Vera - 01.10.2001, Blaðsíða 23

‘MenníngarSuníííð ofSefcCí
Samtökin Coalition Against Trafficing in Women
eru feminísk mannréttindasamtök sem berjast
gegn hverskonar kynferðislegu arðráni, svo sem
vændi, hnattrænum kynlífstarældómi, póstbrúðarlistum
og kynlífstengdum túrisma. Við sinnum fræðslumálum,
upplýsum fólk um mannréttindabrot og ofbeldi gegn
konum. Við reynum að vera sýnileg í baráttunni gegn
hverskonar kynferðislegu arðráni. Þá vinnum við með
löggjöfum og þeim sem taka þátt í opinberri stefnu-
mótun, einnig Sameinuðu þjóðunum. Við beitum okkur
fyrir því að slæmum lögum sé
breytt en reynum að styðja þau lög
sem að gagni koma. Þá sinnum við
einnig rannsóknum. Samtökin eru
samanstett úr mörgum smærri
einingum, bandalögum sem starfa
út um allan heim, í Asíu, Suður-
Ameríku, Afríku, Ástralíu,
Bandaríkjunum, og Evrópu.
Myndir þú vilja ræða afstöðu þína til vændis, og
þeirra sjónarmiða að rétt sé að lögleiða vændi, eða
að minnsta kosti afnema við því refsingar.
Sumir eru á því að tímabært sé að endurskilgreina
vændi og viðurkenna það sem vinnu. Ég er hinsvegar
þeirrar skoðunar að þótt vændisiðnaðurinn sé sann-
arlega til staðar þá megum við aldrei lögfesta vændi
sem viðurkennda starfsgrein. Lögleiðing eyðir nefnilega
ekki fordómunum sem fylgja því að stunda vændi. Ég
geri hinsvegar skýran greinarmun á því að afnema refs-
ingar gegn þeim konum sem stunda vændi, en við í
CATW erum fylgjandi því, og því að lögleiða allan kyn-
lffs- og vændisiðnað. Það er einskonar uppgjöf. Með
því er verið að segja að vændi sé óhjákvæmilegt og
ekkert við því að gera. Við heyrum þess háttar fullyrðin-
gar í sífellu frá stjórnvöldum og stefnumótandi aðilum.
Þeir hafa gefist upp á bannleiðinni og reyna þess í stað
einhverskonar lögleiðingu til að koma lögum og reglum
yfir vændisiðnaðinn. Stjórnvöld í Ástralíu, Hollandi,
Þýskalandi og Austurrfki hafa þegar
farið þessa leið og einhver Austur-
Evrópulönd eru að hugleiða hana.
Þeim rökum er teflt fram að
lögleiðing dragi úr ofbeldi og mis-
notkun á konum í kynlffsiðnaði, að
hún hefti eiturlyfjabrask og
peningaþvætti, sem oft tengist
vændi, og að með því sé hægt að takmarka frekari
útbreiðslu vændis þar sem kynlífsiðnaður sé þegar fyrir
hendi. Raunin er hinsvégar önnur. Það sem raunverule-
ga gerist er að ríkisvaldið tekur að sér hlutverk mel-
ludólgsins, eða "pimpsins", með því að hala inn skatt-
tekjur af vændi. Og kynlífsiðnaðurinn blómstar, kynlíf-
sþrælasala á milli landa eykst, barnavændi verður
útbreiddara og fleiri og fleiri karlmenn sækja
vændishús og sexbúllur vegna þess að þeir þurfa ekki
lengur að óttast að vera staðnir að verki og stimplaðir.
