Vera - 01.10.1999, Blaðsíða 8

>
cn
o
Rúna: „Á það ekki við um allar ofbeldismyndir?"
Hildur Fjóla: „Jú, svokallaðar „snuff" myndir eru
t.d. sagðar vinsælar núna þar sem um raunveru-
lega atburði á að vera að ræða. ( þessum mynd-
um er konum rænt, þær dópaðar og síðan mis-
þyrmt, nauðgað eða þær jafnvel drepnar."
Úlfhildur: „Sögur um „snuff" myndir hafa verið
lengi í gangi en þetta hef-
ur aldrei verið sannað.
Myndin 8mm fjallar t.d.
um þessa gerð mynda og
þar kemur ekkert fram
sem „sannar" að þetta sé
raunveruleiki. En sú mynd
bendir okkur kannski á að
miðað við hvernig allt er I
dag er vissulega mögu-
leiki á að svona myndir
hafi verið gerðar."
Ingólfur: „Sérstaklega
þegar það er viðurkennt í okkar menningu að
manndráp og limlestingar sé skemmtiefni. En
varðandi kynlífsiðnaðinn sem slíkan þá fer það
mjög eftir aðstæðum, menningu, aldri og þess
háttar hvernig neytandinn upplifir og bregst við.
Þegar ég var hér unglingur kom dönsk kona, sem
mig minnir að hafi kallað sig Súsönnu, hingað til
lands með bala og þvoði sér á skemmtistöðum
borgarinnar. Þá þótti mér þetta ákaflega erótískt.
Einu eða tveimur árum síðar var ég I Júgóslavíu í
menntaskólaferðalagi og við lentum á skemmti-
stað þar sem konurnar komu á færibandi upp á
sviðið og háttuðu sig. Það var á einhvern hátt
verulega niðurlægjandi upplifun. Þær voru eitt-
hvað svo umkomulausar. Og svo var hér í Gerðu-
bergi fyrir nokkrum árum umræðufundur vegna
komu hinna svokölluðu Stálkvenna, þ.e.a.s.
kvenna sem náð höfðu langt í bodybuilding. Þær
komu fram svotil naktar og sýndu vöðvana.
Einnig komu fram tvær telpur sem þá voru þátt-
takendur í einhverri fegurðarsamkeppni hérlend-
is. Og þó svo þær væru mun betur klæddar en
stálkonurnar þá þótti mér þær á einhvern hátt
álíka umkomulausar og þessar júgóslavnesku,
varla fullvaxnar og með svo sem ekkert annað á
boðstólum en líkamann sem Guð hafði gefið
þeim. Ég man að ég hugsaði þá „Þetta er klám,
þetta er það sem átt er við með klámi."
Það er staðreynd að klámiðnaðurinn þrífst á eftir-
spurn karla en þeir' eru neytendur kláms í mun
meira mæli en konur. Þó að ýmislegt hafi breyst I
samskiptum kynjanna segir Ingólfur að drifkraftur
flestra karlmanna sé skortur. Þeir eigi að vera í
hlutverki þess sem sækir á og verði því sífellt að
búa sig undir höfnun sem getur verið erfitt fyrir
egoið.
Ingólfur: „I þessari togstreitu held ég að verði til
sú tilhneiging karla að hlutgera konur. Það er ein-
faldlega auðveldara að takast á við höfnun ein-
hvers sem maður lítur á sem hlut, heldur en lif-
andi manneskju."
Stundum er skýringa á hinu aukna framboði kyn-
lífsefnis leitað í því að þetta séu viðbrögð karla við
auknum styrk kvenna.
Ingólfur: „Það hefur verið reynt að rannsaka það
hverjir kaupi sér þjónustu vændiskvenna og það
virðast vera þrír ólíkir hópar. I fyrsta lagi þeir sem
koma einu sinni eða tvisvar fyrir forvitni sakir, I
öðru lagi upparnir sem einfaldlega hafa þau við-
horf til tilverunnar að allt sé falt og hafi þeir pen-
inga eigi þeir rétt á hverju sem er og loks eldri
karlar sem ekki geta tekist
á við breytta stöðu kynj-
anna."
Hildur Fjóla: „Ég hef heyrt
unga karlmenn tala um að
þeir sem sæki nektardans-
staðina mest séu strákar
sem hafi átt erfitt uppdrátt-
ar í æsku og ekki notið
kvenhylli. Þeir hafi því oft
upplifað þessa höfnun og
finnist konur ógnvekjandi.
Það sé því einskonar hefnd
að fara á þessa staði og fá þá þjónustu sem þar
býðst."
Það kemur einmitt fram í viðtali við nektardans-
meyjar hér í blaðinu að ungu karlarnir eru mun
ruddalegri og tillitslausari I einkadansinum en þeir
eldri. Þeir virðast því hlutgera konur meira en þeir
eldri. Bendir það ekki til þess að þetta mikla fram-
boð á kynlífsefni leiði til vanvirðingar á konum?
Ingólfur: „Ég get ekki ímyndað að þessir sjö
nektardansstaðir geti borið sig hér í borginni. í
fyrsta lagi vegna þess að það sem boðið er upp á
verður fljótt mjög leiðigjarnt og I öðru lagi vegna
þess að það er einfaldlega hallærislegt og niður-
lægjandi fyrir karlmenn að sitja og horfa á þessar
litlu stelpur. Fyrir utan það hvað er ofboðslega
dýrt að nýta sér þjónustuna og kaupa kampavín
sem mér skilst að sé skylda að gefa stelpunum ef
