Vera - 01.10.1999, Blaðsíða 44

en mér finnst núna að ég hafi verla verið nógu
þroskuð til að takast á við móðurhlutverkið á
þessum tlma. Sem betur fór áttu dætur mínar ást-
ríka og góða ömmu sem þær gátu alltaf leitað til
þar sem mamma var. Ég naut mín miklu betur
þegar ég átti yngstu dóttur mína, Kristínu. Eins
finnst mér indælt þegar Védís dótturdóttir mín er
hér en hún hefur oft búið hjá mér. Ég held að ég
finni mig eiginlega betur með barnabörnunum."
Svo skilduð þið Hermod?
„Já, ég lenti í þeirri sáru lífsreynslu sem hjóna-
skilnaður er. Orsökin? Það eru auðvitað alltaf
margar orsakir, ekkert eitt. Hermod var vín-
hneigður og það var ekki til að bæta sambúðina.
Ég leiddist líka út í óreglu um tíma, það urðu þó
ekki mörg ár sem betur fór. En það sem ég tók al-
varlega nærri mér var sú staðreynd að hann vildi
ekki að ég málaði myndir. Þetta kann að hljóma
ótrúlega en það er samt satt. Konan hans átti
fyrst og fremst að vera húsmóðir og móðir en ekki
ganga um með einhverja listamannsdrauma.
Ég gerði sannarlega tilraun til að verða við
óskum hans en sköpunarþörfin var svo rík hjá mér
að ég varð altekin vanlíðan þegar ég gat ekki veitt
henni útrás. Heldur en ekkert fór ég að reyna að
yrkja órímuð Ijóð, sem ég sýndi náttúrlega ekki
nokkrum manni. Það var bara mamma sem trúði
alltaf á mig, bæði sem manneskju og listamann,
og fyrir það er ég henni eilíflega þakklát."
En þú haettir þó á að giftast aftur, meira að
segja öðrum Norðmanni. Hvar uppgötvaðir
þú hann?
Nú brosir Margrét. „Við vorum bréfavinir í fyrstu.
Þá voru bréfaskipti mikið í tísku, í öllum blöðum
voru langir dálkar þar sem ungir sem gamlir ósk-
uðu eftir bréfavinum. Það kom í Ijós að ég þekkti
fólkið hans í Noregi. Kannske hefur okkur bara
verið ætlað að hittast. Gunnar er svo hlýr og góð-
ur. Mér finnst hann hafa bætt mér upp svo mikið
af því sem lífið hefur lagt á mig. En ég tek það
fram að fyrri maðurinn minn hefur alltaf verið
okkur velviljaður og boðinn og búinn að gera
okkur greiða."
Hættu\
að tirjóta
„Stop Snoring" Hættu að
hrjóta tryggir hljóðlátan
Fæst í stórmörkuðum, apótekum
og bensínstöðvum Esso
Og hvað segirðu mér svo um myndlistina?
„Myndlistin," segir Margrét ákveðin, „er mín leið.
Ég mála vegna foreldra minna. Ég held að mér sé
óhætt að segja að þau voru valmenni, ég er stolt
af að vera dóttir þeirra og vil á engan hátt bregð-
ast vonum þeirra þó þau séu dáin. Og myndlistin
er líka mín leið til frelsisins. Þegar ég mála er ég
frjáls. Þess vegna mála ég svo oft fugla og engla.
Ég losna úr fjötrum hversdagslífsins, sjúkdóma og
erfiðleika. Ég er frjáls sem fuglinn. Frjáls!"
Mér verður orðfall þar sem ég sit gegnt þess-
ari lífsreyndu listakonu og ég minnist þess að
Margrét hefur verið krabbameinssjúklingur mörg
undanfarin ár. Þar að auki er hún með sykursýki
og ýmsa „smærri" kvilla.
„Ég er orðin svo þreklaus," segir hún og bros-
ir. „Ég hef ekkert málað núna undanfarið. Ég
hafði hugsað mér að gera margt og mikið, halda
sýningar og guð veit hvað. Þá kom krabbinn til
sögu. En trúin hefur hjálpað mér. Guð bregst
engum sem biður í einlægni."
Við göngum um vinnustofur Margrétar á efri
hæðinni. Þarna eru margar myndir af vetrarfeg-
urðinni sem henni er svo hugstæð, einnig myndir
sem minna á Ijóð, drauma og dulrænu.