Dæmi um það er Victoria, sem er ríki f Ástralíu. Þar var
lögbanni á vændi aflétt fyrir rúmum áratug. Síðan hefur
umburðarlyndi gagnvart hinum ýmsu hliðum vændis og
kynlífsþjónustu smám saman aukist. Upphaflega átti
einungis að leyfa mjög lítil vændishús og þau áttu að
vera á takmörkuðum svæðum. En um leið og haldið er
út á braut lögleiðingar byrjar kynlífsiðnaðurinn að
þrýsta á um stærri og meiri umsvif. Nú eru því rekin
risavændishús í Victoria með 60-100 herbergjum.
Svipaða sögu er að segja af öllu öðru sem lögleiðing
vændis átti að tryggja. Barnavændi hefur aukist til
muna í Victoria, ólíkt öðrum ríkjum Ástralíu þar sem
vændi er ólöglegt. lnnflutningur kvenna frá öðrum lön-
dum til kynlífsþjónustu hefur aukist vegna þess að um
leið og búið er að gera vændi
löglegt þá kæra menn sig ekki
lengur um hina "löglegu vöru",
þeir vilja konur sem eru meira
framandi. Mansal til kynlífs-
iðkana hefur þó enn ekki verið
lögleitt. Því eru konur fluttar inn
í vændishúsin undir því yfirskyni
að þær vinni í kynlífsklúbbum
eða dansi nektardans.
Raunveruleikinn er auðvitað sá að viðskiptavinirnir vita
að ef þeir borga aukalega fá þeir tiltekna kynlífsþjón-
ustu, en það gerist allt á bak við tjöldin. Við gerðum
rannsókn þar sem við tókum viðtöl við um 40 stúlkur í
Bandaríkjunum. Helmingur þeirra hafði verið fluttur til
landsins erlendis frá, hinn helmingurinn hafði verið
fluttur á milli fylkja í Bandaríkjunum til að stunda
vændi. Margar þeirra sögðu að þær hefðu byrjað að
vinna á sexklúbbum án þess að ætla út í vændi, en það
kæmi fljótlega í ljós að það er ekki hægt bara að dansa.
Það er þrýstingur frá þeim sem reka staðina en líka
efnahagslegur þrýstingur. Þær græða einfaldlega ekki
neina peninga á því að dansa, þær græða hinsvegar
peninga á þvf að stunda vændi. Margar af stúlkunum
fara síðan að taka einhverskonar eiturlyf til þess að
geta haldið það út að vera með 5, 10 og upp f 15 mönn-
um á dag. Þær verða einhvernveginn að skilja sig frá
líkömum sínum. Þetta verður því algjör vítahringur.
Gleymum því ekki að þær fóru að vinna á sexbúllum til
þess að græða pening, þær græða ekkert á dansi
eingöngu og því leiðast þær út í
það að stunda vændi, þeim er
jafnvel hótað vinnumissi geri þær
það ekki. í þeim tilfellum sem
konurnar hafa verið fluttar inn frá
öðrum löndum eru þær samnings-
bundnar, þær verða að vinna við
tiltekinn klúbb, yfirgefi þær hann
verða þær að flytja úr landi. Þetta er því raunverulegt
kynlífsþrælahald, þær eru nánast fangar í klúbbnum.
Skilgreiningin á því hvað er vændi hefur verið
svolítið á reiki hér á ísiandi. Hvað ertu nákvæmlega
að tala um? Hvenær verður nektardans að vændi? \
Hin almenna skilgreining á vændi er sú að það sé kyn-
ferðislegt arðrán á konum, framið af öðrum, oftast
karlmönnum, í hagnaðarskyni eða til að veita unað. Það
eru til margskonar tegundir af vændi. Ég held að það
séu mistök að draga mörkin of þröngt, binda það til að
mynda við samfarir eða kynmök. Þess í stað þurfum við
að tala um ákveðna stigmagnandi samfellu vændis.
Það að draga mörkin við
samræði af einhverju tagi er
afneitun á því að allt hitt sé
líka kynferðisleg misnotkun á
konum.
Þau svæði sem áður voru
bandarískar herstöðvar eru
núna mekka kynlífstengdrar
ferðaþjónustu.
23