Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1954, Qupperneq 36

væri nauðsynleg. Með þrautseigju sinni vann hann
þó bug á öllum erfiðleikum, og smám saman hætti
fólkið að sýkjast af gulu sóttinni og malaria.
Gorgas var gerður að meðlimi nýju nefndarinnar,
og við það batnaði aðstaða hans til stórra muna. Samt
átti hann í einlægu striði við Goethals, sem var hvort
tveggja í senn, formaður nefndarinnar og yfirverk-
fræðingur. En honum tókst að gera Panama að jafn-
heilnæmu landi og Bandaríkin, og dánartalan í Pan-
ama fór niður fyrir það, sem hún var i mörgum
ríkjum Bandaríkjanna. Verkamennirnir hættu að
sýkjast, og verkinu miðaði eðlilega áfram, unz unnt
var að opna skurðinn í ágúst 1914. Goethals reyndist
mjög duglegur verkfræðingur, þótt hann væri fast-
heldinn á fé gagnvart Gorgas.
Vafasamt er, að tekizt hefði að grafa Panamaskurð-
inn, ef William Gorgas hefði ekki verið til. Á þeim
tima var enginn maður i heiminum jafnoki hans í
viðureigninni við þær drepsóttir, sem herjuðu eiðið.
Með öllu því, sem Gorgas hafði að gera vegna sótt-
varnanna, liafði hann samt ávallt tíma til þess að
sinna sjúklingum sinum. Hann lét sér mjög annt um
þá, sem lágu á farsóttadeildinni og kom til hvers ein-
asta þeirra kvölds og morgna á hverjum degi. Einn
sjúklinga hans, sem Gorgas vissi aldrei hver var,
skrifaði Boston Transcript bréf um veru sína í sjúkra-
húsinu, þar sem liann lætur í ljós aðdáun sína á yfir-
lækninum, sem þrátt fyrir allar annir stundaði sjúk-
linga sina af hinni mestu kostgæfni. „Það er ekki
einn á meðal þeirra, sem ekki líður miklu betur eftir
að Gorgas hefur verið á ferðinni. Hann er sérstaklega
aðlaðandi maður, jafnvingjarnlegur og kurteis við
þá lægstu sem aðra, og það sem mest er um vert, mað-
ur fær fullkomið traust á læknismeðferð hans, svo
að sjúklingurinn losnar við allar áhyggjur og gatan
greiðist til batans. Hann lilustar með þolinmæði á
hverja beiðni um breytingu í mat eða hvað annað,
(34)