Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1955, Blaðsíða 100

Óli Worm var um langan aldur prófessor við
Hafnarháskóla og sakir afskipta sinna af íslenzkum
fræðum varð hann brátt sá háskólakennari sem mest
kynni hafði af íslendingum. Hann varð einkakenn-
ari fleiri íslenzkra stúdenta en nokkur annar pró-
fessor á hans árum, og skrifaðist á við fjölda íslend-
inga. Marga stúdenta lét hann vinna fyrir sig við
þýðingar og önnur fræðistörf, því að íslenzku lærði
hann aldrei að verulegu ráði, og sama var að segja
um Stephanius. Eins unnu íslenzkir stúdentar fyrir
Stephanius bæði beinlínis og fyrir tilbeina Worms.
Sú saga verður ekki rakin hér frekara, en þessir
menn lögðu grundvöllinn að íslenzkum fræðum í
Danmörku, og starf þeirra varð undirstaða að þeim
viðburðum sem siðar gerðust.
Skinnhandrit þau sem danskir sagnfræðingar
höfðu safnað að sér á 16. öld voru þegar hér var
komið sögu flest komin á háskólabókasafnið danska,
en það var þá eina opinbera safnið í Kaupmanna-
höfn, og þar var þeim litið sinnt enn sem komið var.
Þó er vitað að Worm og Stephanius höfðu sum
þeirra með höndum, en sakir vankunnáttu sinnar í
islenzku varð þeim ekki mikill matur úr þeim.
Pappirsuppskriftirnar sem þeir fengu frá Islandi
voru auk þess auðlesnari, og skilningur þeirrar
aldar á kostum skinnbókanna umfram yngri upp-
skriftir var enn harla skammt á veg kominn. Áhugi
stjórnarvalda á handritasöfnun var enn ekki vakn-
aður, og engum valdamönnum hafði ennþá dottið
í liug að gefa út íslenzk handrit á frummálinu sjálfu.
Stephanius virðist fyrstur manna hafa haft í huga
útgáfu á Snorra- Eddu, en úr því varð þó ekki meðan
hann lifði. En i ritum þeirra Worms og Stephaniusar
voru þó birtar ýmsar glefsur úr islenzkum fornrit-
um, einkum úr kvæðum, svo og nokkuð úr Snorra-
Eddu, og þetta varð til þess að opna augu fræði-
manna fyrir þeim fróðleik sem hér var að finna.
(98)