Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1951, Síða 97

sá svipur, sem með þeim virðist, væri ættarsvipur
manna af sömu ætt, ætt íslenzkra og norrænna forn-
skálda og söguinanna. Ég liygg og lieldur ekki, að
Grimur hafi haft mikil áhrif, er liggi í augum uppi,
á síðari tíma íslenzk ljóðskáld, en aftur á móti tel
ég auðsætt, að ýmsum hafi hann hjálpað til að finna
sjálfa sig, og nefni ég þar til Stephan G. Stephansson,
Guðmund Friðjónsson og Jakob Thorarensen.
Benedikt Gröndal var eins og Grímur fæddur á
Bessastöðum, en hálfu sjöunda ári yngri. Hann átti
til skálda og ritsnillinga að telja, þar eð Sveinbjörn
Egilsson var faðir hans, en móðurfaðir hans var
Benedikt Gröndal skáld og yfirdómari. Gröndal var
að loknu stúdentsprófi erlendis til 1874 — nema ein
sjö ár, var síðan niu ár kennari við lærða skólann og
svo embættislaus i Beykjavík til dauðadags árið 1907.
Gröndal var fluggáfaður og lærdómsmaður mikill
i bókmenntum og goðafræði Grikkja og Rómverja,
frönskum og þýzkum skáldsltap og í íslenzkri mál-
fræði, fornfræði og bókmenntum. Hann hafði og
mikla þekkingu á náttúrufræði — og sömuleiðis
fagurfræði, en háskólapróf tók hann í norrænu.
Hann var listfengur skrautritari og afar drátthagur,
og lék flest í höndum hans — og allt gat hann lært,
sem hann leit í. Hann hefur ritað fjölda greina fræði-
legs efnis og mörg rit í óbundnu máli — þar á meðal
hina frægu Heljarslóðarorustu. Hann hefur og haft
ágæta ljóðg'áfu, en hann var mjög fljótur að yrkja
og vandaði ekki sem skyldi til kvæða sinna ■— ekki
einu sinni að hann, svo lærður sem hann var í fag-
urfræði og skáldskap fornum og nýjum, gerði sér
far um að ríma rétt og vel eða velja orð og myndir,
sem séu einkennandi. Hann virðist hafa orðið mjög
hrifinn af þeim seinrómantísku skáldum, sem fóru
hamförum um alla heima og geima með æsitilfinn-
ingum og orðþeysingi. Það mun og hafa verið við
lestur einhverra kvæða Gröndals, að séra Björn Hall-
(95)