Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1898, Síða 42

þjóð, enn það varö aftur tilefni til þess, að liann kintist
þjóð vorri, eins og hún er nú, og fjekk mætur á henni. Og
enn í dag filgir hann öllu þvi, seni gerist hjer á landi, með
vakandi auga og hlíju hjarta, tekur þátt i sorg vorri og
gleði, eins og hann væri Islendingur, og hugsar um þau
vandamál, sem hjer eru á dagskrá, eins og þau snerta hann
sjálfan. Brjef hans til mín bera mjög viða vott um þetta-
Það sem einkum einkennir rit Maurers er frábær lærdóm-
ur og frúðleikur, samfara skarpskigni, dómgreind og sann-
leiksást. Minni hans var framúrskarandi. Þegar jeg heim-
sótti hann í Miinchen 1878, hliddi jeg á einn firirlestur hjá
honurn, og hjelt hann hann alveg blaðalaust, og fataðist þó
hvergi, ekki einu sinni í hinum mörgu tilvitnunum til ímsra
rita, sem hann þuldi upp úr sjer. I brjefi til mín, dags. 6.
mnrz 1882, kvartar hann ifir því, að minni sitt sje nú far-
ið að bila, svo að hann verði nú að hafa með sjer á lausu
blaði tilvitnanir þær, sem hann þurfi að nota í firirlestrum
sinum.
Ekki hefur Maurer hætt vísindaiðkunum sinum, þó að
hann irði að sækja um lausn frá embætti vegna heilsu-
lasleika, heldur hafa mjög margar merkilegar ritgjörðir
komið frá honum siðan, og sjer ekki á þeim, að honum sje
farið að förlast. Samt hefur hann i brjefum sinum á hin-
um siðari árum kvartað mikið ifir því, að sjer sje farið að
fara aftur bæði andlega og líkamlega. Hann er friður sin-
um og hinn öldurmannlegasti, ennið hátt og svipmikið,
augun snör og fögur.
Þegar Maurer kom frá Islandi gekk hann að eiga mei
af göfgum ættum frá Ulm, að nafni Valerie von Eaulhaber.
Með henni hefur hann átt sex börn, sem upp hafa komist,
3 sini og 3 dætur. Öllum þeim, sem til Maurers hafa komið,
mun vera minnisstætt hið fagra heimili þeirra hjóna Allur
Leimilisbragurinn er svo elskulegur og ánægjulegur og gest-
risnin svo látlaus og hjartanleg, að gestinum finst, eins og
hann sje kominn heim til sin. Islendingum er þar altaf
tekið tveim höndum, og þreitist húsbóndinn ekki að spjalla
við þá um alt, sem hjer gerist, og spirja þá um vini sína
hjer á landi. Þá er og indi að sjá hið mikla bókasafn
(30)