransi og hefur mikið
breyst frá því ég kom fyrst nálægt þessu árið
1995. Þá var bara einn staður sem bauð upp á
nektardans og við sem dönsuðum vorum allar frá
Norðurlöndunum. I dag finnst mér þetta vera að
þróast í þá átt að konurnar sem staðirnir flytja inn
séu nær eingöngu frá Austur-Evrópu. Þær eru illa
staddar fjárhagslega og tilbúnar til að gera næst-
um hvað sem er til að eignast peninga. Þar sem
við vinnum í dag eru aðeins tvær íslenskar stelpur
að dansa, hinar eru allar erlendar. Og á hinum
stöðunum vitum við aðeins af einni íslenskri, það
er allt og sumt. Við fórum um daginn á hvern ein-
asta stripp-stað í bænum og fengum hvergi vinnu
á þeim forsendum að við værum íslenskar. Þeir
neita að taka okkur í vinnu af þvi að þeir vita að
við stundum ekki vændi."
Sumir hrópa að okkur ókvæðisorðum
þeqar við neitum að sofa hjá þeim
oq kalla okkur helvftis druslur.
Réttur nektardansmeyja í vinnunni er nánast eng-
inn. Þær eru ekki slysatryggðar ef þær slasast á
vinnustað og þær borga engin gjöld af launum
sínum. Þar af leiðandi hafa þær ekkert stéttarfé-
lag að leita til ef brotið er á þeim í sambandi við
greiðslur, vinnutíma eða annað. Eina leiðin sem
þær geta valið er að snúa sér til „handrukkara" til
að leita réttar síns. Önnur þeirra var t.d fengin að
láni til að dansa tímabundið á stað hér í bæ en
fékk svo ekki það sem hún átti inni að þeim tíma
liðnum og var sagt að hún fengi ekkert borgað
nema hún yrði lengur. Hún neyddist því til að
dansa þarna eins lengi og eigandanum hentaði.
Hann endaði svo á að draga 20.000 krónur af
þeim peningum sem hún hafði unnið sér inn, fyr-
ir að tala illa um hann. Hún stóð ráðalaus frammi
fyrir hentisemi hans. Þær segja að stundum fari
eigendurnir fram á það að þær dansi ókeypis
einkadans fyrir vini þeirra.
En hvernig er launafyrirkomulagið
í þessu starfi?
„Við erum ekki á launaskrá hjá þeim stöðum sem
við dönsum á enda fáum við engin laun fyrir að
dansa. Það sem við vinnum okkur inn felst í pen-
ingagjöfum (tippsi) sem viðskiptavinirnir rétta að
okkur. Ef viðskiptavini finnst dansatriðið mitt gott
og gefur mér þúsund kall, þá er honum það frjálst
og það er ekki skylt að borga gjöld af gjöfum.
Auk þess fáum við 50% af hverjum einkadansi og
25% af þeim drykkjum sem viðskiptavinirnir
kaupa handa okkur. Sá sem kaupir Lady-drykk
handa einhverri sérstakri nýtur félagsskapar
hennar á meðan hún er að drekka drykkinn. Þar
sem við vinnum kostar einkadansinn 3000 kr og
Lady-drykkurinn 2500 kr."
Hvað er einkadans og hvar
og hvernig fer hann fram?
„Einkadans fer fram í afhólfuðu, litlu rými sem
tjald er dregið fyrir. Þar inni er sæmilegur leður-
stóll og borð. Sá sem hefur keypt sér einkadans
með einhverri ákveðinni stelpu, sest í þennan stól
og dregur fyrir á meðan hún dansar fyrir hann í
mikilli nálægð á meðan eitt lag er spilað. Þeir
mega ekki snerta stelpuna á meðan á þessu
stendur en hún má snerta hann ef hún kærir sig
um. Fyrir utan stendur svo dyravörður og fylgist
með að allt sé eftir settum reglum. Hann hlustar
eftir óeðlilegum hljóðum og tímamörkum og
stoppar dansinn af ef þess þarf. Sumir borga
kannski strax fyrir 10-20 lög því þeir vilja halda
sömu stelpunni fyrir sig og þá hitnar stundum
undir þeim og þá er gott að vita af verðinum fyr-
ir utan."
Þegar viðskiptavinur pantar einkadans eða
Lady-drykk borgar hann ekki stúlkunni sjálfri
heldur við barinn. Þar er það skráð og svo er
hennar hlutur gerður upp um mánaðamót. Um-
boðsmenn erlendu stelpnanna taka auk þess
ákveðinn skerf af því sem þær vinna sér inn.
En hvað ætli gott kvöld geri peningalega séð,
hvað er það mesta sem þær hafa fengið?
Sú sem er búin að dansa í tæpt ár hefur mest
fengið 86.000 krónur fyrir einn og hálfan tíma en
hin nefnir enn hærri tölur:
„Þegar ég byrjaði var aðeins einn nektardans-
staður á svæðinu og þá var ekkert svið heldur
lengra
bara stórt dansgólf í sömu
hæð og gestirnir sátu. Við
vorum því í „meiri snert-
ingu" við viðskiptavinina
og eitt kvöldið fékk ég
280.000 krónur á tveimur
klukkutímum í tipps. Þá var
ég aldrei með undir
100.000 krónur í tipps á
kvöldi. I dag er minni pen-
ingur í þessu, hundrað kall-
arnir duttu líka út og þá
þurfti fólk að fara að tippsa
í fimmhundruðköllum og
þúsundköllum og eðlilega
er þá sjaldnar tippsað. En ágætis kvöld í dag ger-
ir frá 20-50.000 krónur fyrir dansara. Svo getur
það rokið upp ef einhver kemur með gott vísa-
kort og er í góðu skapi og mokar peningum. Ann-
ars fara launin voða mikið eftir því hverju þú
nennir og hvernig þér gengur að kjafta kúnnana
til. Þú getur haft 200.000 krónur fyrir fimmtudag,
föstudag og laugardag, en það getur líka alveg
farið niður í smáaura."
Hvernig er samkeppnin á milli dansaranna
þegar öll launin liggja í því aö ná persónu-
lega sem mestum pening út úr hverjum
kúnna?
„Það er mikið af óskráðum reglum í þessum
bransa og ein er sú að þegar við blöndum geði við
viðskiptavinina í salnum látum við hver aðra í friði
með þá kúnna sem eru að spjalla eða gefa sig að
okkur. En sumar erlendu stelpurnar eru grimmar í