Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1916, Blaðsíða 177
Þau sátu á bekk við alfaraveg í sumarhita.
Hann: »Kæra fröken, gefið pér mér einn koss«.
Ihín: Eruð pér galinn, hvað haldið pér að sagt
væri, ef einhver kæmi að og sæi pað?«
Hann: »Hér er enginn maður nálægt«.
Hán: »Guð sér pað pó«.
Hann: »t*á skulum við spenna regnhlífina yfir
okkur«.
Hann fékk ósk sína uppfylta.
* * *
Hún: »Hvað sagði faðir minn, sagði hann nev
pegar pú baðst hann að gefa pér mig«?
Hann: »Ekki sagði hann pvert nei, en skilmál-
arnir, sem hann setti mér, voru nokkuð harðir«.
Htin: »Hverjir voru pá skilmálarnir«?
Hann: »Hann sagðist vilja sjá mig hengdan áður«.
*
* *
Indverskur spekingur segir: Sá kvenmaður, sem
segir, »eg vil ekki giftast«, hun segir álíka satt eins og
köttur, sem segði, »eg hef andstygð á pví að veiða mýs«.
★
x *
Anna: »t*ér gætuð gert mér stóran greiða núna«.
Jón: (sem bar ástarhug til Onnu) »Ekkert væri
mér kærara«.
Anna: »Mér pætti mjög vænt um, ef pér vilduð trú-
lofast henni Rósu, hana langar svo til að pér biðjiö
sín, en svo verðið pér að svikja hana. Rað mundi
henni pykja verst af öllu. En eg parf að hefna mín
á henni. — Ef pér gerið petta mun eg ekki segja nei,
ef pér kæmuð til mín á eftir«.
■*:
* *
h'rtiin: »Þegar kaupmaðurinn rétti mér vörurnar,
sem eg keypti af honum, kallaði hann mig frökeim.
Maðurinn: »Þessu gat eg trúað, manntetrið hefir
alitið, að enginn væri svo vitlaus að vilja eiga pig
fyrir konu«. Tr. G.
(111)