Vera - 01.10.1999, Blaðsíða 19

*
%
<\
Labéque systrunum á Italíu upp á borð til mín í
gegnum Marco, nágranna minn og vin í
Munchen. Hann er ítalskur fogottleikari og einn
af þeim sem þekkir hálfan heiminn. Þetta er auð-
vitað alltaf spurning um að grípa gæsina þegar
hún gefst og ég ákvað að grípa hana, henda mér
bara út í laugina og sjá svo til hvort ég kynni að
synda!"
Þær systur eru á fimmtugsaldri og búa saman
í stóru húsi í miðborg Flórens en eiga auk þess tvö
hús heima í Frakklandi. Önnur er gift hljómsveit-
arstjóra en hin er einhleyp. Þær voru mjög ungar
þegar þær urðu frægar og eru því búnar að vera
að spila saman í 30 ár. Þessi langi ferill sem þær
áttu að baki þegar Ingunn kom til starfa, hafði sitt
að segja.
„Þær voru vanar að sjá um sín mál sjálfar og
voru með alveg ákveðnar hugmyndir um hvernig
allt ætti að vera. Það fór ekki alltaf saman við
mfnar hugmyndir eða mína reynslu. Þetta gerði
samstarfið erfitt í byrjun og svo var Ifka þó nokk-
uð þref að finna út hvert verksvið mitt skyldi vera.
Ég tók ekki við af neinum og þurfti því að móta
starfið, byggja upp skrifstofuna o.s.frv ."
Það tók tímann sinn að aðlagast manneskjun-
um á bak við Labéque dúóið
því samband þeirra systra er
mjög sérstakt. Þó þær séu
mjög nánar þá er ákveðin tog-
streita á milli þeirra. „Ég er
kona að vinna mjög náið fyrir
tvær konur og ég get sagt þér
að það er ekki það auð-
veldasta í heiminum! Sú þeirra
sem er einhleyp vill spila
meira, þvf hún er að fylla líf
sitt með vinnunni, en hin sem
er gift vill draga úr spila-
mennskunni til að hafa tíma til
að fylgja manninum sínum.
Önnur er „mjúk" á meðan hin
er „sprengja". Og svo stend
ég þarna mitt á milli! En ég
skil þær báðar mjög vel og
geri mitt besta til að finna
jafnvægi í tónleikahaldi þeirra
svo allir geti vel við unað."
Ingunn er miklu meira en
bara umboðsmaður þeirra
systra því hún sér auk þess um
allskyns prívat reddingar, t.d.
tryggingamál, bankamál og
bilanir í húsinu sem þær leigja
því þær eru mikið að heiman.
„Þetta er rosalega mikil
vinna enda vinn ég eins og
sleggja I helvíti! En fyrst mér
tókst að komast yfir byrjun-
arörðugleikana og er komin
Hvernig upplifir þú stöðu kvenna í þessum
löndum samanborið við Island?
„Það er í raun mikill munur á öllum þessum lönd-
um að því leyti. Þýskar konur eru mjög framarlega
í jafnréttisbaráttunni, sérstaklega hugarfarslega.
Mér finnst þær jafnvel sjálfstæðari heldur en fs-
lenskar konur. Ég upplifði sjálfa mig ekkert mjög
sjálfstæða lengi vel hér heima á íslandi, mér leið
svolítið eins og konu í karlaveldi. Ég er reyndar
alin upp í sveitasamfélagi þar sem karlar tóku
ákvarðanir en konur réðu ekki sérstaklega miklu,
þó þær væru sterkar og hefðu allt til að bera. En
þetta er sjálfsagt mikið að breytast. Ég er alla vega
mjög meðvituð núorðið um að ég hef alveg jafn
mikið fram að færa og karlmenn. Ég lærði í Þýska-
landi að standa fyrir mínu, ekki bara sem mann-
eskja heldur líka sem launþegi. Ég lærði að þekkja
minn rétt og standa á honum."
Ingunn segir þýskar konur vera vel menntaðar
og metnaðarfullar en því miður finnist þeim að
þær þurfi að „fórna börnunum" fyrir starfsfram-
ann. Þær séu svolítið fastar í þvi hugarfari að
þannig verði það að vera, enda fer barneignum
mjög fækkandi í Þýskalandi og ástandið er enn
„Islenskar konur leggja aftur á
móti meira upp úr því að sam-
ræma barneignir og starfs-
frama og hafa barist fyrir
mannsæmandi dagvistunar-
kerfi og aukinni ábyrgð karla
inni á heimilunum. Mér finnst
ég ekki verða mikið vör við
þetta hugarfar nema hér í
Skandinavíu."
Ingunni finnst mikill munur
vera á þýskum og ítölskum
konum og þá sérstaklega
hvað viðkemur samkennd
kvenna. Hún hefur alltaf fund-
ið stuðning og hvatningu hjá
íslenskum og þýskum konum
þegar velgengni hennar ber á
góma, á meðan ítölsku kon-
urnar draga sig í hlé og þykj-
ast ekki hafa áhuga.
„Ég upplifði ítalskar konur
strax 1 mikilli vörn og sam-
keppni við aðrar konur, enda
gengur allt á Italíu óskaplega
mikið út á fegurðina og kven-
leikann. Maður horfir t.d á
sjónvarpið og það er alveg
sama hvort það er barnaþátt-
ur eða fréttir, umsjónarkonan
er með brjóstin flæðandi upp
úr blússunni, með silikon í vör-
unum og virðist aðallega ein-
beita sér að því að vera sexý.
Það er eitthvað inni í mér sem
rekur mig áfram til að takast á við
erfiða hluti, ég hef gaman að því að
ögra sjálfri mér. Þetta er einhvers
konar blanda af metnaði og þörf til
að takast á við eitthvað nýtt.
þetta langt, þá finnst mér lágmark að vera þarna
í þrjú til fjögur ár. En kannski ekki lengur en það.
Ég geri opin framtíðarplön og næst væri ég alveg
til í að komast í góða stöðu sem er aðeins lengra
frá listamanninum sjálfum. Þá er ég að hugsa um
óperuhús, tónleikahús eða skipulagningu tónlist-
arhátlða."
Er ekki inn í myndinni að
flytja heim til íslands?
„Jú, jú, það er ekkert útilokað. Ef það gæfist
tækifæri hér heima þar sem ég gæti nýtt reynslu
mína, þá væri ég til. Aðalatriðið er að vera í vinnu
sem manni finnst skemmtileg og svo skiptir auð-
vitað einkalífið miklu máli. Núna á ég ítalskan
kærasta sem vill ekkert endilega búa i Flórens, svo
framtíðarplönin geta breyst. Ég er með ýmsar
hugmyndir í kollinum og hann líka, svo eini vand-
inn er að samræma þær svo bæði verði ánægð.
Kannski fer ég bara með honum til Ameríku, hver
veit! Það væri freistandi að fá starf þar. Það er
sem sagt ekkert útilokað enda hefur mér alltaf
reynst best að hafa alla möguleika opna."
verra á Italíu.