„Stundum mála ég draumana mína," segir
listakonan. „Og stundum fæ ég einhver sambönd
sem ég kann ekki að skýra. Til dæmis þegar ég
geng ein úti - ég fer alltaf eldsnemma út með
hundana, áður en nokkur vaknar í bænum. Þá er
oft alstirndur himinn og allt svo fallegt...."
Og sígilda spurningin, Margrét: Hefurðu
grætt peninga á því að mála?
„Nei, nei," svarar Margrét eins og ekkert sé. „Það
stæði áreiðanlega ekki undir kostnaði, ef allt væri
talið. Ég sel myndirnar mínar ódýrt, ég er glöð ef
fólk vill eiga þær. Hins vegar fyllist ég þrjósku ef
gert er litið úr þessum „afkvæmum" mínum. Ég
skal segja þér sögu - hún er reyndar bæði döpur
og hlægileg. Svo stóð á að ég þurfti að borga
töluvert háa fjárupphæð alveg óvænt. Ég átti
auðvitað enga peninga því þá vorum við hjónin
bæði orðin öryrkjar. Ég fór samt upp í banka og
sagði bankastjóranum eins og var, að ég gæti
ekki greitt þetta í peningum. „Það eina sem ég á
eru myndir og þær megið þiðfá," sagði ég, þó ég
byggist reyndar ekki við góðum undirtektum
enda upphófust nú miklar hvíslingar milli banka-
starfsfólksins. „Þið getið skreytt bankana með
málverkum," sagði ég galvösk. Enn heyrðist mik-
ið taut og hvísl. Svo kom svarið: „Nei, Margrét,
þetta er ekki hægt. Það er langt síðan þú hefur
haldið sýningu, við höldum að myndirnar þínar
hafi ekkert listrænt gildi I" Það var nefnilega það.
Og enn brosir Margrét þessu lífsreynda og
stillta brosi. Ég vona að hún geti bráðum farið að
mála aftur, björtu snjómyndirnar sinar, fuglana
og englana. Og kannske eina og eina sumar-
mynd.
44 • VERA
----------------v---------------------1
■
FJÖLSKYLDUMYND
Á SKRIFBORÐINU HANS
Hann er örugglega heilsteyptur, ábyrgur fjölskyldu-
maöur.
FJÖLSKYLDUM YND
Á SKRIFBORÐINU HENNAR:
Fjölskyldan er henni mikilvægari en framinn.
MIKIÐ DRASL ER Á SKRIFBORÐINU HANS:
Hann vinnur greinilega mikiö og er önnum kafinn.
MIKIÐ DRASL ER Á SKRIFBORÐINU HENNAR:
Hún er óskipulagöur moöhaus.
HANN RABBAR VIÐ STARFSFÉLAGANA:
Hann er örugglega að ræða síöasta samning.
HÚN RABBAR VIÐ STARFSFÉLAGANA:
Hún er örugglega að slúöra um náungann.
HANN ER EKKI Á SKRIFSTOFUNNI:
Hann fór að tala viö vióskiptavin.
HÚN ER EKKI Á SKRIFSTOFUNNI:
Hún hefur skroppiö í búöir.
HANN SNÆÐIR MIÐDEGISVERÐ
MEÐ YFIRMANNINUM:
Hann er uppleiö.
HÚN SNÆÐIR MIÐDEGISVERÐ
MEÐ YFIRMANNINUM:
Þau eru örugglega elskendur.
YFIRMAÐURINN GAGNRÝNDI HANN:
Hann á eftir aó bæta sig.
YFIRMAÐURINN GAGNRÝNDI HANA:
Þaó kemur henni úr jafnvægi.
HANN GERÐI LÉLEGAN SAMNING:
Varö hann reiöur?
HÚN GERÐI LÉLEGAN SAMNING:
Fór hún aö gráta?
HANN ÆTLAR AÐ KVÆNAST:
Hann veröur ráösettur.
HÚN ÆTLAR AÐ GIFTAST:
Hún veróur ólétt og hættir.
HANN Á VON Á BARNI:
Hann Þarf kauphækkun.
HÚN Á VON Á BARNI:
Þaö veróur fyrirtækinu dýrt aö borga fæöingarstyrk.
HANN FER í VIÐSKIPTAFERÐ:
Þaó er gott fyrir frama hans.
HÚN FER í VIÐSKIPTAFERÐ:
Hvaö finnst manninum hennar um þaó?
HANN FER í BETRA STARF:
Hann hefur vit á aö grípa gott tækifæri.
HÚN FER í BETRA STARF:
Konur eru óáreiðanlegar.