Tímarit Verkfræðingafélags Íslands


Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.12.1966, Síða 23

Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.12.1966, Síða 23
TÍMARIT VFl 1966 47 3. mynd. Fyrirkomulag mannvirkja. leitt eru þessar stíflur lágar eða 5 til 10 m, en næst Skálarfelli, þar sem Bjarnalækur er stífl- aður, verður hæðin mest eða um 30 m. Jarð- stíflurnar eru gerðar úr grjóti, sem fellur til við sprengingar á skurðum og fyrir mannvirkj- um. 1 þéttikjarna er notuð fokmold. Þéttikjarn- inn er lóðréttur í Eystrigarði en í öðrum stífl- um er hann hallandi og alls staðar varinn með sandsíum á báðum hliðum. Alls er um 1.000.000 m:i fylling í þessum stíflum. Aðalerfiðleikarnir við virkjanir á hraunsvæð- um er þétting uppistöðulóns og vatnsvega. Yfir- leitt er sjálfur hraunkjarninn sæmilega vel þétt- ur, en efst og neðst eru hraunin oft mjög opin. Millilög milli hrauna eru hættuleg hvað það snertir, að efnið í þeim getur þvegist í burtu, þannig að eftir verða opin göng eða pípur. Steypta stíflan í Þjórsá, Eystrigarður og hluti af Bjarnalónsstíflu er byggð á hrauni. Þétting undir þessar stíflur er gerð með því að spýta sementseðju niður í grunnar borholur (5—10 m djúpar). Að öðru leyti er hraunið notað sem vatnsþétt ábreiða ofan við stíflurnar. Mesta lekahættan er í hraunjöðrunum, þ. e. a. s. þar sem hraunin liggja upp að eldri jarðmyndunum. Að austan er hraunjaðarinn aðeins undir vatni í mestu flóðum. Þar eru engar sérstakar ráð- stafanir gerðar til þéttingar. Að vestan er hraunbrúnin um 500 m vestan við veituinntakið og sker þar veituskurðinn og Bjarnalónsstíflu. Þarna eru skilin milli hrauns og grágrýtis þétt með steypu og þéttri ábreiðu úr jarðvegi. Vest- an við þessa hraunbrún er undirstaða Bjarna- lónsstíflu grágrýti, nema á einum stað þar sem hraunið hefur runnið inn í Bjarnalón um lægð í grágrýtismynduninni. Þarna er því opin lekaleið frá hrauninu niður í Bjarnalæk og Bjarna- lækjarskurð. Til þess að þétta þessa lekaleið er grafinn 2 m breiður skurður undir þéttikjarna stíflunnar í gegnum hraunið og millilagið niður á grágrýtið. Dýptin verður um 15 m. Skurðurinn er síðan fylltur með þéttu jarðefni. Þessi skurður er að mestu neðan við jarðvatnsborð, og er bæði grafinn og fylltur aftur undir vatni. Til að gera þetta kleift er notað svokölluð „slurry trench“ aðferð. Þessi aðferð er í því fólgin að blandað er í vatnið bentonite leir sem helzt í upplausn í vatninu og styrkir og styður skurðbakkana með-

x

Tímarit Verkfræðingafélags Íslands

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Verkfræðingafélags Íslands
https://timarit.is/publication/860

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.