Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1923, Qupperneq 99

56. A Mýrabyrnu miöri fjósiö standi,
bænum nærri, byggt upp á,
svo betur megi hallast frá.
57. Heygarðinum helzt má veður forða
á Landgnipu með litt tilstand
Lómagnúps fyrir vestan sand.
58. Mykjuna alla mun hann bera láta
brattan upp á Baulutind;
par bælir niður engin kind.
59. Öxarhamars útiskemma stendur
á Grundarhyrnu, greini eg frá;
görpum þykir fjarri krá.
60. Hjörð sina hann hirði [vestur á landi
á Tvidægru,1) þá fjúk og frost
fyrðum veitir þungan kost.
61. Vestur á Glámu velji hann engjateiga;
haldi þar til hjúin mörg,
heyja nóg svo verði björg.
62. Hellir einn í hrauni Dranga stendur;
lömb þar geymi ljóst með dáð;
lizt mér það sé óskaráð.
63. Rekaitak ríkur bendir geira
i kollinum á Keili á;
kynnt var mér svo þessu frá.
64. ’) Hlunnindi eiga hermdri jörðu að fylgja*
truflast mér nú talið senn;
til þess hentar lærða menn.
65. ”) Rekaitak röskur bendir geira
, kann að finna í Kolbeinsá;
kostur einn það heita má.
66. Rekavið sinn rekkurinn norður sæki
að Ullarvötnum, ört með sann,
árlega flytji heim þaðan.
67. Lyngrif hafi iíka ábúandi
1) Sumst. |Sáms (eða Surts) i helli á vetrardag. 2) 64, er og sva
sumstadar. Hermdrar jarðar hlunnindi upp aö tclja teíjast mér
að tjá i senn; taki við af mér lærðir menn. 3) Sbr. 63. er.
(73)