menn ætla að fá einkadans."
Rúna: „Við Stígamótakonur fórum í könnunar-
leiðangur á nokkra nektardansstaði og komumst
að því að þetta er þaulskipulagður iðnaður sem
byggir á erlendum stelpum, aðallega frá Austur-
Evrópu. I því m.a. felst vörn íslenskra karla. Dans-
inn uppi á sviði er aðeins sýning á vörunni, aðal-
atriðið er einkadansinn þar sem vændi getur auð-
veldlega farið fram á bak við tjöld, inni I litlum
klefum með hengi fyrir. Þangað keppast stúlkurn-
ar um að fá karlmennina því þær fá ekkert borg-
að fyrir dansinn á sviðinu. Þær reyndu hver á eft-
ir annarri að lokka karlmann sem var með okkur
og yfirbuðu hver aðra. Fyrir utan búrin standa
verðir sem fylgjast vandlega með klukkunni, því
allt snýst þetta um peninga. Verðskráin hangir
upp á vegg: 5 mínútur kosta 3.000 krónur, 10
mínútur 6.000, 30 mínútur 25.000 o.s.frv. Allt
skipulagið miðast við að þetta séu hóruhús þótt
enginn viti í raun hvað gerist á bak við þessi tjöld,
enda skiptir það ekki máli."
Hildur Fjóla: „Mér finnst bráð liggja á að rann-
sakað sé hvað fer raunverulega fram á þessum
stöðum. Eru ekki félagsfræðinemar að gera
það?"
Ingólfur: „Háskólanemar hafa unnið könnun á
vændi í Reykjavík og fóru þá meðal annars á
þessa staði. Þau töluðu líka mikið við íslenska
vændiskonu og ef ég man rétt þá var þeirra nið-
urstaða að markaðssetning vændisins færi aðal-
lega fram á símatorgunum."
Hildur Fjóla: „Svo er líka hægt að fá vinnu við að
lesa inn „erótískan" texta. Ég sá auglýsingu í DV
þar sem voru boðnar 20.000 krónur fyrir tveggja
tfma lestur."
Úlfhildur: „Mér finnst aðal vandamálið vera að
þarna er orðinn til iðnaður sem nýtir sér neyð
þeirra sem hafa ekki annan valkost."
Ingólfur: „Þurfum við ekki að velta fyrir okkur
hvað við gerum best þeim til aðstoðar? Er hags-
munum þessara kvenna best borgið með því að
við bönnum þennan möguleika? Og varðandi er-
lendu konurnar hlýtur að vera mikilvægast að
reyna að tryggja að meðan þær starfa hér þá njóti
þær þeirra félagslegu réttinda sem hér eru fyrir
hendi. Og mér finnst að þau yfirvöld sem ábyrg
eru verði að fara í saumana á því hvort þar sé eitt-
hvað betur unnt að gera. Er t.d. ekki betra að þær
komi hingað sem hvert annað vinnuafl frekar en
að standa í þessum listdansaraleik?
Rúna: „Mér finnst minnkun að því fyrir íslenskt
samfélag að leyfa rekstur klámbúlla sem byggir á
misgengi tækifæra og veraldlegra gæða á milli
Austur- og Vestur-Evrópu. Það er ekki hægt að
kalla þetta annað en kynlífsþrælasölu, t.d. ef satt
er að vegabréfin séu tekin af stúlkunum á meðan
þær dveljast hér og þær fái ekki þorgað fyrr en
um það leyti sem þær fara. Ég hef lagt það til við
íslenska þingmenn að þeir samþykki lög sem
banna kaup á kynferðislegri þjónustu hér á landi
og skil raunar ekki af hverju ekki hefur komið
fram tillaga á þingi til að sporna við þessu."
Úlfhildur: „Siðferðilega er ég sammála því en
hvað myndi gerast ef þetta yrði bannað? Er ekki
hætta á að þá fari þetta undir yfirborðið og verði
jafnvel hættulegra?"
Ingólfur: „Svfar hafa nýlega reynt þá leið að
banna kaup á kynlífsþjónustu en það eru ákaflega
umdeild lög þar I landi, ekki hvað sfst af því að
menn óttast að vændið fari lengra undir yfirborð-
ið og konurnar verði I raun varnarlausari."
Hildur Fjóla: „Hvernig væri að gera þetta löglegt
og hafa síðan strangt eftirlit og skattleggja þetta
með lúxusskatti?"
( umræðum um klámbylgjuna virðist fólk sam-
mála því að mörkin varðandi það hvað sé eðlilegt
og hvað ekki hafi færst til. Nú þykir t.d. sjálfsagt
að fá nektardans á bjórkrár úti á landi og slíkir
staðir eru starfræktir á stærri þéttbýlisstöðum.
Rúna: „Annað dæmi um að mörk hafa færst til
er að sumum konum sem leita til Stígamóta finnst
gerðar til þeirra nýjar kröfur í eigin kynlífi. Þá á ég
við að karlmenn sem horfa mikið á klámefni
krefjist síðan kynllfsathafna af konum sínum sem
þeim finnist auðmýkjandi."
Hildur Fjóla: „Ég hef heyrt ungt fólk tala um að
klámmyndir hafi áhrif á kynlíf þeirra, þau séu að
reyna að framkvæma það sem gert er I myndun-
um. Ég hef einnig heyrt að þessi vandamál komi
inn á borð presta þar sem brestir eru komnir 1
hjónabönd vegna of margra ferða karlsins á nekt-

41
4
I
I
I
I
I

8 • VERA